Omdat ik zo happy ben!!!! 😊😍😂

'Alex? Ik hou van je. Vergeet dat nooit.' zeg ik zacht. 'Ik zal dat nooit vergeten. En hoe ik zo ook ben. Vergeet ook nooit dat ik van jou hou.' zegt hij terug en geeft me nog een lange kus. Ik nestel me weer tegen hem aan en geniet van zijn warmte voor zolang dat nog kan. Al snel vallen we in slaap.

POV Rachel

Ik open mijn ogen. Het is koud. Ik draai me om naar de lege plek achter me. De geur van Alex hangt er nog.
Ik sta op en ga opzoek of hij nog ergens is. Op zijn geur na, is er niks meer van hem. Zijn heerlijke, kokos vanille geur. Dit doet Jackob om me te pesten. Te kwellen. Ik weet het zeker.
Ik pak eten uit de keuken en eet het op. Opeens gaat mijn telefoon:
"Hey lieffie, hoe gaat het? Ik ben bang dat we nog wat langer weg zijn. We hebben auto pech en dus onze vlucht gemist. Ik denk dat we er over 3 dagen weer zijn. Is dat goed? Hoe is het op school?" ratelt mijn moeder door.
"Alles is goed mam. School gaat ook goed. Ik ben een dag of 2 ziek geweest maar ik ga zo weer. Het is niet erg. Tot over 3 dagen. Love you<3." zeg ik en ze zegt ook nog love you too en hangt op.
Shit! School!
Ik pak snel een briefje van waarom ik de afgelope dagen niet op school ben geweest en vul het in. Ik kleed me om en doen mijn haar. Ik pak mijn tas en ren naar buiten.
Lopen is te langzaam, een auto of fiets heb ik hier niet, en natuurlijk heb ik geen OV chipkaart... Dan is er maar 1 optie over. Vliegen. Ik loop naar binnen en kleed me uit. Ik stop mijn kleding in de rugtas. Ik doe de bandjes iets losser en doe de tas op mn rug. Ik verander in Nox en vlieg laag over de bomen heen. Als ik bijna bij school ben, land ik tussen de bomen. Ik loop naar dichte bosjes en verander, het pakje vervang ik voor mijn eigen kleding. Ik pak mijn tas en ren de school binnen. Als snel zie ik Vera in lokaal zitten.
Jippie, Nederlands......
'Hey Rachel! Lang niet gezien!' zegt ze blij en bezorgt. 'Ik voelde me gewoon niet zo lekker de afgelope dagen. Maar het gaat beter nu.' zeg ik blij en knuffel haar. We gaan achter in de klas zitten.
'Wat heb ik gemist?' vraag ik terwijl mevrouw Hooiberg aan het praten is. 'Er is een nieuwe jongen op school. Een echte Badboy. Iedereen is bang voor hem. Alleen de sletjes gaan met hem om. Maar hij is best hot.' zegt ze. 'Het zal toch niet?' mompel ik zacht. Vera wilt iets zeggen maar mevrouw Hooiberg is haar voor. 'Erg leuk dat je er weer bent Rachel, maar let nou goed op
Je heb al genoeg gemist.' moppert ze. Ik zucht en rol met me ogen. Ik draai me naar het bord en leg verveelt mijn hoofd op mijn handen. Opeens gaat de deur open. Een heerlijke geur komt mijn neus binnen. "O nee." denk ik. Em tuurlijk. Dan komt hij binnen lopen. Mijn Alex. 'Meneer Wolvenhart, je bent veel te laat!' moppert mevrouw Hooiberg. 'Zal wel.' zegt hij verveel. 'Is dat die nieuwe?' vraag ik zacht aan Vera. Ze knikt. "Uitvallende veren
Dit is niet goed. Jackob heeft het me niet makkelijk gemaakt." zucht ik in gedachten. Alex loopt naar achter en gaat aan de tafel achter me zitten. Tuurlijk....
'Hey, psst. Jou ken ik nog niet. Hoe heet je schatje?' fluister hij tegen me. Ik negeer hem. Hij begint irritant in mijn rug te prikken met een pen. 'Wat?!' sis ik kwaad en draai me naar hem. 'Je gaf geen antwoord schatje.' grijnst hij. Ik rol verveelt met mijn ogen. 'Gaat je niks aan.' zucht ik en draai me weer terug. Ik hoor hem zacht grommen. Dit is hij dus niet gewend. Gelukkig gaat de les snel. De hele les voel ik wel zijn ogen in mijn rug branden. Als de bel gaat, pak ik mijn spullen in en gooi mijn tas op mijn rug. Ik loop samen met Vera het lokaal uit. Gelukkig is het al pauze. We hadden het 1e uur vrij. Ik loop met Vera naar buiten. We gaat bij een grote boom zitten. Ik pak mijn appel.
'Omg, hij praatte tegen je!' zegt Vera blij. Ik rol met mijn ogen. En natuurlijk komt hij net weer aanlopen met 2 andere gasten. 'Dus hier ben je schatje.' grijnst hij. 'Jullie weg.' zegt hij tegen de 2 gasten en Vera. Ze staat en en loopt met de gasten mee.
'Vera? Wtf?' roep ik verbaast naar haar. Ze negeert me en loopt door. Ik hoor Alex lachen. Ik sta rustig op en wil weglopen. Tot nu toe gaat dat nog aardig goed. Ik loop het bos in. Helaas moet hij tuurlijk weer achter me aan lopen.
Ik weet het, ik hou van Alex. Maar dit is niet Mijn Alex. Deze versie mag ik niet zo.
"Goed gedaan, Jackob." denk ik kwaad. Als we uit het zicht zijn van school, duwt Alex me hard tegen een boom aan. Een kleine pijnlijke kreun verlaat mijn mond. Zijn ogen zijn goud en hij gromt hebberig.
'Rustig aan wolfje.' sis ik kwaad. 'Ik kan ook pijn hebben hoor.' zeg ik erachteraan. 'Van Mij.' gromt hij. 'Ik ben pas van jou en je jezelf weer bent.' zeg ik boos. 'Je bent geen weerwolf, en geen mens. Wat ben je?' vraagt gij terwijl hij me nogsteeds met mijn heupen tegen de boom duwt. 'Ik Was een mens. Maar door Jackob ben ik wat ik nu ben. Ik ben een uil.' zeg ik wat minder boos. 'En door Jackob ben je anders. Wij zijn altijd al Mate's geweest. Je was een lieve wat gevoelerigere jongen. Geen badboy die mensen angst aanjaagd. Je bent anders dan de Alex van wie ik hou.' zeg ik steeds wat zachter en probeer mijn tranen te bedwingen. Alex begint te lachen. 'Je maakt een grapje. Jackob en ik zijn beste vrienden. Ik ben altijd al zo geweest. Een harteloze rogue. Geen zoetsappige gast.' gromt hij. Ik kijk hem met watterige ogen aan.
'Dan Wil ik nieteens je Mate meer zijn!' roep ik naar hem. Ik verander en vlieg op. "We vallen te veel op." mompel ik. "Denk aan een kerkuil. Dat is mijn vermom vorm. Zo vallen we minder op." zegt Nox. Ik doe wat ze zegt. Al snel voel ik me een stuk lichter. Ik vlieg soepel naar het schoolplein. Ik land en bekijk mezelf in het water. Ik ben echt prachtig.
(Media)
De mensen kijken me raar aan.
Ik zie Vera en vlieg naar haar toe. Ik land naast haar op het bankje. Ook kijk haar aan. 'Hallo kleine uil. Kan ik je helpen?' vraagt ze. Tot haar verbazing knik ik. Ik hop van het bankje richting het parkje. Ze volgt me gelukkig. Onderweg vind ik ijn tas en sleep hem mee met mijn snavel. Eemaal bij het parkje, hop ik de wat dichtere bosjes in. Ze volgt me nogsteeds. Als we buiten het zicht staam stop ik. Ik kijk haar aan.
"Niet schrikken." zeg ik zacht. Ze kijkt me verbaast aan maar knikt.
"Geloof me. Ik doe niks." zeg ik weer. Ik verander naar Nox' normale vorm. Vanuit daar weer naar mijn mensen gedaante. 'Wow.' is het enige wat ze zegt. 'Wees nu niet ineens bang voor me.' zeg ik zacht. Ze schud haar hoofd. Uit het niets knuffelt ze me. 'We grijpem Jackob wel.' zegt ze zacht tegen me. Ik kijk haar nietbegrijpend aan. 'Ik wist al lang wat er aan de hand was. Ik ben zelf een water Nimf.
Een soort elementen elf achtig iets. Jackob heeft me im vertrouwen genomen waardoor ik nu alles weet. Hij is gek. We grijpen hem. Dat weet ik zeker.' Zegt ze. Ik knik. Ik geef haar nog een knuffel. 'Laten we terug gaan.' zegt ze. Ik knik
Ik kleed me snel om en we lopen naar de volgende les.

Heeeeey peopletjes
Weer een langer hoofdstuk!
1362 woorden!
Nu weten we welke rang Alex is. Geen. Een rogue...
Hopelijk hebben jullie er weer van genoten!
Love you all<3
Like? Commend? Follow?
_XRobijntjeX_