Jasper

Terwijl we in de trein zitten vertelt Lena over haar jeugd. Ze vertelt over een keer dat ze een schoolreisje hadden naar Antwerpen. Ik volg niet meer wat ze zegt. Ik kijk gewoon toe hoe haar mondhoeken omhoog krullen en haar ogen fonkelen bij haar herinneringen. Het is super om haar gelukkig te zien. Door haar krijg ik ook een glimlach op mijn gezicht. Ze kan me dingen laten doen die andere me nooit zouden kunnen laten doen. Of ze kan me ompraten als ik weer iets roekeloos wil gaan doen. Omdat ik bang ben, bang dat ze weg zou gaan. Boos op me zou zijn of een andere domme reden. Ik haat het dat ze zo gemakkelijk door mijn muren kan. En toch hou ik fucking veel van haar.

'Jasper moeten we hier niet uit?' Lena kijkt me vragend aan en ik kijk snel op het ticket.

'Ja kom voor die die deuren dicht gaan.' zeg ik en trek haar bij haar hand snel naar het perron.

'Wil je al vertellen wat we gaan doen? Of waar we heen gaan?' vraagt ze voor de duizendste keer.
Ik stop en kijkt haar aan.

'Ja tuurlijk, had ik dat nog niet gezegd? We moeten naar perron 4.' zeg ik grijnzend.

'Je weet dat ik dat niet bedoel.'

'Je moet echt leren om te gaan met verrassingen.'

'Vertel me het alsjeblieft.' smeekt ze.

'Weet je waar perron 4 is, de trein vertrekt over een paar minuten.' vraag ik haar en ga van een brede trap af.

'Direct links en tweede trap omhoog. Kom op Jassy, je weet toch dat ik niet goed ben met verrassingen.'

'Waarom denk je dat ik dit doe?'
Daar moet ze van met haar ogen rollen.

'Je bent echt een zak.' zegt ze en volgt me naar de volgende trein.

'Liefje, je zegt het verkeerd. Ik ben een fucking sexy zak. Waar jij van houdt.' antwoord ik grijnzend.

'Dat kan ik niet ontkennen.' stemt ze in.

We staan voor de trein en ik help haar er snel in.

'Hup, je wilt dit mooi gezichtje niet geplet zien tussen deuren.' mompel ik en spring zelf ook snel in de trein.

'Ik ga echt geen reactie meer geven als jij je eigen ego aan het strelen bent.' murmelt Lena en ze gaat op een bruine, lederen bank zitten.

'Waarom niet?' vraag ik met een glimlach. En ga naast haar zitten. Tegenover ons zit een gast met bruin krullend haar en kijkt ons aan terwijl we gaan zitten. Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk hem uitdagend uit. Snel kijkt de jongen weg.

'Omdat je er alleen maar erger word.' plaagt ze en legt haar hand op de mijne. Ik verstrengel snel onze vingers.

'Tja je kent me toch.' zeg ik met een knipoog.

Lena grinnikt en legt haar hoofd op mijn schouder. Ik kijk nog een keer naar de jongen die voor me zit en hij kijkt snel naar een boek dat op zijn schoot ligt.

De rit tot onze bestemming duurt lang en is heel saai. Lena had haar oortjes ingestoken in haar gsm en luisterde naar muziek. Het duurde niet lang tot ik er eentje uit haar oor nam en het in mijn eigen oor stak en mee naar haar muziek luisterde.

'Lena, we zijn er.' ik sta recht van de bank en draai me op en zie Lena blij naar het bord kijken waar op staat waar we zijn. Oostende.

'Jasper, we zijn aan de zee.' zegt ze enthousiast.

'Waarom zit je hier dan nog?' vraag ik lachend.

'Laat me even blij zijn.' ze komt naar me toe en knuffelt me.

'We moeten eerst even langs het hotel en dan kun je kiezen wat we gaan doen.' We gaan van de trein af en we lopen naar het hotel.

Het Thermae Palace ligt recht tegen het strand en vanaf het moment dat Lena haar tas op het bed had gelegd kijkt ze me al met een grote glimlach aan.

'Wil je misschien iets eten?' vraag ik als ik ook mijn rugzak op het bed had gezet.het was een domme vraag dat wist ik ook en natuurlijk zou ze nee zeggen.

'Jasper, ik hou echt super mega veel van je en ik vind het echt geweldig dat je dit hebt geregeld. Hoewel het enige wat ik nu wil doen ik uit dit raam springen en regelrecht in de zee lopen.' ze kijkt me levendig aan.

'Ik zou eerder de deur nemen. Het raam lijkt een beetje pijnlijk.' plaag ik en doe de deur al voor haar open.

Vanaf het moment dat we op het strand komen doet Lena haar sandaaltjes uit en laat haar voeten in het zand zakken.

'Je moet echt je schoenen uit doen. Als je het zand tussen je tenen kunt voelen dat doet echt goed.' zegt ze tevreden en woelt met haar voeten door het zand.

Ik draai met mijn ogen, maar de toch wat ze zegt. Omdat ik het haat als er zand in mijn schoenen zit en ook om Lena een plezier te doen.

Ze wandelt al op een snel tempo naar de zee. Haar opa had me verteld hoeveel ze van de zee hield. En dat ze het zeker zou missen. Vroeger ging ze er blijkbaar vaak heen. Daar heeft ze tegen mij nooit iets over verteld wat ik eigenlijk wel jammer vind. Geef ik haar het gevoel dat ze dat niet kan?

Terwijl ik halverwege het strand ben is Lena al bijna in de zee. Ze draait zich naar me om en geeft me het teken dat ik moet komen.

Ik lach en wandel op mijn rustig tempo verder naar de zee. Naar Lena.

Ze springt lachend door het laagstaande water en draait vrolijk in het rond. Het is super om haar zo te zien. Haar zwarte haar glanst in het zonlicht, het gele kleedje waait vrolijk om haar heen door de wind. Ze is perfect hoe ze daar staat.

Ik sta enkele meters voor haar en kijk naar met een glimlach aan.

'Kom hier staan Jasper.' roept Lena naar me.

'Ik blijf wel hier.' zeg ik en steek mijn handen in mijn broekzakken.

'Alsjeblieft.'

'Straks misschien.' sus ik en zet me op het natte zand.

Na zeker tien minuten dat Lena in in het water heet gesprongen en gedraaid komt ze naar me toe. En slaagt haar natte armen om me heen.

'Je bent geweldig. Dank je.' fluistert ze en kust me op mijn lippen.

De kus was lang en passievol. Ik had mijn armen ook om mijn dierbare engel geslagen en ga met mijn handen over haar rug. Zij had haar handen in mijn haar gewerkt en trok me innig naar me toe.

Lena was degene die losliet om op adem te komen.

'Nog een laatste cadeautje voordat we terug naar Oklahoma moeten.' zeg ik kus haar voorhoofd nog een keer.