Szukam tego, czego nie mam

Aby ukoić swoje uczucia.

Pędzę tam, tam gdzie on jest

głos wymęczony jest od wyczucia.

Jedna po jednej, lśniąca bryza

Mała agonia trochę w to się wgryza.

Chęć perfekcji jest niedostępna

Osoba ją ma tylko jedna.

Szukam w sztuce, muzyce, śpiewie

Tego uczucia, o którym nikt nie wie.

Tych oczu wypełnionych mleczną doliną

Emocji szkarłarnych melodią zwinną.

Zabija, uzależnia i mnie koi

Że aż cudownie serce mnie boli.

Jest on jak złoto, ametyst i diamenty

Serce mi każe tworzyć jego portrety.

Chcąc poczuć jego historię pod opuszkami palców

Litości, pożegnajcie wszystkich gości.

Wymazać z pamięci wszystkich jego znawców

Ja pragnę poczuć smak jego miłości.

___________________꒰ᐢ. .ᐢ꒱₊˚⊹_________
K.