-"Σκέφτηκες τίποτα Nashi;"

Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που άκουσε η Nashi όταν εισήλθε στο γραφείο της Hokage την επόμενη μέρα. Ένα μικρό κουρασμένο χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της, καθώς κατευθύνθηκε προς το γραφείο που υπήρχε στον χώρο. Πλησίασε την γυναίκα που καθόταν στην καρέκλα πίσω από το καφετί έπιπλο και κοίταξε την θέα από το μεγάλο παράθυρο που υπήρχε από πίσω του. Δεν απάντησε αμέσως στην ερώτηση, αφού το κουρασμένο μυαλό της χρειαζόταν λίγα λεπτά ηρεμίας για να πάρει μια ξεκάθαρη απόφαση. Δεν είχε κοιμηθεί σωστά και όσο χρειαζόταν το σώμα της για να είναι ξεκούραστη, αφού πέρασε σχεδόν όλο το βράδυ καθαρίζοντας το πατρικό της σπίτι. Μια διαδικασία που την έκανε να χύσει πολλά δάκρυα χαράς, καθώς όλες οι αναμνήσεις του παρελθόντος βγήκαν στην επιφάνεια. Αναμνήσεις που από δω και πέρα θα την κάνουν χαρούμενη όταν θα περπατάει στα δωμάτια του σπιτιού της. Θαα της κρατάνε συντροφιά και δεν θα νιώθει μόνη όπως ένιωθε μέχρι πριν λίγες ώρες.

Έκλεισε τα καστανά της μάτια σε μια προσπάθεια της να συγκεντρωθεί στο κύριο πρόβλημα για το οποίο και είχε γυρίσει στην Konoha. Οι νεκροί αυξάνονταν όλο και πιο πολύ με το πέρασμα της κάθε μέρας, ενώ το νοσοκομείο ήταν πλέον γεμάτο από αρρώστους. Δεν μπορούσε να καθυστερήσει την απόφαση της άλλο. Η πόλη, το σπίτι της, χρειαζόταν άμεσα βοήθεια και ήταν η μόνη που μπορούσε να κάνει κάτι για αυτό. Ήταν η μόνη που μπορούσε να βρει λύση στο ανύπαρκτο αντίδοτο χάρις το μυστικό jutsu της οικογένειας της.

-"Έχω σκεφτεί κάτι." είπε η Nashi καθώς γύρισε να κοιτάξει την Tsunade.

-"Σε ακούω."

-"Tsunade, γνωρίζεις για το μυστικό jutsu της οικογένειας μου;"

-"Γνωρίζω ότι είναι επικίνδυνο και ότι δεν πρέπει χρησιμοποιείτε συχνά." της απάντησε έχοντας ένα σοβαρό βλέμμα.

-"Δεν θα σου δώσω παραπάνω πληροφορίες. Αντιθέτως θα σε αφήσω να το δεις μόνη σου." της είπε η Nashi καθώς άρχισε να περπατάει μέσα στο δωμάτιο.
-"Θα το χρησιμοποιήσω σήμερα το βράδυ. Το μόνο που χρειάζομαι είναι έναν απομονωμένο χώρο. Κάπου έξω από την πόλη όπου δεν θα υπάρχουν κάτοικοι τριγύρω."

-"Τι jutsu είναι;" την ρώτησε αμέσως ανήσυχη η Hokage.

-"Θα μάθεις το βράδυ. Θέλω να μου βρεις μόνο τον χώρο που ζήτησα. Μπορείς;"

-"Μπορώ, απλά... πρόσεχε."

Η Nashi κούνησε θετικά το κεφάλι της, καθώς της χαμογέλασε απαλά πριν βγει από το γραφείο της. Για κάποιο λόγο ένιωθε το άγχος μέσα της να μεγαλώνει με κάθε βήμα που έκανε, το οποίο της φαινόταν περίεργο. Είχε χρησιμοποιήσει αρκετές φορές αυτό jutsu. Τόσες όσες χρειαζόταν για να έχει αρκετή αυτοπεποίθηση ότι θα τα καταφέρει και ότι αύριο κιόλας η όλη κατάσταση θα έχει ηρεμήσει. Παρόλα αυτά όμως είχε αμφιβολίες. Σκέψεις που δεν είχε ποτέ ξανά όταν σκεφτόταν για παρόμοιες καταστάσεις.

-"Γειά σου Nashi."

Μια χαρούμενη γυναικεία φωνή της είπε τραβώντας την την προσοχή. Σήκωσε το βλέμμα της από το πάτωμα αντικρίζοντας την παιδικής της φίλη, την Kurenai, να την πλησιάζει. Ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη της, καθώς το όμορφο και καλό-προσεγμένο σώμα της στάθηκε μπροστά της.

-"Γειά σου Kurenai." της απάντησε χαμογελώντας απαλά.

-"Στο γραφείο της Tsunade ήσουν;"

-"Ναι. Μιλούσαμε για την αρρώστια."

-"Κατάλαβα. Πρέπει να πάω να της δώσω αναφορά για μια αποστολή. Θες να με περιμένεις;"

-"Φυσικά. Θα είμαι έξω από το κτήριο."

Η Nashi περίμενε υπομονετικά έξω από το κτήριο, καθώς το βλέμμα της κοιτούσε τον μπλε ουρανό. Διάφορες ασήμαντες και σημαντικές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της έως που ήρθε η φίλη της. Χωρίς να χάνουν χρόνο άρχισαν να απομακρύνονται από το κτήριο της Hokage, κατευθύνοντας για τα χωράφια εκπαίδευσης των νεότερων ninja. Η συζήτηση μεταξύ τους ήταν ήρεμη με κυρίως την Kurenai να αναφέρεται στους μαθητές της και το πως ανυπομονεί να τους γνωρίσει στην φίλη της. Θεωρούσε πως έχει τρία εξαιρετικά παιδιά δίπλα της που είναι ικανά να γίνουν πολύ δυνατά και να την κάνουν περήφανη ως δασκάλα τους. Τρία παιδιά που είναι ικανά να καταφέρουν πολλά περισσότερα από αυτά που πιστεύουν.

-"Συγνώμη που άργησα." είπε η Kurenai μόλις έφτασαν σε ένα από τα χωράφια εκπαίδευσης.

Ένα πυκνό και μεγάλο δάσος απλωνόταν γύρο τους, καθώς κάτω από την σκιά ενός δέντρου περίμεναν υπομονετικά τρία νεαρά παιδιά. Τα μάτια τους είχαν ένα ερωτηματικό και γεμάτο περιέργεια βλέμμα, καθώς κοιτούσαν την γυναίκα που στεκόταν δίπλα από την δασκάλα τους.

-"Παιδιά από δω η φίλη μου Nashi Western." είπε χαμογελώντας η Kurenai δείχνοντας την γυναίκα που ήταν μαζί της.
-"Nashi από δω η Hinata Hyuga."

-"Γειά." χαιρέτισε ντροπαλά η Hinata.

-"O Kiba Inuzuka."

-"Και αυτός είναι ο Akamaru." είπε ο Kiba δείχνοντας το άσπρο σκυλάκι του κάνοντας το να γαυγίσει χαρούμενο.

-"Και ο Shino Aburame."

-"Γειά." είπε απλά ο Shino.

-"Χάρηκα για την γνωριμία." τους είπε η Nashi χαμογελώντας γεμάτη με ανακούφιση.
-"Χαίρομαι που βλέπω ότι εσείς δεν κολλήσατε την αρρώστια."

-"Δεν ήμαστε χαζοί σαν τον Naruto." της είπε ο Kiba ενοχλημένος, καθώς σταύρωσε τα χέρια του μπροστά από το στήθος του.

-"Έκανε ένα λάθος όπως και οι υπόλοιποι της ομάδας του, αλλά σκοπεύω να το διορθώσω." του απάντησε ανακατεύοντας λίγο τα καστανά μαλλιά του.

-"Αλήθεια; Πως;" την ρώτησε γεμάτος περιέργεια.

-"Βρίσκοντας την θεραπεία φυσικά." του απάντησε γελώντας λίγο.

-"Λογικό ακούγεται." ανάφερε ο Shino σκεπτικός.

-"Θα τους θεραπεύσεις όλους, έτσι;" την ρώτησε η Hinata ανήσυχη.

-"Φυσικά." της απάντησε η Nashi κοιτώντας την με περιέργεια.
-"Γιατί ρωτάς όμως;"

-"Τίποτα." της απάντησε ντροπαλά, κοιτάζοντας αλλού.

-"Ο ξάδερφος της έχει πιάσει την αρρώστια και ανησυχεί." πετάχτηκε λέγοντας ο Kiba.

-"Kiba!" φώναξε ντροπαλά η Hinata.

-"Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι για αυτό το θέμα Hinata." της είπε η Nashi καθώς την πλησίασε.
-"Σκοπεύω να θεραπεύσω τον ξάδερφο σου όπως και όλο το χωριό. Έτσι μην ανησυχείς, γιατί θα γίνει μια χαρά."

Της ανακάτεψε λίγο τα μαλλιά για να την κάνει να νιώσει καλύτερα, καθώς είχε ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη της. Η Hinata ανταπέδωσε το χαμόγελο, ενώ ήταν φανερό πλέον πως όλο το άγχος που είχε μέσα της μέχρι πριν λίγο είχε εξαφανιστεί χάρις της γεμάτης με αυτοπεποίθηση απάντησης της Nashi. Μια απάντηση που χρειαζόταν να ακούσει για να την κάνει να νιώσει καλύτερα και γεμάτη ελπίδα πως το αύριο θα είναι καλύτερο από το σήμερα.

-"Γειά σας."

Μια αντρική φωνή είπε από πίσω τους κερδίζοντας την προσοχή τους. Όλοι τους γύρισαν τα βλέμματα τους εκεί βλέποντας πως ο Asuma μαζί με τρία νεαρά παιδιά τους πλησίαζαν. Η Kurenai χαμογέλασε αμέσως μόλις τον είδε, καθώς της άρεσε να περνάει όσο πιο πολύ χρόνο μπορούσε με τον συγκεκριμένο ενήλικα. Ένας άντρας που την έκανε χαρούμενη με μόνο ένα του βλέμμα.

-"Γειά σου Asuma." του είπε η Nashi, καθώς γύρισε να τον κοιτάξει.
-"Η ομάδα σου είναι αυτή;"

-"Ναι. Από δω η Ino, o Choji και ο Shikamaru." της απάντησε ο Asuma δείχνοντας ποιος μαθητής ήταν ποιος.

-"Γειά σας. Με λένε Nashi Western." τους συστήθηκε εκείνη χαμογελωντας.

-"Είσαι η κοπέλα του Asuma-sensei;" την ρώτησε η Ino με περιέργεια.

-"Όχι!" απάντησε αμέσως η Nashi έχοντας ένα αμήχανο χαμόγελο.

Ήξερε καλύτερα από τον καθένα πως άμα δεν έδινε μια άμεση απάντηση η Kurenai θα την είχε σκοτώσει, αφού το βλέμμα της ήταν ήδη επικίνδυνα καρφωμένο πάνω της. Μπορεί να ήταν φίλες και να νοιάζονταν πολύ η μία για την άλλη, αλλά ο Asuma είναι ο άντρας των ονείρων της. Είναι ο άνθρωπος που θα έκανε τα πάντα για να τον έχει. Δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή της χωρίς αυτόν εξάλλου.

-"Φυσικά και όχι! Ο Asuma ταιριάζει καλύτερα με την Kurenai." συμπλήρωσε η Nashi γελώντας αμήχανα.

Η απάντηση της είχε ως αποτέλεσμα να κάνει τους δύο ενήλικες γύρο της να κοκκινίσουν λίγο από την ντροπή τους, καθώς τα μάτια τους καρφώθηκαν στο έδαφος. Παρόλο που είναι ζευγάρι και αγαπούν ο ένας τον άλλον χρόνια ολόκληρα τους είναι δύσκολο να παραδεχτούν την σχέση τους δημόσια.

-"Θέλετε να σας κεράσω κάτι να φάτε και να γνωριστούμε καλύτερα;" ρώτησε η Nashi για να ελαφρύνει την κατάσταση.

-"Ναι!" φώναξαν ενθουσιασμένοι ο Choji και ο Kiba.

Η Nashi χαμογέλασε με την αντίδραση τους, αφού την θύμισαν τον ξανθό γαλανομάτι άγγελο που γνώρισε λίγες μέρες νωρίτερα. Ένα παιδί που μόνο στην ανάμνηση του της έδωσε μια φανταστική ιδέα.

-"Πηγαίνετε στο μαγαζί που τρώμε συνήθως και έρχομαι σε λίγο!" είπε στους δύο ενήλικες φίλους της πριν αρχίσει να απομακρύνεται τρέχοντας.

-"Τι έχει πάλι στο μυαλό της;" ρώτησε γεμάτη με απορία η Kurenai, καθώς κοιτούσε την φίλη της που απομακρυνόταν.

-"Ποιος ξέρει;" της απάντησε ο Asuma φυσώντας τον καπνό από το τσιγάρο του.

Το σώμα της Nashi πηδούσε από δέντρο σε δέντρο έχοντας ένα μεγάλο χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη της. Σκοπός της ήταν να φτάσει στο νοσοκομείο. Το μέρος στο οποίο θα έβρισκε τους τρεις ταραξίες καθώς και τον δάσκαλο τους. Τέσσερα άτομα που πρέπει να συμπεριλάβει στην παρέα της, όπως και τον Guy με την δική του ομάδα. Το φαγητό είναι πιο νόστιμο, εξάλλου, όταν υπάρχουν πολλοί καλοί γύρο από το τραπέζι. Άτομα όπως οι αγαπημένοι της φίλοι.

♥♥ Comment and Vote ♥♥