-"Nashi!"

Μια ενθουσιώδες γυναικεία φωνή φώναξε, καθώς ο κάτοχος της αγκάλιασε την Nashi. Εκείνη ανταπέδωσε την αγκαλιά αμέσως στην παλιά της φίλη χαμογελώντας χαρούμενη, αφού δεν μπορούσε και ούτε ήθελε να κρύψει την χαρά που ένιωθε μέσα της.

-"Χαίρομαι που σε βλέπω Kurenai!"

-"Μόνο η Kurenai σου έλειψε;"

Μια άλλη γυναικεία φωνή ρώτησε την Nashi έχοντας έναν παιχνιδιάρικο τόνο. Στάθηκε δίπλα της έχοντας τα χέρια της σταυρωμένα μπροστά από το στήθος της, καθώς τα μοβ ανοιχτόχρωμα μάτια της καρφώθηκαν στην φίλη της.

-"Φυσικά και όχι! Όλοι μου λείψετε Anko!" της απάντησε η Nashi, καθώς την αγκάλιασε και αυτήν.

Οι αναμνήσεις γυρνούσαν σαν τρεχούμενο ποτάμι στο μυαλό της, ενώ της ήταν αδύνατον να σταματήσει να χαμογελάει. Είχε να δει τους φίλους της τόσα χρόνια που πίστευε πως μερικοί από αυτούς θα την είχαν ξεχάσει, κάτι για το οποίο χαιρόταν που ήταν λάθος. Το βλέμμα της ύστερα στράφηκε στο μεγάλο τραπέζι μπροστά της παρατηρώντας τους υπόλοιπους φίλους της που καθόντουσαν γύρο του και οι οποίοι την κοιτούσαν ήδη έχοντας ένα απαλό χαμόγελο στα πρόσωπα τους. Στα μάτια της δεν είχε αλλάξει κανένας τους. Όλοι ήταν έτσι ακριβώς όπως τους θυμόταν, παρόλο που έδειχναν πιο ώριμοι και δυνατοί.

-"Χαίρομαι που σας βλέπω όλους." τους είπε χαμογελώντας.

Οι υπόλοιποι της χαμογέλασαν ως απάντηση, καθώς έκαναν χώρο στο τραπέζι για να κάτσουν και τα τρία κορίτσια. Αμέσως μετά, χωρίς να χάνουν χρόνο, άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους κάνοντας ερωτήσεις και δίνοντας απαντήσεις πάνω σε διάφορα θέματα. Συζητούσαν για το πως εξελίχθηκαν οι ζωές τους τα τελευταία χρόνια, για τις διάφορες περιπέτειες που είχε ζήσει ο καθένας, για αναμνήσεις του παρελθόντος. Μοιράστηκαν ιστορίες που τους έφεραν κοντά στον θάνατο και που τους έκαναν να καταλάβουν πολλά περισσότερα. Μοιράστηκαν λόγια και φράσεις με σκοπό να γελάσουν και να τσουγκρίσουν τα ποτήρια με το ποτό τους. Αυτή η στιγμή ήταν μοναδική για τον καθένα τους. Μαζεμένοι όλοι μαζί γύρο από ένα τραπέζι με σκοπό να φάνε και να πιούνε όπως πριν χρόνια όταν γυρνούσαν πίσω από κάποια αποστολή. Μια ωραία ανάμνηση στην οποία μπορούσαν να προσθέσουν τόσα πολλά ακόμα.

-"Nashi, πως και δεν βρήκες κάποιον να παντρευτείς τόσα χρόνια που ταξιδεύεις;" ρώτησε η Anko έχοντας ένα πονηρό χαμόγελο, καθώς κοιτούσε την φίλη της που καθόταν στα αριστερά της.

-"Ναι. Έναν όμορφο πρίγκιπα ή δυνατό ninja." συμπλήρωσε η Kurenai έχοντας το ίδιο ύφος και η οποία καθόταν από την άλλη πλευρά της Nashi.

-"Η αλήθεια είναι ότι γνώρισα αρκετούς άντρες στην ζωή μου, όμως κανένας δεν μου κέρδισε το ενδιαφέρον." τις απάντησε ειλικρινά, καθώς ήπιε μια γουλιά από το ποτό της.

-"Ούτε ένας;" την ρώτησε και πάλι η Anko μην πιστεύοντας την.

-"Όχι. Ούτε ένας."

Στο άκουσμα της παρόμοιας απάντησης της όπως πριν οι δύο φίλες της αναστέναξαν λυπημένες αποδέχοντας την ήττα τους. Περίμεναν πως η Nashi θα ήταν το πρώτο άτομο της παρέας που θα κατάφερνε να παντρευτεί ή έστω να διατηρήσει έναν χρόνιο δεσμό με κάποιον. Για κακή τους τύχη όμως δεν είχαν γίνει έτσι τα πράγματα με αποτέλεσμα να παραμένουν σχεδόν όλοι στην παρέα ελεύθεροι και ανύπαντροι. Βέβαια η Nashi, όπως και οι υπόλοιποι είχαν πιο σημαντικά σχέδια και όνειρα να εκπληρώσουν πριν φτάσουν σε αυτό το κομμάτι της ζωής τους. Στόχους που άξιζε να παλέψουν και να αγωνιστούν πριν αποφασίσουν να φτιάξουν μια οικογένεια.

-"Εσείς πως και δεν παντρευτήκατε;" ρώτησε η Nashi τους υπόλοιπους φίλους της.

-"Δεν έχει βρεθεί ακόμα η κοπέλα που θα περάσω το υπόλοιπο της ζωή μου μαζί!" της απάντησε γεμάτος ενέργεια ο Guy.

Και ούτε θα βρεθεί.

-"Εγώ έχω κάποια στο μυαλό μου." απάντησε ο Asuma, καθώς το βλέμμα του στράφηκε στην Kurenai.

-"Ακόμα δεν παντρευτήκατε εσείς;" τους ρώτησε η Nashi ελάχιστα έκπληκτη με το γεγονός.

-"Nashi! Σταμάτα!" της φώναξε η Kurenai κατάκόκκινη από την ντροπή της.

-"Από μικρά παιδιά είστε μαζί. Εάν δεν παντρευτείτε θα σας παντρέψω εγώ με το ζόρι. Να το ξέρετε."

Στο άκουσμα της απάντησης της το πρόσωπο της Kurenai έγινε τόσο κόκκινο που της θύμιζε ντομάτα, ενώ ο Asuma κόντεψε να πνιγεί με τον καπνό από το τσιγάρο που κάπνιζε. Όλοι τους γέλασαν με την αντίδραση τους, αφού γνώριζαν καλά πως οι φίλοι τους δεν θα παραδεχόντουσαν ποτέ πως είναι έτοιμοι για γάμο και απλά περιμένουν την σωστή στιγμή για να το κάνουν.

-"Οι υπόλοιποι;" ρώτησε η Nashi σε μια προσπάθεια της να επιστρέψει στην κουβέντα που είχαν πριν λίγο.

Όλοι άρχισαν να λένε περίπου το ίδιο πράγμα, πως δεν έχουν βρει ακόμα το κατάλληλο άτομο για να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους. Η Nashi βέβαια ήξερε πως δεν ήταν αυτή η όλη αλήθεια, αφού, γνωρίζοντας τους φίλους της, ήξερε πως δεν θα είχαν καταφέρει να βρουν έναν σωστό τρόπο για να ελκύσουν κάποιον ή κάποια. Βέβαια το γεγονός πως ήταν ακόμα νέοι την καθησύχαζε εφόσον ήταν και αυτή σε παρόμοια κατάσταση. Η αλήθεια είναι πως εάν ήθελε θα είχε παντρευτεί και θα είχε αποκτήσει ήδη κάποιο παιδί. Όμως δεν ήταν ακόμα έτοιμη να εγκατασταθεί σε ένα μέρος. Τα ταξίδια και η εξερεύνηση ήταν μέρος της ζωής της πλέον. Δεν μπορούσε να τα αφήσει πίσω έτσι απλά.

-"Nashi;"

Μια αντρική φωνή είπε κάνοντας την να κοιτάξει απέναντι της όπου καθόταν ο Kakashi. Το βλέμμα της καρφώθηκε πάνω του ερωτηματικά, αφού δεν είχε καταλάβει πως είχε χαθεί στις σκέψεις της και πως δεν έδινε προσοχή στην κουβέντα τους.

-"Που ταξιδεύει το μυαλό σου;"

-"Συγνώμη." του είπε εκείνη έχοντας ένα απολογητικό μικρό χαμόγελο.

Εκείνος απλά αναστέναξε γνωρίζοντας πως η αγαπημένη του φίλη συνήθιζε να κάνει κάτι τέτοιο. Την θυμόταν από μικρή να κοιτάει το κενό με το μυαλό και τις σκέψεις της να τρέχουν σε διάφορα πράγματα. Ήξερε πως το έκανε κυρίως όταν αγχωνότανε ή ήθελε να ξεφύγει από κάποια δυσάρεστη στιγμή της πραγματικότητας. Το ήξερε, γιατί από μικρός είχε το συνήθειο να προσέχει όλες τις λεπτομέρειες πάνω στα άτομα για τα οποία νοιάζεται.

-"Τι λέγατε;" ρώτησε η Nashi θέλοντας να πάρει μέρος στην κουβέντα τους.

-"Για την αρρώστια." της απάντησε ο Kakashi.

-"Μήπως ξέρεις τι είναι και πως ήρθε στο χωριό;" ρώτησε ο Asuma ανάβοντας ένα τσιγάρο.

-"Η αρρώστια λέγεται 'Κόκκινος Δράκος'. Η ομάδα του Kakashi την έφερε στο χωριό όταν ήταν αποστολή στο χωριό Sugi, κοντά στο βουνό Takigakure, αλλά δεν φταίει ο Kakashi." συμπλήρωσε αμέσως μην αφήνοντας χώρο και χρόνο για εντάσεις.
-"Οι τρεις μαθητές του φταίνε που μπήκαν στο βουνό μόνοι τους μην γνωρίζοντας τι υπάρχει εκεί."

-"Ώστε το παραδέχτηκαν." μουρμούρισε ο Kakashi ανακουφισμένος.

-"Μετά από λίγη ώρα ναι."

-"Ποια είναι η θεραπεία;" ρώτησε η Kurenai ανήσυχη.

-"Ένα λουλούδι που και αυτό λέγεται 'Κόκκινος Δράκος'. Είναι πολύ σπάνιο έτσι ελπίζω να καταφέρουμε να το βρούμε εγκαίρως."

Φυσικά αυτό ήταν ένα ψέμα. Ένα ψέμα που έπρεπε να πει για να μην διαλύσει τις ελπίδες τους για το μέλλον της Konoha. Ένα ψέμα που μόνο αυτή μπορούσε να διορθώσει.

Μέσα από τα πολλά της ταξίδια έμαθε πως το συγκεκριμένο λουλούδι δεν υπήρχε πλέον. Στην αρχή είχε ακούσει μόνο φήμες για τον τόπο ύπαρξης του να έχει υποστεί ολική καταστροφή λόγο μιας τεράστιας πυρκαγιάς. Έτσι, με τις λίγες πληροφορίες που είχε στην κατοχή της, ξεκίνησε ένα ταξίδι για να βρει αυτό το μέρος. Τις πήρε σχεδόν έναν μήνα πριν καταφέρει να φτάσει σε ένα νησί, στο οποίο δεν υπήρχε τίποτα ζωντανό. Η χλωρίδα και η πανίδα του είχαν καταστραφεί λόγο της πυρκαγιάς, καθώς το μόνο που μπορούσες να βρεις ήταν στάχτες από τα δέντρα και τα σπίτια που υπήρχαν παλιά εκεί. Έψαξε ολόκληρο το μέρος με την ελπίδα πως έστω και ένα φυτό θα είχε γλυτώσει, αφού οι πρώην κάτοικοι του νησιού δεν είχαν σκεφτεί να πάρουν ένα για μεταφύτευση. Δυστυχώς για αυτήν όμως δεν κατάφερε να βρει τίποτα. Το λουλούδι είχε εξαφανιστεί για πάντα από τον πλανήτη αφήνοντας μόνο ελάχιστες πληροφορίες για την ύπαρξη του σε ένα μισό-καμμένο βιβλίο που βρήκε κατά τύχη στο νησί.

-"Ελπίζω να ήμαστε τυχεροί τότε και να βρεθεί το λουλούδι. Η Konoha δεν θα αντέξει πολύ εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση." σχολίασε ο Asuma, καθώς ήπιε το ποτό του με μιας για να πνίξει τον πόνο που του δημιουργούσε η όλη κουβέντα.

Η Nashi συμφώνησε μαζί του πριν πιει μια γουλιά από δικό της ποτό. Μπορεί το συγκεκριμένο φυτό να μην υπάρχει πλέον, αλλά δεν μπορούσε να αφήσει το μέρος στο οποίο μεγάλωσε στο έλεος του. Έτσι, το μόνο πράγμα που μπορούσε να κάνει τώρα ήταν να χρησιμοποιήσει το μυστικό jutsu της οικογένειας της. Ένα jutsu που ήξερε πως δεν θα συμφωνούσαν οι φίλοι της εάν τους έλεγε πως λειτουργεί, με αποτέλεσμα να μην μπει στον κόπο να αναφέρει κάτι. Θα μάθαιναν την αλήθεια όταν θα έφτανε η ώρα, η οποία ήταν πιο κοντά από ότι φανταζόταν.

♥♥ Comment and Vote ♥♥