♪C★MP 10 ♪


Kurt POV

Mabilis lumipas ang oras at last nalang ang magaaudition pero wala parin kaming makuhang tamang singer para makaduet ko.

Ang hirap naman kasi eh! Ni isa wala kaming makitang magandang boses. Nakikita naman namin yung ibang campers na magaling Sila sa magpatugtog ng mga ibat ibang instruments pero Hindi marunong kumanta.

Napasandal naman ako sa upuan ko at napapikit.

Hindi ko na kailangan pang pagaksayahan ng panahon ang susunod na sasalang. Pareho pareho naman silang Hindi marunon kumanta.

"Next!"- rinig Kong sabi ni Joshua.

Narinig ko naman na pumunta na sa gitna yung susunod

"Okay! Magsimula kana"- sabi ni Andrew. Teka! Bakit Hindi nila tinanong yung pangalan?

Aishhh bahala na sila diyan.

Narinig Kong may nagpapatugtog ng piano at gitara. Baka may kasamang magptugtog?

I was too dumb to notice
That there is something about you
What am i supposed to do
I sure wish I know
All the butterflies I felt inside
Never really mattered
Wishful thought and sudden smile
And up being shuttered

Napamulat  naman ako ng Mata ng marinig ko ang boses nayun. Tumingin ako sa unahan at nakita ko siya nakapikit habang kumakanta.

Nakita Kong damang dama niya ang kanta. Hindi ko rin marinig ang ingay ng mga campers. Nakikinig talaga sila sa kanta ni crystal

Hindi ko maalis ang tingin ko sakanya.ang ganda talaga ng boses niya.

what are we supposed to be
I'm hopelessly addicted to you
But you never felt the same
Time may pass us by
But you will stay
Stuck on my mind
And that moment we stared that night
I thought it was right
But maybe I was wrong all along
I held onto something that never really mattered
Stuck on the starting line
I'm still silently, quietly hoping you'll end up with me

I was too dumb to notice
There was something about you
How are you supposed to see thing
If only you knew
All the time we were together
I never really mattered
All you see is what you want
My heart is being shattered

What are we supposed to be
I'm helplessly addicted to you
But you never felt the same
Time may pass us by
But you stay stuck on my mind
And that moment we stared that night
I thought it was right
Bit maybe I was wrong all along
I held o to something that never really mattered
Stuck on the starting line
I'm still silently, quietly p, hoping you'll end up with me

Time may pass us by
But you stay stuck on my mind
And that moment we stared that night
I thought it was right

Time may pass us by
But you stay stuck on my mind
And that moment we stared that night
I thought it was right
But maybe I was wrong all along
I held onto something that never really mattered
Stuck on the starting line
I'm still silently, quietly , hoping you'll end up with me

I'm too dumb to notice
That there was something about you
What am I supposed to do if...
I'm still stuck on you...♪

Clap**clap***clap***
clap****clap***

Palakpak namin pagkatapos niyang kumanta.nakangiti naman siya sa amin.

Nagsalita naman ang Mc.

"So mukhang Hindi na kailangan pag pagusapan ng mga judges natin kung sino ang manalo! Mukhang alam na eh!", sabi ng mc

Wooohhhhhh!!!

Ang galingggg niya!!!!

Wahhhhhh!!!! Ms. Ang ganda moooo!!!!!

"Hahahhahahha....okay ang Napili ng judges natin ay si. Crystal laline Reyes!"- sabi ng mc.

Nakita naman naming nagyakapan sina rian at triy.tumayo naman kami at pumunta sakanila.

"Congrats"- sabi ko sakanya

"Smile* thank you"- sabi niya saakin.

Nagulat naman kami ng bigla nalang siyang tinulak ni rian sa likuran kaya na out balance siya at napasubsob saakin. Pero na sama din ako kaya. Napasalpak kami sa sahig. NASA ibabaw ko siya.

At nagkatingin kami.mga 3 minutes din kaming nagkatinginan at parang walang ni isa saaming dalawa ang Hindi makagalaw.

"Ehem**, pwede nakayong tumayo diyan Kong may plano talaga kayong tumayong dalawa" dinig naming sabi ni rian.

Kaya napatayo naman kaming dalawa.

"Sorry "- rinig Kong sabi niya at inayos ang damit niya pagkatapos sinamaan ng tingin si rian. Si rian naman napalunok nalang ng laway niya.

Inayos ko nadin ang suot ko

"Okay! Lang"- sabi ko sakanya at ngumiti.

"Guys Tara kain natayo, gutom nakasi ako"- sabi ni tricy

"TSS. Kaya ang taba taba kasi puro pagkain nalang ang iniisip"- sabi sakanya ni jack

"Pakialam mo ba! Hah! "- sabi sakanya ni tricy

Hay! Ayan nanaman sila magbabangayan nanaman.

"Hep*hep*hep"- sabi ni rian at pinagitnaan naman niya sila tricy

"Horay!"- sabi naman ni andrie

'Hahahhahahahh!"- tawa nila Andrew

Sinamaan naman sila ni rian ng tingin.tumahimik naman sila

"Itigil niyo nayang away ninyong dalawa! Sige hala kayo baka kayo ang magkatuluyan niyan sa huli"- sabi ni rian

"Hell no"- sabay nasabi ng dalawa, nagsamaan naman sila ng tingin

"Hahhahha!! Tara na'guys! Kain nalang tayo"- sabi ni rian

Tumango nalang kami sakanya at pumunta na sa hall. Para kumain.

crystal POV

Kumakain nakami ngayon. 4 whole pizza ang binili nila, para sa lahat kaya kasya nadin to.

Katabi ko ngayon si kurt at hanggang ngayon nahihiya padin akong kausapim siya. Bwisit kasi si coz eh! Itulak ba naman ako!

Nakita Kong isa nalang ang natitirang slice ng pizza kukinin ko nasana ng may kamay na kukuha din kaya yung kamay ko ang nahawakan niya dahil nauna ako sa pagkuha.

Tinignan ko naman ang taong yun at nagulat ako dahil si Kurt pala yun.

Napayuko naman ako dahil sa hiya.

Kinuha ko naman ang kamay ko

"Segi, sayo nalang yan"- sabi niya saakin

"Segurado ka?"- tanong ko sakanya

Tumango naman siya.

"OK!"- sabi ko at kinuha ang isang slice ng pizza

Pagkatapos naming kumain. Bumalik nakami sa dormitories namin. Maggagabi nadin kasi.

"Ahmm! Crystal bukas 1:00 pm practice sa studio para sa performance sa competition "- pahabol na sabi ni Kurt saakin bago kami umalis.

Tumango naman ako sakanya. At nagsimula nakaming umalis.

Pagkapasok namin sa dorm namin humiga naako kaagad. Pero Hindi ko alam napangiti nalaang ako. Weird!


"Oy! Nakangiti siya! May something sa inyo ni kuya no?"- sabi ni trify saakin at umupo sakama ko

"Hahhaha.....mukhang may naiinlove na ahahhaha"- sabi ni coz.

"Tumahimik nga kayong dalawa diyan"- sabi ko sakanila sabay hampas ng unan.

Narinig ko namang nagtawanan nanaman sila.

Pero napangiti nalang ako. Kapag nakikita ko si Kurt napangiti nalang ako. Hindi ko alam kung bakit pero yun ang nararamdaman ko.

-----------------------------------------------------------------------------

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top