"Mijn moeder staat er alleen voor," 
Verzuchtte het meisje,
Terwijl tranen,
In haar mooie blauwe ogen brandden.

"Waar is je vader, dan?"
Vroeg hij. 
Meteen nadat hij het zei,
Wist hij dat het een vergissing was geweest,
Om het te zeggen.

"Die is één jaar geleden overleden,"
Zei ze kalm,
Terwijl tranen,
Over haar wangen rolden.

"Oh,"
Zei hij. 

Hij keek naar haar.
Ze was niet extreem knap,
Maar ze straalde,
Een verborgen kracht uit. 

"Kan ik iets voor je doen?"
Vroeg hij. 
Ze schudde haar hoofd.
"Wat wil je doen?"

Toen wist hij,
Geen woord meer,
Te zeggen,
Wat juist was.

Hij stond daar maar.