Hoofdstuk 3
Lena
Ik sta te wachten bij de band voor de bagage en zoek tussen de vele tassen, koffers en andere zakken of ik mijn tas kan vinden.
Natuurlijk moeten mijn spullen weer als laatste komen terwijl de rest het al heeft. Toch de rest van ons groepje. Hoewel ik niet mag klagen. Ik heb naast Jasper in eerste klas kunnen vliegen en ik heb uitzonderlijk goed geslapen.
We hebben gisteren avond twee films gekeken en daarna hebben we gepraat hij heeft me verteld wat er was gebeurd met Cynthia en dan nog wat over Max en Ellen. Ook wel over Alex en Jade, maar dat is niet zo leuk om over te praten ze zijn gewoon perfect samen. Bij Max en Ellen zijn er ten minste ruzies en nog wat spanningen. Alhoewel dat ook niet altijd leuk is aangezien je een gefrustreerde Ellen heel moeilijk kunt kalmeren.
'Liefje, je moet opletten je tas is hier.' Jasper neemt mijn tas van de rol en schudt lachend zijn hoofd.
'Ik was aan het denken, sorry.' Verontschuldig me fronsend.
Jasper grijnst en komt naar me toe.
'Aan mij?' Fluistert hij in mijn oor met zijn sexy diepe stem.
Ik wil nee zeggen gewoon om hem te plagen en omdat ik dat intimiderend gedrag vernederend vind.
'Ik dacht aan Ellen en haar tai tsi lessen.'
Jasper lacht.
'Echt, was het niet Kung fu?' Vraagt hij plagend.
'Je weet wat ik bedoel, ik hou al die Chinese dingen niet uit elkaar oké.'
'Ja het is al goed hoor, je moet je niet zo opjutten.' Zegt hij met een knipoog.
Ik snuif.
Voordat Jasper kan reageren fluit mevrouw Bird op een fluitje naast ons en ik bedek snel mijn oren om de luide toon buiten te houden. Ook al helpt het niet veel.
'En daar gaat mijn linker oor. Bedankt mevrouw Bird.' Zegt Jasper sarcastisch.
Ik grinnik en terwijl mevrouw Bird het laatste jaar bij elkaar roept.
'Er worden groepen gemaakt zodat we gestructureerder te werk kunnen gaan.' Er beginnen direct groepen te ontstaan van wie bij elkaar wilt, maar mevrouw Bird en de andere leerkrachten houden ons tegen.
'En jullie mogen deze níet zelf kiezen!' Roept ze er bij. Er ontstaat onmiddellijk protesten van de leerlingen en ik laat verslagen mijn schouders zakken.
'Waarom kunnen we dat niet zelf kiezen? Wij zitten in ons laatste jaar we zijn wel verantwoordelijk genoeg om voor onszelf te zorgen hoor.' Protesteert Jasper geïrriteerd.
'Dat, meneer Hamelot, komt omdat wíj,' mevrouw Bird wijst naar de leerkrachten,' dit al vaker doen en we weten dat jullie niet voor jezelf kunnen zorgen.'
Jasper mompelt nog wat scheldwoorden tegen haar en slaagt zijn arm over me heen.
'Maar voordat we jullie in groepen gaan verdelen gaan we de dag planning vertellen. Eerst gaan we naar onze verblijfplaats, het Limehouse. Vervolgens gaan we Londen verkennen met de stadsbussen. 'S middags kunnen we gaan picknicken in Hyde park om dan in de namiddag naar Buckingham Palace te gaan en Westminster Abby en de big ben te bezoeken. 'S avonds gaan we in het Limehouse eten en na het eten heb je vrij tot tien uur, half elf. Om elf uur zijn de lichten uit.' Leest ze monotoon voor.
'Engel jij blijft bij mij oké, ik wil niet dat er een hoop Britse jongens je gaat achternazitten.' Zijn arm heeft hij verplaatst naar mijn hand en daar heeft hij een zacht kusje op.
'Misschien wil ik wel dat Britse jongens mij gaan achternazitten. Ik hou zoveel van hun accent. Het is bijna net zo sexy als jouw.' Zeg ik grijnzend.
'Ik zou mij niet plagen als ik jou was, want wacht maar af tot ik deze nacht je kamer vind.' Gromt hij.
Ik giechel een beetje door zijn jaloersheid en kus hem snel op zijn wang.
'En daarbij niemand is zo sexy als mij, ik weet gewoon dat niemand aan mij kan tippen.' Voegt hij er dan grijnzend aan toe.
'Jij bent echt zo een idiote volleybal he.' Zeg ik lachend.
'Volleybal? Engel, je scheldwoorden worden met de dag beter.' Antwoordt hij door zijn lachen heen.
'Waarom zijn jullie zo aan het lachen?' Vraagt Alice die naast ons komt staan.
'Jasper is weer zijn zelfbeeld omhoog aan het werken.' Zeg ik grijnzend.
'Zoals gewoonlijk dus.' Grinnikt ze en probeert haar lach in te houden als mevrouw Bird opnieuw verder wilt gaan.
'Vind je ook niet dat sommige van de meisjes denken dat ze naar Egypte zijn gekomen?' Vraagt ze dan terwijl we samen de meisjes bekijken. En inderdaad er zijn meisjes, Ashley en haar groep bijvoorbeeld, die er staat met een zonnebril, een short, een croptop en een stoffen vestje.
'Ja, er zijn er blijkbaar ook die denken dat het hier hoogwinter is waarom hebben ze hun winterjas mee?' Vraag ik en bekijk ze nog eens met een moeilijk gezicht.
'En zijn dat sneeuwlaarzen?' Vraagt Alice ongelovig.
Dan ben ik blij met mijn olijf groene jas. De zwarte sweater, de gemakkelijke jeans en de bruine botjes voor daaronder.
Ik weet hoe het weer kan zijn ik het westen van Europa.
Jasper heeft ook wel makkelijke kleren aan, denk ik. Een simpele zwarte broek, bruine trui en zwarte jas.
'Oké nu de groepen.' Roept mevrouw Bird door de hal in de luchthaven.
'De eerste groep is Caromen, Stephani, Bill, Carly, Drake, Kate en Alex. Groep twee is Harry, Carlos, Brainn, kelsy, Lily, Rupert, Vivi. Groep drie...'
Dit gaat zo wel even door, want we zijn met veertien groepen.
Max zit met Alice in een groep en Emily zit met Jade en ook nog andere mensen die ze kennen.
'Ik groep zeven zitten Bianca, Cynthia, Darren, Marco, Lena, Peter en Marie.' Ik wil naar mijn groep gaan, maar Jasper laat mijn hand niet los.
'Je gaat niet weg, waarom moeten ze me steeds bij je weg houden. Ik ben nu toch niet zo een slechte leerling.' Vraagt hij aan zichzelf.
'Ik denk eerder dat ze je gewoon een kak leerling vindt, maar je weet dat ik van je hou. Dus jij hou je handjes thuis van die meisjes bij jou in de groep begrepen.' Zeg ik en ga naar mijn groep.
Uiteindelijk komt het erop neer dat Jasper alleen zit met Ashley, nog een paar andere sletten en nerds zit opgescheept. Ik heb niets tegen de andere jongens, ze zijn echt super lief en grappig, maar Jasper vindt ze niet zo leuk.
En Dylan en Max die ook samen zitten met jongens van het football team en nog cheerleaders.
Mevrouw Bird geeft ons een metro kaart zodat we een hele week lang met de metro kunnen rijden en ze begeleiden ons naar de metro Piccadilly line. Ze roept een paar keer dat je ervoor moet zorgen dat je met je groep bij elkaar blijft en elkaar goed in het oog moet houden.
Tegen half elf komen we aan in Piccadilly cirus.
We stappen met zijn alle af en we gaan naar boven.
'Dus hier is het verzamelpunt, als je verdwaalt of aan het einde van een vrije dag moet je hier verzamelen. Als je het niet weet, elke londenaar kent deze plaats dus je moet het gewoon vragen.'
De leerkrachten besluiten om de veertien groepen op te splitsen in twee zodat er al één hoop van zeven groepen naar Buckingham Palace gaat en de Andere een bustrip doet.
En de toeval bestaat dat ik samen met Jasper in dezelfde helft zit.
We stormen de bus op en vliegen naar boven. Emily en Alex en Cynthia zitten ook bij ons bovenaan en de rest van de helft probeert ook boven te zitten. Ook al is er geen plaats meer.
Wij zitten met zijn vijven bovenaan op de laatste rij naast elkaar.
Ik ben gesandwicht tussen Emily en Jasper.
'Jasper ga van je iPhone af en maak plezier. Nu moet je toch niet bezig zijn met je vader zijn werk.' Zeg ik lachend.
'Wacht nog even, ik moet alleen dit nog leze-' ik grijpt zijn gsm uit zijn handen en steek hem ik mijn tas.
'Liefje, geef mijn gsm terug.' Zegt hij dodelijk kalm.
'Jasper, alsjeblieft. Ik geef hem na de picknick terug. Je werkt al de hele tijd ook op het vliegtuig. Geef jezelf wat rust.' Ik geef hem een kneepje in zijn hand.
'Prima, maar dan wil ik een kus.' Zegt hij grijnzend.
'Weet je, ik wil er niet aan herinnert worden dat Jade hier niet is en hoe leuk ik dit aantrekkelijk gezelschap naast me ook vind. Je kunt ook voor een uurtje of twee je tong uit elkaars tong houden. Dan voel ik me minder slecht omdat Jade hier niet is. Kun je dat proberen, misschien?' Vraagt Alex bedenkelijk met een glimlach.
Ik lach als ik zie hoe ongemakkelijk Emily en Cynthia zich voelen na wat Alex gezegd heeft.
'Jasper, ik denk niet dat je die kus nog snel kunt krijgen.' Antwoord ik met een knipoog.
'Is dat een uitdaging?' Vraagt hij grijnzend.
Foto reisspullen Jasper
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top