Właśnie dzisiaj mija dokładnie tydzień od wypadku w lesie. Każdego dnia siedzę na szpitalnym korytarzu, ale codziennie jestem pod wpływem różnych środków odurzających. Gdyby nie to, już dawno by mnie tu nie było...

Moje nadgarstki z dnia na dzień wyglądają coraz gorzej. Nie mogę sobie wybaczyć tego, że namówiłem Zayna na bieganie mimo, że nie powinien tego jeszcze robić...

Kiedy spojrzałem w lustro, nie widziałem już wesołego zakochanego po uszy Irlandczyka, którym byłem jeszcze niedawno. Teraz patrzyłem na wychudzonego, przygnębionego, pogrążonego w rozpaczy i tęsknocie chłopaka. Byłem wrakiem człowieka...

W pewnym momencie usłyszałem pukanie do drzwi. Nie chciałem otwierać, ale gość, który postanowił mnie odwiedzić, dobrze wiedział, że jestem w środku.

- Niall...- głos Louisa załamał się, gdy mnie zobaczył- dlaczego mnie nie posłuchałeś?- zapytał spokojnie- prosiłem, żebyś w końcu coś zjadł... miałeś przestać też ćpać...
- Co z tego? To już nie ma sensu. Nie mam dla kogo walczyć- odparłem ze smutkiem i spuściłem głowę, by popatrzeć na stare panele
- Zayn żyje. W każdej chwili może się obudzić. Chciałbyś, żeby zobaczył cię w takim stanie?- jego ton głosu był coraz bardziej stanowczy i surowy
- Nie oszukuj samego siebie Lou... on do nas nie wróci

Po wypowiedzeniu tego zdania, po prostu poszedłem do sypialni i zamknąłem drzwi na klucz.

Zostawiłem szatyna samego w korytarzu i po prostu uciekłem...

🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉
Dzień dobry! 😀 Wiecie, że wczoraj minęło dokładnie sześć lat od powstania piosenki WMYB? A dzisiaj mijają dwa lata od powstania Drag me down. Nie wiem czy się cieszyć czy płakać 😂😭💔

Niedługo kończymy tą "opowieść". Przykro mi z tego powodu, bo bardzo dobrze mi się to pisze ❤ Ale będzie druga część 😏😏😏😊

Zdecydujcie: zakończenie ma być szczęśliwe, czy smutne. I czy ostatni rozdział ma być dłuższy niż normalnie? ❤❤😊😊😊

Miłego dnia! ❤