'Dit is al de tweede keer in twee dagen Hale' bromt coach.
Ik knik schuldig en ontwijk zijn priemende blik.
Ik zit alweer op zijn kantoor, maar nu samen met Milo en voor een andere reden.

Coach heeft namelijk gehoord dat Milo en ik tot bal prins en prinses zijn gekroond en zoals hij het zelf zegt: 'Liefde maakt zwak en zwaktes kan ik in niet gebruiken in dit team'.

'We hebben niks' legt Milo uit, maar aan Coachs schampere lachje te zien gelooft hij er niks van. 'En waarom zijn jullie dan tot bal prins en prinses gekroond?'.
Ik zoek zenuwachtig naar woorden. 'Omdat....'.
'De mensen op het bal dachten dat we een stel waren' vult Milo me aan.
'Maar dat zijn we niet'. Mijn stem klinkt alles behalve zeker.

Coach tikt met zijn vingers op het bureau. Hij kijkt ons twijfelend aan. 'Oke, ik geloof jullie, maar dit is absoluut jullie laatste waarschuwing!'. 'Als er nog één keer een regel verbroken wordt dan-'.
'Maar we hebben geen regel verbroken!' Praat Milo door hem heen.
Coach geeft hem een waarschuwende blik. Hoe haalt hij het dan ook in zijn hoofd om door Coach geen te praten?
'Als er nog één keer een regel verbroken wordt dan liggen jullie uit het team!'.

Milo zucht en rolt met zijn ogen. Ik geef hem ongezien een trap onder tafel.
'Natuurlijk Coach, bedankt' zeg ik in de hoop dat hij het ons vergeeft.
Ik wil opstaan, maar Coach gebaard dat ik moet blijven zitten.

'Wat nu weer?' Bromt Milo. Ik geef hem weer een trap en hij kijkt me met een boos gezicht aan. 'Waar is dat toch steeds goed voor?'.
Coach kijkt van Milo naar mij en ik schenk hem een flauwe glimlach.

'Hoe dan ook, ik wilde jullie de selectie voor het volgende seizoen meegeven, zodat jullie die aan het team kunnen laten zien'.
Mijn hart slaat een slag over. De selectie voor volgend seizoen! Dan bedenk ik me iets.
'Is het niet de taak van de captain om de selectie aan het team te laten zien?'.

Coach lacht. 'Vandaar dat ik hem aan jou geef Hale'.
Mijn ogen worden groot. 'Echt? Meent u dat?!'.
Coach knikt en ik kan een klein vreugdekreetje niet onderdrukken.

Coach geeft me een papier met daarop alle namen. Ik bedank hem en loop enthousiast het kantoortje uit.
'Sta ik erop?' Vraagt Milo me wanneer we buiten staan. Ik zoek op het formulier naar Milo's naam.
'Ja, maar je zit wel op de bank komend seizoen'.
'Hmm, daar kan ik mee leven' antwoord hij lachend. Ik lach terug. We weten allebei dat hij blij moet zijn dat hij überhaupt bij de selectie zit.

We lopen samen naar de jongenskleedkamer. Milo gaat me voor en roept dan dat ik ook kan binnenkomen.
'Wat moet je?' Vraagt Tristan me.
'Ik heb de selectie van Coach gekregen' vertel ik tegen het team.
'What the fuck?' Mompelt Stan. Ik heb geen idee waarom hij zo raar reageert.
Sinds ons "accident' van gisteren mag ik hem nog minder. 'Ehm pardon?' Zeg ik geïrriteerd.
'Dat betekend dat Lewis gepasseerd is door een meisje'. Dan dringt het tot me door. Ik heb niet alleen Liam's aanvoerderstaak over genomen, ik heb ook zijn basisplaats in het veld gekregen. Iedereen begint te joelen, behalve Milo en ik. Liam staat er een beetje schaapachtig bij te lachen.
'Het is oke jongens. Helena heeft een goed seizoen gespeeld dit jaar, dus ze verdient deze plek'.

Iedereen kijkt hem verbaasd aan, inclusief ik. 'Kan ik je even op de gang spreken? Vraag ik aan Lewis. Hij knikt. 'Tuurlijk'.

Ik leg het formulier dat ik van Coach heb gekregen op een bankje en alle jongens vliegen er op af om te kijken of ze bij de selectie van dit seizoen zitten.

Ik loop richting de meidenkleedkamer en Lewis volgt me.
'Luister Lewis, het spijt me, maar....'.
Liam lijkt me aan en ik zie pretlichtjes in zijn ogen. 'Het geeft niet Lena, echt niet'.
Ik verbaas me over het feit dat hij me Lena noemt, maar besluit er niet verder op in te gaan.

'Maar je bent veel beter dan dat ik ben' ga ik tegen hem in. 'Jij verdient het op aanvoerder te zijn en je verdient het al helemaal om in de basis te staan'.
Hij glimlacht. 'Aan het eind van het seizoen heb ik die plek allang weer terug, geloof me'. Hij zegt het zo nonchalant dat ik me genoodzaakt voel om voor mezelf op te komen. 'Dat zullen we nog wel eens zien' antwoord ik.

Hij lacht schamper. 'Waar wedden we om?'.
'Als jij verliest dan....' ik denk diep na. 'Moet je een hele schooldag in mijn kleding lopen'.
Hij lacht. 'En als jij verliest.... dan....'.
Ik kijk hem uitdagend aan. 'Dan moet je iemand uit het team zoenen'.

Mijn mond valt open. 'Dat is tegen de regels, dat weet je'.
'Wat? Durf je niet?' Vraagt hij.
Ik lach uitdagend terug. 'Oh zeker wel. We hebben een deal'.
'Zeker weten, want je hebt nog nooit iets met een jongen gedaan?' pest hij. Ik rol met mijn ogen. 'Nou en'. Snel steek ik mijn hand uit.
Hij schudt mijn uitgestoken hand. 'Deal'.

We lopen terug naar de jongenskleedkamer. Een paar jongens lopen chagrijnig rond, omdat ze uit de selectie liggen en de anderen lijken blij en opgelucht te zijn. Ook Stan en Zack zitten er tot mijn teleurstelling dit jaar weer bij.

Milo komt meteen op me afgelopen. 'Wat zei Liam?' Vraagt hij.
'Dat hij aan het eind van het seizoen zijn basisplaats wel weer terug heeft'.
Milo kijkt verontwaardigd. 'Dus hij was echt niet boos?'.
Ik schudt mijn hoofd. 'Daar leek het niet op'.
Hij haalt zijn schouders op. 'Bijzonder, normaal gesproken zou hij de hele kleedkamer al aan diggelen geslagen hebben'.

En hij heeft gelijk. Het is zeker bijzonder dat Liam niet boos op me is geworden, aangezien hij altijd boos wordt op alles en iedereen. Hij is nogal snel kwaad te maken, maar dit keer kwam hij heel rustig over. Het leek bijna alsof hij het me gunde, maar dat is natuurlijk onzin.

Die avond lopen we met zijn alle het veld op voor de training.
Ik hou Liam nauwlettend in de gaten en het valt me meteen op dat hij veel harder traint dan normaal. Ook ik doe nog meer mijn best. Lewis lijkt het te zien en kijkt me grimassend aan. Hij rent een paar extra rondjes, drukt een paar keer extra op en gooit harder en verder dan ooit tevoren. Daar kan ik niet tegen op.
Coach lijkt het ook te zien. 'Je hebt er zin in zie ik?' Vraagt hij hem.
Lewis lacht. 'Alles om mijn basisplaats terug te krijgen'.
Even ben ik bang dat Coach hem die ook gaat geven, maar hij zegt gelukkig: 'Jammer genoeg is daar iets meer voor nodig Lewis'.

Ik kijk hem aan met een triomfantelijk glimlach en vorm 'ik-zei-het-toch' met mijn lippen.
Als antwoord steekt hij zijn tong uit en gaat weer door met opdrukken.

Met een moe, maar voldaan gevoel loop ik het veld af. 'Slaap je bij mij vandaag?' Vraagt Milo.
Ik knik. 'Of course'.
Sinds ons tiende logeren Milo en ik ieder weekend bij elkaar. Als vrienden natuurlijk.
Het ene weekend bij mij, het andere weekend bij hem.

We douchen lopen beide onze eigen kleedkamer in. Terwijl ik me uitkleed hoor ik de jongens Milo plagen. 'Wanneer ga je Lena nou eens nemen gast?' Galmt het uit de kleedkamer naast me.
Ik rol met mijn ogen. Wat een sukkels.
Doordat Milo de jongste is is hij altijd al het pispaaltje van het team geweest.

'Gasten, snappen jullie het dan niet?' Zegt Zack. 'Milo is gay, vandaar dat hij beste vrienden is met een meisje!'.

Ik bal mijn vuisten, maar besluit er maar niet naartoe te gaan. Ik zou alleen maar voor nog meer problemen zorgen. 'Gast houdt je bek!' Zegt Liam fel.

Liam... Ik droom weg en schrik ineens weer op als ik een klap hoor. Zack schreeuwt 'kappen, knappen!'.
'Zodra jij je klep houdt!' Roept Liam.
'Liam stop, ik regel dit zelf!' Schreeuwt Milo.

Ik ren haast naar de douche toe om het stomende water het geruzie van de jongens te laten overstemmen.
'Eindelijk rust' mompel ik.

Ik laat het warme water over mijn lichaam stromen en voel mijn spieren ontspannen.
'I got guns in my head and they won't go. Spirits in my head and they won't go' zing ik mee met de muziek die uit mijn speaker komt.

'Mooi hoor Lena, maar ben je al klaar?' Vraagt Milo, vanachter de deur.
Ik zucht. Hoe kan hij nu al klaar zijn.
Vliegensvlug spoel ik me af. Afdrogen. Aan kleden. 'Klaar!' Roep ik.
Milo komt binnen en kijkt me grijzend aan.
'Raad eens welke sukkel zojuist door Liam in elkaar is geslagen?'.

Mijn ogen worden groot. 'Heeft Lewis Zack in elkaar geslagen?'.
Hij kijkt me verbaasd aan. 'Huh, hoe weet je dat het Zack was?'.

Hij begint richting de parkeerplaats te lopen en ik loop mee.
Ik lach. 'Ik kan jullie hier gewoon horen hoor sukkel'. Dit keer worden zijn ogen groot. 'Meen je dat?'. Ik knik.
'Dus je hoort ons altijd?'. Weer knik ik.

Dit keer worden zijn ogen groot. 'Holy shit, maar je hebt HET dus niet gehoord?'.
'Wat is HET?' Vraag ik bedenkelijk.

'Nee niks, laat maar'.
'Wat?' Vraag ik. Nu wil ik het weten ook.
'Ik vertel het je binnenkort oke?'.
Ik trek mijn wenkbrauw op. 'Net als je me binnenkort gaat vertellen wie je nieuwe liefde is?'.
'Precies' antwoordt hij.
Ik schud grinnikend mijn hoofd. Typisch Milo.

Ondertussen zijn we al op de parkeerplaats.
'Waar is je auto?' Vraag ik, zoekend naar de groene auto waarin Milo meestal rijdt.

'We rijden met Liam mee'.
Ik kijk hem glimlachend aan bij de gedachte dat ik met Lewis meerijd. 'Echt?'.
'Ugh Lena' stoot Milo geïrriteerd uit.
'Wat?'. Viel het te erg op?
Hij zucht. 'Stop met mijn broer leuk te vinden'.
Ik steek onschuldig mijn handen in de lucht en stap in de auto, zodat Milo mijn rode wangen niet ziet.

Milo stapt voorin naast zijn broer. 'Hey' begroet hij ons..
Ik kijk hem via de achteruitkijkspiegel aan om hem gedag te gaan zeggen als ik iets anders zie.
'Oh my.... Wat is er met je oog gebeurt?'.
Liam schenkt me een flauwe glimlach. 'Zack had weer eens een grote mond, dus ik heb hem wat klappen gegeven'.

Ik vorm 'oke' met mijn lippen, omdat ik niet echt weet wat ik moet zeggen.
'Waarom moet je toch altijd mensen slaan?' Vraagt Milo hem.
Lewis lacht zacht. 'Omdat Zack het verdiende'.

Hij heeft een punt. Zack is een eikel. Maar hem slaan, omdat hij een opmerking over Milo en mij maakt is nogal overdreven. Toch het ik absoluut geen medelijden met Zack. Of Lewis. Ze hebben het beide over zichzelf afgeroepen.

Lewis parkeert de auto voor hun huis en stapt uit. Milo en ik volgen. We lopen meteen door naar Milo's slaapkamer en maken ons klaar voor de nacht.

We kijken liggend op bed een film. Ik lach om Milo wanneer hij beweert dat het meisje in de film op mij lijkt. Het is een meisje met een enorme pukkel op haar voorhoofd. 'En hij lijkt op jou' zeg ik wijzend naar een oud opaatje dat voorbij gestrompeld komt. Milo lacht en gooit een kussen naar mijn hoofd.
Het slaat negens op, maar we hebben lol. Zoals altijd. Ik wens dat dit moment nooit voorbij zal gaan.

Voordat we gaan slapen kijken we door het raam naar de sterren. Ineens wordt ik overvallen door een naar gevoel. Mijn moeder....
Milo troost me, zoals altijd en we besluiten dat het genoeg is geweest voor vandaag. Hij doet het licht uit en ik val in zijn armen in slaap.

Rond een uur of twee wordt ik wakker van geklop op het raam. Ik kijk om me heen en bedenk me dat in Milo's kamer ben. Hij lijkt nog te slapen en ik wurm me los uit zijn greep. Op mijn tenen sluip ik naar het raam.
Wanneer ik het gordijn opzij schuif schrik ik me kapot.

Liam staat met zijn gezicht tientallen centimeters van het raam vandaan.
Verbaasd kijk ik hem aan.
Ik doe het open. 'Ik schrok me dood gek!' fluister ik.
Hij grinnikt. 'Dat was de bedoeling'.

Ik sla mijn vinger voor mijn mond. 'Stt Milo slaapt'.
Hij zucht. 'De baby'.
Ik sla hem tegen zijn borst, als teken dat hij stil moet doen.
'Maar wat moet je van me?'.
Hij staart naar zijn handen. 'Ik heb je hulp nodig'.
'Mijn hulp?' Herhaal ik.
'Kan je me dekken als mijn ouders mogen ochtend naar me vragen?'.
Ik peins. 'Waar ga je naartoe dan?'.

Hij lacht. 'Gaat je niks aan, daar ben je veel te jong voor'.
Ik sla demonstratief mijn armen over elkaar heen. Waar slaat dit nou weer op?. 'Ik help je pas als je zegt waar je naartoe gaat'.

'Een feestje'.
'Wat voor feestje?'. Ik laat hem hier niet zomaar mee weg komen.
'Gewoon een feest oké'. Hij zucht geïrriteerd.

Ik kijk achterom naar Milo die kreunt. Volgens mij slaapt hij nog.
'Oke dan'.
'Thanks'. Voor ik het weer klimt Liam weer van Milo's balkon af en is hij uit het zicht verdwenen. Oke, dat was raar.
Ik sluit het raam en doe het gordijn er weer voor.

Als ik me om wil draaien schrik ik van Milo's stem. 'Wie was dat?'.