Het meisje besloot terug te lopen, precies de richting die de groep niet op ging. Het meisje kwam twee mensen tegen, maar ze kon zichzelf niet zijn. Het meisje mocht slechts uit medeleven meelopen. En ze had dat door, als ze een andere kant op keek hoorde ze de mensen over haar praten. "Ik mag haar niet. Ze praat zo weinig." Slechts woorden, maar ze deden haar pijn.

Het had een reden dat ze weinig praatte. Ze durfde niet meer. Ze was pijn gedaan door dingen te zeggen, haar woorden werden steeds afgekeurd, dus ze praatte zo min mogelijk. Bang om vaker pijn gedaan te worden. Ze was bang om zichzelf te zijn.

De enige keren dat mensen naar haar toe kwamen om te vragen hoe het met het meisje ging, was wanneer ze zichzelf goed wilden voelen door het meest eenzame meisje iets te vragen. Maar altijd antwoordde ze dat het goed ging. Niet dat het goed ging, nee, ver van dat. Ze wilde niemand haar lasten laten dragen, ze wilde iedereen vrolijk houden. Waarom zou zij, hun vrolijkheid moeten verpesten? Dat was ze niet waard.

Sometimes the person who tries to keep everyone happy is the most lonely person..

~ Eline