"Με σκότωσες...Εσύ...
Εσύ που πάντα θα με προσεχές..."

Κάθομαι στο κάθισμα πίσω και τρέμω ολόκληρη... βάζω τα χέρια μου στα μάτια μου και κλαίω ασταμάτητα... κραυγές από τα χείλη μου ακούγονται κι εκείνος πλέον έξω από το αυτοκίνητο να κλωτσάει και να βρίζει ασταμάτητα...
Πήρε φυσικά ότι ήθελε.. και τώρα?? Τώρα ξεσπάει??

Μαζεύω όσο μπορώ τα σπασμένα κομμάτια της ψυχής μου ... βάζω τα ρούχα μου και κάθομαι με τα γόνατα στο πίσω κάθισμα.. αντανακλαστικά πηγαίνω πέρα δώθε.. Παλιά κοιτούσα παιδάκια με πρόβλημα να κάνουν αυτή τη κίνηση και δεν τα καταλάβαινα... πλέον πηγαίνω πέρα δώθε σαν εκείνα... Ίσως κι αυτά να πονούσαν.. Ίσως κι αυτά να νιωθανε χαμένα και να μην είχαν κανέναν να πιαστούν...

Εκείνο το μικρό αγόρι... εκείνος ο ιππότης μόλις σκότωσε τη πριγκίπισσα..σε ένα παραμύθι που το τέλος του δεν είναι καλό σαν όλα τα άλλα... τον ακούω.. ουρλιάζει πλησιάζει το αυτοκίνητο..

Ανοίγει την πορτα και με βγάζει έξω.. δεν τον φοβάμαι... δεν αξίζει ούτε τον φόβο μου .. τον λυπάμαι μόνο..

Νεφέλη :"Ποτέ δεν θα γίνεις εκείνος ..!!" Του φωναζω μέσα στα μούτρα καθως τραβάει...

Στεφανος:"Και ποιος σου είπε ΓΑΜΩΤΟ σου πως θέλω να γίνω???" Λεει και με σφίγγει από τα μπράτσα..

Νεφελη:"Άφησε με τώρα!! Δεν θα με ακουμπήσεις ξανά!!!!" Λέω και τον σπρώχνω προσπαθώντας να απελευθερωθω...

Στεφανος :"Φοβάσαι μικρή??"με ρωτάει όταν καταλαβαίνει πως προσπαθώ...

Νεφελη:"Όχι!!" Του λέω και δεν θέλω να δείξω πως ίσως Κατά βάθος φοβάμαι.. φοβάμαι πως με πλήγωσε και ίσως δεν διστάσει  να το ξανακάνει

Στεφανος :"Κακώς..." λέει και ανοίγει τη πόρτα του συνοδηγού και με πετάει μέσα...
" Εσύ φταις για όλα..!!! Σκουπίσου.. καθάρισε τα μούτρα σου ξεκινάμε... και κοίτα να είσαι καλό κορίτσι μόνο αυτό σου λέω... " μπαίνει μέσα κι εκείνος και βάζει μπροστά...

Κανένα ίχνος μεταμέλειας... εκεί που πίστευα πως όσο τον έβλεπα να ουρλιάζει και να βρίζει το μετάνιωσε μπροστά μου πάλι βρίσκεται ο διάολος..

Θέλουμε 1 ώρα να φτάσουμε.. κοιτάζω στο καθρέφτη τη μελάνια στο χείλος μου ... δεν θα φύγει με τίποτα αυτό το πράγμα.. 

Νεφελη:"σε σιχαίνομαι... " του λέω καθώς ακουμπάω με τα χέρια μου τα χείλη μου...

Στέφανος:"κι εγώ μικρή... κι εγώ με σιχαίνομαι αλλά πλέον είναι αργά...και πλέον είσαι δική μου...Όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις κανένας δεν θα πάθει τίποτα..."

Νεφελη:"Στέφανε... καταλαβαίνεις τι μου έκανες?? Καταλαβαίνεις πως με απειλείς?? Καταλαβαίνεις πως όλο αυτό που κάνεις είναι μια τρέλα?? Γιατί μου το κάνεις αυτό μου λες ??" Τον ρωτάω και ξεσπαω ακόμα μια φορά σε κλαμματα ...
"Εσύ μου έλεγες πως.. πως είσαι ο ιππότης μου... πως δεν πρέπει να φοβάμαι δίπλα σου ..  Γιατί ρε Στέφανε...   Γιατί...."

Στέφανος:"σου εξήγησα το γιατί και πλέον ότι έγινε δεν αλλάζει... αν τολμήσεις και ανοίξεις το στόμα σου θα στείλω τον αγαπημένο μου αδερφό βόλτα πίσω από εκεί που ήρθε.. κατάλαβες??"

Η αλήθεια είναι πως με πατάει εκεί που πονάω.. δεν υπάρχει περίπτωση τώρα που πλέον ξέρω την αλήθεια να κάνω κατι τέτοιο και επιλογή δεν έχω ειλικρινά... δεν απαντάω... γυρίζω το κεφάλι μου στο τζαμί...

Οι αναμνήσεις έρχονται να φωλιασουν μέσα στο κεφάλι μου ... να με καταστρέψουν πιο πολύ...

"Δηλαδή είμαστε μαζί τώρα?? "

"Ναι μικρή.. Εκτός και αν δεν θέλεις.."

"Θέλω Στέφανε... Θέλω.."

Που να ήξερα πως εκείνο το θέλω μου θα γινόταν ο όλεθρος.. το απόλυτο τίποτα σε μια σχέση τόσο δυνατή... που πλέον κρέμεται από μια κλωστή.. και πιο συγκεκριμένα από έναν γαμημένο φάκελο...

Φτάνουμε και αρχίζω πλέον να αναγνωρίζω την περιοχή... Ο φούρνος..το παλιό καφέ... Η θάλασσα
.. μέρη που παλιά πηγαίναμε και είμασταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι... ένα δάκρυ κυλάει κι εκείνος σφίγγει το τιμονι...

Σιγά σιγά βγαίνουμε προς το δρόμο που οδηγεί σπίτι μου ...

Βλέπω την πόρτα του σπιτιού μου και θέλω να τρέξω.. να ουρλιάξω... να φωνάξω πως με βίασε.. πως είναι ένα τέρας αλλά δεν μπορώ...

Τρέμουλο και δύσπνοια με πιάνει από την αναστάτωση...

Στέφανος:"σου δίνω 30 δεύτερα να χαλαρώσεις ακούς?? Παρκάρω και κοίτα έρθεις φυσιολογικά..."

Δεν τον κοιτάζω καν ... σταματάει και βγαίνω από το αμάξι... δεν προλαβαίνω όμως να σκεφτώ τίποτα... Ο θόρυβος από ένα άλλο αυτοκίνητο πίσω που παρκάρει με κάνει και αναπηδαω ... γυρίζω το κεφάλι... θεε μου ...

Φοράει ένα ζευγάρι γυαλιά που κρύβουν τα μάτια του ... δίπλα του η μητέρα του ... Γιατί... Γιατί τώρα... ΓΙΑΤΊ???

Μας βλέπει... προσπαθώ να βρω την δύναμη να κρατηθώ... βγαίνουν από το αυτοκίνητο και ο Στέφανος έρχεται δίπλα μου και περναει το χερι του στη μέση μου ... με σφίγγει.. με προειδοποιεί...

Η μαμά του τρέχει κυριολεκτικά κατά πάνω μου και ο Luke πίσω της περπατάει...

Κυρ Δέσποινα:"κοριτσάκι μου !!" Λεει και πέφτει στην αγκαλιά μου ... δεν αντέχω όμως όσο και να προσπαθώ αφήνω στο δάκρυα την ώρα που νε αγκαλιάζει... προσπαθώ να τα κρύψω μέσα στα μαλλιά της αλλά ωλεοω πίσω της τον Luke να σφίγγει το σαγονι ...

Κυρ Δέσποινα:"μου έλειψες κορίτσι μου.. έλα.. Η μαμά σου δεν ξέρει ότι ήρθες.. πάμε μέσα.." βγαίνω από την αγκαλιά της και με κοίταει...

Κυρ Δέσποινα:"τι είναι αυτό κόρη μου .." λέει και νε ακουμπάει στα χείλη... ΦΤΟΥ ΣΟΥΥΥΥ

Ο Luke πλησιάζει με γρήγορα βήματα και είναι σίγουρη πως με σκαναρει προσεκτικά πίσω από τα μαύρα αυτά γυαλιά...

Στέφανος: δεν την ξέρεις ρε μάνα..? Απροσεκτη όπως πάντα... κάναμε στάση και πήγε να μπει στο αυτοκίνητο και χτύπησε στη πόρτα..." λέει και με πιάνει από τη μέση ενώ εμένα τα μάτια μου ήδη βουρκώνουν...

Luke:"έκανε άσχημη δουλειά η πόρτα πάνω της πάντως..." λέει και σφίγγει τα χέρια του σε γροθιές...

σε παρακαλώ μωρό μου.. Μην μιλάς...σταματά... Θέλω να φωνάξω αλλά φωνή δεν βγαίνει.. 

Ο Στέφανος αμέσως τσιτωνει..

Στέφανος:"τι να κάνουμε... Η αγάπη μου ποτέ δεν προσέχει..και δες την ..πάντα απροσεκτη...."

Στα λόγια του εκείνος βγάζει τα γυαλιά του και με καρφώνει μέσα στα μάτια... κάνει να μιλήσει αλλά η μαμά του προλαβαίνει...

Κυρ Δέσποινα:" έλα πάμε μέσα θα σου βάλω λίγο πάγο να δεις και τη μαμά σου ..."λέει και με τραβάει από τον Στέφανο κοντά της ... με ωθεί να προχωρήσω και το κάνω...

Μπαίνουμε μέσα και αφήνουμε πίσω μας τα αδέρφια... κάτι που ειλικρινά με τρομάζει... με φοβίζει...

Τι θα συμβεί...? Γιατί μείνανε πίσω...?

Θα καταφέρει η Νεφελη να προσποιειθει πως όλα είναι καλά??

Σας φιλώ...