Hoi, ik ben het, Helena Hale. Ik weet het, het is een verschrikkelijke naam. Iedereen noemt me Lena. Ook niet geweldig, maar het klinkt al stukken beter.
Ik zal mijn leven even kort samenvatten. En geloof me, dat is nogal wat dus ga er maar even goed voor zitten.

Ik, Lena Hale, werd geboren op 7 juli 2002. Ik ben nu dus zestien jaar, fysiek dan. Geestelijk.... nou laten we het daar maar niet over hebben. Mijn bff is Milo Lewis. Ik weet het, het is raar dat een jongen en meisje bff's zijn, maar I don't care. Onze moeders waren bff's al lang voordat ze de term bbf's bedachten.

Sinds mijn eerste verjaardag ben ik beste vrienden met Milo.
In de jaren die volgde haalde ik kattenkwaad uit met Milo. Niet echt kattenkwaad. Meer zoiets als verf morsen op de nieuwe auto van mijn vader -het was per ongelijk, echt waar- of Liams hele kamer vullen met bekertjes met water -oke dat was niet per ongelijk-. En wat we vooral deden was American football spelen. Hele dagen lang. Ik hield van die sport -nog steeds trouwens-. Onze moeders hielden er ook van, maar mochten nooit bij een team, omdat er geen meisjesteams bestonden -en die bestaan nog steeds niet-.

Oja laat ik jullie even voorstellen aan Lewis, zoals we Liam noemen, omdat hij net als ik zijn voornaam haat. Lewis is Milo's oudere, irritante broer. Ik haat hem. Dacht ik....
Rond hun tiende en twaalfde -want Liam is twee jaar ouder- gingen Milo en Liam bij het schoolfootball team. Natuurlijk wilde ik daar ook bij, maar raad eens.... ik ben een meisje en meisjes mogen niet in het football team. Ik was er kapot van. Milo hielp me eroverheen te komen door nog meer samen te footballen. Ik werd beter en beter, maar mocht nog steeds niet bij het team. Balen. En dus meer oefenen met Milo. En af en toe met Lewis, hij is een soort football god, hij is mega goed.

Op mijn twaalfde kreeg ik mijn eerste bh, van mijn moeder, niet dat ik hem nodig had, maar Milo en Liam hadden in ieder geval weer iets op heel de tijd grappen over te maken. Ik ging langs bij het football team, maar zonder succes.

Op mijn dertiende werd mijn moeder ziek, heel ziek. Ook kwam ik erachter dat Lewis toch wel meeviel. Ik bedoel hij was nog steeds een player, agressief en irritant, maar toch.

Toen ik veertien was had ik die bh eindelijk écht nodig. Yes! En een minder leuk detail, ik maakte kennis met mijn maandelijkse periode.
Ook hier werden grappen over gemaakt, maar ik trok me er niks van aan.
En bovendien kwam ik erachter dat ik misschien een heel klein beetje verliefd was op Liam, maar ik zette hem al bijna meteen uit mijn hoofd. Veel te hoog gegrepen. En oja, ik ging langs bij het football team, maar werd afgewezen.

Toen ik vijftien werd stierf mijn moeder. Ik zat dagen aan huis gekluisterd maar gelukkig had ik mijn vader en Milo nog die me erdoorheen sleepten. Natuurlijk mis ik haar nog steeds. Heel erg. Ik ging langs bij het football team, maar verrassing.... ik werd afgewezen.

Op mijn zestiende herinnerde ik mezelf er weer aan hoe knap Lewis eigenlijk is -heel knap dus-. En ging ik langs bij het football team. En raad eens! Met succes! Na een goed gesprek met de coach mocht ik bij het team. Natuurlijk duurde het even voordat ik werd geaccepteerd door de jongens, behalve door Milo dan.

Omdat de coach en de jongens dachten dat dat het gedoemd was om te mislukken stelden ze samen tien regels op. 'The Ten Game Rules' zoals wij ze noemen. Ze hangen op een grote poster tussen de scheiding van de jongens-en de meidenkleedkamer. Ik heb ze uit mijn hoofd geleerd, voor geval van nood.

Regel nummer één: Nooit in elkaars kleedkamers komen, behalve voor een team bespreking of noodgeval.
Deze regel is simpel en nogal ondoordacht, want ik noem alles een noodgeval. Maar geen zorgen, ik kom niet in de jongens kleedkamer als ze omkleden of douchen en zij niet in de mijne.
Regel nummer twee: Kom altijd naar de trainingen en wedstrijden. Geen uitzondering.
Prima regel, maar een beetje irritant als ik ziek ben.
Regel nummer drie: Lena mag de jongens nooit lastig vallen met haar maandelijkse problemen. Of andere vrouwelijke problemen.
Bijzonder creatief gevonden coach.... Maar geen zorgen, ook dit gaat me aardig af.
Regel nummer vier: Geen meidenpraat op of om het football veld.
Regel nummer vijf: Geen enkele jongen kijkt naar Lena's vrouwelijke vormen of raakt haar aan.
Ja, het staat er echt. Deze regel bestaat en echt en geloof me, dat is maar goed ook.
Regel nummer zes: Ga op een vriendschappelijke manier met elkaar om.
Regel nummer zeven: Relaties binnen het team zijn niet toegestaan.
Regel nummer acht: Lena kijkt niet naar de jongens alsof het jongens zijn, maar alsof het teamgenoten zijn.
Deze regel is erg moeilijk te volgen, -vooral met Liam Lewis als teamgenoot- maar ik doe mijn best.
Regel nummer negen: Wees blij voor elkaars succes.
Regel nummer tien: We zijn een team. Help elkaar. Altijd.

Laten we zeggen dat ik ermee heb leren leven.

En nu, op dit moment in mijn leven. Loop ik richting het veld met mijn team, The Blue Vikings, voor de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Ik ga dit rocken!

Welkom bij mijn nieuwe boek 'The Ten Game Rules'.
Ik hoop dat jullie het wat vinden.
Over ongeveer een week ga ik beginnen met het updaten van de hoofdstukken. Waarschijnlijk twee per week. Denk ik. Ik heb geen idee eigenlijk haha.

Oja bekijk ook even de trailer en 'The Ten Game Rules' bovenaan dit hoofdstuk. ;)
Ik weet dat de trailer slecht is, maar ik wilde eens proberen er eentje te maken dus tada! Hier het resultaat.

Nog een vraagje voor jullie;
Is het een beetje duidelijk met de namen?
Zo niet:
Hoofdpersoon: Helena Hale (ook wel Lena)
Bff: Milo Lewis
Broer Milo en crush Lena: Liam Lewis (ook wel Lewis)
Lekker ingewikkeld haha

Oke genoeg gepraat
Thnx voor het lezen!
Xxx