Nashi's POV

-"Nashi συγνώμη για πριν." μου είπε η Kurenai και η Anko μόλις έφτασα στο χωριό.

-"Μην ανησυχείτε. Είναι εντάξει όλα." είπα χαμογελωντας.

Η κουβέντα με τον Kakashi με ηρέμησε και με έκανε να καταλάβω γιατί το έκαναν όλο αυτό, γιατί ανησυχούσαν για μένα. Το περίμενα εξάλλου ότι θα καταλήξει κάπως έτσι η κατάσταση. Όμως όλα είναι μια χαρά τώρα. Όλα είναι όπως πριν.

-"Nashi θέλω να ζητήσω και εγώ συγνώμη που σε πίεσα." μου είπε η Tsunade.

-"Μην ανησυχείς. Καταλαβαίνω απόλυτα τον λόγο που το έκανες. Απλά ξέσπασα λίγο παραπάνω από ότι έπρεπε." είπα και χαμογέλασα.

-"Χαίρομαι που έγινε έτσι. Όσο για το λουλούδι η ποσότητα που ζήτησες είναι αρκετή για να κρατήσουμε το φυτό ζωντανό και να πάψει να είναι υπό εξαφάνιση." είπε η Tsunade.

-"Χαίρομαι που θα γίνει αυτό." είπα χαμογελωντας.

-"Έχω δουλειά στο νοσοκομείο έτσι πρέπει να πηγαίνω. Θες να έρθεις Nashi;" με ρώτησε η Tsunade.

-"Δεν το νομίζω Tsunade. Είναι αργά έτσι θα κοιμηθείς τώρα και το πρωί θα δουλέψεις." είπε η Shizune.

-"Και οι άρρωστοι;"

-"Δεν θα πάθουν κάτι." είπε η Shizune και άρχισε να την σπρώχνει.
-"Και εσείς θα πάτε για ύπνο." είπε πάλι και μας κοίταξε με ένα δολοφονικό βλέμμα.

Εμείς αμέσως κουνησαμε το κεφάλι μας θετικά και της χαμογελασαμε. Όταν έφυγε γύρισα στους φίλους μου για να τους πω καληνύχτα όμως ένιωσα μια ζάλη και πήγα να πέσω. Πριν συμβεί αυτό κάποιος με έπιασε και ακούμπησα πάνω του. Όταν καθάρισε λίγο η όραση μου είδα ότι o Kakashi με είχε πιάσει.

-"Nashi είσαι καλά;" με ρώτησε ανήσυχος.

-"Ναι. Μια χαρά... Απλά χρειάζομαι λίγο... ύπνο..." είπα και την επόμενη στιγμή τα μάτια μου έκλεισαν και κοιμήθηκα.

Time skip to the next morning.

Ένιωσα το φως του ήλιου να με χτυπά στα μάτια και άρχισα να ξυπνάω. Μόλις άνοιξα τα μάτια μου σηκώθηκα και κοίταξα τον χώρο γύρο μου. Ήμουν στο δωμάτιο μου. Μάλλον τα παιδιά με έφεραν χθες.

Σηκώθηκα και βγήκα από το δωμάτιο. Θα πήγαινα στο μπάνιο να πλυθω αλλά μια ωραία μυρωδιά με σταμάτησε. Μυρίζει σαν κρέπες. Πήγα στην κουζίνα και είδα ότι υπήρχαν μερικές κρέπες στο τραπέζι με ένα κουτί λιωμένη σοκολάτα από δίπλα. Νομίζω μου τρέχουν τα σάλια.

-"Μπορείς να κάτσεις να φας."

Άκουσα την φωνή του Kakashi και πήρα το βλέμμα μου από τις κρέπες. Τον κοίταξα και είδα ότι φορούσε μια ροζ ποδιά που είχα στο συρτάρι. Δείχνει λίγο γελοίος με αυτό το χρώμα,αλλά δεν μπορώ να γελάσω γιατί έκατσε να μου μαγειρεύσει.

-"Γιατί είσαι εδώ;" τον ρώτησα καθώς έκατσα σε μια καρέκλα.

-"Ανησυχούσα για την υγεία σου έτσι είπα να μείνω εδώ χθες το βράδυ." είπε και τοποθέτησε ένα πιάτο με κρέπες στο τραπέζι.

-"Ευχαριστώ." είπα χαμογελωντας.

Μετά πήρα ένα πιάτο με κρέπες μπροστά μου και την λιωμένη σοκολάτα και άρχισα να τρώω. Είναι φανταστικές.

-"Είναι πεντανοστιμες." είπα με γεμάτο το στόμα.

-"Ευχαριστώ και φάε σαν άνθρωπος." είπε ο Kakashi και αναστέναξε.

Εγώ του χαμογέλασα και έφαγα 'σαν άνθρωπος' όπως είπε. Ότι και να μαγειρέψει πάντα θα είναι καταπληκτικό. Από μικρός η μαγειρική του ήταν απίθανη. Πρέπει να του ζητήσω να μου μάθει να μαγειρεύω και εγώ έτσι.

Μόλις τελείωσα να τρώω σηκώθηκα και άρχισα να πλένω τα πιάτα. Αυτός μαγείρεψε κσξ εγώ θα καθαρίσω. Δεν μπορώ να τον αφήσω να κάνει τα πάντα μόνος. Είναι στο σπίτι μου εξάλλου όχι στο δικό του.

-"Μπορούσα να το κάνω εγώ αυτό." είπε ο Kakashi από δίπλα μου.

-"Μαγείρεψες πρωινό έτσι εγώ θα καθαρίσω."

-"Μπορώ να σου μαγειρέψω ξανά εάν θες."

-"Φυσικά και θα ήθελα όμως μια άλλη φορά. Έχω να πάω στο νοσοκομείο." είπα και κοίταξα το ρολόι.
-"Πήγε 11!!!;;;" φώναξα απο το σοκ.

-"Θα προλάβεις." μου είπε ο Kakashi για να ηρεμήσω.

-"Έπρεπε να ήμουν εκεί πριν 2 ώρες. Η Tsunade θα με σκοτώσει." είπα κι έτρεξα στο δωμάτιο μου.

Έκλεισα την πόρτα και γρήγορα έβαλα τα καθημερινά μου ρούχα. Μόλις ήμουν έτοιμη χτένισα τα μαλλιά μου και πήγα να βάλω τα παπούτσια μου.

-"Nashi." είπε ο Kakashi και τον κοίταξα.
-"Πρόσεχε."

-"Μην ανησυχείς. Θα είμαι μια χαρά." είπα και του χαμογέλασα.

Μετά βγήκα από το σπίτι και άρχισα να τρέχω για το νοσοκομείο. Είμαι νεκρή. Η Tsunade θα με σκοτώσει. Εάν είμαι τυχερή ίσως με λυπηθεί ή κάτι τέτοιο και με αφήσει να ζήσω παραπάνω.

Όμως αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να ανησυχώ τωρα, αλλά πρέπει να ανησυχώ για αυτό που είπε ο Kakashi.

"Πρόσεχε."

Η φωνή του ήταν γεμάτη φόβο και λύπη. Τα μάτια του έδειχναν ακόμα πιο έντονα αυτά τα συναισθήματα. Φοβάται. Φοβάται ότι θα με χάσει, όπως έχασε την Rin και τον Obito. Φοβάται ότι θα μείνει πάλι μόνος.

Για αυτό δεν θέλει να φύγω. Δεν θέλει να νιώσει πάλι αυτή την μοναξιά. Μια μοναξιά που δεν θέλω να νιώσω ούτε εγώ. Ένα συναίσθημα γεμάτο πόνο και δάκρυα.

Θα μείνω δίπλα του για όσο μπορώ. Δεν θέλω να τον βλέπω λυπημένο. Θα μείνω εδώ για να χαμογελάει. Για να είναι χαρούμενος. Δεν θα τον αφήσω. Ποτέ ξανά.

Όμως...γιατί νιώθω έτσι;

Όταν είμαι δίπλα του νιώθω ότι αυτό το κενό που έχω στην καρδιά δεν υπάρχει πια. Νιώθω τόσο χαρούμενη δίπλα του. Νιώθω τόσο ασφαλής. Νιώθω ότι όλες οι ανησυχίες που έχω εξαφανίζονται. Νιώθω χαρούμενη.

Είναι αυτό αγάπη;

Flashback (όταν ήταν 8 χρονών)

-"Μαμά τι είναι αγάπη;" ρώτησα την μητέρα μου που μαγειρευε.

-"Γιατί θες να μάθεις;" με ρώτησε με έναν παιχνιδιαρικο τόνο.

-"Θέλω να ξέρω."

-"Εντάξει." είπε να ένα μικρό γέλιο.
-"Αγάπη είναι όταν είσαι κοντά σε κάποιον και νιώθεις την καρδιά σου να χτυπάει σαν τρελή. Να νιώθεις πεταλούδες στο στομάχι σου. Να νιώθεις τον χρόνο να σταματά όταν σε κοιτάει.
Αγάπη είναι όταν μόνο στην σκέψη κάποιου νιώθεις να λιώνεις και να κοκκινίζεις. Νιώθεις ότι είναι το άλλο σου μισό. Νιώθεις ότι θα έκανες τα πάντα για να χαμογελάει.
Αγάπη είναι ότι θες να είσαι μαζί με κάποιον για όσο ζεις. Θες να είσαι δίπλα του ότι και να γίνει. Θες να είσαι σίγουρη ότι θα είναι ασφαλής.
Όλα αυτά είναι αγάπη."

-"Αυτά ένιωθες για τον μπαμπά;"

-"Ακόμα τα νιώθω. Μπορεί να μην είναι εδώ όμως εγώ ακόμα τον αγαπάω ,όπως αγαπάω και εσένα." μου είπε χαμογελωντας, καθώς κρατούσε μερικά δάκρυα πίσω που δεν τα είχα προσέξει τότε.

-"Και εγώ σε αγαπώ μαμά." είπα και την αγκαλιασα όπως και αυτή.

End of flashback

Εάν αυτό είναι αγάπη όπως είχε πει η μητέρα μου τότε τον αγαπώ. Γιαυτό δεν θέλω να φύγω. Για αυτό νιώθω περίεργα όταν είμαι κοντά του.

Kakashi σου υπόσχομαι ότι δεν θα φύγω και ότι θα σου πω πως νιώθω σε λίγο καιρό. Στο υπόσχομαι. Απλά περίμενε με.

♥♥ Comment and Vote ♥♥