Het meisje liep samen met het mens, op de weg van het leven. Het meisje kwam mensen tegen op de weg, soms aardige mensen, soms minder aardige mensen.

Soms bleven de mensen slechts voor korte tijd bij haar lopen, maar nu bleef er iemand lang bij haar lopen.

Het meisje ontdekte steeds meer dat elk mens anders was.

Het meisje liep samen met het mens, het was een aardig mens. Ze liepen lang samen. Het meisje en de persoon hadden het heel gezellig, en als de een struikelde hielp de ander met opstaan.

Het meisje werd ouder, jaren gingen voorbij, en het mens bleef nog altijd met het meisje meelopen. Maar toen de weg moeilijker werd en het land heuvelachtiger werd liet het mens het meisje alleen lopen. Juist wanneer het meisje de persoon het hardst nodig had liet de persoon het meisje in de steek. Het meisje werd erg verdrietig. Ze liep achter de persoon aan een vroeg waarom ze niet nog even mee ging. Ze wilde bij de persoon te blijven.

Maar de persoon, die een vriendin voor haar geworden was, negeerde haar en liep verder. Het meisje probeerde weer bij haar vriendin te komen, maar de vriendin begon te rennen. Weg. Verdrietig ging het meisje terug naar de weg waar ze vandaan kwam. Ze huilde.

Het meisje was verward, liep ze niet snel genoeg? Had ze iets onaardigs gezegd? Het meisje dacht na, maar ze kon niks bedenken.

~ Eline