We zijn nu een tijdje in het Capitool en mijn voorbereidingsteam, bestaande uit Blua, Rainy en Salva heeft me behoorlijk onder handen genomen. Nu krijg ik mijn stylist te zien. Ik ben best benieuwd wat voor outfit ik aan krijg tijdens de parade. District 6, vervoer, wat kun je daar nou weer mee? Mijn stylist stelt zich voor als Mya. Ik denk dat ze wel aardig is. "Oké, ik hoop dat je je outfit mooi vindt!" zegt ze. Ze doet de kastdeur open en er verschijnt een lichtblauwe jurk, zo lichtblauw, dat het nog net geen wit is. Als een engeltje. "Een engeltje, dat overal heen kan vliegen." zegt Mya. "Vind je het mooi?" "Zeker weten" zeg ik.
Nu komt het volgende onderdeel: De make-up. Ik moet mijn ogen dicht doen, terwijl Mya me opmaakt. Als ik mijn ogen open doe, zie ik dat mijn make-up in de zelfde stijl is als mijn jurk. Nu ik mijn jurk van dichter bij bekijk, valt het me pas op. De jurk bestaat uit allemaal mini veertjes. "O ja, ik heb ook nog een extraatje toegevoegd." zegt Mya. "Wat dan?" vraag ik nieuwsgierig. "Daar kom je vanzelf achter!" zegt Mya geheimzinnig.
Het is tien voor zeven en de parade begint om zeven uur. Ik ben al klaar en ga alvast naar de beginhal. De paarden van district 6 zijn wit. Toepasselijk, denk ik. Ik aai het dichtsbijzijnde paard, als ook Gale aan komt gelopen. We praten wat over koetjes en kalfjes als een robotachtige stem zegt "Neem plaats op uw wagen, de parade gaat van start over 1 minuut". We gaan op onze wagen staan. De eerste paarden - die van district 1 - beginnen te lopen. Dan die van disctrict 2 en dan 3 enzovoorts. Ook onze paarden beginnen dan te lopen. Als we de hal uit zijn, zien we echt ongelofelijk veel gekgeklede Capitoolinwoners. Ze schreeuwen en roepen onze namen. Dan opeens merk ik wat het specialeffect is, waar Mya het over had. Allemaal schattige twinkels dwarrelen achter ons aan. In de stadscirkel stoppen onze paarden en houdt de president een toespraak. "Welkom tributen, ik hoop dat jullie een goed ontvangst hebben gehad in het Capitool. Zoals wij hier wel vaker zeggen: Vrolijke hongerspelen en mogen de kansen immer in je voordeel zijn". Ik begin dat zinnetje echt gruwelijk te haten.
Als we terug zijn in de beginhal zegt Tyra dat we er werkelijk fantastisch uitzagen.

Mijn commentaar:
Ik vind dat het nogal kort is en alles super snel gaat:
Als we de hal uit zijn, zien we echt ongelofelijk veel gekgeklede Capitoolinwoners. Ze schreeuwen en roepen onze namen.
Moet misschien dit worden:
Als we de hal uit zijn, zien we echt ongelofelijk veel gekgeklede Capitoolinwoners. Ze schreeuwen en roepen onze namen. Ik voel me nu best wel populair. Ik zwaai en lach en knipoog hier een daar. "Oh, ze knipoogte naar me!" hoor ik uit het publiek komen, ik giegel zachtjes en kijk dan weer voor me uit..
En misschien moet je personage meer voelen.
Cijfer: 7,2

Vivian_Vallens commentaar:
Je hebt een fijne schrijfstijl, maar misschien kun je het inderdaad wat langer maken. Dan hebben we nog meer om van te genieten ;) En er mogen best gevoelens in; je personage zit in de Spelen, waarvan er 23 van de 24 kinderen niet thuis komen! Dat doet volgens mij best wel wat met je. Probeer je in haar te verplaatsen: Wat zou ik voelen in dat geval? Dat maakt het al een stuk makkelijker :)
Cijfer; 7,5

Gemiddeld: 7,4