All Rights Reserved ® Kwentongsulatpinoy Stories 2015

.

"Third Person's POV"

.

Liblib na bayan ang Dameris kahit na malapit ito sa main city. Kasi kung ihahambing ito roon ay sobrang iba talaga. Ang pagkakagawa ng daan dito at mga pader ay ibang-iba sa kung ano ang nasa siyudad. The walls are carved with symbols and writings that doesn't make any sense to a normal people. Because those markings means something to the villagers of this town.

.

The whole town was also protected with a boundery wall, hindi nga lang kagaya ng sa Charm Academy na sobrang tayog. May dalawang entry and exit points ang town. Ang south gate at ang east gate and most of the houses are semi-concrete although ang ibang bahay dito ay purong konkreto at mala mansyon o villa ang dating. Mainly those houses are owned by rich and influencial families. Isa na dito ang pamilya ng mga Isolet na may-ari ng iilan sa mga malalaking establishments sa kanugnog na siyudad. Isolet family are well respected hindi lang sa yaman nila... Kundi dahil sa mga bagay na higit pa roon. Things that will totally freak the hell out of an ordinary man.

.

Dameris town is not the normal one as you all expect it to be! There are secrets that  hides behind it's beauty. A dark mystery!...

.

I am one of them.... A villager of Dameris.. A halfling!...

.

"Maria's POV"

Hindi ko alam kung anong oras o ilang oras akong nakatulog dito sa sala. Nakaupo lang ako sa malambot na sofa at bahagyang naka-lean ang aking likod dito. Last thing I remembered was that I'm healing myself using my charm. Kaso nga lang, my charm has it's limitations. I can't effectively cure myself using my water healing. Yun ang sekreto ko... I am a healer but I can't heal my own illness properly. Mas maigi ko pang nagagamit ang aking ability for offensive. Kagaya ng pakikipaglaban ko sa mga forest spirits back at Charm Academy nung tumubo ang gubat ng Agaria dito.

.

Marahan akong nag-unat at bumangon na para tumungo sa kusina. I rushed to the fridge para kumuha ng fresh milk at makakain. Medyo nagutom kasi ako eh at medyo nanghihina pa. Hindi ko na lang inisip ang tungkol kagabi dahil baka sumakit lang ulit ang ulo ko.

.

          Mamayang gabi pa ulit kami pababalikin sa hotel same time nung interview hours. Kaya naman I decided to stroll around the village. Medyo nahihiwagaan kasi ako sa lugar na ito. Kakaiba ang pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa village compare to the city outside. Isa akong Charmer at hindi ordinaryong tao kaya nararamdaman kong hindi ordinaryo ang lugar na ito. Merong kakaiba sa pakiramdam, it's like I'm in someone else's teritory..

.

          Ngayon as I am walking outside the street ay medyo pansin ko na ang physical appearance ng mga kalye. Ang sidewalk ay gawa lang sa mga maliliit na bato at pebles habang ang main road ay gawa sa mga pang 18th century materials o medieval period pa. Ibang-iba sa kalsada pagkalabas ng main gate ng baryo na yari sa semento at aspalto. Ang mga puno naman sa tabi ng kalye ay sobrang malalago na nagmistula na itong isang bubong. Kasi naman ay natatakpan na nito ang kalangitan kaya palaging may shade dito.

.

    And the surroundings... It's beautiful. May mga benches everywhere at mga pantay na damuhan at halaman na halatang may nagme-maintain na hardinero. Pero teka– asan nga ba ang mga tao dito? Bakit ang tahimik, eh umagang-umaga pa lang..?

.

           Wala kasi akong nakitang mga taong naglalakad o kahit nasa tapat ng kanilang mga pamamahay. Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad and out of curiousity ay napagawi ako sa pakanlurang parte ng baryo. Mas malalaki at magaganda ang kabahayan sa parteng ito. Halatang mga may kaya sa buhay ang mga nakatira dito. Napadako ako sa parteng may mataas na bakod na halos doble sa taas ko. Di ko tuloy makita ang bahay sa kabila nito. So I continued walking hanggang sa makarating ako sa isang malaking gate na gaya ng iba ay wierd din an itsura. May mga kakaibang signs na nakaukit at may rebulto ng anghel sa bawat side. It's somewhat metalic at grill type lang so kita ang looban kahit nasa labas ako. I stood in front of it facing a huge mansion. I din't imagine na may ganitong mansion dito. A very huge and old looking one pero halatang mahal ang pagpapagawa sa tema ng mansion. European style mansion with a fountain na may rebulto ng lalaking anghel sa tapat.

.

"May kailangan ka ba hija?" bigla na lang akong nagbalik sa sarili nang may nagsalita.

.

  It was an old man probably in his 50's. Sa anyo nito ay mababanaag mo ang pagiging aristocrat. He stands with authority and power. Siguro siya ang may-ari mg mansyon na ito.

.

"Ah... eh.. pasensya na po. Namamasyal lang and I suddenly got here. I'm just admiring the house that you have here po." magalang kong sagot.

.

"You better leave now! It's too early to be outside." cold na pagkasabi nito.

.

"Ha, ano po ang ibig niyong sabihin na it's too eary to be outside? 9am na po at magtatanghali na."

.

"Dito ka ba sa baryo nakatira?" imbes na sagutin ako ay muli itong nagtanong.

.

"Yes, I just moved here three days ako. Few blocks away lang ang bahay na tinutuluyan ko. Just up the hill." sagot ko.

.

"Do you have any idea kung nasaang lugar ka ngayon hija?" tanong na naman ang isinagot ng matanda sa akin. But this time ay bahagya na itong lumapit sa gate.

.

"Sa... baryo Dameris po." medyo diskompyado kong sagot.

.

.

Napahawakang kanang kamay ng matanda sa gate at pabulong na nagsalitang muli.

.

"Leave this town before everything is too late! You don't belong here!" habang nakatitig ako sa mukha nito ay bigla na lang napansin ko na nagbago ang kulay ng mata ng matanda.

.

It turned into light blue.. pero kakaiba kasi parang umiilaw.

"And forget that you've seen me here!" dagdag pa niya.

.

Nakita kong unti-unti na itong naglakad palayo sa tapat ng gate. Habang ako ay nanatiling tulala at naguguluhan.

.

"What are you?" mahina kong tanong.

.

   By saying that ay automatic na napahinto sa paglalakad ang matanda. Bigla itong lumingon sa akin at tila naguguluhan din. I can see it in his eyes na ngayon ay normal na. Was I just imagining it? It turned blue... I saw it!

.

"What did you say lady?" parang galit ito na nagtanong.

.

"W-wala po. I have to go..." at agad kong nilakad ng mabilis ang landas na pinanggalingan ko kanina. I have to get away from here. Hindi maganda ang kutob ko sa matandang yon.

.

"Wait!" nagulat ako ng paglingon ko ay halos tatlong metro na lang ang layo ng matanda sa likod ko.

…

   Nakapagtatakang nahabol niya ako kaagad. Ni hindi ko nga narinig na nagbukas ang malaking gate. It's like he just sliped through it using some sort of ability. Hindi ako huminto at nagsimulang tumakbo ng mabilis. Kinakabahan ako sa kanya.. Iba ang dating ng presensya nito sa sestema ko. I feel evil and an urge to escape away... Hindi sila ordinaryong tao dito sa baryo. I just figured it out now after kong makita at makausap ang matandang ito.

…

   Tumatakbo parin ako at hindi lumilingon pero ramdam kong malapit na itong makaabot sa akin. Then it leave me no choice but to defend myself. I suddenly stoped and released my charm to materialize a water sprout on my right palm. Itinapat ko ito sa bandang likuran and released it. But to my dismay ay walang sinuman ang nakasunod sa akin. Instead ay tumama lang ang ability ko sa walang katao-taong sidewalk.

.

But I'm sure na may sumusunod talaga sa akin kanina. I can feel it.

.

I calmed myself at tinungo na lang ang daan pauwi. Wala na naman akong nararamdamang negative vibes sa paligid eh... Hindi na lang ako babalik sa lugar na iyon..

.

Mas lalo lang tuloy gumulo ang isip ko. Sa dinami dami ng lugar dito pa ako napunta? Bakit dito pa napili ni Principal Serena na magtayo ng bahay? At bakit dito niya ako pinatuloy? Meron ba akong hindi alam na tanging siya lang ang nakakaalam.?

.

ughhhh!!!!   Sumasakit na ang ulo ko..

Should I open and read the letter?
.

.

End of Chapter....
.

Well, well.... ano na sa tingin nyo?
Gumaganda na ba ang mga nangyayari.

Sorry if may mga typo ha..
Tamad akong mag-edit.

I would love to see your comments about this story...

Kaya comment lang po...
Wag maging silent reader...