Chapter 22

False Alarm

"Here, Jayne." Inabot naman ni Leonard sa akin ang baso. Agad ko naman iyong naubos sa isang lagukan ko. "Are you now okay?" tanong pa nito sa akin.

Patuloy lang si Maisie sa paghagod sa likod ko. Tumango naman ako sa kanya kahit deep inside of me ay hindi ko alam kung anong gagawin ko. We headed to the Williams Mansion matapos mangyari ang insidente kanina. Lahat ng royals ay umalis na pagkatapos ng mga nangyari. Sino ba naman kasing hindi magpa-panic kung makita mo harap-harapan ang taong nilagay mo sa delikadong posisyon at makikita mong sinaksak mula sa likod? I can see the pain and shocked on Henric's eye nang mangyari iyon.

"Please anyone tell me kung anong nanyayari dito? Bakit niyo sinabing hindi totoong prince si Henric?" ani Leonard.

"It was Verona's fault at first." Maisie said.

"When we had a visitation on the castle, sinabi ni Verona sa king na alam at nahanap ko na ang prince and king was looking forward to come at the day na mangyayari 'yon and here it is. Wala naman talaga sa plano ko na isama si Henric dito pero siya rin 'yong lalaking pwede akong tulungan pero ginive-up ko na 'yong thought ko na 'yon and we ended up on his decision." Buntong hininga ko pa. Ramdam ko naman 'yong pagkalungkot din nila sa nangyari. "Ayoko sanang gawin niya 'yon pero he insist."

Naliwanagan naman silang magkapatid sa nangyari at kinabahala din nila 'yong mangyayari kung malaman man nila na hindi pala totoong prince si Henric pero from what they see kanina, from the birthmarks and looks. Hindi naman daw imposible na pwedeng related silang dalawa. Pero mali pa rin, Henric was came from a commoner family at hindi naman mangyayari 'yon.

He is just a turn out prince. May dahilan kung bakit naniwala ang hari sa mga kagagawan namin.

"Guys, I've got some informations." Mabilis na lumapit sa amin si Koby galing sa labas ng mansion. Kinausap niya ang mga kaibigan niya doon at kung ayos na nga ba ang kalagayan doon.

"Spill it, kid." Sabi ni Leonard.

Napangisi na lang din naman si Koby, "the king and Henric leaves the castle at nagpunta daw ito sa safe house nila somewhere beneath the island at hindi nila sinabi kung saan iyon."

"How about Verona's father? Nahuli ba sila?" tanong naman ni Ingrid.

Umiling naman si Koby, "that's the bad news I got, they got away."

"Kasama si Verona?" tanong ko pa.

Napatango naman si Koby, "as what Sebastian said, tumakas ang mag-ama at walang may alam kung saan sila nagpunta." Aniya.

"Amea just destroyed... again." Ani Maisie. Napatingin naman kami sa kanya at nabalot ng pagtataka ang expression ng mukha namin. "This is not the first time na may mangyaring gulo sa Amea, if we all know nangyari na 'to during the king father's era. Siguro if those things weren't happened, hindi magkakagulo ang Amea ngayon."

"What you know what we didn't know, little sister?" her brother asked.

Umayos naman siya ng pagkakaupo niya, "I once heard it from our parents, that's what the king said earlier, a forbidden love between a commoner and a royal."

"Did you just sneak out to our parents?" takang tanong ni Ingrid sa akin.

"I just wanted to know if they had some findings on her." ani Maisie.

"Her?" taka kong tanong sa kanila.

Natahimik naman silang tatlo. Walang salita na nilabas mula sa kanilang mga bibig. Binali na lang din naman ni Koby ang katahimikan na namumuo sa paligid namin.

"I should get home now, Sebs and Dan will took their off today." Aniya.

"Ako rin, uuwi na ako." Sabi ko naman.

"Then we'll send you home." Ani Maisie. "Papatawag lang namin ang driver... kuya." Agad namang kinuha ni Leonard ang kanyang phone at tinawagan ang driver at ilang saglit lang din naman ay naghihintay na sa labas namin iyon.

Sumabay si Leonard sa amin, sabi niya ay dadaanan siya sa private hotel na pinag-stay-an ng Kauffman Family. Pansin ko naman ang medyo awkward na atmosphere sa pagitan ni Koby at Leo. 'Cause all we know na they fall on a same girl.

"Tell me about something you and Emily before you step out this car." Sabi ni Leonard.

Napangisi naman si Koby, "what should I tell about? Meron ba?"

"Yes, she told me she knew you before, so tell me."

"You can asked her, why me?" pabalik na tanong ni Koby.

"A man to man talk, kid." Leonard said. "Why her?"

And the cars stops, and Koby still don't answer Leo's question or as if he will spill something about their past. Gusto ko rin malaman kung anong nangyari sa kanila noon. I know it wasn't a great love story for them but why they met again? Ang liit nga naman talaga ng mundo.

"Hey, answer me." Pagpilit pa ni Leo.

Koby laughed, "you ask her, she knows a lot." Saka siya lumabas ng sasakyan, "oh, thanks for the ride." Aniya saka sinara ang pintuan ng limousine. Muli namang umandar ang sasakyan at tinahak na ang daan kung saan ako nakatira.

"Hey... Jayne."

I just jumped out of my sit dahil sa gulat ng bigla niya akong tawagin. Nakakataranta pala kapag gano'n ka-tense 'yong nakikita mo. And still, hindi pa rin mawala sa isipn ko 'yong senaryong napatingkayad na lamang si Henric sa pagpasok ng swiss knife sa kanyang likod. It hurts, I know.

"W-why?" I asked, my voice trembling.

Natawa na lang din siya, "don't be afraid of me, I don't bite." Aniya. Pinalitan ko naman ng ngiti ang kabang bumabalot sa mukha ko. "Where do you come from?" he asked.

"I-I came from Halliway, that's the place where I've grown with my mom."

"Mom? No dad?" he asked.

I nodded, "yeah, just mom." I smiled. "Actually, not my biological mom. She adopted me when I was a baby, that's why I know. Hindi niya masyadong kinkuwento sa akin kung anong nangyari sa akin noon—oh, where here!" sabi ko nang mapansin kong nasa labas na kami ng apartment at huminto naman ang sasakyan. "Thank you, Prince Leo. Ingat."

He just nodded and the limousine leaves.

Pumasok naman ako sa apartment, nagtaka naman ako ng nakabukas ang pinto kaya dali dali naman akong pumasok sa loob at nakita ko doon si mama na nakaupo sa sofa. Nang makita niya ako ay agad siyang tumayo sa pagkakaupo at mabilis akong niyakap.

Napakunot noo na lang din naman ako. She release me as she cupped her hand into my face. Kitang-kita ko naman sa mukha ni mama ang pag-aalala at takot. Kinutuban naman akong baka alam niya kung anong nangyari dahil kung hindi, papagalitan na naman niya ako. Lalo na nang hindi ko sinabi ang totoo na sa Amea Kingdom pala ako pumunta.

"Are you okay?" she said, her voice is trembling and so weak. Parang iiyak na rin si mama.

I let a laugh out, "I was okay, mom." I smiled, feel guilty.

"No, you're not." She then let go of me. Doon ko lang naramdaman 'yong kaba sa mga sinabi niya. She walks back and forth habang hawak hawak ang kanyang noo. "What are you doing, Jayne?! You lied to me!"

"Mom, s-sorry..."

"You've always sorry for yourself, Jayne. Hindi mo inisiip kung anong mangyayari sa ating dalawa. Jayne, keep your head out of this thing. Nasaktan ka ba? Anong nangyari?" I can still feel the longlines on her voice. Kahit ganyan naman si mama sa akin, she always cared for me. Always.

Napaupo naman ako sa sofa, "the prince was stabbed."

"W-what? P-Prince?" naguguluhan niyang tanong sa akin.

"Yes, the prince was stabbed by the king's brother."

"Why? Why did he do it?" tanong ni mama sa akin.

Napatingin na lang din naman ako sa kanya.

She shook her head, "oh, I'm sorry Jayne. Kung alam ko lang talaga na doon ka pupunta ay hindi na kita papapuntahin."

Napakunot noo naman ako, "ma, paano mo nalaman na nasa Amea Kingdom ako?"

"You're friend, he's in on a white suit, I can't remember his name but she's looking for you pero sinabi ko umalis ka na dahil sinundo ka na ni Maisie. And I find out na wala pala talagang kung anong meron kila Maisie. She's a royal at nasa annual gathering siya and that thought makes me nervous, Jayne. Umalis ang kaibigan mo at pumunta na sa castle." Ani mama.

And still, this was my entire fault. He did this because of me. I remember the kiss he gave to me. Alam kong may pinaparating siya doon at nasagot naman 'yon sa utak ko.

"Jayne, are you okay? You seemed so lost." Mama said.

Naramdaman ko naman ang pag-init ng gilid ng mata ko, "oh, I'm just tired. I need to rest."

"Maybe, you should, Jayne." Hinatid naman ni mama sa kwarto. Hindi ko na inabala ang sarili kong magpalit ng damit, hindi ko kayang kumilos habang sariwa pa rin sa utak ko 'yong mga nangyari kanina. He would never be stabbed if I didn't please him, I pushed him, being friend with him (I don't know if I were a friend to him) and all I did, he let suffer from what I had done.

I blamed myself. It's not with Verona, yes, she started everything or it still was their plan. Kaya ba nila pinapahanap sa akin ang prince is that to kill? Para hindi ito pumalit sa throne ng king, that they would took the throne and Amea as well. Na-trap pala ako sa isang plano na kung saan may isang taong mapapahamak. I never knew na gano'n ang mangyayari, ang lagi ko na lang kasing iniisip ang scholarship ko.

Kasi ayoko nang bumalik ng Halliway. My life wasn't there. Nandito ang buhay ko hindi ko inakala na mas gugulo pa pala ang lahat dito.

Nagising lamang ako sa katok ng kwarto. Napahinga na lamang ako pagkaupo sa kama. Tumuloy naman ako at binuksan ang pinto ng kwarto. Nakita ko naman si Damon na naka black leather jacket.

"Saan ka pupunta?" tanong ko sa kanya.

"Oh, babalik na ako sa Halliway." Aniya.

Napatango na lang din naman ako sa kanya. "Ingat ka, balik ka ha."

He nodded as well, "ikaw, ayos ka lang ba? Nalaman ko 'yong nangyari, what happened to Henric? Nasaan na siya ngayon?"

"Ayos lang ako pero hindi ko alam kung ayos lang din ba si Henric. He was stabbed."

"I heard, Jayne. Anong nangyari bakit siya ang naging prince? I knew that you would give up your scholarship dahil hindi mo nahanap ang kailangan nila, but turns out what?"

I sighed, "a mess."

He breath, "he's going to be okay, Jayne. Babalik ako agad ito to help you."

I patted his shoulder, "Thank you Damon."

"What friends are for." He said, niyakap naman niya ako. "I guess this is a good bye for now, we'll soon each other again, right?"

"Right."

"I have to leave, baka maiwanan pa ako ng ferry."

"Take care, Damon."

"You too, Jayne." He said as he wave walking through out the door.

Napabuntong hininga na lang din naman ako.

"Jayne." Napatingin naman ako na kakapasok lang ni mama sa pinto. "I saw Damon, babalik na pala siya ng Halliway. I wish I could be there too." She said.

"Soon ma, will have a visit." Ngiti ko pa sa kanya. "Bakit wala po kayo ngayon sa bakery? Something up?"

Umiling naman si mama sa akin, "wala naman, inaalala lang kita."

"You don't have to worry about me, mom. Ikaw po, may problema ka po ba?"

"Oh, don't mind me." She said, chuckles.

Nilapitan ko naman siya, "ma, tell me, I'm your daughter isn't it?"

Nilingon naman ako ni mama, "I saw on the newspaper, your friend... Henric."

Napayuko na lamang ako.

"Is he the prince?"

Kita ko sa mga mata ang kanyang mga nangingilid na luha ng tumingala muli ako saka ako umiling, "hindi po."

Agad na bumagsak ang kanyang mga luha. Sa hindi ko alam, pinanood ko lang siya sa gano'n. Hanggat sa tinusok na rin ang puso ko at niyakap ko siya.

"Ma, bakit po ba? Ano po bang meron?"

She shook her head, "you shouldn't have to know."

I cupped her face with my hands, "mom, tell me. What is it?"

She wears smiles behind from her tears, "false alarm, pumasok ka na."

I just sighed of that thought of it. Nakakaloka si mama.