Ο μόνος ήχος πλέον που ακούγεται στην Konoha ήταν τα σπαθιά που συγκρούονταν μεταξύ τους. Ο ήχος του μετάλλου έκανε την ατμόσφαιρα πιο ηλεκτρισμένη από ότι ήταν. Όμως δεν ήταν το ίδιο και το θέαμα. Παντού φωτιές, κατεστραμενα σπίτια και πτώματα. Η ζωηρή Konoha έχει γίνει πλέον ένα πεδίο μάχης.

-"Είσαι πολύ καλή, γλύκα." μου είπε ο Satomi χαμογελώντας σατανικά.

-"Γλύκα; Πρόσεχε πως μιλάς, γιατί σε λίγο θα σου κόψω το κεφάλι." είπα και του επιτέθηκα πάλι.

Το σπαθί μου συγκρούστηκε πάλι με το δικό του βγάζοντας σπίθες. Είναι αρκετά δυνατός. Του έχω κάνει λίγη ζημιά, όμως αυτός δεν με έχει ακουμπήσει ακόμα.

-"Γιατί δεν τα παρατάς; Ίσως σε αφήσω να ζήσεις" είπε χαμογελωντας σατανικά.

-"Το να τα παρατάς δεν είναι λύση, ενώ ξέρεις ότι θα νικήσεις." είπα και τον έσπρωξα πίσω με το σπαθί μου.

Πήγα γρήγορα κοντά του και χτύπησα πάλι το σπαθί του διώχνοντας το από τα χέρια του. Μετά πάλι γρήγορα έφερα το σπαθί μου στο στήθος του και το πέρασα μέσα από το σώμα του. Εκείνος έβγαλε μια κραυγή πόνου και έφτυσε λίγο αίμα.

-"Όπως είπα το να τα παρατάς δεν είναι λύση." είπα χαμογελωντας νικητήρια.

-"Ακόμα δεν τελείωσε η μάχη μας." είπε με δυσκολία, καθώς έφτυσε παραπάνω αίμα.

-"Εγώ νομίζω ότι τελείωσε." είπα και τράβηξα το σπαθί μου από το στήθος του.

Εκείνος έπεσε προς τα πίσω αμέσως. Του έριξα ένα τελευταίο βλέμμα και άρχισα να περπατάω από την αντίθετη πλευρά. Θα πεθάνει σε λίγο έτσι δεν έχω χρόνο να σπαταλησω μαζί του.

Έριξα μια γρήγορη ματιά στο πεδίο μάχης και είδα ότι όλοι τα πάνε μια χαρά με τους αντιπάλους τους. Ειδικά ο Kakashi. Πολεμάει τρεις άντρες μόνος του. Αναρωτιέμαι πως τα καταφέρνει, όμως δεν περίμενα κάτι λιγότερο από κάποιον τόσο δυνατό.

Χαμογέλασα και έτρεξα στο μέρος του. Σε κλάσματα ήμουν πίσω από έναν και με το σπαθί μου, ή συγκεκριμένα την katana μου, του έκοψα το κεφάλι. Εκείνος έπεσε αμέσως νεκρός και οι δύο φίλοι του με κοίταξαν έκπληκτοι κάνοντας μερικά βήματα προς τα πίσω.

-"Συγνώμη που άργησα." είπα χαμογελωντας στον Kakashi καθώς προχώρησα δίπλα του.

-"Δεν θα έπρεπε να βοηθάς αυτόν που αγαπάς;" με ρώτησε απότομα.

-"Αυτό κάνω." είπα με ένα μικρό χαμόγελο και επιτέθηκα στον έναν από τους δύο.

Νομίζω είδα τον Kakashi να με κοιτάει έκπληκτος όμως δεν πρόλαβα να το διαβεβαιώσω, γιατί έπρεπε να συγκεντρωθω στον αντίπαλό μου.

Το σπαθί μου συγκρούστηκε με το δικό του. Με μια κίνηση με έστειλε προς τα πίσω και χτύπησα σε ένα σπίτι. Το χτύπημα ηταν δυνατό έτσι έπεσα κάτω ζαλισμένη. Όμως σηκώθηκα γρήγορα όταν είδα μια μπάλα φωτιάς να έρχεται στο μέρος μου. Την απέφυγα στο τσακ και πήγα πιο εκεί ψάχνοντας τον αντίπαλο μου, όμως δεν τον έβλεπα πουθενά.

Αμέσως γύρισα προς τα πίσω και τον είδα έτοιμο να με καρφώσει με το σπαθί του. Είχαμε ένα βήμα απόσταση. Γρήγορα έκανα στην άκρη πιάνοντας το χέρι που κρατούσε το σπαθί και με το άλλο μου χέρι του έπιασα το κεφάλι. Με δύναμη κατέβασα το κεφάλι του και ταυτόχρονα σήκωσα το γόνατο μου. Το χτύπημα στην μούρη με το γόνατο μου ήταν δυνατό και τον έκανε να πέσει κάτω αναίσθητος. Πήρα το σπαθί μου γρήγορα και το κάρφωσα στην καρδιά του.

Μετά έπεσα στα γόνατα και πήρα μερικές ανάσες πριν γυρίσω να κοιτάξω τον Kakashi. Είχε ήδη νικήσει τον αντίπαλο του. Μάλλον τους νικήσαμε την ίδια στιγμή.

Σηκώθηκα και έβγαλα το σπαθί μου από το στήθος του πλέον νεκρού αντιπάλου μου. Το έβαλα στην θήκη του, στην ζώνη μου, και άρχισα να περπατάω στον Kakashi. Πρόσεξα ότι τα μάγουλα του ήταν λίγο κόκκινα. Μάλλον ακόμα σκέφτεται ότι τον αγαπώ, όπως του αποκάλυψα πριν λίγο.

Είχαμε μερικά μέτρα απόσταση όταν ένιωσα ότι κάτι δεν πάει καλά. Ένιωσα ότι πρόκειται να γίνει κάτι κακό. Ότι θα χάσω κάποιον.

Όμως δεν πρόλαβα να το σκεφτώ καλύτερα όταν είδα ένα σπαθί να περνάει το στήθος του Kakashi. Αμέσως γούρλωσα τα μάτια μου και έβγαλα μια κραυγή φωνάζοντας το όνομα του. Έτρεξα κοντά του και τον έπιασα πριν πέσει κάτω. Πίσω του στεκόταν αυτός που τον είχε μαχαιρώσει κρατοντας το σπαθί στο δεξί του χέρι χαμογελώντας νικητήρια.

-"Όπως είχε πει και ο αδερφός μου 'Η μάχη μας δεν τελείωσε'." είπε και άρχισε να απομακρύνετε.

Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.
Δεν μπορούσα να τον σταματήσω.
Δεν μπορούσα να του επιτεθω.
Δεν μπορούσα να πάρω εκδίκηση για αυτό που έκανε.

Ένιωσα ένα υγρό στα χέρια μου και γρήγορα επανήλθα στην πραγματικότητα. Ο Kakashi ήταν ετοιμοθάνατος στα χέρια μου. Τον κρατούσα σφιχτά κοντά μου καθώς ένιωθα το αίμα του να τρέχει και να φεύγει, όπως φεύγει και η ζωή του.

Όχι! Οχι! Υποτίθεται πως πρέπει να ήμαστε μαζί για πάντα. Υποτίθεται ότι είναι το άλλο μου μισό. Υποτίθεται ότι έτσι γίνεται! Δεν μπορώ να τον χάσω. Όχι! Όχι! Τον χρειάζομαι. Τον αγαπώ.

-"Nashi... Μην κλαις." είπε με λίγη δυσκολία ο Kakashi.

Τότε κατάλαβα ότι έκλαιγα. Τότε κατάλαβα ότι δάκρυα έπεφταν από τα μάτια μου χωρίς σταματημό. Τότε κατάλαβα πόσο πολύ πονούσα.

-"Kakashi δεν θέλω να σε χάσω. Σε χρειάζομαι. Σε αγαπώ." είπα καθώς έκλαιγα.

-"Και εγώ σε αγαπώ." είπε με ένα μικρό και αδύναμο χαμόγελο, καθώς άπλωσε το χέρι του και σκούπισε τα δάκρυα μου.
-"Πάντα σε αγαπούσα."

Το χέρι του τότε έπεσε απότομα από το πρόσωπο μου όμως τα μάτια του ακόμα κοιτούσαν τα δικά μου. Είχαν κολλήσει πάνω μου. Είχαν μείνει να με κοιτάνε θέλοντας να είμαι το τελευταίο άτομο που βλέπει.

-"Kakashi!" είπα καθώς τον κούνησα.
-"Kakashi τέρμα τα παιχνίδια ξυπνα." είπα καθώς άρχισα να κλαίω πιο πολύ.
-"Σε παρακαλώ μην με αφήνεις. KAKASHI!"

Οχι. Δεν θέλω να χάσω και αυτόν. Δεν θέλω να μείνω πάλι μόνη. Δεν θέλω να χάσω το μοναδικό άτομο που αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε στον κόσμο.

-"Kouro σε χρειάζομαι." είπα ψυθιριστα.

Όμως ήταν αρκετό για να κάνει τον δαίμονα μου να εμφανιστεί μπροστά μου.

♥♥ Comment and Vote ♥♥