"Η αγάπη ήρθε από μακριά, 
σαν γιορτή, σαν φόβος, σαν σκιά.
Έχει ο κίνδυνος την ομορφιά του
της ζωής φωτιά ή του θανάτου;

Εδώ η ζωή μου αμάρτησε, 
γιατί η καρδιά μου αγάπησε, 
την σκοτεινή ματιά σου.
Εδώ η ζωή μου άγιασε, 
ο έρωτάς μου ράδιασε, 
δίπλα στον έρωτά σου. 

Θέλω ν’ ανεβώ στον ουρανό, 
άγγελος σε βράδυ γιορτινό.
Δίνω το ρυθμό και εσύ τραγούδα, 
ποιος θα πει τον έρωτα Ιούδα"

Με κοίταει... Αυτό το σκοτεινό βλέμμα που μου τράβηξε την προσοχή στη φωτογραφία εμφανίζεται στα μάτια του ...

Luke:"αν μείνω  .." λέει και με χαϊδεύει απαλά στο μάγουλο.. Στην αίσθηση της τρυφερότητας θέλω απλά να κλάψω...
"Αν μείνω μωρό μου ..Δεν θα υπάρχει επιστροφή .." λέει και περνάει τα δάχτυλα του πάνω από τα χείλη μου ...

Νεφελη:"Αυτό δεν καταλαβαίνεις..."λέω σιγάνα..
"Δεν θέλω να υπάρχει επιστροφή... με τραβάς.. Είσαι δίπλα μου και ανατριχιάζω... σε κοιτάω και χάνομαι ρε ΓΑΜΩΤΟ.. Και όχι..Δεν έχεις καμία σχέση με το Στέφανο...  ξανά και ξανα... θα ξαναεκανα το ίδιο χίλιες φορές... με σένα..." του λέω και τα μάτια του ανοίγουν...

Luke:" καταλαβαίνεις τι μου λες??" Με ρωτάει σαστισμένος

Νεφελη:"πολύ καλά... Δεν ξέρω τι κάνεις και πως το κάνεις αλλά όσα νιώθω με σένα... πω να στο πω.."

Luke:"νιωθεις λοιπόν..."

Νεφελη:"σου φαίνεται να μην νιώθω??  Κοίτα με και πες μου πως δεν νιώθεις κι εσύ .. ΚΟΙΤΑ ΜΕ ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΙΣΘΆΝΕΣΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΊΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΓΝΗΤΗ ΟΤΑΝ ΕΊΣΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.... ΚΑΝ ΤΟ!!! ΕΜΠΡΌΣ!!! ΠΕΣ ΤΟ !!"

Εκείνος απλά σκύβει... έρχεται κοντά μου υπερβολικά πολύ και ψιθυρίζει επάνω στα χείλη μου ...

Luke:"Δεν μπορω να στο πω γαμωτο... " στο τελείωμα των λέξεων του ενώνει τα χείλη του με τα δικά μου ...

Μπορώ να πω πως απλά η καρδιά μου σταμάτησε ... με ξαπλώνει προς τα πίσω απαλά...

Luke:"σε θέλω τόσο πολύ... Δεν έχω άλλο μυαλό πια .. Δεν αντέχω..."
Πιέζει τα χερια του πάνω στο κεφάλι μου...

Σκύβει στο λαιμό μου και ρουφάει δυνατά...

Luke:"τώρα μπορώ να αφήσω πάνω σου τα σημάδια μου ..." λέει και η αίσθηση του πόνου εμφανίζεται... γερνω προς τα πίσω το κεφάλι μου και νιώθω το χέρι του να κατεβαίνει χαμηλά.. το περνάει μέσα από την μπλούζα και με χαϊδεύει..

Luke:"είναι τρέλα αυτό που γίνεται... "
Λέει και επιστρέφει στα χείλη μου...

Νεφελη:"προτιμώ να αφεθώ σε αυτή τη τρέλα κι ας με καταστρέψει..."

Ανασηκωνεται και βγάζει τη μπλούζα του... σηκώνομαι όμως κι εγώ και ορμαω στα χείλη του ...

Σε λίγο μένουμε γυμνοί.. Όπως τότε.. Στο ίδιο ακριβώς δωμάτιο ... ίδια ακριβώς αίσθηση... κυριαρχεί επάνω μου ...

Με ξαπλώνει και πλέον δεν αντέχω άλλο.. το  θέλω μέσα μου ...

Το νιώθει.. Είμαι σίγουρη.. Χωρίς να κάνει κάτι άλλο αγκαλιάζει τρυφερά το κορμί μου και νιώθω την πίεση στην περιοχή μου... βυθίζεται αργά μέσα μου και τεντώνει το κεφάλι του προς τα πίσω...

Luke:"Δεν έχω ξαναπάει με γυναίκα σαν εσένα στο ορκίζομαι.... μπορώ να τελειώσω και μόνο που μπαίνω μέσα σου ..." μου λέει και αυξανει  την ένταση του ...

Παραδόξως ισχύει το ίδιο και για μένα...

Τελειώνω απευθείας... γεμίζει κάθε κενό μέσα μου τόσο γαμημένα ωραία ...

Luke:"ρε πουστη ... Πώς το κάνεις αυτό??" Αναστενάζει... Και ακολουθώ κι εγώ...

Luke:"ξανά... Θέλω ξανά!!!" Λεει και τοποθετεί τα πόδια μου ψηλά στους ώμους του ... πλέον μπαίνει πιο βαθιά... Μια κραυγή βγαίνει από τα χείλη μου και γελάει...

Luke:"ήμουν αρκετά κύριος νομίζω..." λέει πονηρά και πλεον μπαινοβγαίνει μέσα μου γρήγορα... τα βογγητά μας γεμίζουν το δωμάτιο..

Τελειώνω ξανά... απλά συμβαίνει δεν μπορώ να ελέγξω τίποτα επάνω στο κορμί μου ...

Νεφελη:"Δεν... Δεν μπορω..."ψελιζω και γελάει..

Luke:"είσαι τέλεια.... " με 2 δυνατές  ωθήσεις βγαίνει από μέσα μου και τελειώνει...

Πέφτει δίπλα μου ανασαινωντας υπερβολικά γρήγορα..

Γυρίζω και ξαπλώνω επάνω του...

Ανασηκωνεται και με τραβάει... χαμογελάει..

Luke:"χίλιες φορές κι εγώ τον ίδιο θα έκανα..." λέει και χαϊδεύει τα μαλλιά μου ...

Ενώνει τα χέρια μας και με φιλάει...

Επιτέλους μετά από πόσο καιρό νιώθω ευτυχισμένη... Φυσικά και δεν ξεχνάω το Στέφανο... Πότε δεν θα μπορούσα.. Αλλά η καρδιά μου πλέον ανήκει αλλού.. Και εύχομαι να ξυπνήσει και να πάνε όλα καλά.. Δεν θα μπορώ όμως πια να είμαι μαζί του ...

Luke:"χάθηκες κοριτσάκι μου..."λέει και με βγάζει από τις σκέψεις...

Νεφελη:"ξέρεις σκεφτόμουν..."

Luke:"ότι κι εγώ... Είμαι σίγουρος.. Κάτι θα κάνουμε όμως.. ας γίνει καλά και όλα θα φτιάξουν... έλα να ξαπλώσεις λίγο... χρειάζεσαι ξεκούραση.."

Λέει και συμφωνώ.. χουχουλιαζω στο ζεστό κορμί του και κλείνω τα μάτια.. Ο ύπνος έρχεται απευθείας με νανούρισμα τον χτύπο της καρδιάς του ...

.................................

2 ώρες μετά

Ακούω μέσα στον ύπνο μου το κινητό να χτυπάει... σταματάει και χτυπάει ξανά και ξανά... πετάγομαι επάνω και το ίδιο κάνει κι εκείνος...

Σηκώνομαι από το κρεβατι όπως όπως και βάζω το πέφτω πράγμα που βλεπω
Την μπλούζα του...

Τρέχω στο σαλόνι και παίρνω το κινητο ..

Νεφελη:"Ναι??? Τι εγινε ??" Λέω τρομαγμενη όταν βλέπω ότι η κλήση έιμαι από τη μαμά του ..

Ο Luke βγαίνει έξω και προσπαθεί να καταλάβει...

Κυρ Δέσποινα:"έλα γρήγορα κορίτσι μου πες και τον Luke  πρέπει να είναι επάνω είπε θα πάει να ξεκουραστεί κουνήθηκε!!!!!!" Λεει και πέφτει το τηλέφωνο από τα χέρια μου ...

Luke:"μωρό μου τι έγινε???" Λέει και έρχεται προς το μέρος μου ...

Σηκωνει το τηλέφωνο αλλά το αφήνει στο καναπέ...

Νεφελη:"κουνήθηκε...." λέω και χαμογελάω..
"ΚΟΥΝΉΘΗΚΕ LUKE!!!!!!!" Εκείνος χαρούμενος έρχεται και με αγκαλιάζει..

Luke:"είδες?? Όλα καλά θα πάνε.. έλα πάμε να ντυθουμε γρήγορα... !!" Τρέχουμε στο δωμάτιο.. αλλάζουμε ρούχα και σε 5 λεπτά είμαστε ήδη στο δρόμο για το νοσοκομείο... 1 μήνα τώρα δν υπήρχε ένδειξη πως θα τα καταφέρει.. Είμαι απλά τρισχαρουμενη ... Μπορεί για εκείνον να μην νιώθω πλέον όπως πριν αλλά τον αγαπάω.. Είναι και θα είναι πάντα ο κολλητός μου ...

Χαρούμενη στέλνω μήνυμα και στα παιδιά.. βέβαια όχι στη Μελίνα... σταμάτησε να έρχεται και συ ο νοσοκομείο.. κανείς δεν ξέρει τι έχει πάθει ...

Φτάνουμε στο νοσοκομείο παρκάρει και κατεβαίνουμε τρέχοντας...

Ανεβαίνουμε επάνω και βλέπουμε τη μαμά τους έξω στο διάδρομο..

Luke:"Μανα λεγε!!! Ξύπνησε??" Την ρωτάει πριν καν φτάσουμε δίπλα της ..

Κυρ Δέσποινα:"οχι αγορι μου αλλά κουνήσε τα δάχτυλα του !! Οι γιατροί είναι ενθουσιασμένοι... είπαμε πως είναι θέμα χρόνου.. Είμαι.. Είμαι τόσο ευτυχισμένη!!" Λεει και τρέχει επάνω του ... εκείνος την αγκαλιάζει χαρούμενος...

Κυρ Δέσποινα:"κι εσυ κοριτσι μου .. κι εσύ οικογένεια είσαι πλέον..έλα " λεει και απλώνει το χέρι της .. Από τη μια νιώθω κάπως αλλά απλά αφήνομαι.. μπαίνω κι εγώ στην αγκαλιά τους και γελάμε όλοι μαζί...

Είμαι πραγματικά χαρούμενη... Αυτό το βάρος μέσα μου αρχίζει και φεύγει.. ξέρω πως τίποτα από αυτά δεν είναι σωστό και πως τίποτα δεν έπρεπε να γίνει εξ αρχής... Αλλά...

Πείτε μου εσείς... Την καρδιά..
Την καρδιά ποιος την ορίζει??

Κανένας κούκλα μου ... Τις συνέπειες όμως δεν τις σκέφτεται ποτέ κανείς...

Κι αν ξυπνήσει ο Στέφανος...??
Μετά??

Φιλακιαααα