Kakashi's POV

Μετά από μερικά χρόνια.

-"Μπαμπά κοίτα!!" φώναξε χαρούμενος ο γιος μου, καθώς έτρεχε στο μέρος μου.
-"Πέρασα το τεστ. Είμαι πλέον ένας ninja σαν εσένα." είπε καθώς μου έδειξε την κορδέλα που κρατούσε, η όποια είχε το σήμα του χωριού.

-"Συνχαριτηρια." είπα χαμογελωντας καθώς του ανακάτεψα τα μαλλιά.
-"Τι λες να πάμε να το πούμε και στην μαμά;"

-"Δεν έχεις δουλειά στο γραφείο;"

-"Τελείωσα νωρίς σήμερα τις δουλειές που είχα ως Hokage για να περάσω την μέρα μαζί σου." είπα και άρχισα να περπατάω.

Ίσως δεν τον κοιτάω όμως είμαι σίγουρος ότι χαμογελάει αυτή την στιγμή. Δεν θα τον άφηνα μόνο του την μέρα της αποφοίτησής του. Εάν το έκανα αυτό θα ήμουν πολύ ο χειρότερος πατέρα που υπήρξε. Έτσι θα περάσω αυτή την μέρα μαζί του.

Μοιάζει τόσο πολύ στην Nashi. Εξωτερικά είναι ίδιος εμένα όμως ο χαρακτήρας του είναι σαν τον δικό της. Πεισματάρης, χαζός, δεν σκέφτεται πριν πράξει και αδέξιος. Αυτά είναι τα αρνητικά. Τα θετικά είναι ότι είναι δυνατός, αγαπάει τους πάντες, έξυπνος όταν πρόκειται για μάχη και θα έκανε τα πάντα για τις απόψεις ή τους φίλους ή την οικογένεια του.

Ελπίζω να είσαι χαρούμενη για τον γιο μας Nashi.

-"Γειά σου μητέρα." είπε ο Tonami και βγήκα από τις σκέψεις μου.

Κοίταξα τον χώρο και κατάλαβα ότι βρισκόμασταν στο νεκροταφείο και συγκεκριμένα μπροστά από τον τάφο της, ο οποίος είναι καθαρός όπως πάντα. Χαμογέλασα όταν είδα τον μικρό να της δείχνει την κορδέλα του.

-"Κοίτα μαμά πέρασα το τεστ και έγινα ένας ninja όπως εσύ και ο μπαμπάς! Ελπίζω να είσαι περήφανη για μένα και σκοπεύω να σε κάνω πιο περήφανη στο μέλλον. Απλά παρακολούθα με." είπε χαμογελωντας.

-"Ειμαι σίγουρος ότι είναι περήφανη και ότι σε παρακολουθεί συνέχεια." είπα με ένα μικρό χαμόγελο, το οποίο έσβησε μετά από λίγο.

Κάποτε θα πρέπει να του πω πως και γιατί πέθανε η μητέρα του. Είναι 12 χρονών πλέον και μάλλον ήρθε η ώρα να μάθει την αλήθεια. Όμως τι θα γίνει εάν με κατηγορήσει για όλα; Τι θα γίνει εάν βγω ο ένοχος;

Ελπίζω να μην το κάνει αυτό γιατί δεν θα αντέξω τις ενοχές.

-"Tonami νομίζω ήρθε η ώρα να μάθεις πως και γιατί πέθανε η μητέρα σου." είπα λυπημένος.

-"Δεν χρειάζεται. Τα γνωρίζω όλα."

-"Τι; Πως;" τον ρώτησα σοκαρισμένος.

-"Η μαμά μου τα είπε. Ήρθε στο όνειρο μου και μου είπε τα πάντα. Έτσι θέλω να ξέρεις ότι δεν σε μισώ για αυτό. Η μαμά το έκανε από αγάπη και δεν υπήρχε τρόπος να το αλλάξεις. Θα έκανα το ίδιο για να σας προστατέψω."

Μόλις το άκουσα αυτό ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου και τον αγκάλιασα. Ακόμα και τώρα είσαι δίπλα μου και με βοηθάς Nashi, όπως είχες υποσχεθεί.

-"Σε ευχαριστώ." του είπα, καθώς τον είχα ακόμα στην αγκαλιά μου.

-"Εγώ σε ευχαριστώ μπαμπά που είσαι δίπλα μου." είπε καθώς με αγκαλιασε και αυτός.

Σηκώθηκα με αυτόν στην αγκαλιά μου και κοίταξα τον τάφο της Nashi, όπως και ο Tonami.

-"Θα τα πούμε ξανά Nashi. Σε αγαπώ." είπα με ένα μικρό χαμόγελο.

-"Και εγώ σε αγαπώ μαμά!" είπε ο Tonami με το ίδιο χαμόγελο.

Μετά γύρισα και άρχισα να απομακρύνομαι από εκεί με τον Tonami στην αγκαλιά μου. Ήμουν σχεδόν στην έξοδο όταν άκουσα την φωνή της.

-"Και εγώ σας αγαπώ."

Τέλος!

...............

Ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε την ιστορία μου.

Νομίζω σας έκανα να κλαψετε αρκετά σε αυτή την ιστορία. Ζητώ συγνώμη όμως πιστεύω ότι άξιζε. Ήταν μια πάρα πολύ ωραία ιστορία και ιδέα κατά την γνώμη μου.

Θα ήθελα να ζητήσω από όσους δεν το έκαναν να ψηφίσουν σε όλα τα κεφάλαια.

Και αν θέλετε να διαβάσετε κάτι ακόμα ρίξτε μια ματιά σε κάποια άλλη ιστορία μου.

Η μία είναι: Ο καινούργιος μαθητής (Gaara) που είναι ολοκληρωμένη.

Και η άλλη: Unsolved Mistery
Με το anime One peace, που την άρχισα πρόσφατα και έχει μέσα τον Trafalgar Law.

Και τέλος σας ευχαριστώ πάλι που διαβάσατε την ιστορία μου.

🖤🖤