Ik word wakker met een stekend gevoel in mijn rug. "Een boom ligt niet lekker". Ik maak de knopen los waar ik mezelf mee heb vast gemaakt. Ik haal het mes uit de boom,  trek m'n jas aan en spring uit de boom. Wat ik liever niet had gedaan nu doet m'n rug nog meer pijn. Ik rek me even uit. Ik zoek in m'n tas voor wat eten of drinken, tevergeefs kan ik niks vinden. "Dat word zoeken naar bessen" aangezien mijn kip is opgegeten door dieren. Waarom ben ik ook zo dom geweest die op de grond te laten liggen. Geen eten, geen water, geen bondgenoten. Klote games. Ze verpesten ons leven. Zelfs als je hier levend uit komt. De games slopen je. Mentaal en geestelijk. "Jullie in het capitool! Jullie snappen niet hoe het is om in een district te wonen! Jullie slopen ons!" Iedereen in een straal van 2 kilometer heeft me kunnen horen schreeuwen.

•Gamemakers•
"Hij verzet zich, ik wil hem dood" zei ze koelbloedig. "Natuurlijk mevrouw nu meteen?" "Nee laat hem nog maar even van z'n laatste paar uur genieten." Zei ze met een grijns. "Natuurlijk mevrouw"

•Back in The arena•
Als ik na ongeveer 3 kilometer heb gelopen en nog geen water heb gevonden besluit ik om te gaan zitten. Mijn hele lichaam doet pijn. Ik ben uitgeput. Zo kan ik het niet langer volhouden. Zal ik zelfmoord plegen? Ik mis mijn bondgenoten. Ik mis mijn familie. Ik mis thuis.
Na ongeveer een kwartier te hebben gezeten sta ik weer op.
'Dit zijn niet mijn games'
Spookt er de hele tijd door mijn hoofd net zoals: 'waarom ik?'
Na nog 5 kilometer te hebben gelopen, en diep in mijn gedachten te zijn verzonken, loop ik tegen een soort onzichtbare muur aan. "Shit!"
Ik val op de grond. Ik was blij dat m'n rug net ietsje beter voelde. Maar nu is het weer erger geworden. Ik blijf even op de grond liggen, om na te denken over alles, over alles wat er is gebeurd en wat er gaat gebeuren. Het leven is hard. Het is keihard.
Achter de onzichtbare muur is de zee en het strand. De wind van de zee komt niet door de muur heen.
Ik sta met moeite op.
Ik loop om de muur heen. Hopend op een beekje water of een struik met bessen. Helaas is er niks achter de muur. Behalve nog meer bos.
Ik ben uitgedroogd en ik heb geen eten. Zal vandaag mijn einde zijn? Zal het vandaag gebeuren? Het is vandaag tot nu toe een saaie dag geweest, niemand is dood, tenminste nog niet.
Ik pak een mes uit m'n jas als ik iets hoor.
"Sky?" Zeg ik bijna met tranen in m'n ogen. "Mick?" Zei Sky. Ik liep op Sky af en gaf d'r een knuffel.
Geen idee waarom ik zo emotioneel doe maar het voelt goed.
Ik laat haar los en zie dat er ineens allemaal bosdieren om ons heen staan. Ze veranderen van kleur, nee ze veranderen van gedaante! "Sky kom mee!" Zeg ik. Sky blijft me aan kijken totdat ook zij veranderd in een multilant. "Nee jij ook al!" Zei ik. Ik pakte nog een mes voor in m'n andere hand. Ze rennen en springen op me af. Ik kan er een paar verzwakken door ze te sten met m'n messen. Totdat ik een heet gevoel voel op m'n rug. 'Een vuurbal' schiet er door me heen. Ik kan nog net bukken, maar het heeft  een stuk van mn rug wel verbrand. Ik schreeuw het uit van de pijn. Niks boeit me nu op dit moment. Het maakt me niet uit als een tribuut me heeft gehoord. Dan springt er een multilant op me af. Ik val op de grond en alle lucht uit m'n lijf word eruit geperst. Ik steek hem op de plek waar ik denk dat z'n hart zit. Hij beweegt niet meer en ik gooi hem van m'n lijf af. Ik snak naar adem. Nog een vuurbal. Gelukkig raakt hij me niet omdat ik op de grond lig. Helaas is die opluchting na een paar seconden al weer voorbij als er nog 3 multilanten op me afkomen.
'Dit red ik zo niet meer' ik vecht nog terug. Ik sta op. Totdat een vuurbal recht op me afkomt. Het verbrand m'n borst. Ik schreeuw het weer uit van de pijn. Ik val weer op de grond. En opnieuw verdwijnt alle lucht uit m'n lijf. De multilanten rennen op me af.
"Ik hou van jullie! Sky! Ik hou van je! Papa mama! Ik hou van jullie!" Dat zijn de laatste paar woorden die ik uitspreek voordat ik het witte lucht zie. "Sky ik hou van je..." Ze ik nog voordat het zwart word.
Het kanonschot luid, een gevallen tribuut. Mick uit district 4.

Dit was m'n laatste stukje wat ik schrijf voor de Wungergames. Sorry dat het kort is.
•Luca :3