ALLISON'S POV

Naalimpungatan ako at nagising mula sa mahimbing kong pagtulog nang maramdaman ko ang marahang pag-alog sa akin ng katabi ko sa kama na walang iba kung hindi si Addison.

"Sissy, gising," panggigising niya sa akin sa antok pang boses.

"Hmm?" I just hummed in return to let her know that I'm still sleepy and it's too early to wake up.

"Gising. May lakad ka pa," muling panggigising niya sa akin.

Magtatalukbong pa sana ako ng kumot nang maunahan niya ako. Hinawakan niya ako sa magkabilang kamay ko at pilit na hinila paupo habang nakapikit pa rin ang mga mata ko.

"What time is it?" antok na tanong ko na may kasama pang paghikab.

"It's quarter to seven," humihikab niyang sagot.

Kahit na inaantok pa rin ako at gusto ko pang bumalik sa pagtulog ay wala na akong nagawa kung hindi ang magmulat ng mga mata nang alugin ako ni Addison sa balikat. Sa pagkakataong ito ay malakas na ang pagkakaalog niya sa 'kin.

"Anong oras nga ulit ang usapan ninyo ni Bernard?" tanong ko sa kaniya.

Nawala sa isip ko ang napag-usapan namin ni Bernard kagabi gamit ang phone ni Addison. Matapos ko kasing gisahin si Addison at alamin ang lahat-lahat tungkol sa Bernard na 'yon ay nag-text pa ako sa lalaking 'yon para alamin kung anong oras at saan kami magkikita.

"Usapan namin? May I just remind you that you were the one who agreed to date him? So why ask me about your date when I'm not the one who's meeting him anyway? You are Addison today, remember?" she reminded me with every emphasis on the words she uttered.

Napaikot na lamang ako ng mga mata ko dahil sa sarkasmo sa boses niya. Tss. I'm doing this for her but here she is, treating me this way.

"Yeah, yeah. Whatever," I just muttered while rolling my eyes in so much irritation.

Haist! I should still be in bed right now. That Bernard will surely face hell for ruining my sleep.

Hindi na ako nagprotesta pa at walang imik na lamang akong bumaba ng kama at nagtungong banyo. Pero bago ako tuluyang pumasok sa nakabukas nang pinto ng banyo ay nilingon ko muna sa aking likuran si Addison para utusan.

"Prepare the clothes that I am going to wear. I want it simple... and oh! One more thing. Get some cookies for me downstairs. I want a breakfast in bed," malambing kong utos sa kaniya ng may ngiti sa mga labi ko. A triumphant smile.

"Hey! I'm not your servant!" she hissed at me which made me chuckle.

Ang pikon talaga ng isang 'to. Para naglalambing lang e. Saka minsan lang 'tong mangyari na pwede ko siyang mautusan dahil wala siyang pamimilian lalo pa't may gagawin pa ako kung saan siya rin naman ang mag-be-benefit kaya nilulubos-lubos ko na.

"But I'm your sissy. Do you want me to leave this house with an empty stomach? Do you want me to go to the man of your nightmares or you want to be on my place instead since it was you whom he really wanted to date to begin with?" nangongonsensyang tanong ko habang bahagya na akong nakanguso para mas madala siya sa acting ko.

I know her too well. She can't resist me. All I have to do is to be childish like what I usually do when no one is around aside from us.

"Fine! I'll get you something. Now, bath yourself," pagpayag din niya sa huli kaya muli akong napangiti.

"Yey! Thank you, sissy!" I squealed in delight.

"Tss!" she just hissed in return.

Napapailing na lamang akong pumasok ng banyo para maligo.

Hindi pa rin mawala-wala ang ngiti sa mga labi ko habang naliligo ako. Poor guy. She messed with the wrong person. Now, it's pay back time.

"Welcome to our wicked world," I uttered as a devilish grin made its way to my lips.

Nang matapos akong maligo at makalabas ako ng banyo na nakatapis lang ng tuwalya ay naabutan ko si Addison na inihahanda na ang susuutin ko. Iginala ko ang aking paningin sa kabuuan ng kuwarto. Nahagip ng paningin ko ang isang bowl ng cookies at isang baso ng fresh milk na nakapatong sa ibabaw ng side table.

Hindi ko naman maiwasan ang mapangiti dahil sa pagiging maalaga ni Addison.

"Hey," pagkuha ko sa atensiyon niya.

Agad naman siyang nag-angat ng tingin at ngumiti nang magtama ang mga tingin namin.

"Hey," bati rin niya pabalik.

Lumapit ako sa kaniya at kinuha ang dress na hawak niya saka ako nagbihis sa mismong harapan niya. I don't mind if someone is watching me. She's my twin after all and we've seen everything so there's no point in hiding nor being ashamed.

Nang maisuot ko na ang dress na inihanda niya ay siya na mismo ang nagsara ng zipper sa likuran nito. This is the usual scenario every time we dress up.

"Want me to put a makeup on you?" she asked.

"No need. Powder and lipstick will do," I refused as I gave her a warm smile.

There's nothing special for this day so why bother put a lot of effort with my looks?

"Okay. Need anything else?" she asked again.

"Nothing. Sabayan mo na lang akong kumain," nakangiting alok ko sa kaniya.

"Okay. But let me comb your hair first. Or if you want, I could dry it for you," she offered which made me chuckle.

Now, she's being sweet and caring. I like it this way. I feel special.

"No need. Just comb it," I answered.

"Okay," tipid niyang sagot bago inabot ang hair brush na nasa dressing table at sinimulang suklayin ang mahaba kong buhok na katulad na katulad ng sa kaniya mula sa kulay, haba at disenyo nito. Pero kung iyong pagmamasdang mabuti ay may mapapansin kang kakaiba na sinadya namin para tingnan kung may makakapansin ba nito na magiging basehan nila para malaman kung sino ang sino. But as of now, no one has ever noticed it. No one.

Sabay kaming nag-agahan ni Addison sa kuwarto. Pinagsaluhan namin ang dala niyang pagkain para sa akin. Pero halos ako lang din naman ang umubos ng dala niya dahil wala talaga siyang hilig sa cookies at ayaw niya sa gatas. Wala rin siyang ganang kumain tuwing umaga kaya panay tikim lang siya.

Nang matapos kaming mag-agahan ay siya na ang nagbitbit ng mga pinagkainan namin pababa habang ako naman ay tahimik lang na nakasunod sa kaniya.

Nang makababa kami ay walang kahit na sino kaming nakitang pakalat-kalat sa living area kaya naman ay nakahinga ako nang maluwag. Hindi nila pwedeng malaman ang tungkol sa lakad ko. Mom would surely freak out if she finds out that I'm going out on a date.

"Mag-iingat ka. Call me if you need anything," bilin sa akin ni Addison na siyang umagaw ng atensiyon ko.

"Yeah, I will," nakangiting tugon ko.

"Thank you for doing this for me, sissy," she said all of a sudden.

I just smiled at her. "This is nothing. You don't have to thank me. And by the way, who told you that it's for free?" I facetiously wiggled my eyebrow before telling her what my condition is.

"As your payment, ayusin mo ang gusot na ginawa mo sa bahay. You have to pretend to be me. Dapat pag-uwi ko, hindi na ako grounded kay mommy. Kapag naman hinanap ni mommy si Addison sa 'yo..." I quoted in the air using my fingers as I mentioned her name. "Bahala ka nang magpasulot. Ikaw naman ang hahanapin kaya ikaw na ang bahalang magsalba sa sarili mo. Bye. Alis na ako. Good luck, Allison the fake." I chuckled before leaving the mansion.

When I reached the garage and settled myself on the driver's seat, I immediately maneuvered the car to where that freaking Bernard is.

"You're really here!" Bernard squealed like a freaking gay when I stepped out of my car.

It seemed like he's been waiting for me the whole time. Creepy.

We are in front of a mall out of my request and there was actually a reason behind it and that's for me to know.

"Here." Inihagis ko sa kaniya ang susi ng kotse ko na kaagad naman niyang nasalo.

"Ikaw na mag-park. I'll wait for you inside," malamig kong saad.

Hindi ko na hinintay pa na sumagot siya. Kaagad na akong naglakad papasok ng mall at iniwan siya sa labas na salubong ang kilay.

Naglibot-libot ako sa halip na hintayin si Bernard katulad ng sinabi ko sa kaniya. Sino ba siya para hintayin ko? Is he even worthy of my time? Nah! I don't think so.

Marami na akong napasukang boutiques pero wala akong nagustuhan ni isang damit o accessories. Pero sa halip na tumigil ako sa paglilibot ay muli akong pumasok sa isang boutique na nakita ko.

I wonder if he enjoyed playing hide and seek because in my case, I'm getting bored. Hmm. Time for a change of plan.

Kinuha ko sa loob ng bag ko ang cellphone ni Addison na siyang gamit ko ngayon habang nasa kaniya naman ang cellphone ko. This is part of the act.

Kaagad kong hinanap sa messages ang conversation namin ni Bernard kagabi at tinext siya.

Riri's Boutique. Be here. I'm waiting.

I clicked the send button at hindi ko na hinintay pa ang reply niya. Ibinalik ko sa loob ng bag ko ang phone ni Addison saka sinimulan ang plano ko.

"This, this, this, this, and that one." Isa-isa kong pinagtuturo ang mga dress na kahit papaano ay nakapasa sa panlasa ko. It's simple yet elegant.

"I'll buy ten pieces for each in five different colors," pormal na wika ko sa saleslady.

"Do you want to try it on, ma'am?" the saleslady asked.

"No need. Just put it inside the shopping bags and make sure to put it in different bags. Five dresses per bag," I answered with authority in my voice.

"Noted, ma'am. May I have your card, please?" the saleslady asked again in a polite manner.

As if on cue, Bernard entered the boutique and as my eyes settled on him, an idea crossed my mind.

Pinagtaasan ko siya ng kilay nang hindi siya kumilos at gumalaw mula sa kinatatayuan niya. Kaagad naman niyang nakuha ang ibig kong sabihin at natataranta niyang kinuha mula sa wallet niya ang credit card niya.

"Here. I'll pay for her," he said to the saleslady as he handed her the credit card he was holding.

"Just a moment, sir," paalam ng saleslady saka pumunta sa counter para i-process ang mga pinamili ko.

'Let's see kung tatagal ka at kung gugustuhin mo pang lumapit kay Addison o sa akin after this day,' sambit ko sa aking isipan habang pilit na itinatago ang ngisi ko mula kay Bernard.

I know he's kind of rich and he could buy everything in this boutique. Barya lang sa kaniya ang halaga ng mga pinamili ko. But it doesn't matter. Wala naman talaga sa plano ko 'to. I have the wealth to pay those clothes on my own. I could even buy this boutique and even the mall itself. I just want him to realize that he's nothing but a push over. I want him to know his place. He shouldn't cross the line again for him not to get hurt because he'll surely get hurt emotionally and mentally with what I am about to do.

"Here's your card, sir."

Nabaling ang atensiyon ko sa saleslady na lumapit sa amin.

"How about the bags?" I asked her.

Kaagad namang lumapit sa amin ang dalawa pang saleslady na may bitbit na tiglilimang shopping bags. Ngunit bago pa man sila makalapit sa akin nang tuluyan ay pinigilan na sila ni Bernard at ito na ang nagkusa na bitbitin ang mga pinamili ko. There are ten bags in total.

Bago kami lumabas ng boutique ay kinuha ko na muna ang susi ng kotse mula kay Bernard. Pinauna ko rin siyang maglakad at hindi ko naman maiwasang matawa dahil sa itsura niya. Para niyang pinakyaw ang paninda sa loob ng boutique sa dami ng dala niya.

Hmm. I wonder if he can still manage to hold ten more bags.

To answer my own query, we went to another store selling shoes and I bought ten pairs of high heels and ten pairs of flat shoes. This time, every bag contains a pair of flat shoes and a pair of high heels. So all in all, there are ten bags and if we'll add the bags that Bernard was carrying, that would be twenty in total.

Kagat-kagat ko ang ibabang labi ko habang nakasunod ako kay Bernard palabas ng store para pigilan ang sarili kong matawa sa itsura niya. Sa dami ba naman ng dala niya ay halos hindi na siya magkandaugaga.

Tss. Is he really that crazy in love with Addison to the point that he's willing to be my slave thinking that I'm her? How ridiculous. That's exactly the reason why Addison is getting pissed and so do I. He's a bothersome and he needs to be eliminated today.

Gusto niya sanang pumunta muna sa kotse ko para iwanan doon ang mga pinamili ko pero kaagad akong tumanggi. Idinahilan kong nagugutom na ako at gusto ko nang kumain kaya hindi na siya nagpumilit pa at dumiretso na kami sa CaLy Restaurant na nasa loob lang din ng mall.

CaLy Restaurant offers Canadian and Italian foods. I'm not fond of eating such but I chose CaLy Restaurant out of all the restaurants here because their meal costs a fortune and it would surely scare the hell out of him.

Isa-isa ko nang ibinigay ang order ko sa waiter na nakaabang since Bernard gave me the privilege to order our food.

"Beavertails, butter tarts, nanaimo bars, bruschetta, pasta con pomodoro e basilico and two glasses of caesar cocktails and water for drinks."

Hindi ko alam kung ano-ano ang mga nasa menu. Basta lang akong pumili ng kung anong matapatan ng mata ko.

Nakita ko kung paanong nanlaki ang mga mata ni Bernard dahil sa dami ng inorder ko. Hindi ko na lamang ito pinansin at hinintay ko na lang na dumating ang order namin.

Nang bumalik ang waiter dala ang order namin ay walang imik akong kumain. Kahit papaano ay may nagustuhan ako sa mga inorder ko. Hindi ko lang matandaan kung alin 'yon sa mga inorder ko. Basta kain lang ako nang kain hanggang sa mabusog ako.

Kaunti lang ang nakain ko dahil hindi naman talaga ako gutom.

Pinasadahan ko ng tingin ang mga pagkaing nasa harapan namin at hindi ko naman maiwasang mapangiwi nang makitang hindi pa ito nangangalahati. Pero agad ding napalitan ng ngisi ang ngiwi ko nang may maisip akong kalokohan.

"Ang pangit ng lasa. Sa 'yo na lang lahat 'yan. Nawalan na ako ng gana," reklamo ko habang pinag-uusog ko palapit kay Bernard ang mga pagkaing nakahain sa harapan namin.

Napilitan siyang ubusin ang mga inorder namin dahil panay ang sabi ko sa kaniya na hindi kami aalis ng CaLy Restaurant hanggang hindi niya nauubos ang mga pagkaing inorder namin. Sinabi ko pang kung hindi niya kayang ubusin ito ay ako na lang ang uubos kahit pa nga wala akong gana at hindi ko gusto ang pagkain. Mukhang nakonsensya naman siya at natakot na baka totohanin ko ang sinabi ko kaya ganoon na lang ang kagustuhan niyang ubusin ang mga pagkaing nakahain sa mesa.

Nang huling subo na niya ng natitirang pagkain ay bigla siyang nasamid kaya dali-dali ko namang inabot ang baso ng tubig. Sinadya ko pang tapunan ang polong suot niya.

"Sorry, sorry," paghingi ko ng tawad para hindi niya isiping sinadya ko talagang tapunan siya ng tubig.

Hindi naman siya nakasagot at panay pa rin ang ubo niya. Siya na mismo ang kumuha ng basong hawak ko at inisang lagok ang laman nito.

He sighed in relief. "Phew! That was close," he uttered.

Lihim naman akong napangisi nang maalala ang huling parte ng plano ko.

"Halika na. Ihatid na muna natin 'yong mga pinamili ko sa kotse tapos punta tayo sa park. I have something to tell you," pagyayaya ko.

Nakita ko kung paanong gumuhit ang pag-asa sa mukha niya dahil sa sinabi ko. The fudge! Is he hoping that I'm gonna confess or something? The heck! Dream on! That won't ever happen.

Unti-unting nawala ang kaninang ngiti sa labi niya at napalitan ito ng ngiwi.

"Te—Teka. Banyo lang ako," paalam niya na parang natatae na ewan saka nagmamadaling tumakbo patungong banyo.

Wait. Don't tell me natatae talaga siya? Shocks! What a scene!

Mabilis naman siyang nakabalik kaya agad na kaming lumabas. Kagaya kanina ay siya pa rin ang nagbitbit ng mga pinamili ko.

Nang makarating kami sa tapat ng kotse ko ay agad kong binuksan ang back compartment nito at hinayaan siyang ilagay roon ang mga pinamili ko. Nang mailagay na niya lahat ng shopping bags ay kaagad ko na itong isinara at pinasakay siya sa kotse ko para pumuntang park.

Iniwan na lang namin sa parking lot ng mall ang kotseng dala niya dahil medyo malapit lang naman ang park sa mall. Another reason is because it's also part of the plan. Bahala na siyang sumakay ng cab o maglakad mamaya pabalik ng mall.

Nang makarating kami ng park ay kaagad akong pumuwesto sa isang bench. Siya naman ay umupo sa kabilang dulo nito.

"Ano ba 'yong gusto mong sabihin sa 'kin?" parang kinakabahan pang tanong niya.

"Tatapatin na kita," pagsisimula ko na ikinabalisa niya.

Halos umikot naman ang mata ko sa inasal niya. Mabuti na lang at sanay na akong panatilihing walang emosyon ang mukha ko kaya agad kong napigilan ang sarili kong mapaikot ng mata o mapangiwi. He's so overreacting, d*mn it!

"But before that, let me ask you a question," pagpapatuloy ko.

Agad naman siyang umayos ng upo at sinalubong ang tingin ko.

"A—Ano 'yon?" nauutal niyang tanong.

"Anong nagustuhan mo kay Ad—I mean, sa 'kin?" diretsahan kong tanong sa kaniya na ikinakunot ng noo niya. Pero kaagad din naman siyang nakabawi mula sa pagkagulat at agad na sumagot.

"Iyong pagiging matulungin mo sa kapwa. Madalas kitang makita sa loob ng classroom ninyo na tinuturuan ang mga kaklase mo sa asignatura kung saan sila nahihirapan. Pati iyong pagiging hyper mo. Madalas din kitang makitang nakangiti kumpara sa kapatid mo. Ang cool mo rin kapag nagtataray ka lalo na kapag panay ang lapit sa 'yo ng kaklase ninyong si Abby. Ang simple mo rin manamit unlike your sister na parang isang oras ang iginugugol para lamang pumili ng susuutin sa isang araw," mahabang sagot niya na ikinangiwi ko.

What a fool. E ako lahat 'yon at hindi si Addison. Ganoon ba siya katanga para magustuhan si Addison sa bagay na hindi naman niya ginawa? Ang malala pa ay hindi niya man lang nahahalata na hindi si Addison ang ngayon ay kaharap niya. What an idiot.

"What the fudge! E ako lahat 'yon. You are hopeless! Ni hindi mo nga malaman kung sino ang sino," hindi ko na napigilang ibulalas dahil sa labis na pagkadismaya ko sa mga nalaman ko.

"Let me tell you this. I'm Allison not Addison," pag-amin ko na bahagya niyang ikinagulat.

Bahagya nang nakaawang ang kaniyang bibig at namimilog na rin ang kaniyang mga mata.

"Yes. You heard it right. We made you look like a fool. But wait, you are already a fool to begin with. I'm sorry, Bernard, but you are nothing but a bug that should be eliminated. I have to go. I've wasted too much time already," paalam ko sa kaniya.

Hindi ko na siya hinintay pang muling makabawi mula sa pagkagulat niya. Kaagad na akong tumayo mula sa aking pagkakaupo at tinalikuran siya para tahakin ang daan paalis ng park.

Nakakailang hakbang pa lamang ako palayo ay may nahagip na ang mga mata ko. Salubong ang kilay kong binalingan ng tingin ang lalaking nakasandal sa may puno hindi kalayuan sa bench na kanina ay kinauupuan ko. Nang magtagpo ang aming mga mata ay doon ko nakumpirmang tama nga ako at hindi ako namamalikmata lang. He's really staring at me. Kung hindi rin ako nagkakamali ay narinig niya lahat ng pinag-usapan namin ni Bernard.

I was about to ask him why the hell he's looking at me that way when I realized something. He seemed familiar. Saan ko nga ba siya nakita?

Haist! Erase. Erase. Erase!

'Don't waste your time trying to remember someone who is not worthy of your time, Allison. Time is as precious as gold,' I thought to myself before leaving the park and heading my way home.

A/N: Such a long update, right? Pasensya na. Masyado akong nag-enjoy sa kamalditahan ni Allison. Sana kayo rin. Kawawang Bernard. O siya, exit na ako. Thank you for reading.

PS: Huwag gayahin ang kamalditahan ni Allison.