Elizabeth opent de blauwe koffer met ontzettend veel nieuwsgierigheid zonder enig bezef van de verrassing die haar te wachten staat. Er springen knuffels uit de koffer door de grote hoeveelheid knuffels, dekens en kussens. Ook is er een tent in de blauwe koffer verborgen. Eliza gilt uit vrolijkheid en haar groene ogen stralen terwijl ze in de blauw-bruine ogen die twinkelen van plezier.

Ivy pouncet op en neer als een pas gesprongen duiveltje uit een doosje terwijl ze in haar handen klapt met een heel vrolijk en blije uitstraling op haar gezicht "do you like my surprise?" Vraagt ze in haar gebrekkige engels maar vond het erg leuk om het te oefenen, zich te beteren en zelfverzekerder uit de oefeningen te komen.

"Yas Queen, I love it!" Zegt Eliza blij en overweldigd en ze haalt alles uit de koffer, de 11 knuffels die niet uit de koffer zijn gesprongen, het Peter Pan thema dekbed met bij passende kussens en het tent van witte doorschijnende stof met fairylightser ingeweven met een aan/uit knopje aan de linkerhoek aan onderzijde van beide zijde.

Samen zetten ze de ingewikkelde maar mooie tent op boven de luchtbedden en maken de bedden op.
Als ze klaar zijn, kijkt Ivy tevreden naar het resultaat. "I knew it parner in queenment, forever and...." zegt Ivy kalmer dan net door het bezig zijn.
"Always Queens of believe" maakt Elizabeth glimlachend af en ploft weer op haar nu paars-groene dekbed op het luchtbed.

Een opgelaten zucht van Elizabeth vult de ruimte van de tent "Kon je maar vaker langs komen" Ivy moet zachtjes grinniken "dat kan ook"
De pupillen van Elizabeth vergoten "Ben je toegelaten?" Vraagt ze en Ivy knikt "ja ik heb een studiebeurs gekregen voor University of the Arts, hier in London, plus in het studentenhuis hier in de buurt ben ik ook geaccepteerd"

Elizabeth krijgt traantjes van geluk in haar ogen na 5 jaar wordt de afstand tussen hen opgeheven en haar droom om op dezelfde school te studeren en meer bij elkaar te zijn, is uit gekomen. Ivy knuffelt haar uit blijdschap en enthousiast. Ze zingt zachtjes voor haar een stukje uit een liedje wat ze zongen als ze ander verdrietig was. De tranen van geluk schieten ook in haar ogen en haar emoties zijn hoorbaar in haar zang.

"And you can find me in the space between
Where two worlds come to meet
I'll never be out of reach
'Cause you're a part of me so you can find me in the space between
You'll never be alone
No matter where you go
We can meet in the space between"

Elizabeth knuffelt haar terug en neuriet de melodie mee. Ze ziet een paar kleurige lichtjes om hun dansen gelokt door de zang en melodie maar deze hebben vleugeltjes en fijne gezichtjes. Ivy ziet ze ook glimlachend laat ze haar vriendin los en legt een vingertop dichtbij de vreemde lichtjes. "Zijn het wat ik denk dat het is?" Vraagt ze

Elizabeth haalt haar schouders met een giechel op. "Net als vroeger komen ze weer tevoorschijn," zeggen de meisjes met pretlichtjes in hun ogen, niet bewust van het idee dat het magie is.
"Fairies."