PRESENT TIME.
12 hours after the Congressman's Retirement Party incident...

"Mrs. Sullivan, I can assure you that Harika was in good physical condition after our lab tests, and her vital signs were all normal. She has no severe injuries, and the nurses treated her wounds as soon as she arrived at this hospital. Malalaman pa natin ang ibang naging epekto sa kanya ng aksidente kapag gumising na siya..."

"Doc, anything else? I was present when a massive crystal chandelier fell on her, and it was a true accident... sigurado ba kayong 'yan lang ang mga bagay na natamo niya? I genuinely thought that she was in danger."

"I fully agree with mom. We really thought she's in critical condition in that accident and now we're here to know that she... was fine?"

Tila dismayado ang mag-inang Sullivan nang ipaliwanag sa kanila ng doctor na sumuri kay Harika na hindi malubha ang natamo nito mula sa aksidente. Harika was fine at all.

"Could you excuse me asking this question; kamag-anak ba talaga kayo ng pasyente? Hindi ba kayo natutuwa na walang nangyaring masama kay Harika?" tanong ng doctor na ikinagulat ng mag-ina.

Lymareva locked her sharp gaze on the doctor.

Venus moved slowly while holding her mother's hand, dodging the doctor's eyes.

"We are the Sullivans, and I am currently in charge of Harika. You're just a doctor here; stop worrying about how we'll react. Kung tapos mo nang suriin ang pamangkin ko, makaaalis ka na," Lymareva said while arched-browing in order to intimidate the doctor for posing such a question.

The doctor left the room after lowering his eyes and bowing.

Shortly after exhaling, Lymareva rolled her eyes. "Ganito bang klaseng mga professional ang nagtatrabaho sa hospital na 'to at nakuha pang magtanong ng nakaiinsulto? Parang hindi doktor kung umasta." She felt offended.

"Right, mom. Wala na siyang pakialam kung ano ang magiging reaction natin para kay Harika." Venus pouted. "Bakit ba kasi nasa maayos siyang kalagayan? Did the man wearing a wolf mask actually saved her? Napakasuwerte talaga niya," komento pa nito habang kapuwa nila pinagmamasdan si Harika na nakahiga sa hospital bed at wala pa ring malay.

Napatingin si Lymareva sa isang banda matapos banggitin ng anak ang tungkol sa lalaking nagligtas kay Harika kagabi. It was the man in the suit who had a wolf mask over his head. Sino ba talaga ang taong ito?

Venus sat on the couch holding her limited edition handbag while her mother followed her and sighed deeply as she gazed out the window.

Seconds dragged on, Harika groaning in her bed and feeling her head throb awakened her. She slept for hours longer than she should have, and it's common to have a heavy head waking up.

Napatingin si Venus sa kanyang ina. "Mom, she's awake," she murmured.

Lymareva approached Harika, cross-armed and observing her like a hawk above the tree.

Harika hand on her head, feeling queasy. Nanlalabo ang mga paningin niya at tila ba may silaw pa ring nakikita ang kanyang mga mata. Following what happened the previous evening, she was aware that she was in the hospital, but still perplexed by everything.

Nagtungo si Venus sa kanyang ina. "Mom, do you want me to call the doctor—"

With her hand, Lymareva stopped her daughter while maintaining a steady gaze on Harika. "Let her first absorb the surroundings," she said.

Dahan-dahang naupo si Harika at sumandal sa head rest ng kama na pinagpahingahan niya. She was avoiding her aunt from her side by focusing in one direction.

Lymareva asked bluntly, "Harika, how are you feeling?"

"Kapag sinabi ko bang hindi magiging concerned kayo sa kalagayan ko?" matabang na tugon niya sa tiyahin. Nanatili pa rin itong nakatingin sa isang banda.

Venus reacted immediately, "Harika, really?! Naaksidente ka na nga't lahat-lahat nakukuha mo pang mambastos? Kung hindi lang talaga para kay mom, hindi ako mag-aaksaya ng oras na dalawin ka." Umismid ito.

"Venus, I never asked you to come see me. Kaya pala nakasuot kayong mag-ina ng itim na damit dahil akala ninyo mamamatay na ako, 'di ba?" Slowly, Harika turned her attention to Venus. Kahit nanlalabo ang kanyang paningin, alam niya kung sino ang tinitingnan niya.

Namilog ang bibig ni Venus sa gulat nang barahin siya ni Harika. She was surprised that she would say that.

Lymareva left speechless. Hindi nito alam kung paano pangangaralan ang pamangkin sa mga pinagsasasabi.

"Ito ba ang igaganti mo sa pagpunta namin? Concerned lang kami sa kalagayan mo kaya nakuha naming dalawin ka. Kung alam ko lang na magiging ganyan ka, sana hindi na lang ako nag-effort na puntahan ka rito!" Umikot ang mga mata ni Venus sa inis.

"Stop lying, Venus. Anong pinagsasasabi mong concern ka sa akin? You were never care about me in the first place... pagkatapos ngayon sasabihin mong concerned ka? Cut the bullshit—"

Nanlaki ang mga mata ni Lymareva. "Harika, that's enough!" singhal nito. "Bakit ka ba nagkakaganyan? Ikaw na nga itong dinadalaw, ikaw na nga itong naaksidente, ikaw pa itong nagagalit sa mga dumadalaw sa 'yo?"

Harika's face remained expressionless. She maintained her composure by keeping her eyes half-lidded to resist crying and become upset or affected. Pinipigilan niya lang ang kanyang emosyon sa harap ng mag-inang Sullivan. Ayaw niyang makita ng mga ito na mahina siya.

"Nakapagtataka lang at dinalaw ninyo ako rito. This is the first time that either of you two has shown concern for me. Wala nga kayong dalang mga bulaklak, paano ko kayo paniniwalaan?" Harika yanked the blanket out of her lap and pulled it up to her chest. Tumagilid siya ng posisyon at tinalikuran niya ng tingin ang mag-ina. "Ayoko nang makipagtalo. Kung wala na kayong sasabihin, magpapahinga na ako," malamlam nitong wika.

Malalim na suminghap si Lymareva bago nagsalita, "Honestly, we're here not because of you. Nandito kami para ipaalam sa iyo ang masamang balita..."

Nagsimulang kumabog ang dibdib ni Harika nang marinig niya ang sinabi ng kanyang tiyahin. Nag-iinit ang tainga niya at nagpigil siya nang paghinga.

"We're here to inform you that the congressman has died."

Nabato si Harika sa kanyang puwesto. Pakiramdam niya ay naubos ang dugo sa buong katawan niya at nanlamig ang kabuuan nito. A lump that was forming in her throat was swallowed. Agad niyang nilingon ang tiyahin. "Hindi magandang biro 'yan, auntie."

Sumabad si Venus, "Harika, totoo ang sinasabi ni mom. Lolo is dead."

Mas lalong nanlabo ang kanyang paningin nang sandaling mamuo ang maiinit na luha sa kanyang mga mata. Bumigat ang dibdib niya kasabay ng panginginig ng mga kamay. Ayaw niyang paniwalaan ang sinasabi ng mga ito. Nanaisin na lang niyang gumising kung bangungot man ang nangyayari sa kanya sa mga oras na iyon.

She received an envelope from Lymareva. "This document serves as proof. Ikaw na ang bahala kung paniniwalaan mo ang sinasabi ko o hindi."

Kinuha ni Harika ang dokumentong iyon at kahit hindi malinaw ang pagkakabasa niya sa nakapaloob sa papel ay wala siyang dahilan upang hindi paniwalaan ang sinasabi ng mag-inang Sullivan. Isa iyong death certificate at naroroon ang pangalan ng congressman, petsa, pati na ang ikinamatay nito dulot ng brain hemorrhage.

Umaagos ang luha ni Harika nang malaman kung ano ang ikinamatay ng congressman. Nalulukot ang dokumento sa pakuyom nang pakuyom niyang palad dahil sa pighating kanyang nadarama.

"I will take care of his funeral. Ibibigay ko sa 'yo ang address ng funeral home na paglalagakan ng katawan niya. Don't worry about your hospital expenses, I already covered it," paliwanag ni Lymareva. "Magpahinga ka na," dagdag nito saka tuluyang nilisan ng mag-ina ang kuwarto.

Matapos ng paglisan ng mga ito ay ang pagdating muli ng doctor at isang nurse na aalalay rito.

"Harika, you're awake, how are you?"

Hindi iniintindi ni Harika ang doctor na nagtatanong ng kalagayan niya. Gulung-gulo ang isipan niya sa masamang mabalitang natanggap. The bad news, unfortunately, it wasn't sinking yet, ayaw niya pa rin itong paniwalaan. This is bad news that she does not believe in. Kung malalaman niyang biro lang iyon, hindi siya magagalit.

Hindi siya makausap ng doctor at ilang nurse kaya't hinayaan na lang muna siyang magpahinga at mapag-isa, ngunit habang tumatagal ay mas lumalala ang pighating nararamdaman niya. She couldn't take what news she had. Para siyang mababaliw na hindi niya maintindihan. She felt she's going to pass out at any given minute. Nagdudulot na iyon ng stress sa kanya, sa malalim na pag-iisip dito—dagdag pa kung ano ang aksidenteng nangyari sa kanya kagabi. Her head was overflowing with everything; it was chaotic and unbearable.

As the hours went by, her vision grew increasingly hazy. She still notices the flashes of light coming from the center of her vision despite her eyes being extremely tired. Umiiyak siya sa pagkasawi ng kanyang Lolo Dad. She despised herself. She was desperate to see the congressman. She yearned for his embrace, a cheek kiss, and the chance to feel his presence through his arms. Hindi pa man niya lubos na natatanggap, pakiramdam niya ay nangungulila na siya nang husto.

Patuloy ang agos ng kanyang mga luha. Her nose turned red, her lips began to tremble, and she began sniffing and sobbing until all were sunken in. Panay ang kusot at haplos ni Harika sa kanyang nakapikit na mga mata. Pakiramdam niya ay nagtutubig ang mga mata iyon kasabay ng mga luhang umaagos dito. It's increasing in pressure.

Mayamaya'y biglang nanakit ang kanyang ulo at agad siyang napahawak dito. Para itong binibiyak sa gitna. Fear gripped her as everything around her turned colorless.

"Anyone! Help me," she yelled, but nobody immediately came to aid her.

Panandalian siyang nasisilaw sa liwanag ng paligid. Naaapektuhan na ang kanyang paningin, nagluluha ang kanyang mga mata. Pakiramdam niya ay sinisilaban ang mga iyon. Mainit at patuloy na humahapdi. She got out of bed and removed the IVs that had been placed in her hand. She hurried to the bathroom. Hindi na niya nagawang kapain ang paligid at halos mabunggo at matisod na siya sa kanyang mga dinaanan.

The moment she turned on the faucet, water sprayed into the sink. Ihinilamos niya ang tubig na bumuhos doon mula sa kanyang mga mata upang maibsan ang tila nagliliyab na pakiramdam nito. Kasabay niyon ay ang paghangos niya at labis na pag-iyak. Pinagmasdan niya ang kanyang sarili sa malabong salamin. Her eyes became sensitive to light, making it difficult for her to see her own reflection in the mirror because it was distorted.

Wala siyang ibang ginawa kung hindi ang pumikit, dahil mas naiibsan nito ang init na nararamdaman ng kanyang mga mata.

"Help me! Help!"

Napakapit si Harika sa side table malapit sa kanya dahil sa pagkahilo. Nalimas ng palad niya ang mga gamit doon tulad ng magazines, flower vase at remote control. Humandusay siya sa malamig na tiled floor ng kuwarto.

"Harika?" Agad na tumakbo sa kanya ang isang lalaking may dalang bulaklak pagpasok nito. "Nurse. Nurse! Emergency!"

Narinig niya ang pamilyar na boses na iyon.

"Waki..." dahan-dahang bumagsak ang ulo niya sa sahig at nakita niya ang malabong paper crane sa tabi ng palad niya.