-"Kurenai να τον προσέχεις σαν τα μάτια σου." είπα καθώς της έδωσα τον Tonami, ενώ ο Kakashi ακούμπησε μια τσάντα με μερικά πράγματα για αυτόν σε έναν καναπέ.

-"Μην ανησυχείς. Δεν είναι η πρώτη φορά που τον προσέχω εξάλλου." είπε και τον πήρε στα χέρια της.

-"Το ξέρω." είπα με ένα αδύναμο χαμόγελο, καθώς τον κοιτούσα.

-"Πάμε;" με ρώτησε ο Kakashi από την πόρτα.

-"Σε ευχαριστώ. Για όλα." ψυθιρησα έτσι ώστε μόνο η Kurenai να με ακούσει και γύρισα να φύγω.

Είμαι σίγουρη ότι με κοιτούσε ερωτηματικά όμως έπρεπε να της πω αυτά τα λόγια. Έπρεπε να την ευχαριστήσω για όλα όσα έχει κάνει για μένα.

Μόλις βγήκαμε από το σπίτι της Kurenai, εγώ και ο Kakashi αρχίσαμε να προχωράμε μέσα στο χωριό. Μια βόλτα πριν το μεσιμεριανο είναι πολύ ωραία. Ίσως πετύχω κάποιον και του πω να έρθει. Αν και είμαι σίγουρη ότι ο Kakashi δεν θα θέλει εγώ θα το κάνω. Θέλω να τους δω όλους πριν το τέλος της μέρας.

-"Kakashi! Nashi!" ακούστηκε η φωνή του Guy από μακρυά.

Εγώ χαμογέλασα ενώ ο Kakashi αναστέναξε. Μετά από λίγο ο Guy ήρθε δίπλα μας και όπως μπάντα μας προκάλεσε σε έναν διαγωνισμό. Ο Kakashi πήγε να τον αρνηθεί όμως μιας που είναι σχεδόν μεσιμερι είπα να κάνουμε έναν διαγωνισμό φαγητού. Ο Guy αμέσως συμφώνησε και πήγαμε στον Ichiraku για ramen.

Μετά από κάμποσα μπολ με ramen νικητής βγήκε ο Guy. Ο Kakashi βγήκε δεύτερος όσο για μένα μπορούσα να βγω πρώτη όμως όπως είπα να τον αφήσω να νικήσει αυτή την φύρα, την τελευταία φορά.

Τον αποχαιρετησαμε και συνεχίσαμε την βόλτα μας. Ήταν πολύ ωραία. Συζητούσαμε για διάφορα θέματα και συνέχεια γελούσαμε. Η καλύτερη μέρα με τον άντρα μου που θα μπορούσα να ζητήσω. Αν και θα γίνει πολύ καλύτερη στη συνέχεια πιστεύω.

-"Kakashi εάν έφευγα σε μια μακρόχρονη αποστολή τι θα ήθελες να κάνουμε σήμερα;"

-"Γιατί το ρωτάς αυτό;" ρώτησε ύποπτος.

-"Τίποτα, απλά για να έχουμε κάτι να πούμε." είπα με ένα αμήχανο χαμόγελο.

-"Θα ήθελα να περάσουμε όλη την νύχτα μαζί και να βλέπουμε τα άστρα." είπε με ένα μικρό χαμόγελο.

-"Θα κάνουμε αυτό τότε το βράδυ όμως τώρα τι θες να κάνουμε;"

-"Τι λες να έχουμε μια μάχη; Πάει καιρός που έχεις να χάσεις από εμένα."

-"Να χάσω; Κάνεις λάθος. Όλο νικάω και θα στο αποδείξω." είπα και άρχισα να τρέχω για το μέρος που κάνει εκπαίδευση με την ομάδα του.

Μόλις έφτασα εκεί στάθηκα απέναντί του και τον κοίταξαν αποφασισμένη. Θα τον νικήσω. Είναι η τελευταία μας μάχη εξάλλου και δεν σκοπεύω να του αφήσω την εντύπωση ότι είναι πιο δυνατός.

{...}

Δεν το πιστεύω. Είναι αδύνατον. Πριν λίγο τον νικούσα και τώρα με έχει ξαπλωμένη στο έδαφος ανάσκελα και αυτός κάθεται στην πλάτη μου. Πότε πρόλαβε;

-"Νίκησα." είπε τραγουδιστά.

-"Το ξέρω. Όμως σήκω, γιατί είσαι βαρείς." είπα και προσπάθησα να φύγω, μάταια όμως.

-"Αργότερα. Είναι πολύ ωραία εδώ." είπε χωρίς να κουνηθεί ούτε λίγο.

-"Kakashi Hatake." είπα λίγο θυμωμένη.
-"Σήκω! Τώρα!" του είπα καθώς τον κοίταξα δολοφονικά.

Εκείνος σηκώθηκε αμέσως και πήγε λίγο πιο εκεί φοβισμένος. Εγώ σηκώθηκα και τίναξα τα ρούχα μου καθώς είχαν γεμίσει με σκόνη. Μετά τον κοίταξα και χαμογέλασα.

-"Γιατί χαμογελάς;" με ρώτησε καθώς με πλησίασε.

-"Γιατί ίσως νίκησες τώρα όμως την επόμενη φορά θα νικήσω εγώ." είπα και τον προσπέρασα.

-"Ναι, φυσικά." είπε ειρωνικά.

Γύρισα και τον κοίταξα δολοφονικά και εκείνος σήκωσε τα χέρια του ως ένδειξη ότι παραδίδεται. Έχω χαμογέλασα και πήγα και τον έπιασα από το χέρι και άρχισα να τον τραβάω.

-"Που πάμε;" με ρώτησε αποριμενος.

-"Να δούμε την δύση του ήλιου και τα άστρα. Έχει αρχίσει να νυχτώνει εξάλλου." είπα με ένα τεράστιο χαμόγελο.

Πότε δεν θα πάψουν να μου αρέσουν αυτά τα δύο πράγματα. Μου θυμίζουν τόσες πολλές χαρούμενες αλλά και λυπημένες στιγμές. Στιγμές που δεν θα ανταλλαζα με τίποτα στον κόσμο. Στιγμές που θα ήθελα να θυμάμαι για μια ζωή.

-"Φτάσαμε." είπε ο Kakashi και βγήκα από τις σκέψεις μου.

Κοίταξα λίγο τον χώρο και κατάλαβα ότι βρισκόμασαν στα αγάλματα του Madara Uchiha και του Hashirama Senju. Η θέα από δω είναι η καλύτερη για αυτό και πάντα μου άρεσε αυτό το μέρος. Κάτσαμε αγκαλιά σε ένα άγαλμα πάνω, καθώς κοιτούσαμε τον ήλιοι που είχε αρχίσει να δύει. Ο Kakashi μου έπιασε το χέρι και το έσφιξε στοργικά.

-"Σε αγαπώ." μου είπε και εγώ χαμογέλασα λυπημένη, κάτι που ευτυχώς δεν μπορεί να δει.

-"Και εγώ σε αγαπώ." είπα και έσφιξα το χέρι του περισσότερο.

Καθίσαμε έτσι μέχρι να δύσει ο ήλιος και μετά κοιτούσαμε τα άστρα και λέγαμε διαφορά μέχρι που δεν είχαμε τίποτα άλλο να πούμε και απλά κοιτούσαμε τον νυχτερινό ουρανό από λαμβάνοντας την στιγμή. Ήταν πολύ ωραία. Ακόμα κι αν δεν λέγαμε κάτι περνούσα πολύ ωραία, γιατί έχω μάθει ότι τα λόγια είναι περιττά σε μια σχέση.

Κρίμα όμως που πρέπει να χαλάσω αυτή την στιγμή.

-"Kakashi." είπα και κέρδισα την προσοχή του.
-"Συγνώμη."

-"Γιατί ζητάς συγνώμη;" με ρώτησε αποριμενος.

-"Γιατί σου είπα ψέματα." είπα και εκείνος με κοίταξε πιο αποριμενος από πριν.
-"Kakashi όταν ο ήλιος ανατέλλει εγώ θα έχω πεθάνει, γιατί σήμερα είναι η τελευταία μου μέρα ζωής."

♥♥ Comment and Vote ♥♥