Σύντομα η Nashi έφτασε έξω από το νοσοκομείο της Konoha. Είχε ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη της, καθώς έκανε ένα μεγάλο άλμα στον αέρα με σκοπό να φτάσει το παράθυρο από το δωμάτιο που ήταν τα άτομα που έψαχνε. Ήξερε πως δεν ήταν σωστό να εισέλθει σε ένα τέτοιο μέρος με αυτόν τον τρόπο, όμως δεν μπορούσε να περιμένει παραπάνω. Η ανυπομονησία που ένιωθε για το σημερινό τραπέζι την έκανε να μην μπορεί να ελέγξει τις κινήσεις της.

-"Γειά!" είπε χαμογελώντας καθώς στάθηκε στο παράθυρο του δωματίου.

Η κίνηση της είχε ως αποτέλεσμα να τρομάξει τους τρεις μαθητές του Kakashi, ενώ ο αναφερόμενος δάσκαλος την κοιτούσε έχοντας ένα απαλό χαμόγελο. Είχε νιώσει την chakra της να πλησιάζει το νοσοκομείο και το δωμάτιο τους. Έτσι την περίμενε να έρθει από στιγμή σε στιγμή, όπως και έκανε.

-"Η Kurenai και ο Asuma θα φέρουν τις ομάδες τους για να τους γνωρίσω καλύτερα." άρχισε να λέει η Nashi, καθώς μπήκε στο δωμάτιο.
-"Θέλετε να έρθετε και εσείς;"

-"Ναι!" φώναξε ενθουσιασμένος ο Naruto.

-"Τέλεια!" δήλωσε χαρούμενη εκείνη, καθώς γύρισε να κοιτάξει τον παιδικό της φίλο.
-"Kakashi πηγαίνετε στο μαγαζί που τρώμε συνήθως και θα έρθω σε λίγο. Πάω να καλέσω τον Guy και έρχομαι."

-"Θα φωνάξουμε τον Neji τότε." είπε ο Naruto κάνοντας την Nashi να τον κοιτάξει ερωτηματικά.

-"Ποιος είναι ο Neji;"

-"Είναι μαθητής του Guy, αλλά έχει αυτή την αρρώστια έτσι είναι εδώ στο νοσοκομείο." της απάντησε η Sakura, καθώς έφτιαχνε τα μαλλιά της για να φύγουνε.

-"Μπορεί ο Guy και οι υπόλοιποι της ομάδας του να ήρθαν να τον δούνε." ανέφερε ο Kakashi σκεπτικός.

-"Πάμε στο δωμάτιο του τότε." είπε η Nashi έτοιμη να βγει από την πόρτα του δωματίου.

Όλοι τους άρχισαν να περπατάνε στους διαδρόμους του νοσοκομείου με σκοπό να φτάσουν το αναφερόμενο δωμάτιο, στο οποίο θα έβρισκαν τον Neji. Ο Naruto ήταν μπροστά προκειμένου να τους κατευθύνει εκεί, αφού γνώριζε που ήταν καλύτερα από τον καθένα. Ένα δωμάτιο που πολύ σύντομα βρήκαν, ενώ δυνατές φωνές μπορούσαν να ακουστούν πίσω από την κλειστή του πόρτα.

-"Αυτή είναι η δύναμη του νέου Lee!"

Όλοι τους αναστέναξαν κουρασμένοι αναγνωρίζοντας πως αυτή η δυνατή και γεμάτη ενέργεια φωνή ανήκει στον Guy. Ένας άνθρωπος που ο ενθουσιασμός του δεν έχει όρια, με αποτέλεσμα να κάνει όλους τους ανθρώπους γύρο του να μην αντέχουν την παρέα του για πάρα πολύ ώρα. Ανθρώπους όπως και οι ίδιοι του οι μαθητές, οι οποίοι δυστυχώς ή ευτυχώς είναι αναγκασμένοι να ανέχονται την παρουσίαση του κάθε μέρα και για αρκετές ώρες. Ώρες σκληρής εκπαίδευσης και εξάσκησης προκειμένου να γίνουν τόσο δυνατοί όσο και ο ίδιος τους ο δάσκαλος.

Ο Naruto άνοιξε την πόρτα του δωματίου μπαίνοντας στον χώρο με ένα πλατύ χαμόγελο κερδίζοντας την προσοχή των τεσσάρων ατόμων που ήταν εκεί. Τα βλέμματα τους στράφηκαν στα άτομα που μόλις εισήλθαν στο δωμάτιο γεμάτα περιέργεια, αφού δεν συνήθιζαν να έχουν επισκέψεις.

-"Nashi!" φώναξε χαρούμενος ο Guy.
-"Με έψαχνες;!"

-"Όχι." του απάντησε εκείνη χαμογελώντας απαλά.

Η απάντηση της είχε ως αποτέλεσμα να τον κάνει να γυρίσει αλλού το βλέμμα του λυπημένος, αφού πίστεψε πως για μια στιγμή η όμορφη παιδική του φίλη είχε έρθει για αυτόν. Μια σκέψη που πέθανε τόσο γρήγορα όπως και δημιουργήθηκε. Αντιθέτως η Nashi πλησίασε τους τρεις μαθητές του φίλου της έχοντας ένα ευγενικό χαμόγελο, καθώς τους κοιτούσε γεμάτη περιέργεια λόγο του πόσο διαφορετικοί φαινόντουσαν οι χαρακτήρες τους.

-"Γειά σας. Με λένε Nashi Western."

-"Εγώ είμαι ο Rock Lee!" είπε γεμάτος ενέργεια το παιδί που έμοιαζε με μικρό κλώνο του Guy.

-"Εγω είμαι η Ten Ten." είπε το κορίτσι της ομάδας έχοντας ένα γλυκό ύφος στα μάτια της.

-"Neji Hyuga." απάντησε το αγόρι που ξάπλωνε στο κρεβάτι του νοσοκομείου.

Τα μάτια της Nashi παρέμειναν για λίγο πάνω στον Neji παρατηρώντας την κατάσταση του. Το σώμα του είχε αρκετά σημάδια για να την κάνει να καταλάβει πως βρισκόταν στο προτελευταίο στάδιο της αρρώστιας. Αυτομάτως κατάλαβε τον λόγο για τον οποίο ανησυχούσε η ξαδέρφη του, αφού χωρίς αντίδοτο είχε το πολύ δύο μέρες ζωής. Δύο μέρες που ήταν αρκετές για να αγχώσουν το μικρό μυαλό ενός κοριτσιού και να πάρουν ότι ελπίδα για ζωή υπήρχε μέσα στην ψυχή του νεαρού παιδιού μπροστά της.

-"Neji, είσαι ο ξάδερφος της Hinata;" τον ρώτησε η Nashi.

-"Ναι. Γιατί;"

-"Ανησυχεί πολύ για σένα ξέρεις. Μου ζήτησε να βρω γρήγορα την θεραπεία για να γίνεις καλά."

Η απάντηση της είχε ως αποτέλεσμα να τον κάνει να γουρλώσει τα λευκά του μάτια με έκπληξη πριν γυρίσει το βλέμμα του άλλου. Δεν θα το παραδεχόταν ποτέ ότι νοιάζεται για εκείνην και ότι την θεωρεί οικογένεια του, με αποτέλεσμα να μην θέλει να την χάσει ούτε και αυτός. Έπρεπε να την μισεί. Έπρεπε λόγο της κατάρας που έχει πάνω του.

-"Τόσο συγκινητικό!" είπε ο Guy καθώς δάκρυα λύπης έτρεχαν από τα μάτια του.

-"Nashi τι λες να μπεις στο θέμα." της ψιθύρισε ο Kakashi στο αυτί υπενθυμίζοντας την τον λόγο που είχαν έρθει.

-"Ναι, σωστά." είπε η Nashi και καθάρισε λίγο τον λαιμό της προκειμένου να κερδίσει την προσοχή όλων.
-"Η Kurenai, ο Kakashi και ο Asuma θα φέρουν τις ομάδες τους για να φάνε και να γνωριστούμε καλύτερα. Θέλετε να έρθετε και εσείς;"

-"Ακούγεται τέλεια ιδέα!" είπε ο Guy ενθουσιασμένος.

-"Εγώ δεν θα έρθω." ανέφερε ο Neji κοιτώντας αλλού.

-"Γιατί;" τον ρώτησε η Ten Ten με περιέργεια.

-"Δεν θέλω να κολλήσετε την αρρώστια."

-"Και εμείς άρρωστοι ήμαστε." είπε ο Naruto σκεπτικός παρατηρώντας τα σπυριά στο σώμα του.

-"Μην ανησυχείτε για αυτό. Αύριο θα έχω το αντίδοτο." τους απάντησε χαμογελώντας η Nashi.

-"Δεν αλλάζω γνώμη." είπε με πείσμα ο Neji.

-"Λυπάμαι Neji, αλλά θα έρθεις με το ζόρι. Η Hinata θα χαρεί πολύ να σε δει." του είπε η Nashi καθώς τον σήκωσε από το κρεβάτι με το ζόρι.

Εκείνος προσπάθησε να αντισταθεί προκειμένου να μην πάει πουθενά. Το αδύναμο σώμα του όμως δεν του επέτρεψε να διαφύγει από τα χέρια της. Έτσι απλά τα παράτησε αφήνοντας την να τον κατευθύνει στο μαγαζί της προτίμησης της όπου θα έτρωγαν όλοι μαζί. Μια σκέψη που τον έκανε πιο χαρούμενο από ότι έπρεπε, αφού πίστευε πως αυτό θα ήταν το τελευταίο του γεύμα με φίλους και ανθρώπους που εκτιμάει πάρα πολύ. Μια κατάσταση που ήθελε να ελπίζει ότι θα είναι λάθος χάρις την γυναίκα που τον τραβούσε από το χέρι σαν μικρό παιδί.

{...}

-"Είχα φτάσει στην άκρη του γκρεμού. Πίσω μου πλησίαζαν πολλοί πολεμιστές έτοιμοι να με σκοτώσουν για το έγκλημα μου." η Nashi έλεγε αναφέροντας σε μια περιπέτεια των ταξιδιών της.
-"Είχα δύο επιλογές. Να πέσω από τον γκρεμό και να πεθάνω ή να πολεμήσω. Για καλή μου τύχη όμως σκέφτηκα γρήγορα μια τρίτη επιλογή."

Τα βλέμματα όλων των παιδιών είχαν καρφωθεί πάνω της γεμάτα αγωνία περιμένοντας να ακούσουν την συνέχεια. Κάποιοι από αυτούς είχαν σταματήσει να τρώνε, ενώ οι υπόλοιποι είχαν μείνει με την μπουκιά στο στόμα. Ήταν φανερό πως η συγκεκριμένη ιστορία τους είχε κερδίσει το ενδιαφέρον, αφού για μια στιγμή ξέχασαν πως να αναπνέουν από το άγχος τους.

-"Και τι έκανες;" με ρώτησε ο Lee ανυπόμονος.

-"Έκανα ένα jutsu φωτιάς, με όση chakra μου είχε απομείνει, δημιουργώντας έναν δράκο. Με γρήγορες κινήσεις ανέβηκα πάνω του και πέρασα στην απέναντι πλευρά του γκρεμού. Οι πολεμιστές με κοιτούσαν έκπληκτοι, καθώς έτρεχα με σκοπό να χαθώ στο δάσος που υπήρχε εκεί. Είχα το φυτό που χρειαζόμουν, έτσι άρχισα να πηγαίνω στο χωριό για να βοηθήσω τους αρρώστους."

-"Απίθανο!" φώναξε ο Lee έτοιμος να κλάψει από τον ενθουσιασμό του.

-"Μια μέρα θα αφηγούμαι και εγώ τέτοιες περιπέτειες και καλύτερες!" είπε ο Kiba χαρούμενος.

-"Χαζομάρες." μουρμούρισε ο Sasuke ενοχλημένος.

Ύστερα ένας μικρός καυγάς ξεκίνησε ανάμεσα στα αγόρια. Μάλωναν για το γεγονός εάν η ιστορία που μόλις άκουσαν ήταν αληθινή και για το εάν καταφέρουν να γίνουν τόσο δυνατοί όσο και η Nashi. Μια κατάσταση που έκανε την αναφερόμενη γυναίκα να γελάσει, αφού της θύμιζαν τον εαυτό της όταν μάλωνε για χαζά πράγματα με τους δικούς της φίλους.

-"Nashi." είπε ο Kakashi κερδίζοντας την προσοχή της.
-"Σχετικά με την αρρώστια, είπες ότι βρήκες το αντίδοτο, σωστά;"

-"Ναι. Θα το έχω σήμερα το βράδυ." του απάντησε χαμογελώντας.

-"Θα το φέρει κάποια ομάδα;" την ρώτησε η Sakura κάνοντας την να προσέξει πως όλοι, μικροί μεγάλοι, την κοιτούσαν ανυπόμονοι.

-"Μυστικό." απάντησε εκείνη, καθώς έβαλε τον δείκτη του δαχτύλου της μπροστά από τα χείλη της και κλείνοντας το ένα της μάτι παιχνιδιάρικα.

Όλοι τους αναστέναξαν απογοητευμένοι πριν συνεχίσουν την συζήτηση με κάποιο άλλο θέμα. Η αλήθεια ήταν ότι η Nashi ήθελε να τους πει την αλήθεια για το τι είχε σκοπό να κάνει. Όμως δεν μπορούσε. Δεν ήθελε να δελεάσει τα μυαλά των παιδιών με αποτέλεσμα να έρθουν και να δουν ένα σκληρό και αποτρόπαιο θέαμα. Ένα θέαμα που θα επέτρεπε σε λίγα άτομα να δουν. Άτομα που ήξερε πως τα στομάχια τους θα αντέξουν αυτό που τα μάτια τους θα αντικρίσουν, καθώς και αυτά που τα αυτιά τους θα ακούσουν.

Η ώρα πέρασε πιο γρήγορα από ότι ήλπιζε με αποτέλεσμα να πρέπει να φύγουν όλοι τους σιγά σιγά. Τους αποχαιρέτησε έναν έναν, καθώς σιγουρεύτηκε να τους αναφέρει πως θα χαιρόταν να τους δει όλους μαζί ξανά και σύντομα. Λόγια που έκανε τα νεαρά παιδιά χαρούμενα, καθώς το μυαλό τους γέμισε με ανυπομονησία, αφού έβρισκαν ευχάριστη την παρέα της συγκεκριμένης γυναίκας. Ένας άνθρωπος που πίστευαν πως θα τους μάθαινε πολλά πράγματα για το άγνωστο που υπάρχει έξω από τα τοίχοι της Konoha.

-"Kakashi δεν θα φύγεις;" ρώτησε έκπληκτη η Nashi τον παιδικό της φίλο μόλις είδε πως ήταν ο μόνος που δεν είχε φύγει ακόμα.

-"Θέλω να μιλήσουμε." της απάντησε εκείνος σοβαρός.

-"Σε ακούω."

-"Όχι εδώ." της είπε καθώς άρχισε να περπατάει.

H Nashi τον κοίταξε ερωτηματικά μην καταλαβαίνοντας τον λόγο για τον οποίο ήταν τόσο σοβαρός. Της φαινόταν περίεργο, αφού είχε συνηθίσει το συγκεκριμένο άτομο να είναι χαλαρό και ξένοιαστο μαζί της. Παρόλα αυτά τον ακολούθησε προκειμένου να πάνε σε ένα πιο ήσυχο μέρος για να μιλήσουν. Ήθελε να μάθει πολύ τι είχε να της πει εξάλλου.

♥♥ Comment and Vote ♥♥