"Κι αν η αγαπη σε τύφλωσε...
Που να δεις τι μπορεί να κάνει το μίσος... "

Βγαίνω έξω αλλά εκείνος πουθενα ... δεν πιστεύω στα αυτιά μου ... Ο πουστης .. την βίασε!!!! Κι εκείνη έκατσε μόνο και μόνο για να μην μου κάνει κακο ... δεν το χωράει το μυαλό μου !!! Την χτύπησε... μα πως μπόρεσε?? Ότι και να έγινε ρε ΓΑΜΩΤΟ την ήξερε τόσα χρόνια.. πως άντεξε  να κάνει κάτι τέτοιο??
Κοιτάζω αλλά τίποτα...
Θα σε βρω .. μικρό είναι το γαμημένο το χωριό που θα πας ...

Μπαίνω στο αυτοκίνητο και βάζω μπρος ... βγαίνω στο κεντρικό όταν αισθάνομαι στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου κάτι κρύο... όπλο...
Την αίσθηση αυτή την έχω νιώσει πολλές φορές στην Αμερική... ήμουν τόσο μπλεγμένος στα σκατα που όλα αυτά μου φαίνονται γελοία..Από την άλλη ξέρω ακριβώς πως εκείνος δεν έχει ιδέα από αυτά... Μόνο το όπλο του στρατού έχει πιάσει...

Luke:"πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι?? Νομίζεις θα φοβηθώ??" Του λέω και αισθάνομαι την κάνη να τρέμει...

Στέφανος:"ΣΚΆΣΕ ΡΕ ΔΕΝ ΞΈΡΕΙΣ ΤΊΠΟΤΑ!!! ΚΑΙ ΤΏΡΑ ΣΤΡΊΨΕ ΑΠΟ ΔΩ ΔΕΞΙΆ!!!"
Τον ακούω... στρίβω και σε λιγο βρισκόμαστε στη μέση του πουθενά.. δέντρα παντού δεξιά και αριστερά και πουθενά κάνεις...

Στέφανος:"και τώρα σταματά... σταματά και  ΒΓΕΣ ΈΞΩ!!!"  Λέει εξοργισμένος από πίσω μου ... παίζει με την ζωή του...

Βγαίνω έξω και εκείνος κάνει το ίδιο ενώ με σημαδεύει..

Στέφανος:"σήκωσε τα χέρια σου ρε!!" Λεει αλλά γελάω.. ειλικρινά γελάω.. δεν υπάρχει περίπτωση κι ας με πυροβολήσει...

Luke:"πες μου .. πες μου πως ένιωσες όταν εκείνη έκλαιγε και σε παρακαλούσε  να σταματήσεις?? ΛΕΓΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΛΕΓΕ !!!! ΣΟΥ ΆΡΕΣΕ??? ΣΟΥ ΆΡΕΣΕ ΝΑ ΒΙΑΖΕΙΣ ΜΙΑ ΓΥΝΑΊΚΑ??? ΣΊΧΑΜΑ!!!" Λέω και φτύνω μπροστά του... πραγματικά έχω βγει εκτός εαυτού...

Στέφανος:"εσύ φταις ρε γαμημένε!!!! Μια χαρά ήμασταν πριν έρθεις!! Εσύ και μόνο εσύ!!!!" Λεει και πυροβολεί μια φορα στον αέρα.. ξέρω πως από τον ήχο τρόμαξε πιο πολύ εκείνος πάρα εγώ...

Luke:"άκουσε με καλά... σέβομαι τη μανα μας ..δεν θέλω να σου κάνω κακό μην με προκαλείς... δώσε το γαμωοπλο πριν κάνεις καμία μαλάκια και θα ζήσεις.. Αλλιώς πραγματικά θα μαρτυρήσεις την ώρα που γεννήθηκες...!!!" Φωναζω αλλά εκείνος τρελαίνεται...

Στέφανος:"ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΆΜΑΙ ΡΕ!! ΔΕΝ ΦΟΒΆΜΑΙ ΚΑΝΈΝΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΊΔΙΟ ΤΟ ΘΕΌ..!!!! " πυροβολεί ξανά στον αέρα και πέφτει στα γόνατα
Ξεσπάει ,κλαίει και γελάει....

Στέφανος:"θέλεις να μάθεις??θα σου πω λοιπόν.." λέει σιγάνα και κάνω μα τον πλησιάζω αλλά αγριεύει πάλι..
"ΜΗΝ ΠΛΗΣΙΆΣΕΙΣ!!!!" Λεει και σταματάω...

"Θα σου πω πως είναι... πως είναι να αγαπάς μια γυναίκα κι αυτή όχι... την αγαπάω ρε μαλακά..ΤΗΝ ΑΓΑΠΆΩ ΚΑΙ ΜΈΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΆΝΩ ΘΑ ΤΟ ΚΆΝΩ!!! ΔΕΝ ΆΝΤΕΞΑ...ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΩ..."λέει και κλαίει πιο δυνατά...
"Δεν αντέχω να ξέρω πως εκείνη..αγαπάει εσένα... τρελαίνομαι..
Κάποτε της ορκίστηκα πως δεν θα την αγγιζα ποτέ.. πως θα ήμουν ο προστάτης της ... Ο ιππότης... κι εγώ... πέθαινε από το πόνο.. ούρλιαζε και με παρακαλούσε κι εγώ ο πουστης δεν σταμάτησα... Η μικρή μου πριγκίπισσα πονούσε στα χέρια μου και προτιμούσα να την πονάω... βρωμιά... σιχαμαρα και αηδία. .. Έτσι ένιωσα..
Πότε δεν θα με συγχωρέσει... Πότε... "
Αφήνει τα δάκρυα του να πέφτουν χωρίς ντροπή.. κάτι μέσα μου λυγίζει... τον λυπάμαι...

Luke:"αδερφέ δώσε μου το όπλο...και ήρεμησε.." εκείνος τσιτωνει πάλι..

Στέφανος:"ΤΗΝ ΒΙΑΣΑΑΑΑΑΑΑΑ !!!! ΕΚΕΊΝΗ ΈΚΑΤΣΕ ΓΙΑ ΣΈΝΑ ΚΙ ΕΓΏ ΤΟ ΈΚΑΝΑ...!! " Αρχίζει και κλαίει με κραυγές...

"Όταν μεγαλώσουμε... θα είμαστε πάντα μαζί... "

"Ετσι μου έλεγε.... το μικρό μου κοριτσάκι... της αγόραζα παγωτό... πηγαίναμε βόλτες... την πρόσεχα... καθόμασταν ώρες ατελείωτες να κοιτάμε τα αστέρια και την είχα αγκαλιά... της το υποσχέθηκα...της είπα πως πάντα θα είμαι εκεί....  έφυγα  για το στρατό κι εκείνη με περίμενε ρε .... ξέρεις πως ένιωσα όταν ανταπέδωσε στο φίλι μου ?? Ένιωσα δυνατός...ένιωσα πως είχα το κόσμο όλο...  και τώρα κοίτα με Luke ... Είμαι ένα γαμημένο τέρας... και δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό...  ξέρεις.. δεν ήμουν έτσι..και ίσως όταν έμαθα πως η Μελίνα ήταν έγκυος μέσα μου τρόμαξα... τρόμαξα γιατί ήξερα πως εκείνο το παιδί θα ήταν το τέλος..και ξέρεις τι έκανα?? Έγινα τέρας... Αυτό έγινα..Πριν καν σας δω μαζί έγινα τέρας... την είπα να το ξεφορτωθεί... απλά.. Ίσως καλύτερα να πέθαινα εκείνη τη νύχτα... Τώρα δεν θα πονούσε κάνεις... και ειδικά εκείνη... την αγαπώ Luke ... στο ορκίζομαι... την λατρεύω... συγνωμη ..."τον αφήνω να ξεσπάσει...Ίσως έτσι απλα ηρεμήσει...

"Θέλω..." λέει και αφήνει την φωνή του να βγει κυριολεκτικά από τη ψυχή του... δεν μπορώ  να περιγράψω ειλικρινά πως είναι να έχεις μπροστά σου έναν άντρα και να κλάει σαν μωρό...

"Θέλω να της πεις μόνο μια φράση κι εκείνη ξέρει .... " λεει και τσιτωνει... σφίγγει στα χέρια του το όπλο...

"Πες της πως ... το αστέρι που έπεσε...δεν έπεσε για μας τελικά..."
Δεν προλαβαίνω να αντιδράσω...

ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΜ...!!!!!

Ο ήχος από το όπλο κι εκείνος να πέφτει κάτω κάνουν τα πουλιά στα δέντρα να πεταχτούν...

Τρέχω επάνω του .. πέφτω κάτω και σηκώνω το κεφάλι του... αίματα υπάρχουν παντού... πιάνω τον σφυγμό.. αδύναμος...αρα δεν βρήκε απευθείας κεφάλι.. βγάζω το κινητό και καλω....

Καμία φορά κάνουμε πράξεις τυφλωμένοι από τα πάθη μας ... πράξεις που μετανιωνουμε...

Ίσως όμως και να είναι αργά...

Ο Στέφανος πόνεσε... και επέλεξε να την πονέσει...

Ένας σφυγμός αδύναμος...κρέμεται από μια κλωστή...

Σας φιλώ αγάπες...