Rest in Peace Christina Grimmie<3
Je kon echt geweldig zingen...

Ik sla mijn vleugels uit en wil opstijgen. Maar dan hoor ik de vreselijkste lach in de wereld.
'Dat was snel' zegt de stem.

POV Rachel

Ik draai me om en zie de gast die ik met mijn hele hart haat. "Die gast is nou slecht Nox. Hij. Hij is Jackob." zeg ik tegen haar. Ik voel haar de leiding nemen. Er komt een schel geluid uit haar mond richting Jackob. Hij lacht alleen maar. 'Je leert snel. Nox, dit stelt me wel teleur. Je zou het lastig maken.' grinnikt hij. "Jij bent vreselijk! Nu heb ik vrienden en een Mate. En als je ook maar met 1 vinger, poot of veer aan ze zit krijg je met Mij te maken!" zegt ze kwaad. Jackob lacht alleen maar. Hij verandert in een grote donkere Buizerd(media). Net iets groter dan mij. En geloof me. Dat is heel groot. Hij vliegt op en Nox gaat achter hem aan. "Al klaar voor het gevecht?" vraagt hij spottend. Als antwoord kijk ik kwaad terug. Hij vliegt op me af en ik ontwijk hem met gemak. Ik vlieg stil als de wind op hem af en haal uit. Ik raak hem goed. Bij zijn vleugel. Er komen druppels bloed van af. Er komt een rode waas voor mijn ogen...

De waas trekt weg. Jackob ligt gewond op de grond. Mijn klauwen, snavel en veren zitten onder het bloed. Helaas ook deels het mijne. Ik land voor hem. "En nu is het klaar Jackob. Laat me met rust. Zoek een leven ofzo." snauw ik naar hem. Hij kijkt me kwaad aan en staat langzaam op. Ondertussen verandert hij naar zijn mensen vorm. Gelukkig met kleding. Ik verander ook. Ik heb het zwarte veren pakje weer aan. 'Staat je goed.' mompelt hij terwijl hij me van top tot teen bekijkt. Ik sla hem in zijn gezicht. Hij gromt.
'Oprotten nu.' sis ik kwaad. 'Je bent nog niet van me af Rapunzel. Als je morgen wakker wordt, zal je leven anders zijn. De degene waarom je geeft zal een ander persoon zijn. Hij zal je niet herkennen. Jij zou alles nog weten. Hij alleen nog maar dat hij een weerwolf is. Hij zou niks meer van je herinneren. Je zal smekend naar me toe komen. En dan zal je de Mijne zijn.' zegt hij kwaad en rend weg. Als hij uit het zicht is, breek ik. Ik val op mijn knieën en de tranen rollen over mijn wangen. Alex knuffelt me. 'Alles komt goed. Rustig maar.' fluisterd hij en geeft een kus op mijn voorhoofd.
'Dat komt het niet. En dat weet je zelf ook. Morgen zal je me niet meer herinneren...' snik ik. 'Ik weet het. Maar je heb mijn mark. Ik zal je daaraan echt wel herkennen.' zegt hij zacht. Ik knik en nestel me tegen hem aan.
Hij tilt me op en we lopen naar binnen. De rest van de dag hebben we bij elkaar gezeten, film gekeken, geknuffelt, elkaar vertelt wat we zo leuk vinden aan elkaar en meer van zulke dingen. Die avond hebben we ook samen door gebracht. We hebben zelfs samen in bad gezeten. Wel in zwemkleding, maar toch. Nu liggen we in bed. Allebij doodop.
'Alex? Ik hou van je. Vergeet dat nooit.' zeg ik zacht. 'Ik zal dat nooit vergeten. En hoe ik zo ook ben. Vergeet ook nooit dat ik van jou hou.' zegt hij terug en geeft me nog een lange kus. Ik nestel me weer tegen hem aan en geniet van zijn warmte voor zolang dat nog kan. Al snel vallen we in slaap.

Oke, wie heb er nog meer een mega grote hekel aan Jackob?
Dit was weer een nieuw stukje! Nox en Rachel zijn dus al best sterk samen! Hopelijk hebben jullie er weer van genoten.
Love you all<3
Like? Commend? Follow?
_XRobijntjeX_