Chapter 2

Amea University

Nagising na lang ako sa pagyugyog ni mama sa akin. Dahan dahan ko namang minulat ang mga mata ko, as in, pagkadilat ko din ay nanlaki ang mata ko nang makita ko ang suot ni mama. Hindi ko natatandaan na nilagay ko sa bag 'yon pero mukhang siya ang nag-ayos kaya hindi ko napansin. Sinuri ko naman ang damit niya, ang gara. Naka-chin up pa siya, napailing na lang din ako. Ano bang nangyayari kay mama?

"Go get yourself ready Jayne, malapit na tayo sa Amea." Aniya.

Sinilip ko naman sa bilog na bintana at mukhang ilang minuto na lang din ay makakadaong na ang ferry sa Amea.

"Pero why you wear something like that, ma?" taka ko pang tanong sa kanya.

"Where on Amea, you must be presentable atleast." Aniya habang inaayos ang iba naming kagamitan.

Napabuntong hininga na lang din ako at kinuha ang mga gamit panligo ko.

So, the main reason we got to Amea is because on my scholarship sa Amea University which is prestigious school where few people or rich people can afford. Mga labinglimang minuto nang matapos akong maligo. I wear my usual clothes, jeans and a shirt pero pagkalabas ko nang banyo ay sinalubong naman ako ni mama ng isang dress; more like casual light pink dress.

"Do I have to?" I grunt.

Tinanguan naman ako ni mama, "yes, people on Amea are far from what we wear on Halliway. Amea had a king and queen, they rule this place." she said. "Sige na, Jayne. Magpalit ka na."

Napabagsak na lang tuloy 'yong balikat ko sabay pasok ulit sa loob ng banyo para magpalit ng damit. Hindi ko alam kung saan nakuha ni mama 'to at hindi ko alam kung saan niya pinagsisiksik sa bag na dala namin. She wears this wrap around dress na kulay dark blue. She's so elegant to that dress, ano kaya sa akin?

So pagkalabas ko nang cr ay tiningnan ako ni mama mula ulo hanggang paa. Nginitian naman niya ako, isa lang din ang ibigsabihin no'n na nadala ko nang maayos ang dress na binigay niya.

Mayamaya lang din ay dumaong na ang ferry sa Amea. Kinuha ko naman ang maleta at ang bag na dala namin, pagkalabas namin ng kwarto ay bumungad naman sa akin si Koby with his black suit at white tshirt inside.

He smirked as he saw me, "one of a kind, Jayne."

I smiled, "As well as you, Koby."

He nod, "well, see you around!" he waved at me at gano'n din naman ako.

Tumuloy naman kami ni mama palabas ng ferry. Hindi ko na naman kinabigla 'yong damit ng taong bumababa ng ferry. They were so elegant on their dresses and coats. At mula sa kinatatayuan ko ay kitang kita ko na ang kaharian ng Amea.

"Jayne, I have to talk to you when we got home." Mom said to me.

Napatango na lang din naman ako sa kanya.

So ayun, hinanap namin sa napakalaing lugar nang Amea ang matitirhan naming bahay. Then we found it, far from the castle but few blocks away to the Amea University. Isang apartment ang tinuluyan naming dalawa kung saan ang mga kapitbahay namin ay from other country din na dito na nanirahan.

Habang nagliligpit naman ako ay biglang sinarado ni mama ang kurtina ng binata kaya medyo dumilim ang paligid.

"Ma, ano ba kasi 'yon? Simula kanina pagkagising ko, ang weird mo na ma, sorry pero 'yon talaga 'yong napapansin ko ma eh."

She sighed, "I know Jayne, this place means so much to me. I've grown here pero isa lang ang babala ko sayo, Jayne, don't ever enter that kingdom. Don't talk to them." She said.

Napaupo naman ako sa kama, "ma, nandito tayo sa Amea para sa pag-aaral ko. At saka, wala namang chance na makapasok ang isang commoner sa kaharian nila."

"Heard of—" magsasalita pa sana si mama pero tumayo na ako.

"Ma, I'm tired hearing those history of the commoner's child. Basta ma, nandito ako para mag-aral. Saka ma, try to search for your lost child."

"Ikaw lang ang anak ko, Jayne. Ikaw lang." aniya.

Simula noon, hindi na ako nagsalita muli at i-open ang topic tungkol doon. Hindi ko talaga alam kung anong dahilan para pagbawalan ako ni mama na pumasok sa Amea castle dahil in the first place, hinding hindi naman ako makakapasok. Only royals can.

Mayamaya lang ay nakatanggap ako nang notification sa email ko na kung nasa Amea na daw ako ay pumunta ako ng Amea University to take the entrance exam. So, nagpaalam naman ako kay mama na pupunta ako nang Amea University, dala dala ang requirements ko ay tinahanak ko ang daan papunta sa bagong paaralan na papasukan ko.

So, this place was far from Halliway. Kung sa Halliway ay maraming tao at sobrang kalat ang mga tindero't tinder, dito sa Amea ay iba. May disenteng pamumuno ang bawat isa. Makikita mo talagang maunlad ang lugar na 'to. Kaya tinawag na Richest Kingdom.

"Jayne!" napahinto naman ako nang biglang tumawag ng pangalan ko. Ang nakakagulat lang, wala naman akong kakilala dito maliban sa grupo nila Koby. And I wasn't wrong, humahangos na palapit ito sa akin. "Amea University?" sa tanong niya kaagad na iyon ay na-curious kaagad ako.

"Ikaw din?" taka kong tanong, pinakita naman niya sa akin 'yong brown folder kung nasaan nakalagay din ang mga requirements niya. "Hindi mo man lang sinabi na mag-aaral ka rin pala dito."

"So am I." he smirked. "Sabay na tayo?"

"Sure." Ngiti ko pa sa kanya.

So dahil ilang lakaran na lang din naman ay narating na namin ang 20 feet gate ng Amea University. Hindi namin nakikita 'yong nasa loob dahil sa taas din ng wall na nakapalibot sa University pero mas mukhang magugulat talaga kami kapag nakapasok na kami sa loob.

Mayamaya lang may lumabas mula sa isang maliit na gate, isang guard.

"ID's?" tanong nito sa amin.

Nagkatitigan naman kaming dalawa ni Koby at sabay na inilingan ang guard.

"We're here for entrance exam po kaya wala pa kaming ID." Ani Koby.

"Okay, may sasalubong sa inyo diyan sa loob." Ani ng guard ng makapasok kami sa loob.

After that, halos mabighani naman kaming dalawa ni Koby nang makita namin kung gaano kalawak ang Amea University.

"New comers?" may bigla namang sumulpot sa gilid naming dalawa ni Koby na babae. Mukhang professor siya sa ayos ng kanyang pananamit.

"Yes ma'am." Sabay pa kaming dalawa ni Koby.

"Come with me." So ayun, sumunod naman kaming dalawa ni Koby sa professor na ito na hindi namin alam kung saan dadalhin. "I'am Professor Danzella, head of the guidance council. As a new comers or incoming students of Amea University, you will take the entrance exam first then after that, fill up whatever form you'll have to." After ng ilang liko liko ay mukhang narating na namin kung saan niya kami dadalhin. "Enter the room and after you have your result, submit it to my office. See you later." She said as she leaves us in front of this room door.

Nauna namang pumasok sa loob si Koby at sumunod naman ako. Tumuloy kami sa desk ng nakaupong prof sa harap no'n at inabutan kami answer sheet at questionnaire. I'm so not prepared for this kaya siguro bahala na sa mga isasagot ko. Malaki rin ang room, ang gara, sosyal na sosyal ang datingan. Para kang isang prinsesa, walang electricfan dahil napapalibutan ng lamig ng aircon ang paligid.

So as we take the entrance exam, inabot din ako nang dalawang oras para matapos ang lahat ng katanungan. So as Koby, sabay lang din pala kami natapos. Agad naman namin pinasa ang answer sheet namin pero pinaghintay kami saglit dahil ibibigay din kaagad ang result.

"From 150 questions, you must pass atleast 75." Sabi ng professor na nasa harapan namin ngayon, "so if your fail to do it up to 75, then you're not going to proceed any requirements in this University... oh, so! Here's the result." Aniya.

Unang binigay ng prof ang score sheet ni Koby at halos manlaki naman ang mata niya nang makita ang score niya, "I passed." When he said those words, nakahinga siya nang maluwag ako kaya? "I got 129 Jayne." He smiled like he won a lottery.

Syempre, it's an opportunity to study here sa Amea University lalo na kung scholarship handler ka pa.

Napansin ko naman ang pag-ngisi ng professor nang iabot nito sa akin ang score sheet ko. "Not bad, miss Bresett."

Napakunot noo na lang din naman ako sa sinabi niya. Kaya naman ng tingnan ko ang score sheet ko, halos matanggal 'yong tinik sa dibdib ko. I passed.

"I got 76, Koby. Atleast..." hingang malalim ko pa.

"So," tumayo ang professor sa harapan namin. "Congrats to the two of you, Mr. Keithly and Miss Bresett, welcome to Amea University." Pagbati naman nito sa amin at kinamayan pa kaming dalawa ni Koby. "Now, please proceed to Ma'am Danzella to submit your score and all of your requirements. Congrats, students." She said.

Pagkalabas naman namin ng room na iyon ay bigla kaming nagka-akapan ni Koby. At ang awkward lang nang marealize namin na yakap yakap namin ang isa't isa. Kaya naman tumuloy na lang kami sa paghahanap ng guidance office kung nasaan si Ma'am Danzella.

There were five buildings at isa na doon 'yong kaninang pinasukan naming room, so mapupunta naman kami sa isa pang building kung saan naka-locate ang guidance office. Actually, magkakadugtong ang lahat ng building. Aircon ang hallway pero may sliding glass window pa rin ang paligid.

Nang mahanap din naman namin ang guidance office ay tumuloy na kami sa loob.

"Please take your seat new comers." She said.

Naupo naman kaming dalawa ni Koby sa harap ng wooden desk at magkaharap kami ni Koby pero mayamaya lang ay biglang bumukas ang pinto ng office at pumasok ang isang babae. Agad akong napatingin sa suot niya at sa mukha niya, she's so perfect.

"Oh, what would I do for you Miss Lambert?" sabi ni Ma'am Danzella.

"Well, I'm just here for me to see my record." She said, politely.

Umayos naman ng pagkakaupo si Ma'am Danzella, "oh, that's what you came for Miss Lambert. Oh, good thing to know that you have a good record still." She smiled. "Any thing?"

At sa pagkakataong iyon naman ay napatingin ang babaeng ito sa amin, "who are you?"

"Oh, new students, Miss Lambert." Sabat naman ni Ma'am Danzella.

She just rolled her eyes looking at us, "I'm Verona Lambert, and be good at me." She smirked at she leaves the room.

Natahimik kaming lahat sa loob ng guidance office.

Naglakas loob naman akong magtanong, "sino po ba siya?"

"Lambert Family is some what related to the royals." As she said those words, napalunok na lang din kami ng laway. "But Verona Lambert, the youngest daughter of the king's brother, is some how the evil." She said. "So, just don't mind her existence." Aniya.

Napatango na lang din naman kami sa kanya.

"Give me your envelopes." She said as we handed over it to her. Agad naman niyang sinuri ang profiles namin. "Two commoners with given scholarships, I didn't expect it." She said as she sighed. "Good to know that you passed the entrance exam. Next week, starting Monday, Amea University is open for another school year. See you..." aniya. And handed over mini book to the both of us, "the rules and regulations of Amea University is indicated on that mini book. The books you needed is available on our bookstore and of course, the Amea uniform." Aniya.

"Saan po namin mabibili ang uniforms?" tanong naman ni Koby.

"At the end of this hallway, you'll see the Clothes shop."

Wow ha, clothes shop? Saan ka makakakita ng University na may sariling clothes shop?

"Thank you students, see you around."

Lumabas na din naman kaming dalawa ni Koby ng guidance office at dinirestyo ang daan papunta sa clothes shop.

"Ano bang masama kung dalawang commoner na may scholarship ang papasok ng university sila? Big deal ba?" takang tanong ni Koby.

I shrugged, "kasi nga naman only few can enter this university, kahit 'yong nakatira na dito sa Amea, kakaunti lang din ang may chance na makapasok. Only rich people or related sa royals as what ma'am Danzella said."

"Sabagay, atleast, we passed the exam." Ngiti pa niya sa akin.

So pagkarating namin sa clothes shop. Ito na naman ako, nabighani na naman ako dahil sa laki ng loob. Para kang nasa isang mall pero most of it, university uniforms ang nakahilera. Dumiretsyo naman kaming dalawa ni Koby sa front desk at pinaghintay kami saglit kinuhaan kami ng sizes ng uniforms namin.

Pagbalik ay inabot na sa amin ang mga uniforms namin, three pairs or blouse and skirt. At halos lahat ay perfectly fitted sa akin.

"Well, you're still one of a kind."

"Oo na, Koby." Ngisi ko pa sa kanya.

We didn't bought those uniforms dahil kasama pala iyon sa scholarships namin, so kapag walang scholarship. One pair will took 100,000. Hindi ko alam kung anong sinulid ang ginamit at makina para lang matahi ang ganitong uniform. Nakakaloka.

Nang matapos naman kaming lahat sa aasikasuhin ay naghiwalay na rin kaming dalawa ni Koby nang daan dahil pupuntahan pa daw nito ang mga kaibigan sa kanina nilang pinagtatambayan.

Habang naglalakad ako pauwi ay isang lalaki ang nagpapako ng paningin ko.

Isang lalaki na pinahinto ako sa tabi ng kalsada.

Hanggat sa may nabunggo itong babae na mukhang mayaman ay dali dali rin naman siyang nag-sorry. Hindi ko alam pero biglang nagtama ang mga mata namin at mabilis siyang kumaripas ng takbo... ay takte! Snatcher!