Lena

Cynthia port me wakker van wiskunde les.
Ik schrik wakker en word verblind door de zonnestraal die door het raam schijnt.

'Wat?' vraag ik snel.

'Niets, behalve dat de leerkracht je al bijna de hele les super boos aankijkt.' antwoordt ze lachend.

'Sorry, ik ben er niet echt bij vandaag.' Antwoord ik met een geforceerde glimlach.

Gisteren avond was ik de hele tijd bij Jasper. We zouden samen studeren bij zijn thuis, maar Jasper vond het leuker om me de hele avond af te leiden. Door onder andere me te kussen, mij in te maken met poolen en mij daar te houden tot half tien 's avonds.

Wat betekent dat in toen ik thuis kwam nog aan mijn huiswerk moest beginnen.
En dat duurde langer dan ik wou dat het deed.

'Een moeilijke nacht gehad?' vraagt Cyn grijnzend.

'Een moeilijke studie nacht bedoel je zeker.' zeg ik lachend.

'Jaja, dat zeggen ze altijd.' fluistert ze in mijn oor na nog een geïrriteerde blik van de lerares Wiskunde. Zij vindt mij waarschijnlijk echt een super klote leerling.

'En moet jij veel zeggen, hoe zit het tussen jou en Dylan?'

Ze moet er niet op antwoorden, ik kan het direct aflezen van haar gezicht. Zij en Dylan hebben de meest gecompliceerde relatie die ik ken. Het is niet echt een knipperlicht-relatie het is meer als ze het moeilijk hebben dat ze samen iets hebben.

'Wel... het is... ja, je weet wel... ingew-' stamelt ze.

'Ingewikkeld ik begrijp het.' antwoord ik met een behulpzame glimlach.

Ze wou nog iets zeggen, maar ze werd onderbroken door de scherpe toon van het belsignaal.

'Ik moet naar mijn volgende les. We doen vandaag proeven.' zegt ze dan snel en in enkele seconden is ze de klas uitgelopen.
Ik zucht en neem ook mijn spullen bij elkaar.

Als ik naar het lokaal van Engels loop, merk ik dat er nog enkele leerlingen me aankijken, maar dat de meeste me niet meer interessant genoeg vinden. En daar ben ik eerlijk gezegd heel blij om.
Eerst staarde ze me aan omdat ik nieuw was daarna omdat ik wat opstootjes had met Jasper en daarna omdat ik samen was met Jasper. En toen kwam Taylor en moest hij weer een heel optreden voorbrengen.
En dan kwam er de avond van het bal. Ik weet nog dat ik het super leuk vond met mijn vrienden en met Jasper. Jammer genoeg was geluk me niet gegund. We kwamen erachter dat Taylor mijn zus, Ellen, had ontvoerd en haar vasthield in een oude werkplaats. Jasper ging erheen met zijn vrienden en Max en ik volgde. Ik weet nog dat Jasper niet wou dat ik mee ging, maar ik moest mijn zus weg halen bij die psychopaat. En het volgende moment had ik een pistool in mijn had gericht op Taylor en vuurde het af.

In die strijd is een van Jasper's beste vrienden omgekomen. Ik voel me schuldig omdat als ik nooit onbezonnen dat pistool had gevuurd er geen andere waren gevolgd en dan wan Ian misschien niet dood gegaan. Ik voel me ook slecht tegenover Lexi, ze was zijn vriendin. Ze is echt een super meid en ze was altijd vriendelijk tegen iedereen, maar na de dood van Ian had ze moeite om terug naar school te komen. Ze werd overal herinnerd aan Ian en ze besloot om naar een andere school te gaan.

Jasper en ik bezoeken haar soms om te kijken hoe het met haar is. Wat al een paar maanden goed is dus dat maakt de schuld ook dragelijker.

Mijn dagdroom wordt onderbroken door een stevige schouder die tegen mijn arm loopt.

Ik kijk verward op en zie Alex lachend voor me staan.

'Waar zat jij met die gedachten van je?' vraagt hij.

'Ik was aan het denken, moet je ook is proberen.' antwoord ik plagend terug.
Hij snuift en opent de deur van het lokaal.

'Eigenlijk denk ik heel vaak hoor, ik denk bijvoorbeeld dagelijks aan Jade's mooie naakte bor-' begint hij met een dweperige stem, maar ik trek een vuil gezicht en hou mij handen voor zijn mond.

'Ik moet niet weten wat jij denkt van Jade's haar naakte lichaam, kun je me niet vertellen waar Jasper is?' vraag ik en ga achteraan op mijn bankje zitten. Alex gaat twee plekken links van me zitten.

'Hij moest nog iets doen voor zijn vader. Je weet wel wat.' zegt hij schouderophalend.

Ik zucht en draai met mijn ogen.
Jasper met zijn maffia ook altijd.

De lerares Engels begint aan haar les en ik volg zo goed als ik kan.

Als de lerares net wilt beginnen over de Amerikaanse literaire evolutie komt Jasper nonchalant de klas in gewandeld.

'Mevrouw Bird.' zegt hij met een flirtende knipoog en loopt naar zijn plek naast mij.
Ik kijk hem fronsend aan.

'Hé liefje.' zegt hij tegen me en strijkt even over mijn wang.

'Wat is er met jou gebeurd?' vraag ik lachend.

'Niets speciaal... misschien heeft het iets te maken met een meisje dat ik gisteren heb ingemaakt in ongeveer al de spelletjes die ik ken.' zegt hij met een grijns.

'Pfff, ik deed mijn best niet.' zeg ik terwijl ik zijn plagende hand zachtjes weg slaag.

'Je bent zo schattig als je niet tegen tegen je verlies kunt.'

'Ik ben niet schattig en ik probeer de les te volgen.'

'Het is toch niet moeilijk, wil je soms bijles?'

Ik negeer de opmerking een beetje en schrijf nog een paar dingen neer in mijn kladblok.

'Kom op het was een grap.'
Ik zucht en kijk hem aan.

'Ik weet het, maar je weet dat ik het hier moeilijk mee heb.'

'Wil je soms echte bijles?'

'Bij jou al niet. Ik kan al niet gewoon met je leren. Hoe zal het zijn als je me moet helpen met leren?'

'Ik kan het toch proberen.'

'Dat kun je altijd proberen, maar ik betwijfel dat het je gaat lukken.'

'Ik geef je liever zelf echte bijles dan dat ik moet zien hoe een of andere slimme nerd je gaat proberen te verleiden.' zijn stem klinkt geïrriteerd en ik kijk hem grijnzend aan. Hij is zo lief als hij jaloers is.

'Maak je geen zorgen, ik zorg wel voor mezelf en daarbij ik zou nooit op een nerd kunnen zijn als ik jou al heb.' zeg ik met een knipoog.

Jasper lach is zacht en heerlijk om naar te luisteren. Soms wil ik het kunnen opnemen en het de hele dag opzetten.

'Leerlingen allemaal opletten alsjeblieft. Jason deel jij deze papieren uit. Dus dit papier moet je thuis laten lezen en laten handtekenen. Het gaat over de schoolreis naar Londen over drie weken. Dat is dus achttien april voor degene die niet kunnen tellen. De planning en activiteiten staan in het boekje dat Sharon gaat uitdelen.' Zegt mevrouw Bird en geeft de boekjes aan de zuchtende Sharon die geïrriteerd is dat ze iets moet doen met haar gemanicuurde nagels.

'Hé Lena ik zorg er wel voor dat ik alleen slaap zodat je 's nachts naar mijn kamer kunt sluipen.' zegt Jasper fluisterend.

Er ontsnapt een glimlach op mijn lippen terwijl ik mijn hoofd schud. Hoe kan hij nu op dit moment denken aan samen slapen? Want dat is wat we doen, ik ben nog te preuts om verder te gaan. Jasper lijkt het niet erg te vinden hoewel ik weet dat hij dat wel vind. Het is en blijft een jongen, toch.

'Ik waarschuw jullie al, we controleren de kamers dagelijks op alcohol, vunzige dingen of dergelijke. Het is ook verboden om te roken, te bellen, betastende handelingen uit te voeren tijdens een activiteit.' Bij de woorden betastende handelingen kijk ze kort, maar streng naar Jasper en mij.

En onmiddellijk stijgt al het bloed naar mijn wangen.
Naast me hoor ik Jasper grinniken en ik wil hem meer dan ooit slagen.

'Dat was alles voor nu, vergeet het papier niet in te vullen en dan zie ik jullie woensdag.' zegt ze en neemt haar tas en loopt de klas uit.

Sharon perst zich zijwaarts tussen mijn en Jasper bank mijn haar kont pronk naar hem gericht.

Ze legt een boekje op mijn bank en ik kijk haar met een geforceerde glimlach aan. Ik ben niet blind voor al haar flirtpogingen met Jasper.

Haar te kort witte T-shirt laat duidelijk haar platte buik zien en de strakke skinny jeans ontspant haar smalle benen ook. Ik kan daar niet tegenop met mijn jeans met scheuren en los grijs topje met twee horizontale zwarte strepen.

'Hier Jasper, je komt toch ook zeker.' zegt ze en hangt een beetje tegen zijn bank.

'Ik weet nog niet, maar ik moet nog met Max praten kom je Lena.' antwoord hij verveeld.
Hij neemt zijn boek ik een hand en staat recht.
Ik neem mijn tas en steek er mijn pennen en papieren in en ga dan naar hem toe.

In de gang neemt hij mijn hand vast en kijkt me grijnzend aan.
Ik haat die grijns soms zo hard, maar dan nog het is zijn ding en ik hou van hem. Dus ook van die onnozele grijns.

'Weet je echt niet of je mee gaat?' vraag ik dan uit het niets.

'Ga jij mee?' hij kijkt me vragend aan.
Ik knik als antwoord, ik ben er al geweest maar dat is al even geleden en ik wil er met plezier opnieuw heen.

'Jij gaat nergens heen zonder mij.' zegt hij verleidelijk en kust me zacht op mijn lippen.

'Wat dacht je er van dat we even het berghok gaan opzoeken.' vraagt hij met een hongerige blik in zijn ogen.

Heej lieve lezers van me,

Ik wil even zeggen dat ik het leuk vind dat jullie ook mijn tweede boek willen lezen en dat ik elke maandag, woensdag en vrijdag nacht ga uploaden. Toch als ik kan, als dat niet het geval is zal ik iets laten weten. :)

grt

Hanna862x