Όλοι ένιωθαν πως ο χρόνος είχε σταματήσει ή κυλούσε πολύ πιο αργά από το κανονικό. Κανένας δεν τολμούσε να μιλήσει. Φοβόντουσαν πως, εάν έλεγαν το παραμικρό, ο δαίμονας μπροστά τους θα τους έκανε κάτι πολύ χειρότερο από το να τους σκοτώσει.

-"Nashi τι λες να αρχίσουμε;" τηη ρώτησε ο Kouro προκειμένου να τελειώνει μια ώρα αρχίτερα.

Εκείνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της, προτού γυρίσει να τον κοιτάξει. Εκείνος την κοιτούσε ήδη ανυπόμονος, αφού ήξερε, πως για άλλη μια φορά, η γυναίκα μπροστά του θα του ζητούσε κάτι μοναδικό και περίεργο όπως συνήθως.

-"Ποια είναι η "Ευχη" σου;" την ρώτησε ο Kouro πάλι.

-"Γνωρίζεις το λουλούδι 'Κόκκινος Δράκος';"

-"Φυσικά. Είναι ένα πολύ σπάνιο λουλούδι και ανύπαρκτο πλέον στον πλανήτη γη." της απάντησε καθώς ρούφηξε λίγο καπνό από το πούρο του πριν τον αφήσει πάλι έξω.

-"Θέλω αυτό το λουλούδι, αλλά το θέλω σε ποσότητα."

-"Πόσα περίπου θα ήθελες;"

-"Θέλω από αυτό το κτήριο που βρισκόμαστε, μέχρι τα τοίχοι της Konoha, να γεμίσει με αυτό το λουλούδι."

Η απόσταση που είχε η αναφέρει η Nashi ήταν περίπου 3-4 χιλιόμετρα. Ποσότητα πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που χρειαζόταν το χωριό για να σωθεί, αλλά αρκετή για να γίνει μια μεταφύτευση και άλλα σχετικά πειράματα πάνω στις ιδιότητες του φυτού αυτού.

Ο Kouro δεν της απάντησε, απλά κούνησε θετικά το κεφάλι του προτού χτύπησει τα δάχτυλα του. Αμέσως μετά, η απόσταση που του είχε ζητήσει η κάτοχος του, γέμισε με το λουλούδι που του ζητήθηκε. Φωνές θαυμασμού και έκπληξης ακούστηκαν από τους νεαρούς μαθητές, καθώς έτρεξαν έξω να δουν το "θαύμα" που μόλις είχε συμβεί. Αυτό έκανε την Nashi να χαμογελάσει, αφού γνώριζε πως, εκτός από τις ζωές τους, είχε σώσει και την ελπίδα για το ακατόρθωτο που έχουν μέσα τους.

-"Τώρα η ανταλλαγή." της είπε ο Kouro σοβαρός.

-"Φυσικά. Πόσα θες;" τον ρώτησε η Nashi κοιτώντας τον σοβαρή.

-"Για την ποσότητα που πήρες 4 είναι αρκετά."

-"Συγνώμη, αλλά για τι πράγμα μιλάτε;" ρώτησε ο Kakashi μπερδεμένος, διακόπτοντας την συζήτηση τους.

-"Ούτε αυτό τους είπες;! Nashi πρέπει να σταματήσεις να κρατάς μυστικά από τους φίλους σου!" σχολίασε ο δαίμονας γελώντας με όλη του την ανύπαρκτη ψυχή.

-"Τι δεν μας είπε;" ρώτησε ύποπτη η Kurenai.

-"Για την ανταλλαγή." της απάντησε ο Kouro χαμογελώντας σατανικά.

Η Nashi κοίταξε αλλού σε μια προσπάθεια της να αποφύγει τα βλέμματα των φίλων της. Ήθελε να τους πει η ίδια για την διαδικασία της ανταλλαγής, αλλά οι ενοχές και οι τύψεις που ένιωθε μέσα της δεν της το επέτρεπαν. Αυτό το κομμάτι, της ανταλλαγής, ήταν οι επιπτώσεις που είχε ένα τόσο δυνατό jutsu όπως το δικό της. Επιπτώσεις που δεν μπορούσε να αλλάξει, αλλά μόνο να υποστεί.

-"Η σχέση με έναν δαίμονα δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται." άρχισε να λέει ο Kouro.
-"Για να εκπληρώσω αυτό που μου ζήτησε η Nashi θα πρέπει να πάρω κάτι για αντάλλαγμα. Η "Ευχη" της ήταν να της δώσω τα λουλούδια, τα οποία και της έδωσα. Έτσι τώρα είναι η σειρά της δικής μου πληρωμής, η οποία είναι να πάρω κάποια χρόνια από την ζωή της."

Στο άκουσμα της εξήγησης του όλοι είχαν αποκτήσει ένα πιο έκπληκτο βλέμμα από ότι είχαν πριν. Αμέσως άρχισαν να φέρνουν αντιρρήσεις προκειμένου να προστατέψουν την φίλη τους, κάτι για το οποίο ήταν ήδη πολύ αργά.

-"Μπορεί να ακυρώσει την "Ευχή";" τον ρώτησε σχεδόν φωνάζοντας ο Kakashi.

-"Μονό εγώ μπορώ να ακυρώσω την "Ευχή" ." του είπε η Nashi κοιτάζοντας τον, όπως και όλους τους υπόλοιπους.

-"Nashi είναι επικίνδυνο!" της είπε η Kurenai ανήσυχη.

-"Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνω."

-"Nashi σου απαγορεύω να εκτελέσεις αυτό το jutsu! " την διέταξε η Tsunade.

-"Λυπάμαι αλλά αυτό δεν γίνεται. Το χωριό χρειάζεται το λουλούδι." της απάντησε εκείνη, καθώς γύρισε να κοιτάξει τον δαίμονα της.

Έπρεπε να το κάνει. Για το χωριό. Για το σπίτι της. Για ότι της είχε απομείνει.

-"Μπορείς να πάρεις αυτά τα 4 χρόνια που ζήτησες." είπε η Nashi στον δαίμονα της αποφασισμένη.

Εκείνος χαμογέλασε πλατιά, καθώς έβγαλε το μικρό, για αυτόν, σπαθί από την θήκη του. Ένα ρολόι σε χρυσό ολόγραμμα  εμφανίστηκε πάνω από το κεφάλι της κατόχου του με μια τρύπα για κλειδί στην μέση. Έβαλε το σπαθί στην τρύπα αναφέροντας τα χρόνια που ήθελε να αφαιρέσει. Εκείνα αφαιρέθηκαν σχεδόν αμέσως κάνοντας τους δείκτες να κινηθούν προς τα μπροστά τόσες φορές όσος και ο χρόνος που είχε αφαιρέσει. Μόλις τελείωσε έβγαλε το σπαθί από την τρύπα και το ρολόι εξαφανίστηκε.

-"Χάρηκα για την συνεργασία όπως πάντα Nashi." είπε ο Kouro χαμογελώντας σαρκαστικά, καθώς έβαλε το σπαθί στην θέση του.

-"Πόσα χρόνια έχω;" τον ρώτησε ψιθυρίζοντας η Nashi προκειμένου να μην την ακούσει κανένας άλλος.

-"Μην ανησυχείς. Σου έχω πει ότι θα σε ειδοποιήσω όταν θα έχεις λιγότερα από 10." της απάντησε εκείνος καθώς καπνός άρχισε να εμφανίζεται από γύρο του.
-"Τα λέμε την επόμενη φορά."

Την αμέσως επόμενη στιγμή είχε εξαφανιστεί και γυρίσει πίσω από όπου και αν είχε έρθει. Η Nashi είχε μείνει στην ίδια θέση που βρισκόταν, νιώθοντας ανακουφισμένη με το γεγονός ότι είχε πολύ χρόνο ακόμα μπροστά της. Δεν μπόρεσε να σκεφτεί ή κάνει κάτι παραπάνω όμως, αφού ένα χέρι την έπιασε από τον ώμο, γυρίζοντας την ώστε να κοιτάξει τον κάτοχο του.

-"Είσαι τρελή;! Γιατί το έκανες αυτό χωρίς να μας πεις κάτι!;" της φώναξε ο Kakashi θυμωμένος.

-"Εάν σας το έλεγα δεν θα με αφήνατε να το κάνω." του απάντησε εκείνη ήρεμα.

-"Nashi μόλις έχασες 4 χρόνια από τη ζωή σου για ένα λουλούδι! Φυσικά και δεν θα σε αφήναμε να κάνεις κάτι τέτοιο!" της είπε πάλι φωνάζοντας ο Kakashi.

-"Είναι πολύ επικίνδυνο αυτό που έκανες Nashi." συμπλήρωσε ανήσυχη η Kurenai.

-"Σου έδωσα διαταγές να μην το κάνεις αυτό! Γιατί δεν με άκουσες!;" την ρώτησε θυμωμένη η Tsunade.

-"Η ζωή σου χάνεται χωρίς λόγο." σχολίασε ο Asuma.

-"ΑΡΚΕΤΑ!" φώναξε αγανακτησμένη η Nashi διώχνοντας τον Kakashi από κοντά της.
-"Γιατί δεν βλέπετε την θετική πλευρά των πράξεων μου;! Γιατί δεν βλέπετε ότι έσωσα ολόκληρο το χωριό;!"

Δάκρυα θυμού είχαν αρχίσει να μαζεύονται στα μάτια της. Ένιωθε οργή, θυμό. Ο,τι έκανε το έκανε μέσα από την ψυχή της για να τους προστατέψει όλους. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί δεν το έβλεπαν έτσι.

-"Το ξέρω ότι ανησυχείτε όμως ήταν δικιά μου επιλογή! Ήθελα και το έκανα! Δεν ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποίησα αυτό το jutsu! Το έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές ακόμα για να σώσω ανθρώπους που το είχαν ανάγκη και έχω χάσει τουλάχιστον την μισή μου ζωή, όμως είναι δικιά μου ζωή! Εάν θέλω θα δώσω και όλα τα χρόνια που μου έχουν απομείνει για να σώσω κάποιον, γιατί είναι δικιά μου ζωή." συνέχισε να λέει φωνάζοντας και πλέον κλαίγοντας.
-"Δεν έπρεπε να γυρίσω ποτέ..."

Μετά από αυτό έφυγε τρέχοντας. Δεν ήθελε κανέναν δίπλα της. Δεν ήθελε να ακούσει κανενός την φωνή για το τι είναι σωστό και τι λάθος. Έπρεπε να την καταλάβουν. Έπρεπε να καταλάβουν πως χάρις σε αυτήν της την πράξη ολόκληρο το χωριό είχε σωθεί. Η Konoha, το σπίτι της, πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει έχοντας την ίδια ως κάτοικο της ή μη.

♥♥ Comment and Vote ♥♥