Chapter Nineteen
Chapter Nineteen:
Cassiopea Nakahara:
"Miss Nakahara you have a dinner meeting to Mister Luxembourg..."
I stop signing a document. "To whom?" I asked to my secretary.
"To Mister Luxembourg, Miss Nakahara."
Napapikit ako. Parang pamilyar sa akin ang apelyidong iyon.
"Okay lang po ba kayo Miss Nakahara?"
Dumilat na ako. I looked at my secretary. "I'm fine. Who is Mister Luxembourg? His full name."
"Zafiel Luxembourg, Ma'am. He is the new investor in this company." She answered politely.
Zafiel Luxembourg. Very familiar to me. I closed my eyes. I'm trying to think where do I heard that name.
"Ma'am do you want to cancel your meeting to Mr. Luxembourg?"
"No. What time is that dinner meeting with him?"
"Seven thirty pm Ma'am, at the La Café."
"Okay you may now go." I looked at the glass window of my office. It's already three in the afternoon. Two days after I saw the guy in my dream. When will I meet him again?
----
"Bakit hindi mo ako sinabihan kaagad na hindi darating si Mr. Luxembourg?" Naiinis kong tanong sa secretary ko. I've been waiting to that new investor almost one hour tapos malalaman ko na hindi iyon darating. That's so unprofessional for me.
"Ma'am ngayon lang po tumawag ang secretary niya. Nagkaroon daw ng emergency kaya hindi po siya darating."
"Geez." I ended the call. What kind of emergency happen to Mr. Luxembourg? I drink my favorite coffee para makalma ako.
"You look beautiful in your dress Miss Nakahara."
I looked to the person who compliment me. "You!" Pinagmasdan ko siyang mabuti. Its him. The guy in my dream.
He chuckled. "Yeah its me." inilahad niya ang kanang kamay niya. "By the way I'm Zafiel Luxembourg."
"What? Zafiel Luxembourg?" Akala ko ba may emergency ito?
He smiled at me and my heart beats fast. "Yes milady."
"Nice to meet you Mr. Luxembourg." at inabot ko ang kanyang kamay for shakehand at agad ko iyon nabitawan dahil nakaramdam ako ng parang kuryente. I touch my right hand. Bakit ako nakadama nun?
"Mahal na mahal kita Cassiopea at kahit anong mangyari ay hindi iyon mababago nino man."
"What is that?" pabulong kong sabi. Bakit sumagi iyon sa isipan ko? Is that just part of my dream everynight?
"Are you okay Ms. Nakahara?"
I looked at him. "Who are you?"
"I'm Zafiel Luxembourg, Ms. Nakahara."
Umiling ako. "I know your name Mr. Luxembourg, I ask if who are you in my life?"
He smiled at me. A kind of mysterious smile. "Malalaman mo rin Cassiopea. Malalaman mo rin ang katotohanan." he hold my hands and kiss it. "I've missed you a lot, My Queen." then he just vanished.
"Who are you?"
-----
"Ang sabi ng secretary mo ay may dinner meeting ka kagabi with your new investor? What happen?" tanong sa akin ni Ace. Were at my office. Napapasyal ng wala sa oras ang boyfriend ko.
I continue reading the documents gave by my secretary. "Its okay, he just showed up then umalis kaagad. May emergency kasi sa family niya." I think so.
"Iyon lang? Wala man lang ba kayong napag-usapan kahit papaano?"
"Malalaman mo rin Cassiopea. Malalaman mo rin ang katotohanan... I've missed you a lot, My Queen."
"Nope. Dumaan lang siya sa meeting place namin." mabuti na lang at may ginagawa ako. Hindi mahahalata ni Ace na nagsisinungaling ako sa kanya. He can easily know if I'm telling truth or not. Kunsabagay he's a psychiatrist kaya alam niya kaagad kung ano ang kinikilos ng isang tao.
"Sino ba iyang new investor niyo? Maybe he can help some of medical mission we have."
"He's Mr. Luxembourg."
"Luxembourg?"
I looked at him. "Yeah, Zafiel Luxembourg."
"Sino?" pasigaw na tanong niya sa akin.
"Zafiel Luxembourg. Bakit ka ba naninigaw?" naiinis kong tanong sa kanya. This is the first time he yelled on me.
"Huwag mong gawin na investor ng kompanya niyo ang lalaking iyan!"
I stand up. Nakaramdam ako ng galit kay Ace na hindi ko malaman kung bakit ko iyon nararamdaman. "Bakit naman? He's important to my company!"
"Hindi siya maaring lumapit sa iyo!"
Iyon! Nagsiselos pala siya. "My gosh Ace, that man have his own family kaya wala kang dapat pagselosan!" I hold a paper then I crumpled it. I don't care if this paper is important, kailangan kong makalma. I don't want him to see the real me.
"Kahit na. Kahit kasal na 'yung taong iyon ay kayang kaya kang agawin sa akin!"
I stepped away. Ang mata ni Ace, nagbago ang kulay. Nakadama ako ng takot. "A-Ace..."
Biglang kumalma ang mukha nito. His eyes turned into black again. "I'm sorry Honey. Nagselos lang ako." lumapit siya sa akin then he hug me. "I'm sorry."
Kumalma na rin ako. Gumanti na rin ako ng yakap sa kanya. "Ikaw naman kasi napakaseloso mo. Dapat hindi ka ganyan. Alam mo naman ikaw ang mahal ko."
"Pakasalan mo na kasi ako para mawala na ang pagiging seloso ko."
Lumayo ako sa kanya. I looked away. "Alam mo naman Ace na hindi pa ako handang magpakasal sa iyo."
He hold me hands. "Pwede naman na bumalik ang alaala mo kahit kasal na tayo Cassiopea."
"No Ace. Hindi ko kayang magpakasal sa'yo kung hindi ko pa alam kung sino talaga ako. Kung ano ba ang nakaraan ko." I want to know what is the reason why I became a vampire and who is Zafiel Luxembourg in my life.
"Hindi ka ba naniniwala kung ano ang kinukwento namin ng Daddy mo?"
Binawi ko ang kamay ko. "Hindi naman sa ganun---"
"Lets end this conversation. " at umalis na siya.
Ako naman ay napaupo. Bakit ba hindi niya maintindihan ang gusto ko? Anong bang masama na gusto ko malaman ang nakaraan ko? I sigh. Inayos ko ang papel na nilamukos ko. "Zafiel Luxembourg." ito ang contract niya.
"Ma'am Nakahara!"
Napatingin ako sa secretary ko na nasa pintuan. "Yes Miss Fajardo?"
"May bata po dito." at may pumasok na isang batang babae.
Pinagmasdan kong mabuti ang bata. Siya ang batang yumakap sa akin noong galing ako sa mall who called me mama. Bakit nandito ang anak ni Zafiel Luxembourg.
"Mama!" tumakbo siya papunta sa akin.
"Call Mr. Luxembourg, tell him that his daughter is here. Baka hinahanap na niya ang anak niya." I smiled to this little girl.
"Pero Ma'am wala po dito si Mr. Luxembourg."
"What? Paanong mapupunta dito ang anak niya kung wala siya dito?" pinagloloko ba ako ng secretary ko.
"Totoo po Ma'am."
I looked at her. I try to read what's in her mind. Ngayon ko lang ito gagawin sa secretary ko. I sigh. She's telling the truth. "Tawagin mo siya para masundo na niya ang anak niya."
"Yes Ma'am." then she leave my room.
"Mama!"
I looked at this little girl again. "Hey little girl, I'm not your Mom." I brush her reddish hair. We have the same color of hair. How nice. "Paano ka napunta dito?" hindi niya ako sinagot at pinagmasdan lang niya ako. Napailing na lang ako. "What's your name?"
"Casiel! Casiel!"
I smiled. I love her name. "Wow you have a beautiful name like you." I looked at my wristwatch. It's lunchtime. Baka gutom na siya. "Are you hungry?" I feel thirsty right now. I need to drink blood.
She nod. "Blood! Blood!"
Nanlaki ang mata ko nang may lumitaw na pangil sa ngipin niya. "Casiel, blood is not a food."
"Blood! Blood!" she started to cry.
Oh no. Bampira talaga ang batang ito. How can I give her a blood if I don't have a bottle or bag of blood here in my office? Kung aalis kami para pumunta sa villa kung saan may itinago akong dugo, baka dumating ang ama nito.
"Sweetie we---"
"Papa is coming." her eyes turned into red. Kumandong siya sa akin at niyakap ako. "Mama! Papa is coming and he will take us to our house!"
----------------------------
Waaaah 1k na ang TVLO
Thank you very much po sa mga nagbabasa kahit silent reader pa kayo
Thank you rin sa lil sis ko na unang una na nagbabasa ng every chapter before I publish it on Wattpad dahil sa pagiging supportive niya ^_^
Sorry if lame ang chapter na ito :(
Well hope you'll enjoy the upcoming chapters of this story ^_^
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top