Lena

Mijn oma zet de schaal met frieten op de tafel.

'Oma, je bent de beste. Ik heb echte frieten zo gemist.' zeg ik en kijk verlangend naar de frieten.

'Ik wou je jou lievelingseten geven. Ik hoop dat ik het nog juist heb.' zegt ze met een knipoog.

'Jasper hou je ook van frietjes.' mijn oma zwaait met haar armen terwijl ze iets duidelijk probeert te maken. Hoewel Jasper haar maar vragend aan kijkt. Ik lach en leg snel uit wat mijn oma vroeg.

'Ja, ik vindt het heerlijk.' antwoordt hij in het Engels waar mijn oma niets van verstaat.

'Hij vindt het lekker.' geef ik door aan mijn oma.

'Dat is goed, 'ze steekt haar duim in de lucht, 'goed.'

Jasper glimlacht naar haar en ik knijp onder tafel kort in zijn hand.

Mijn opa zit aan de overkant van de ronde tafel en kijkt Jasper schuin aan.

'Dus Jasper, wat doen je ouders?' vraagt hij fronsend in het Engels.

'Ze zijn ondernemers. Mijn vader is de baas van een exportbedrijf in Amerika en mijn moeder is de CEO van een cosmetica bedrijf.' legt Jasper uit.

'Dus je bent rijk in andere woorden.' zegt zijn opa koud.

'Opa, alsjeblieft. Waarom vraag je dat nu?' ik kijk hem kwaad aan.

'Mark, wat ben je aan het doen?' mijn oma kijkt haar man nu ook zuchtend aan.

'Het is geen probleem, hij mag dat vragen. Ja, ik ben rijk en ik ben bereid het allemaal aan Lena te geven als het moet.' komt Jasper er terug tussen.

Mijn opa kijkt Jasper met gespleten ogen aan.

'Weet je jongen, dat heb ik al van iemand anders gehoord die op exact dezelfde stoel zat als jij nu doet, 'mijn oma probeert hem te stoppen terwijl ik kwaad wegkijk, 'en hij heeft mijn meisje haar hartje gebroken. Hij is nu jammer genoeg dood, maar ik had het met plezier zelf gedaan. Dus als ik nog maar het vermoedde krijg dat je mijn Lena haar hart gaat breken dan breek ik iets heel anders bij jouw.'

Wat?
Ik kijk mijn opa met open mond aan.

Mijn oma heeft ook door wat er aan de hand is en wacht nu, net zoals ik, zenuwachtig af.

Jasper maakt zijn lippen even nat en denkt duidelijk na over zijn antwoord.

'Meneer, ik begrijp waarom je denkt dat ik haar hart ga breken, maar dan moet ik u teleur stellen. Lena is voor mij alles en waarschijnlijk heeft die ene andere jongen dat ook gezegd. Al kan ik je verzekeren dat ik geen enkel opzicht op hem lijk. En ik ga er geen doekjes om winden, ik had hem met plezier zelf vermoord.' zegt Jasper dodelijk kalm.

Mijn opa knikt na een tijdje goedkeurend en begint dan aan zijn eten.

De donkere kamer is stil. Het is nacht en ik word geplaagd door slapeloosheid. Jasper zijn arm ligt over mijn zij en zijn warme adem kribbelt in mijn nek.

Wat hij had gezegd tijdens het avondmaal was zo lief. Ik had het gevoel dat ik helemaal opnieuw verliefd werd op hem. Ik wist dat mijn opa nogal fel was tegenover Jasper, maar ik had niet gedacht dat hij echt echt zo direct over ging praten.

De opluchting die door me heen ging toen mijn opa knikte was als een steen die van een mier werd getild. Vooral hoe vriendelijk Jasper blijf toen ze het over Taylor hadden. Normaal wordt hij kwaad en dan vooral op zichzelf.

'Lena?' vraagt zijn schorre stem achter mijn oor.

'Ja Jasper?' fluister ik.

'Waarom ben je nog wakker?' vraagt hij versuft.

'Ik ben aan het nadenken.' antwoordt ik lachend.

'Stop met nadenken. Slaap met me.' mompelt hij en wrijft met zijn hand over mijn gezicht.

Ik lach en neem zijn hand dan van mijn gezicht. Uit gewoonte vlecht ik onze handen in elkaar.

'Jasper, ik wil morgen naar mijn oude school. Wil je meegaan?'

'Alles is goed als je nu gaat slapen.' prevelt hij en drukt zijn gezicht iets meer in mijn haar.

'Slaapwel Jasper.'fluister ik.

'Slaapwel engel.' fluistert hij terug en kust mijn achterhoofd.

Dan val ik in een diepe slaap met zijn lieve woorden in mijn hoofd.

'Engel je moet opstaan. Het is tijd.' klinkt er ergens ver weg.
Ik draai me weg van de stem, ik ben moe.

'Lieverd, het is al tien uur. Je moet nu echt uit dit bed.'

'Ga weg, ik ben nog moe.' murmel ik.

Er klinkt een lach door de ruimte, zo een mooie lach. En dan word ik uit mijn warm bed getild. Ik wil protesteren, maar daar ben ik te lui voor. Daarentegen kruip ik tegen de zachte huid en begin terug in slaap te vallen. Dan wordt mijn pols vastgenomen en onder ijskoud water gehouden.
Ik gil en van bijna op de grond.

'Waar was dat voor?' vraag ik kwaad terwijl ik mijn hand afdroog.

Jasper kijkt me grijnzend aan: 'Je moest wakker worden.'

'Je kon me ook gewoon wakker maken zoals gewone mensen dat doen.' antwoordt ik geïrriteerd.

'Kom op engel, wees nu niet boos.' hij komt naar me toe en trekt me in een omhelzing. Waarom moet hij weer super schattig zijn.

'Ik ben niet boos, als je ontbijt voor me maak en me nu laat douche.' zeg ik hoopvol.

Jasper zucht maar stemt dan na enkele minuten in.

'Ik hou van je Jasper.' zeg ik en kus zijn wang.

'Hoezo je houdt van me ik heb niet eens een fatsoenlijke kus van je gekregen.' brengt hij uit.

'Die krijg je straks wel.' beloof ik en duw hem de badkamer uit.

Het heerlijke water doet goed en ik neem een extra lange douche. Gewoon omdat het kan.

Ik trek een bordeaux rode broek aan en een wit kante topje. In de kamer trek ik mijn witte all-stars ook aan en loop dan naar beneden.

In de keuken staat Jasper aan het fornuis een eitje te bakken.

Ik loop stiekem op hem af en gooi mijn armen over hem heen.

'liefje, we moeten echt iets doen aan die olifantenvoeten van je. Ik hoorde je al van een mijl aankomen.' zegt hij terwijl ik me losmaak van zijn lichaam.

Hoe kan hij er toch altijd sexy uitzien. Hij heeft een zwarte broek en verdomd wit T-shirt aan. Waarom moet hij nu zo mooi zijn?

'Je kunt ook zeggen wat je denkt dan voed je mijn ego een beetje.' zegt hij met een knipoog.

'Je ziet er heerlijk uit, bijna net zo heerlijk als dat eten dat je aan het maken bent.' grijns ik neem een kop thee.

'Is dat een compliment?' vraagt Jasper.

Lachend ga ik aan de tafel zitten en kijk hoe Jasper het eitje maakt.

'Heb je nog iets gehoord van de jongens?'

Jasper schudt zijn hoofd: 'Nee, ik heb gezegd dat ze de eerste twee dagen niet moesten bellen. Het zou argwaan opwekken.'

Hij neemt de pan van het vuur en komt naar de tafel. Deze zet hij voor mijn neus, maar voordat ik kon aanvallen houdt hij me tegen.

'Jasper, ik heb honger.' zaag ik.

'Ik wacht nog steeds op je belofte.' zegt hij met een grijns.

Ik zucht en wil hem een korte kus geven, maar Jasper neemt mijn gezicht teder vast en laat de kus langer duren. Niet dat ik het erg vindt natuurlijk.
Dan laat Jasper me buiten adem los.

'Nu mag je het hebben.' hij ademt zwaar en pretlichtjes dansen in zijn ogen.

De bus rijdt over een bubbel en ik vlieg bijna een halve meter in de lucht. Ik vergeet altijd hoe een goede vering de bussen van het openbaar vervoer hebben.

'Jezus, dit is de laatste keer dat ik een bus neem.' zegt Jasper walgend.

'Je went er aan.' antwoord ik lachend.

'Ik wil er niet eens aan wennen.' reageert hij en kijkt vuil naar de gore plek op de zetel.

'Maak je geen zorgen, we zijn bijna bij mijn school.' stel ik hem gerust.

'Dat is al iets.'

En inderdaad tien minuten later kom ik aan bij mijn school.

'Wauw, hou oud is dit gebouw?' vraagt Jasper terwijl hij het gebouw bekijkt.

'Nog geen eeuw als dat je gerust stelt. Het balkon vanbinnen laat je wel wat anders denken.'

Ik kijk nog even op mijn horloge, nog vijf minuten en dan is het middagpauze.

'Kom dan gaan we al naar binnen.' zeg ik en sleur Jasper mee door de poort.

We staan aan de zijkant op de "speelplaats" en Jasper kijkt naar de gebouwen die ons insluiten.

'Waarom ziet dat balkon oranje?' vraagt hij bedenkelijk.

'Dat heet roest Jasper, ik vind het al wonderbaarlijk dat er al één deel vernieuwd is.' zeg ik grijnzend.

De herinneringen aan deze school komen allemaal terug binnen. En dan de goede bedoel ik. Ik heb deze school wel gemist. Ik heb hier lang gezeten, misschien dat ik daardoor er een belangrijke band mee heb gekregen.

Dan klinkt er een lelijk geluid over de speelplaats en Jasper kijkt me vragend aan.

'Het belsignaal.' leg ik uit.
Jasper schudt lachend zijn hoofd.

'Dit is echt de vreemdste school die ik ooit heb gezien.' geeft hij toe.
Daar moet ik van lachen. Het is inderdaad een vreemde school, maar is dat dan zo erg?

'Geloof me, dat weten ze hier.' antwoordt ik grijnzend.

'Oh mijn fucking god, ben jij dat Lena?' ik draai me verbaasd om en kijk in het vrolijk gezicht van Aya.