"Όσα και να ειπωθούν..
Όσο και αν θέλεις να δεις τα πράγματα αλλιώς...
Το κακό έχει ήδη γίνει..."

Ξυπνάω και απλώνω το χέρι μου αλλά.. Στο κρεβάτι είμαι μόνη μου ... τι διάολο?? Σηκώνομαι επάνω και βγαίνω έξω αλλά στο σπίτι κάνεις....

Πηγαίνω στη κουζίνα και βλέπω έναν καφέ και δίπλα ένα σημείωμα...Ο καφές ακόμα είναι χλιαρός...

Ανοίγω το χαρτάκι...

"Μάτια μου καλή μέρα... πήγα στο ξενοδοχείο τον Luke ... Δεν θα αργήσω θέλω να μιλήσουμε.. ετοιμάσου και θα έρθω νομίζω σου χρωστάω κάποιες εξηγήσεις  .. σ'αγαπάω..Στέφανος "

Αναστενάζω και πίνω λίγο από το καφέ... Τελικά όλα αυτά μόνο όνειρο δεν ήταν...

Ελπίζω να μην κάτσει για πολύ εδώ...Δεν θα αντέξω να βρεθώ ξανά μαζί του  στον ίδιο χώρο...

Οσο σκεφτομαι πως χθες .. χθες έκανα έρωτα μαζί του για πρώτη φορά στη ζωή μου απλά.. λυπάμαι.   Λυπάμαι τον καημένο στο Στέφανο... λυπάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό... με πέρασε για μια ξεπετα..Όλα πλέον βγάζουν νόημα.. δώρο για εκείνον από τον αδερφο του ... τι διάολο...

Αφήνω το καφέ και πηγαίνω στο δωμάτιο.. ντύνομαι αλλά η σκέψη μου τριγυρίζει σε εκείνον... σε όλα εκείνα τα φιλιά.. Στα αγγίγματα.. Στην αίσθηση του μέσα μου... μα πως είναι δυνατόν να μην το κατάλαβα γαμωτο μου..??? Δεν έπρεπε να πιω ... Όχι πως ήμουν μεθυσμένη δεν δικαιολογούμε καθόλου.. απλά ένιωθα τόσο απελευθερωμένη..Και.. Και που να φανταστώ πως δεν θα είναι εκείνος...

Ντυμένη πλέον βγαίνω στο σαλόνι ... ευτυχώς χθες προλάβαμε και μαζέψαμε όταν έφυγαν οι πολλοί κι έτσι το σπίτι δεν είναι τόσο χάλια.. 

Ακούω τα κλειδιά στη πόρτα και γυρίζω... Ο Στέφανος μπαίνει μέσα με ένα τεράστιο χαμόγελο.. χαμογελάει..τοοοοσο πολύ.. κακο .. Πολύ κακο ...

Νεφελη:"καλή μέρα αγάπη μου .."λέω και έρχεται σκύβει και μου αφήνει ένα φίλι στα χείλη...Ένα φιλί που δεν με κάνει να νιώθω καλά..πεθαίνω από τύψεις...

Στέφανος:"Δεν άργησα?? Έτοιμη να βγούμε??" Λέει και κάθεται δίπλα μου ..

Νεφελη:"που θα πάμε??"

Στέφανος:"έκπληξη μάτια μου "

Νεφελη:"όχι άλλες αγάπη μου σε παρακαλώ... " λέω και γέρνω το κεφάλι μου επάνω του ...

Στέφανος:"εντάξει..θα ΣΕ πάω στην παραλία..Θέλω να χαλαρώσουμε λιγάκι και να σου πω πολλά..Καλά?"
Χαμογελάω και γνεφω θετικά..
"Α! Και που σαι μικρή?? Δεν ξέχασα πως χθες δεν πήρα δωράκι...." λέει πονηρά και μου κλειδί το μάτι... σηκώνεται και μπαίνει στη κουζίνα κι εγώ θέλω απλά να βρω μια γωνιά και να ψοφήσω..τόσο απλά..

Βγαίνει και σηκώνομαι κι εγώ.. παίρνουμε τα πράγματα μας και σε λίγο είμαστε στο αυτοκίνητο...

Νεφελη:"μετά θέλω να πάμε λίγο από τη σχολή η Νατάσα μου είπε πως σήμερα έχει μάθημα και θέλω ένα βιβλίο.. "εκείνος κουνάει το κεφάλι

Στέφανος:"ξέρεις.. ειλικρινά συγνωμη για χθες... έπρεπε να στο πω να το ξέρεις..." έπρεπε..Δεν έπρεπε..δες σε τι κατάσταση είμαστε τώρα... πφφφ

Νεφελη:"δε πειράζει... λοιπόν??"

Στέφανος:"κάτσε φτάνουμε μικρή.. βιάζεσαι.." βάζει το χερι του στο μπούτι μου ... Μέχρι χθες θα κοκκινίζα..Τώρα απλά νιώθω πως δεν του αξίζω...

Φτάνουμε σε ένα πολύ όμορφο μέρος στη θάλασσα παρκάρει το αμάξι και παίρνει ένα σεντόνι από πίσω.. περπατάμε και το στρώνει κάτω..

Στέφανος:"έλα μικρή... ρομαντζαδα σήμερα..." Είναι τόσο γλυκός... Πράγματικα είναι απλά υπέροχος..

Νεφελη:"Εγώ είμαι η τυχερή ξέρεις.."

Στέφανος:"μην το λες... "

Καθόμαστε κάτω και ξαπλώνω επάνω του... Τον βλέπω πως δυσκολεύεται...

Νεφελη:"ας τα πάρουμε από την αρχή μάτια μου ... πες μου απλά ότι θέλεις όπως ακριβώς το έχεις στο μυαλό σου .  " εκείνος στα λόγια μου χαλαρώνει...

Στέφανος:"λοιπόν.. περίπου 6 μήνες τώρα κρατάω επαφές με τον αδερφό μου ... Μια μέρα απλά τον πήρα τηλέφωνο και του είπα ποιος είμαι προς έκπληξη μου το ήξερε κι εκείνος.. έμαθα επίσης..Πώς.. Ο πατέρας μου πέθανε 1 μήνα πριν επικοινωνήσω μαζί του... "

Νεφελη:"μάτια μου .. "

Στέφανος:"Δεν λυπάμαι Νεφελη... Δεν τον ήξερα καν ... Όπως και να έχει όμως ούτε τον αδερφό μου ήξερα αλλά δεν χρειάστηκε και πολύ για να τον αγαπήσω αλήθεια σου λέω  ... έμαθα  πως έκοψε όλες τι παλιές κακές του συνήθειες..  ήθελε να σπουδάσει κι εκείνος κι έτσι απλά.. να .. εμ .. του πρότεινα αφού ήταν και μόνος να έρθει εδώ.. ξέρεις σκέφτομαι να τον πάω και στη μαμα ...απλά φοβάμαι... Όσο για τη διαμονή σκέφτηκα πως επάνω από εμάς το διαμέρισμα είναι άδειο.. Και ήθελα τόσο να σου κάνω έκπληξη..το έκλεισα για εκείνον και σήμερα το βραδάκι θα μετακομίσει...
Ξέρω πως όλα αυτά ειναι υπερβολικά πολλά..απλά σε παρακαλώ δως του μια ευκαιρία και κατάλαβε με .."

Σε άλλη περίπτωση μέχρι και στο σπίτι μαζί μας θα τον άφηνα να μείνει.. Και ειναι κρίμα ειλικρινά για το Στέφανο να δείξω έναν χαρακτήρα που δεν είμαι ,και το ξέρει  πολύ καλα αυτο μόνο και μόνο για όσα έγιναν...δεν του αξίζει..

Νεφελη:"όλα είναι καλά...Αλήθεια. . Πώς πίστεψες ότι θα έχω κάποιο θέμα αγάπη μου ?? Το μόνο που θέλω είναι να είσαι καλά..εντάξει?? Και αφού ήρθανε έτσι τα πράγματα και είναι μόνος ας μείνει στο επάνω διαμέρισμα ...Έτσι θα είστε και κοντά.. "
Μου χαμογελάει..απάντησα έτσι ακριβώς όπως θα ήθελε... Όπως περίμενε κι ας με τρώνε τα φίδια από  μέσα μου .. αν έρθει να μείνει από πάνω μας απλά η επαφή μας στην ουσία θα είναι μόνιμη..Άσε που δεν θα πάει και πίσω...

Σκέφτομαι να μιλήσω στο Στέφανο αλλά από την άλλη ξέρω πως αυτό θα είναι το τέλος μας ... Και δεν θέλω να χαραμίσω τόσα χρόνια για έναν βλάκα... Τον βρίζω ... Ναι τον βρίζω.. Όχι γιατί έγινε ότι έγινε αλλά για τον τρόπο του μετά.. οκ κι εγώ φρικαρα αλλά εκείνος μεταμορφώθηκε... Η ίσως απλά έβγαλε τον πραγματικό του εαυτό...

Στέφανος:"είσαι διαμάντι... !!! Λοιπόν μήπως να πάμε σπίτι σιγά σιγά γιατί θα βρέξει??"

Νεφελη:"ξέρεις είναι τόσο αστείο...κάπως έτσι σε γνώρισα..." λέω και εκείνος χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά μου. ..

Στέφανος:" Δεν θα μπορούσα να το ξεχάσω ποτέ μάτια μου... Ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου .. Όχι όχι.. βασικά το φίλι μας ήταν η καλύτερη μέρα της ζωης μου .. Και..Είμαι σίγουρος πως θα υπάρξει κι άλλη καλύτερη μέρα.." λέει πονηρά και γελάω..γελάω για να μην ουρλιάξω  ...

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και σε λιγάκι είμαστε σπίτι.. 

Στέφανος:"αγάπη μου .. μπαίνω για ένα μπανάκι.. το βραδάκι θα έρθει ο αδερφός μου με τα πράγματα του .. αγόρασε και αμάξι σήμερα το πρωί όταν φύγαμε.. ξέχασα να σου πω πως τα έχει τα λεφτακια του ο άτιμος .. Ακόμα ένα πράγμα που έμαθα.."

Νεφελη:"τα λεφτά δεν έχουν αξία αγάπη μου ... έλα πήγαινε για ένα μπανάκι.."
Εκείνος με κοιτάζει πονηρά...

Στέφανος:"θέλεις να έρθεις μαζί??"  Με ρωτάει και πραγματικά το Θέλω.. Θέλω να αποτυπωθεί εκείνος επάνω μου .. Στα φιλιά στα χάδια..σε όλα.. 

Νεφελη:"και το Ρωτάς??" Του λέω και χαμογελώντας πηγαίνω προς το μπάνιο...

Χμ ... μετακόμιση....
Άντε να δούμε...

Φιλακιαααα

Α!!! POV έκπληξη στο επομενο!!