Lena

Terwijl we over het strand lopen neemt Jasper mijn hand vast.
'Lena, waar denk je aan?' Vraagt hij en kijkt me onderzoekend aan.
Ik kijk verrast op, blijkbaar was ik weggedroomd.
'Niets, eigenlijk... Nee laat maar.' Aarzel ik.
'Vertel, je kunt me nu wel vertrouwen he.' Zegt hij met een grijns.
'Het is niet dat ik het je niet wil vertellen, maar het is nogal vreemd.' Zeg ik nerveus en kijk snel terug naar de zee.
Jasper stopt met lopen en neemt me vast aan mijn beide schouders.
Ik kijk hem verbaasd aan terwijl hij me naar zich toe draait.
'Engel, je kunt alles tegen me zeggen. En ik wil ook dat je alles tegen me zegt. Ik wil dat je me vertrouwt. Dat is belangrijk in een relatie toch? Eerlijkheid.'
'Jasper, het was gewoon iets dom. Erover door gaan is echt zinloos. We kunnen het beter hebben over wat we vandaag nog gaan doen. Ik weet misschien nog wel een leuke plek.' Ratel ik snel.
'Niets dat jij denkt is dom. Dat moet je nu toch al weten.' Fluistert hij en trekt me in een warme knuffel.
'Het is echt niet belangrijk, ik was gewoon aan later aan het denken. Nadat we op Capitol Hill High School zijn afgestudeerd. Wat er dan met ons gaat gebeuren.' Mompel ik ongemakkelijk. Het is niet fijn dat Jasper zo gesloten is. Ik denk vaak aan wat we zouden doen nadat we afgestudeerd zijn, maar hij lijkt altijd in het nu te leven en totaal niet over de toekomst na te denken.
'Liefje, je ziet ons al in de toekomst?' Vraagt hij grijnzend. Jasper neemt mijn handen en zet me neer op de grond.
Ik laat een verslagen zucht en kijk teneergeslagen naar mijn handen.
'Natuurlijk denk ik na over de toekomst en dus ook onze toekomst. Doe jij dat dan niet?'
'Engel, ik denk constant aan onze toekomst. Wat er met ons gebeurd. Wat er kan er gebeuren. Wat er met ons gaat gebeuren als je naar de universiteit van Michigan gaat en ik Yale. Ik denk er steeds aan en misschien ben ik daardoor zielig, maar weet je wat. Het kan me echt geen reet schelen dat ik zielig ben. Ik hou fucking veel van je en ik zou je de verdomde wereld geven als je er om zou vragen. En het mag zwak zijn, maar zolang jij bij mij bent interesseert het me niet. Alleen jij bent belangrijk. Ik denk altijd aan jouw. Aan ons.' Biecht hij op en kijkt me liefdevol aan.
'Ik hou ook super veel van jouw. Jasper dat was zo lief van je.' Zeg ik en vlieg hem om de hals.
'Oké vertel me, hoe zie je onze toekomst?' Vraagt hij nadat ik hem heb verlost uit mijn houdgreep.
'Eum... Hoe bedoel je? De verre verre toekomst of de verre toekomst?' Vraag ik en denk na over hoe ik mijn toekomst zie.
'Na high school.'
'Ik zie mezelf op een universiteit in een studentenclub en met mijn vriendinnen. En met jouw natuurlijk. Ik zie mezelf naar die feestjes gaan en legaal zat kunnen worden. Terwijl jij er bent en dat ik het leuk ga hebben. Jij?' Vraag ik nieuwsgierig.
'Met jouw, natuurlijk en ik wil gewoon in de buurt een appartement zodat ik zonder te storen toch mijn werk kan doen. En dat jij ook regelmatig langs kunt komen. En we ongestoord ons ding kunnen doen.' Zegt hij met een knipoog.
'Jij bastaard,' mompel ik en denk na over mijn verre toekomst, 'in mijn verre toekomst wil ik graag een groot huis met een grote tuin zodat mijn twee kindjes daar in kunnen spelen en met de Simba-hond kunnen rond dollen.'
Jasper begint te lachen en kijkt me met pretoogjes aan.
'Wat is een Simba-hond?'
'Een Berner sennenhond met lange haren. Oke sorry hoor, maar ik vind dat die honden op Simba lijken. En heel schattig zijn.'
Als Jasper maar niet stopt met lachen duw ik hem tegen zijn been.
'En jij?' Vraag ik als hij zich heeft gekalmeerd.
'Opnieuw met jouw in een appartement. Met twee zonen.'
Ik kijk hem verbaasd aan.
'Wat? Ik haat een tuin, dat moet je onderhouden. Twee jongens omdat meisjes echt vreselijk zijn als ze in hun puberteit zijn.'
Ik kijk hem nu met open mond aan.
Meisjes zijn erg in hun puberteit? Jongens niet of wat? Meisjes hebben het het moeilijkste in hun puberteit. Ze krijgen hun menstruatie en ook nog borsten en al die hormonen die vloeien. Het is vreselijk Jasper heeft geen idee hoe het is.
'Ik ga jouw gezicht echt nog een keer in een maandverband stoppen van me als je nog een keer zoiets durft zeggen. Meisjes hebben het moeilijk. Ze zijn helemaal niet erg. Weet je wat erg is? Dat jongens porno opzoeken en zich erbij gaan aftrekken. Dat is pas erg. Meisjes zijn nog heel zedelijk.' Zeg ik gefrustreerd.
Jasper draait met zijn ogen en gaat dan terug recht staan.
'Oke genoeg gepraat over onze toekomst. We moeten maar is terug gaan naar ons hotel.' Zegt Jasper en reikt me een hand zodat hij me kan recht helpen.
Ik kijk hem fronsend aan en besluit zelf recht te krabbelen.
'Wie is er knorrig vandaag?' Mompelt Jasper nadat hij zich heeft omgedraaid om verder te wandelen.
'En hoe zou dat nu toch komen. Ondankbare zak.' Mompel ik meer tegen mezelf en ga drie meter van Jasper lopen.

Mijn knorrigheid duurde niet zo lang. We kwamen na een stuk te wandelen een groepje mensen tegen die aan het beach volleyballen waren. Ze vroegen met hun west Vlaams accent, dat heel erg onduidelijk was, of we wilde meedoen. En Jasper en ik stemde onmiddellijk mee in, want wie houd er nu niet van een goed potje volleybal.
Hoewel het niet zo goed uitwerkte voor Jasper en mij omdat we hard waren verloren, maar we hadden het leuk gehad. En toen ik een fijn gesprek had met een knappe blonde, die zijn nummer aan me wou geven maar Jasper kwam er snel tussen, en moesten we plots vertrekken.
Nu zijn we bijna terug bij het hotel en Jasper zit me weer veelbetekenend aan te kijken. Aan te staren om correct te zijn.
'Jasper stop met staren.' Zeg ik ongemakkelijk en wrijf mijn handen zenuwachtig over elkaar.
'Sorry engel, ik vind het gewoon geweldig om mijn meisje te zien stralen.' Antwoordt hij en geeft me een kus op mijn kruin.