Chapter 25

Fabros Residence

~Jayne's POV

After we had our class, sabi ni Maisie ay magpahatid na lang kami sa limousine para hindi na maging abala sa amin kaya hinintay namin iyon na dumating. Hindi ko pa rin naman sinasabi sa kanila kung saan kami pupunta ngayon. Basta feeling ko, maliliwanagan na ako ngayon.

"Oh, he's there!" ani Maisie nang huminto na sa harapan namin ang black limousine.

Pumasok naman kaming tatlo sa loob. Nakaharap si Maisie sa amin. Inabutan naman niya kami ng snacks pero tumanggi ako at si Koby na lang din ang kumuha noon.

"May problema ba diyan?" tanong ni Maisie. "You seemed so lost simula nang mangyari 'yong insidente sa Amea Kingdom."

Tiningnan ko naman siya, "I just don't forget his face."

Hinilod naman ni Koby ang likod ko, "he must be okay now, Jayne."

Napatingin naman ako sa kanya.

"Yeah, Maisie and I can feel that you cared too much for Henric. You asked too much about. You blamed yourself of what happened. Pero hindi mo naman kailangang sisihin 'yong sarili mo eh. Henric risk himself, not yours."

"Haven't you told anything to us?" Maisie asked.

Napalunok na lang ako ng laway ko. Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa at parang ayaw naman bumuka ng bibig ko. Kinakabahan ako. Hindi ko alam pero ganito ba talaga kapag nahuhulog ka na sa isang tao at hindi mo alam kung may pag-asa ba.

"He kissed me."

They gasped. As usual, nagulat sila sa sinabi ko. Kahit ako, hindi ko rin in-expect na mangyayari sa aming dalawa ni Henric 'yon. Napatakip na lang din ng bibig si Maisie.

"Kailan nangyari?"

Napahinga naman ako ng malalim, "noong annual gathering, before he was introduce... again. We talked then he kissed me."

"So... he likes you?" ani Koby.

I shrugged my shoulders. I don't know. Nagulat na lang din ako sa ginawa niya eh, parang sinasabi niyang ginagawa niya ang lahat para sa akin at pinatahimik niya ako sa mga halik niya. I wanted to see him. Henric, I missed you so much.

Mayamaya lang din ay nagiging pamilyar na ang paligid sa akin, ibigsabihin ay malapit na naming marating ang Fabros Residence.

"Sino ba talaga pupuntahan natin?" tanong ni Koby.

"We'll meet them later." Sabi ko pa sa kanila.

"So, hindi mo pa nakakausap?" ani Maisie.

Napatango na lang din naman ako, "kaya nga gusto kong samahan niyo rin ako eh. Hindi ko alam kung totoo nga ba 'yong mga nalaman ko kay Michael tungkol kay Henric."

"Eh? Who's Michael?" Maisie asked.

"Henric's brother." Sagot ko.

"Oh, wait, are we here?" ani Koby. Sumilip naman kaming tatlo sa bintana at nakita ko na ang gates at ang signage nito sa gate. "Fabros Residence?" ani Koby.

"As in, Henric Fabros?" tanong pa ni Maisie. Tumango naman ako sa kanila. "Anong gagawin natin sa bahay nila?"

"Akala ko ba commoner siya? He lives in that fucking mansion!" Koby hissed.

"Hush, Koby!" saway ni Maisie. "I think Jayne have something to say this." tingin nilang dalawa sa akin.

I sighed, "okay... this just not about where to find Henric. This is to know who he really is."

Napakunot ng noo si Maisie. "Why do I feel something... hmm."

"Maybe, that feelings of you Mace was right. Before I was shoot by Michael, he told Henric something boggled my mind and yesterday when I visit him on the jail, he told me that Henric was adopted."

Nanatili silang tahimik sa sinabi ko hanggat sa huminto na ang sasakyan. Lumabas naman kami at pinindot ang doorbell sa gilid. Few minutes after ay may lumabas na ilang maids at lumapit sa akin.

"Fabros Residence, sino po sila?" tanong nito sa amin.

"Where Henric's classmates, is he home?" tanong ko pa.

"Wala po. Ano po bang kailangan nila?"

I look at the two of them, binalik ko ang tingin sa maid na kausap ko. "I want to meet his parents."

"Name, ma'am?"

"Jayne Bresett, his classmate."

"Be right back." Aniya at bumalik sa loob ng mansion.

"Are you sure about this, Jayne?" Maisie asked.

I nodded, "this could be the only way to know what is the truth."

"Their they are." Ani Koby.

Napatingin naman kami sa papalapit na babae. This is Henric's mother. Nakangiti naman itong nakatingin sa amin.

"Hello, how can I help you guys?" she asked.

"Ahm... can we have a talk, Mrs. Fabros?"

"Sure, come." She said.

Tumuloy naman kami sa loob ng mansion nila. Nakakabigla lang dahil kasing laki lang din ng mini mansion 'to nila Maisie. Dinala naman nila kami sa living room at ilang maids ang nagdala ng foods for us. Nagkahiyaan pa kaming tatlo pero this is not our intention. May gusto talaga akong malaman kung sino ba talaga si Henric.

"How come with a visit guys? Sorry that Henric is not around for the past few days." She said.

Napatingin naman ako kay Koby at Maisie na nasa magkabilang gilid ko lang. I took some courage for me to start talking what I had to. "Ahm, actually were not here to look for Henric because we know where he was, ma'am." I said.

Nagbago naman ang expression ng mukha niya. Mula sa mga ngiti niya ay napalitan ito ng kaba at pag-aalala.

"How?"

"It's a long story but I will make it short, Princess Verona told the king that I found the lost prince of Amea. King was hopeful to see his son, until I loses hope and my scholarship were at this. I reach out for Henric, I asked him for some help. At first, he declined everything I said and then on the day of annual gathering. He show up and told me that he will gonna be the prince just to save my scholarship."

"Oh, Henric."

"Did you know about this?" Maisie asked.

Tiningnan naman niya si Maisie, "no, I didn't. Henric didn't told anything about this until we found him on the newspaper saying that he is the prince of Amea. He couldn't be. He's my son."

"He's not your son, right?" I said.

She looked at me shocked. "I'm his mother and... he's my son. H-How could you say those things?"

"'Cause I know the truth."

"Miss Jayne, how could you say that? You're in my house. I can threw you out of my house at any moment. Just say what you want then leave."

"We will leave as we know that truth."

Nanahimik naman siya at alam kong pinipigilan niya lang din na ibuhos 'yong nararamdaman niya.

"Just like you threw Michael out of this house." Dagdag ko pa.

Napakunot ang mga noo niya sa sinabi ko, "how did you know? Did Henric tell you all of this?"

I shook my head, "no, he wasn't."

"Then who?"

"Michael Fabros, your biologically son."

Hinilot naman niya ang gilid ng kanyang ulo, "how did you know, Michael?"

"Few days before the annual gathering, my friend and I have a meeting on near central. Then a guy came in with a gun. So my friend is cop from Halliway, he tried to stop him but then Michael shoot Henric and then... me."

"Oh god, are you okay?" she asked.

Nginitian ko naman siya, "yes, I'm fine. Thank you."

Mayamaya lang ay biglang dumating ang asawa nito kasama ang isang batang babae. Tumakbo naman ito palapit sa kanya at inupo ito sa kanyang lap.

"Oh, who they are, hon?" humalik sa pisngi ang asawa nito.

"They're Henric's classmate." Sagot naman nito.

Lumingon naman muli ito sa amin, "what brought you here guys?" tanong niya.

Hinawakan naman ng asawa nito ang kanyang braso, "they know about our son, hon."

Tiningnan naman nila kami, "when?"

"Few days ago." Sagot ko naman sa kanila.

"Is kuya Henric is with them, daddy?" tanong ng batang babae.

Napatitig naman sa amin ang daddy nito at inilingan ang kanyang anak, "no, sweetie. Kuya in on a vacation now. He's going to come home soon."

"I'm excited!" ngiting ngiti na sabi ng batang babae. Bigla ko rin namang naalala 'yong sinabi ni Henric sa akin noon nang mahuli ko siyang nang-snatch at dinahilan pa niya sa akin noon na bibilhin niya nang cake ang nakakabatang kapatid niya. I never thought na ganito pala siya namumuhay.

"Alam niyo po ba kung anong ginagawa ni Michael kay Henric?" tanong ko pa.

"What with my kuya's?" the little girl asked.

"Diah..." ani ng mama niya.

"Oh, hey Diah, Kuya Koby would love to play with you." Sabi ko naman sa kanya.

"Really?" tuwang tuwa na sabi ni Diah.

"What?" ani Koby saka ko siya siniko. "Y-yes! I do love, play with me?"

Tumalon naman si Diah sa lap ng kanyang mama at kinuha ang mga kamay ni Koby at lumabas sila ng living room.

"How did you know all of this, young girl?" Mister Fabros asked.

"Call me Jayne, Mister."

"Oh, Just Randolph and Meeana." Pakilala niya sa kanyang asawa.

I nodded, "ahm, Michael tell everything." I said. "Why did you throw him out of this house?"

"That's too personal to ask, Jayne." Ani sir Randolph.

Hinawakan naman ng asawa niya ang kanyang kamay, "it's okay, Dolph. Ginawa lang namin 'yon dahil gusto namin siyang turuan maging maayos sa buhay dahil lagi na niya kaming pinipweryisyo. We cut his allowance and his atms para matuto siyang kumayod nang hindi umaasa sa amin pero nang malaman namin ang ginagawa ni Michael kay Henric ay hindi namin ito nagustuhan. We wanted to end our connection pero gustong gusto ni Henric na ibalik dito sa bahay si Michael. Hindi namin 'yon ginawa dahil iba na ang tumatakbo sa utak ni Michael. Ginamit niya ang kapatid niya sa mga kagaguhan niya. Lagi niyang pinapahamak ang kapatid niya para sa sariling kaligayahan niya."

"Pero bakit sinabi niya sa amin na kaya siya naging gano'n dahil nadivert ang atensyon niyo kay Henric na dapat ay nasa tunay niyong anak."

Tumakas ang mga luha sa kanyang mga mata, "simula ng dumating si Henric sa buhay namin. Akala namin mas magiging masaya ang pamilya dahil dumating si Henric pero habang lumalaki silang dalawa. Madalas silang mag-away at lagi naming pinagtatanggol si Henric at kusang lumalayo ang loob sa amin ni Michael." Niyakap naman siya ng kanyang asawa.

"Sinabi rin sa amin ni Michael na nahanap niyo si Henric sa labas lang ng bahay niyo." Sabi ko pa.

"Yes, 18 years ago we had our vacation on Halliway."

Halliway.

"Gabi noon nang makarinig kami ng iyak ng baby. Noong una, akala namin sa TV lang na pinapanood namin 'yon hanggat sa dalhin kami sa labas ng pinto. Nakita namin ang isang batang lalaki na nasa loob ng basket. May nakaipit sa lampin nito na isang papel na nakasulat na Baby Henric."

"Then, he could be the real prince?" tanong naman ni Maisie.

"We do not know." She said.

Napatingin naman ako sa relo ko. Mag-gagabi na pala.

"Thank you for welcoming us here." Sabi ko sa kanila.

"We mean to know you, Jayne and Princess Maisie."

We bid a goodbye to them. Nagpaalam na rin si Koby sa nakakababatang kapatid ni Henric. Hinatid naman kami ni Maisie sa mga bahay namin. Pagkarating ko sa apartment ay nakapatay ang ilaw, kinuha ko ang spare key ko at binuksan ko ang pinto. Pagkabukas ko ng ilaw ay walang tao, as usual. Dumiretsyo naman ako sa kwarto pero wala naman doon si mama. Mga ganitong oras ay nakauwi na sila sa bakery pero bakit hanggang ngayon wala pa rin si mama.

Nang makarating naman ako ng sala ay isang puting papel ang nakita ko sa center table. Nanginginig ang mga kamay kong kinuha ang sulat na 'yon. It's my mom handwritten.

Jayne,

I can't say to you how much I would love to go back to Halliway. Surely, while you were reading this, I'm on my way to Halliway now. Please, don't follow me because you'll be alone. I will miss you. Study well, my daughter. I know you will find soon who you really are. I love you.

My tears fell from my eyes. Why people always leave behind my back when I needed them? Why?