Lena

'Jasper, ik weet dat je het grappig vond dat ik Emma sloeg. Kun je er nu over ophouden?' zucht ik.

'Engel, ik lach je niet uit. Ik vond het gewoon geweldig hoe je haar gezicht bew-' ik kijk hem kwaad aan zodat hij weet dat hij moet ophouden.

'Hoi opa hoe was het bij het kaarten?' vraag ik lief terwijl ik snel mijn glas met een aspirine opdrink.

Opa kijkt me vragend aan en bromt dat zijn vrienden vals spelen.

Jasper grinnikt terwijl hij toekijkt hoe ik aardappelen schil. Hij kan het wel alleen is het dan dertig keer verkleind. Het vlees bakken kan hij beter. Of toch ongeveer.

Hij komt achter me staan en slaat zijn armen om mijn middel. Zijn hoofd komt naar mijn oor.

'Het was heel sexy om te zien hoe jij haar in elkaar ranselde.' zegt hij zacht zodat ik alleen het zou horen.
Bloed stijgt naar mijn wangen en ik kijk ongemakkelijk naar de aardappelen.
Jasper zijn lippen drukken teder tegen mijn zwakke plek in mijn nek.

Zijn handen gaan licht over de blauwe plekken die ik gisteren heb opgelopen en die ik zorgvuldig verborgen hou onder mijn demin hemdje.

'Er moet een hand tussen kunnen.' deelt mijn opa mee als hij de keuken chagrijnig in komt wandelen.

'Mark laat ze toch, ze zijn verliefd. Jij was vroeger ook zo.' lacht oma aan het fornuis.

Ik kijk mijn fronsend aan, ik kom hier nogal dingen te weten.

'Weet je nog dat je me vroeger kwam halen uit mijn kamer en dat ik dan met jou en je vrienden omleiding borden gingen verzetten.' zegt ze met pretlichtjes in haar ogen.

'Maria, ik probeer hier uit te leggen dat wat ze doen ongepast is. Wat wíj vroeger deden is daarbij niet belangrijk.' zucht opa.

Ik grinnik als opa het opgeeft om nog iets te kunnen leren aan Jasper en mij.

Het is niet dat het nog gaat helpen.

Rond een uur is het eten klaar en zet ik samen met Jasper de tafel klaar.
Als we aan het eten zijn begint mijn oma erover dat ze de mama van Emma was tegengekomen in de supermarkt. Zonder interesse luister naar wat ze had te zeggen.

Om eerlijk te zijn. Wat Emma doet kan me geen reet schelen.

'Blijkbaar is ze gisterennacht aangevallen terwijl ze uit ging. Ze kwam helemaal bebloed terug aan zei ze.' vertelt mijn oma. Ik haal mijn schouders op en vertel in het kort wat mijn oma zei. Jasper daarentegen was aan het opletten toen de naam van Emma was gevallen.

'Ik weet van niets, ik heb haar gisteren niet gezien. Ook niet echt op gelet eerlijk gezegd.' zeg ik verveeld.

Mijn opa kijkt me indringend aan en ik neem nog een hap van mijn worst.

In de namiddag vraagt Jasper of hij nog een keer de auto mag lenen. Opa vraagt waarom en laat het dan met tegenzin toe. Jasper zegt tegen mij dat ik een dekentje moet meenemen waarop ik kan gaan zitten en wacht op me in de auto.

'Waar gaan we nu heen?' vraag ik als we op de autosnelweg rijden.

'Wat dacht je van lier?' vraagt Jasper grijnzend.

Verbaasd kijk ik naar zijn mooi profiel.

'Lier? Hoe ken je het daar zelfs? En waarom Lier? Hier zit iets achter is het niet?' vraag ik bewust.

Jasper kijkt me kort aan.

'Ik wou je daar even weghalen. Dus ik heb wat opzoek werk gedaan. Kijk nu niet zo verrast, ik doe dat vaker.'

Ik trek een wenkbrauw op. Oké, hij doet lieve dingen voor mij. Toch blijf ik het gevoel krijgen dat er meer achter zit.

Jasper zucht en drukt de gaspedaal nog een beetje verder in.

'Er zit misschien iets heel klein achter dat ik nog wil doen voor de familie. Als ik er dan toch ben.' zegt hij onschuldig.

'Jasper, je weet wat ik er van denk. Doe wat je wilt met je familie zolang je er mij niet in verwikkelt of mijn familie. En zolang je heelhuids naar me terug komt.' zeg ik kalm.

Jasper kijkt me met zijn heerlijke glimlach aan.

'Ik weet wel dat je van me houdt. Zoals iedereen.' zegt hij grappend.

Uit gewoonte draai ik met mijn ogen en lach kleintjes.

'Is je shirt nog niet te klein? Je ego past er zeker niet meer in.' zeg ik met een knipoog.

'Ah die is al oud hoor liefje.' plaagt hij terug.

'Misschien moet jij de jouwe ook is veranderen.'

'Pfff, mijn openingszinnen zijn prima.'

'Mijn antwoorden dan ook en daarbij je gebruikt ze de laatste tijd niet zo vaak.' Een paar maanden zijn we begonnen met openingszinnen tegen elkaar te vertellen, gewoon omdat het grappig is eigenlijk.

'Oké wacht dan zoek ik er even een.' zegt hij grijnzend.

'Hé, mijn dolfijn is gestorven. Wil je mijn nieuwe spetter zijn.' Jasper kijkt me lachend aan.
Ik proest het in lachen uit.

'Wauw, Jasper je gaat achteruit.' zeg ik met een knipoog.

'Kun je beter of zo?' daagt hij uit.

'Zijn je benen moe, want je bent al heel de dag door mijn gedachten aan het lopen.'

'Auwts, die deed pijn. Oké nu ik terug.'

'Hoi, ik ben meneer DeWare. Iemand zij dat je naar me aan het zoeken was.' zegt hij met een glimlach.

'Die was echt goed, fuck you.' grinnik ik.

'Laat me even nadenken.' zeg ik lachend.

'Ja, ik heb er nog een. Je bent zeker mijn toetsenbord, want jij bent wel mijn type.'

Jasper schudt lachend zijn hoofd. En zo gaan we de hele weg door met de slechte openingszinnen van de wereld.

We lopen door Lier terwijl Jasper verteld wat hij deze nacht heeft gehoord van Max.

'Jasper, ligt het aan mij of is er iet aan de hand tussen Max en Ellen?' vraag ik uit het niets.

Jasper denkt na en haalt zijn schouders op.

'Engel, ik heb geen idee en ik zoek er ook niet naar te zoeken. Het zijn onze zaken niet.' zegt hij.

Hij heeft gelijk, misschien moet ik er niet over nadenken. Ik denk dat ik deze avond gewoon naar Ellen bel dan weet ik het direct.

We lopen langs de Nete en Jasper kijkt voor de honderdste keer op zijn gsm.

'Wanneer moet je dat doen voor de familie?' vraag ik als hij zijn gsm opnieuw heeft weggestoken.

'Vandaag ergens, maar ik wil je hier niet alleen laten.' Hij kijkt me moeilijk aan.

Hij kan echt zo een schattig zijn.

'Ga maar, ik zoek wel iets om te eten voor straks en dan sms ik je het adres.' antwoord ik met een glimlach.

'Maar dat is zo stom. Wil je echt niet mee? Het is gewoon een club. Het heet la castello en het duurt echt niet lang. Ik beloof het.' belooft hij.

'Jasper, ik vind het niet erg dat jij in een "organistatie" zit, maar je weet dat ik er niets mee te maken wil hebben.' zeg ik met een zucht.

'Maar wie moet dan mijn bodyguard zijn? Gisteren had je nog zo een goede rechtse toen je op die hoer haar gezicht begon te timmeren.' zegt hij lachend.

'Jasper dat was Emma, ze is net een luis. Irritant en gemakkelijk te verwijderen. Tegenover die ander "bodyguards" ben ik als een takje. Ze breken me in enkele seconden.' zeg ik lachend.

'Ik laat niemand jouw pijn doen. Dat moet je nu toch al weten.'

'Ik weet het en dat zal zo blijven zolang ik niet met jouw naar die afspraakjes ga. Dus vertrek maar voordat ik je niet meer laat gaan.' ik lach naar hem en geef hem een korte kus. Dat was toch de bedoeling, maar Jasper trekt me naar zich toe en ik slaag mijn armen om zijn nek.

Als we loslaten kijkt Jasper me vol begeerte aan.

'Lena, je hebt geen idee hoeveel ik van je hou.' zegt hij terwijl zijn voorhoofd rust tegen dat van mij.

'Ik heb wel een vermoede en ik ook van jouw Jasper. God, ik hou super veel van jouw. En je hebt geen idee hoe stom ik dit vindt om te zeggen, maar je kunt best vertrekken.'

'Ik zie je straks, engel.' zegt hij en lacht nog even naar me.

Als hij nog een laatste keer omdraait zwaai ik naar hem.

Waarom voelt het altijd als een afscheid als hij vertrekt? Hoewel ik weet dat hij zal terug komen. Dat doet hij altijd.

Na een half uurtje te hebben rond gewandeld ga ik binnen in een leuk, klein restaurantje.

Ik bestel een rozenbottel thee en stuur het adres naar Jasper.