-"Συγνώμη που άργησα." είπα καθώς μπήκα στο γραφείο της Tsunade με φόρα.

-"Δεν πειράζει. Το περίμενα ότι θα κοιμάσαι μέχρι αργά." μου είπε η Tsunade.

Εκείνη την στιγμή ένα βάρος έφυγε από πάνω μου. Χαίρομαι που δεν θα πεθάνω, αλλά θα σκοτώσω τον Kakashi σίγουρα. Και εάν δεν τον σκοτώσω θα τον βασανίσω ή ρεζιλεψω. Ανάλογα την περίσταση αυτό θα κάνω.

-"Τι με ήθελες;" ρώτησα καθώς έκλεισα την πόρτα από πίσω μου.

-"Πρώτον σε ευχαριστώ πολύ για αυτό που έκανες ώστε να αποκτήσουμε το λουλούδι. Να είσαι σίγουρη ότι αυτό θα γραφτεί στα βιβλία της ιστορία της Konoha."

-"Ευχαριστώ πολύ." είπα λίγο ντροπαλά.

-"Και δεύτερον θέλω να φτιάξω ένα άγαλμα προς τιμήν σου."

-"Τι; Οχι. Αυτό δεν το δέχομαι." είπα κόκκινη από ντροπή.

Ενα άγαλμα προς τιμήν μου είναι πάρα πολύ. Δεν λέω το αξίζω λίγο, γιατί έσωσα ολόκληρο το χωριό, αλλά όχι. Δεν μπορώ να πάρω τέτοια τιμή. Νιώθω ότι δεν είναι σωστό.

-"Μην ανησυχείς πλάκα κάνω." είπε η Tsunade και άρχισε να γελάει με την ψυχή της.

Την μισώ. Με κάνει ρεζίλι ακόμα και στις πιο σοβαρές καταστάσεις. Θα το πληρώσει μια μέρα.

-"Τώρα ας μιλήσουμε σοβαρά." είπε και σοβαρεψε.
-"Το βράδυ όλο το χωριό θα γιορτάζει για την σωτηρία του και θέλω να σε παρουσιάσω ως αυτή που τους έσωσε."

Αυτό δεν ακούγεται κακό. Θα με παρουσιάσει σημερα και το πολύ σε μια εβδομάδα θα το έχουν ξεχάσει όλοι.

-"Εντάξει." είπα χαμογελωντας.

-"Ωραία. Δεν έχω κάτι άλλο να πω έτσι μπορείς να φύγεις." είπε και επέστρεψε στα χαρτιά μπροστά της.

Εγώ χαμογέλασα και βγήκα από το γραφείο της. Άρχισα να περπατάω στους διαδρόμους του κτηρίου για την έξοδο. Ευτυχώς δεν συνάντησα κάποιον για να με καθηστερισει. Όχι ότι έχω να κάνω κάτι απλά θέλω να πάω μια ήρεμη βόλτα στο χωριό.

Μόλις βγήκα από το κτήριο άρχισα να προχωρώ στο χωριό μέσα. Όλοι ετοίμαζαν τα μαγαζιά τους για σήμερα το βράδυ. Όλοι τους χαμογελουσαν και έκαναν τις δουλειές τους. Όλοι τους γιόρταζαν από τώρα.

Χαίρομαι που είναι χαρούμενοι.
Χαίρομαι που κατάφερα να τους κάνω χαρούμενους.

Αυτό το χαμόγελο που έχουν σημαίνει πολλά για μένα. Ίσως πέθαναν πολλοί όμως οι περισσότεροι σώθηκαν χάρις εμένα και αυτό με κάνει πιο χαρούμενη από ποτέ. Νιώθω τόσο χαρούμενη που κατάφερα για ακόμη μια φορά να βοηθήσω τους άλλους.

-"Nashi!"

Άκουσα την χαρούμενη φωνή της Kurenai και γύρισα στο μέρος της. Ήταν μαζί με την Anko και την Shizune και κρατούσαν κάτι σακούλες από ψώνια. Μάλλον ψώνισαν κάτι ωραίο για σήμερα.

-"Γειά σας." είπα χαμογελωντας καθώς τις πλησίασα λίγο όπως και αυτές.

-"Nashi τέλειος συνχρονισμος. Σκεφτόμασταν να έρθεις μαζί μας να διαλέξεις ένα φόρεμα ή kimono." είπε η Shizune χαμογελωντας.

-"Ευχαριστώ αλλά όχι. Το ξέρετε ότι δεν μου αρέσουν τα φορέματα."

-"Έλα τώρα. Πρέπει να δείχνεις ωραία σήμερα" είπε η Anko χαμογελωντας πονηρά.

-"Τι έχετε βάλει στο μυαλό σας;" ρώτησα λίγο φοβισμένη.

Δεν είναι να παίζεις μαζί τους. Γιατί έχω χάσει πριν καν αρχίσει το παιχνίδι. Και οι τρεις τους είναι πολύ πονηρές όταν θέλουν κάτι.

-"Θα ντυθείς ωραία και θα πας σε αυτόν που σου αρέσει και θα του πεις πως νιώθεις." είπε η Kurenai με καρδιές στα μάτια.

-"Μπορώ να το κάνω και ντυμένη απλά."

-"Οχι! Θα το κάνεις έτσι όπως είπαμε. Ελα." είπε και άρχισε να με τραβάει από το χέρι.

-"Δεν θέλω." είπα και προσπάθησα να ξεφύγω.

-"Πολύ αργά." είπε η Anko καθώς με έπιασε από το άλλο χέρι.

Και κάπως έτσι καταστράφηκε η μέρα μου.

{...}

-"Αυτό είναι πολύ ωραίο... Το ίδιο και αυτό... Και αυτό." έλεγε η Kurenai καθώς μου έδινε μερικά φουστάνια.

-"Θα δοκιμάσεις και αυτό... και αυτό." είπε η Anko και μου έδωσε και αυτή μερικά.

-"Σίγουρα και αυτό." είπε η Shizune και μου έδωσε και αυτή ένα.

Στο τέλος στα χέρια μου κρατούσα μια μεγάλη στηβα με ρούχα.   Εάν κρατούσα κουβέρτες η στηβα στα χέρια μου θα ήταν μικρότερη.

-"Αντε. Πάνε δοκίμασε τα." είπε η Kurenai και με σκουντηξε σε ένα από τα αποδυτήρια.

Εγώ αναστέναξα και μπήκα μέσα. Έκλεισα την πόρτα και μετά άρχισα να δοκιμάζω ένα ένα τα φορέματα.

Δεν με βλέπω να φεύγω νωρίς από δω. Και θα χάσω και το μεσιμεριανο μου, που θα ήταν ramen. Tις μισώ. Θα τις κάνω να το πληρώσουν αυτό.

-"Ετοιμη." είπα και βγήκα.

Με κοίταξαν εξεταστικα και μετά μου είπαν να πάω να αλλάξω, γιατί δεν μου ταίριαζε. Αυτό συνεχίστηκε για πολύ ώρα ακόμα. Κανένα φόρεμα, όπως είπαν, δεν μου ταίριαζε. Όλα ήταν στενά, κοντά, μακρυά, φαρδιά. Όλα είχαν και από κάτι. Και σαν να μην έφτανε αυτό κάναμε το ίδιο σε 2-3 μαγαζιά ακόμα. Μέχρι που δεν άντεξα άλλο.

-"Κορίτσια!" είπα και κέρδισαν την προσοχή τους.
-"Το ξέρω ότι νοιαζεστε για μένα αλλά τουλάχιστον αφήστε με να διαλέξω μόνη μου το κιμονό."

-"Δεν έχεις ιδέα από μόδα Nashi." είπε η Kurenai.

-"Το ξέρω όμως το συγκεκριμένο που έχω βάλει στο μάτι είναι πολύ ωραίο. Αφήστε με να το φορέσω, να το δείτε και μετά μου λέτε τι θα κάνω."

Έδειξαν να το σκέφτονται για λίγο όμως συμφώνησαν. Τι έχουν να χάσουν εξάλλου; Ένα κιμονό θα φορέσω και θα μου πουν την γνώμη τους όπως και στα προηγούμενα που φόρεσα.

Πήγαμε στο μαγαζί που το είδα και αμέσως το πήρα κι πήγα να το βάλω. Μόλις ήμουν έτοιμη βγήκα και τα κορίτσια με κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια.

-"Δεν μου ταιριάζει;" ρώτησα λίγο λυπημένη.

-"Nashi σου πηγαίνει πάρα πολύ." είπε η Kurenai έκπληκτη.

-"Είσαι τέλεια με αυτό." είπε η Shizune.

-"Θα του κλέψεις την καρδιά σίγουρα με αυτό." είπε η Anko χαμογελωντας.

Εγώ τις χαμογέλασα και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Σίγουρα μου ταιριάζει πάρα πολύ. Θα το πάρω και θα κάνω τους πάντες να ξετρελαθουν μαζί μου, όμως κανένας δεν θα έχει ελπίδα, γιατί αυτός που θα έχει την τιμή να με έχει δικιά του είναι ένας.

Ο Kakashi.

♥♥ Comment and Vote ♥♥