Jasper

De maan staat hoog aan de hemel en verlicht de de verlaten straat. Ik hoor de bas van de club die een beetje verder in de straat is en ik controleer mijn pistool op kogels.
Lena is voor tien uur uit mijn kamer gegaan om terug naar die van haar te gaan. Terwijl Dylan, Alex en Max ook terug binnenkomen.
Max had een grote smile op zijn gezicht. Blijkbaar had hij de koffer van mevrouw Bird verwisselt met die van meneer Brooke. Het was volgens hem geweldig geweest om haar gezicht te zien als ze doorhad dat er niet haar Bomma onderbroeken in zaten maar strakke mannen boxers.
We hebben nog wat gelachen en rond middernacht ben ik door mijn raam naar buiten geslopen. De jongens moeten niet weten dat ik van mijn vader hier wat oude vrienden van hem moest opzoeken. Dat is exact waar ik heen aan het gaan ben.
Ik vind het wel verdomd vervelend dat ik hier geen auto heb. Die helse metro is niet mijn favoriete voertuig. Deels omdat ik dan niet direct kan verdwijnen, maar ook omdat ik nu geen hulpmiddel heb om meisjes te verleiden. Hoewel ik het niet nodig heb, ik ben onweerstaanbaar op mezelf. Het is wel dat ik met ze flirt, maar daar stopt het ook wel. Lena is veel te belangrijk voor me.
Ik sta nu bij de ingang van de club. Ik hoor wat gerommel uit het steegje naast de club. Waarschijnlijk een afrekening.
En ga direct naar de uitsmuiter en ik zeg: 'Ik ben hier voor Jim Harlock.'

De grote man knikt en laat me binnen.
De club is gevuld en de felle witte en rode lampen dansen over de menigte. Mensen dansen en sommigen plakken aan hun, tijdelijke, partner vast.
Ik snuif en loop naar de loges.
Op de rode bank zit een blonde man van in de dertig samen met twee hoertjes. Hij likt aan haar sleutelbeen en zij geniet duidelijk onder zijn handelingen.
Ik kuch en de man kijkt geïrriteerd aan.

'De dealer neemt toch nooit.' Ik kijk op de tafel en er liggen verschillende pakjes LSD en wat cannabis.
De man grinnikt en steekt zijn hand uit.

'Jij bent zeker die kleine van Hamelot.' Zegt hij grinnikend en ik knik grijnzend terwijl ik zijn hand schud.
Dit wordt een eitje.

'En wat brengt jou nu hier?' Vraagt hij terwijl hij de hoer links van hem over haar borsten streelt.
De hoer recht van hem krijgt nog een plaatje aangereikt en ze steekt haar tong uit zodat Jim het erop kan leggen.
Ik probeer mijn afgunst buiten te sluiten terwijl ze over Jim heen buigt naar het andere meisje die ze gretig begint te tongen.

'Zaken.' Zeg ik dan nonchalant terwijl ik mijn ogen over de club laat glijden. Ik ben niet zo voor porno. Jim anders wel, zijn hand glijdt weer over de majestueuze kont van de brunette terwijl de meisjes elkaar gewillig betasten.

'Misschien kunnen we in privacy praten.' Zeg ik kalm.
Jim lijkt zich met moeite zijn ogen van het schouwspel voor zich af te houden en kijkt me kort aan.

'Mijn meisjes mogen alles horen wat jij te zeggen hebt.' Antwoordt Jim en hij legt zijn beide handen op een apart meisje.
Ik zucht en neem mijn geweer in mijn hand.

'Ik denk echt dat we in je kantoor moeten praten. Alleen.' Zeg ik kwaad en Jim kijkt gefocust naar het geweer. Dan staat hij recht en kust de meisjes op hun hoofden. Er klinken wat protesterende geluiden en ik ga hem achterna naar een kamertje achteraan de club.
Jim gaat zitten en legt zijn voeten op zijn tafel.
Hij rolt een een cannabis-sigaret en steekt het aan met een Bob Marley aansteker.

'Kan dit snel ik wou de grand finale nog zien.' Zegt hij verveeld.
Ik leg mijn geweer op tafel en ga op de bureau zitten zijn voeten aan de kant duwend.

'Hoe zijn de zaken?' Vraag ik rustig, nu erg geïnteresseerd in een foto van een jong meisje. Zijn dochter.

'Goed, alles is op de boot gezet in Glasgow en is onderweg naar Amerika.'

'Geen problemen?'

'Nee, behalve het gewoonlijke. Je kent dat wel met die rijke broekzakkers.'
Ik knik kalm.

'Nog iets over de import vanuit Kroatië?'

'Niets ongewoons.'

'Weet je dat zeker? Wat was dat over een fabriek werd opgedoekt door de CIA?' Vraag ik en ik kijk hem intens aan.

'Daar is al voor gezorgd. Al de sporen naar ons en je familie is verdwenen.'

'En de vracht die werd opgehouden in Maroco?'

'Is geregeld. Ga maar terug naar je hotel hier is niets wat niet onder controle is.'
Ik kijk hem fronsend aan, hij durft zo tegen mij praten.

'Prima, bel me als er problemen zijn.' Ik sta recht en wandel zijn kantoor uit.

'En wat jij zelf verkoopt van onze spullen wordt van je salaris afgetrokken.' Zeg ik nog achterna.

Ik loop de club uit en steek het pistool terug weg.
De metro leek luider te zijn dan toen ik hier heen reed en mijn hersenen bonzen tegen mijn slapen. Toch kan ik nog helder genoeg denken en de jongens in het einde van de wagon op te merken. Ze kijken me indringend aan en ik staar kwaad terug.
Ik had nu geen zin in meer gezever zoals Jim had uitgekraamd.
Hij loog, overduidelijk. De zweetdruppels die plots waren verschenen. Zijn zielige antwoorden en vooral de leugen over Monaco.
Er was helemaal geen vracht tegen gehouden, maar hij weet het en hij weet tot wat ik in staat ben.
Ik had ook een chip in en zijn gsm geplaatst. En een bericht gestuurd naar een wetenschapper dat hij die wilt natrekken op ongewoonheden.

Ik wandel uit de metro en kruip binnen door het raam.
Ik laat me stilletjes op het bed vallen en enkele minuten later slaap ik.

Ik eet met grote happen van mijn Engels ontbijt en ik voel dat iemand voor me staat.

'Engel, goed geslapen? Heb je me niet teveel gemist?'vraag ik grijnzend.