Steve tilt mij op, ik probeer mijn benen om hem heen te klemmen. Steve rent met mij uit de winkel, achter ons rennen Mike, Will, Max en Lucas. "Hey waar ga je heen, ik wil Mr. Sailor nog spreken en ijsjes proeven!" roept Erica. Erica, het irritante zusje van Lucas, ze is een echte Brad. Elke dag komt ze langs voor voorproefjes van ijsjes. "Erica, zuig aan je duim en heel misschien komt er ijs uit!" Roep ik. Robin kijkt ons nog raar na maar het boeit haar niet veel. We rennen naar Steve zijn auto en stappen snel met zijn 6 in. Het zit helemaal bomvol maar we moesten wel. Ik probeer mijn ogen de hele rit open te houden. Nadat mij zit Will. Hij ziet er altijd zo gespannen uit. Ik kijk even goed naar hem en ik zijn nek zie ik kippenvel. Ik voel aan mijn nek en er is ook kippenvel. Ik schud mijn hoofd en kijk weer naar voren. We zijn bij Eleven haar huis aangekomen. Mike klopt op de deur. Hopper doet open. Hij ziet Mike en doet gelijk dicht. Ik kijk wat verbaast, Mike ramt nog harder tegen de deur. "Wat Mike! Ik wil je niet zien met El" zegt Hopper. "Het gaat daar niet over. Het gaat over Charlie, we hebben El haar hulp nodig" zegt Mike. Hopper kijkt mij aan en laat ons binnen. "El!" Roept Mike. Eleven komt haar kamer uit. "We hebben je hulp nodig".

"We willen dat je in haar hoofd kijkt als dat kan, kijk waar ze is, misschien zie je wel wat ze doet" zegt Mike. Eleven kijkt mij aan. "Maar ze is hier". Lucas loopt wat naar voren. "Ja maar misschien is ze hier niet met haar hoofd" zegt hij. Eleven knikt en pakt een doek, doet het om haar hoofd en pakt zijn handen vast. Ik kijk iedereen aan, "en nu?" Vraag ik. Steve haalt zijn schouders op. "Je moet je ogen sluiten" zegt El. Ik zucht en sluit mijn ogen. Ik zie weer precies hetzelfde als eerst. Mijzelf. "Ze staat ergens bij een gebouw" zegt El. "Er staat iemand tegenover haar". El knijpt in mijn handen. "Ik... ik zie haar niet meer". Ik open mijn ogen. En laat Eleven haar handen los. El doet haar doek van haar hoofd af. "Wat zag je allemaal?" Vraagt Hopper. El kijkt hem aan, "ze... Mind Flayer" zegt ze. Ik schik en sta op. "Nee, nee, nee dit kan niet. Ik heb die mind dinges nog nooit van mijn leven gezien of..." zeg ik. Ik stop met praten en denk na. Ik loop wat rondjes. "Charlie?" Roept Steve. "Nee, wacht. Ik weet het. Die avond toen Billy en Steve aan het vechten waren. Jullie waren weg gegaan en ik bleef achter bij Billy. Maar daarvoor fluisterde ik iets in zijn oor. Het was iets belangrijks dat ik eigenlijk nooit zou zeggen" zeg ik. Ik kijk Steve aan. "Het was een soort code taal of zoiets. Ik weet het niet. Het was iedergeval heel erg belangrijk ander kwam ik er niet op". Ik denk nog na, "Billy weet er wel over. Ik kan langs gaan en er over praten". Steve kijkt mij aan met een opgetrokken wenkbrauw. "Net zoals vorige keer zeker, toen je ook ging 'praten' met Billy" zegt Steve met een toon. Ik rol mijn ogen. "Dit helpt niet Steve" brom ik. "Maar Max, jij moet mij naar zijn kamer brengen want zo ver ben ik nog niet geweest" lieg ik. Ik kan niet te veel zeggen want dat is raar. "Okay ik ga wel mee, jullie blijven hier wachten totdat wij weer terug zijn" zegt Max. Max en ik lopen naar buiten. Maar als ik bij de deur sta bedenk ik mij iets. "Wat nou als ik weer zo een aanval krijg. Ik kan dan niet gaan rijden" zeg ik. Max pakt mijn arm en trekt mij mee. "Ik kan wel rijden".

Max kan best goed rijden want we hebben het wel gewoon gered naar haar huis. We stappen allebei uit en Max doet de deur voorzichtig open. Max sluipt achteruit het huis binnen. "Okay het kan zo zijn dat mijn ouders thuis zijn dus we moeten voorzichtig doen" zegt ze. Ik sta stil en kijk achter haar. "Hallo Charlie! Hallo Maxine!" Zegt de vader van haar. Ik glimlach even. Max draait zich om. "Ik heet Max, Neil" zegt Max. Haar vader rolt zijn ogen. "Jaja is goed. Maar Charlie wat doe je hier?" Vraagt Meneer Hargrove. Ik kijk om mij heen en probeer een smoes te verzinnen. Komop Charlie waarom is het zo moeilijk. 'Uhm nou,.... ik ben hier met Max omdat wij een... slaapfeestje gaan houden!" Zeg ik snel. De meneer kijkt mij raar aan. "Ja we gaan dat doen ja dus wij gaan naar boven" zegt Max die mij mee naar boven sleurt.

Als we boven zijn herken ik Billy zijn kamer. "Er is een grote kans dat hij er hier is" fluistert Max. Ik knik en klop aan zijn deur. Ik doe de deur op een kiertje open. "Ga weg Max ik heb geen zin in jouw bullshit" bromt Billy. Ik doe de deur verder open. "Ik ben het Billy, Charlie" zeg ik. Billy staat op van zijn bed. "Wat doe jij hier?" Vraagt hij met een toon. Ik zucht, "ik wil praten. Echt praten over iets heel belangrijks". Billy loopt naar achter. "Als het over die bullshit van Steve gaat heb ik er geen zin in. Dan kan je gelijk gaan" zegt hij. Ik schud mijn hoofd. "Nee Billy ik wil het hebben over die avond van het gevecht van jouw en Steve. Toen ik jouw probeerde te kalmeren. Ik had iets in jouw oor gefluisterd. Waar ging het over" vraag ik. Ik ga zitten op zijn stoel. "Waarom wil je dat weten?" Vraagt Billy die in zijn nek wrijft. Ik zucht, "nou het is erg belangrijk toch, herinneringen met jouw" zeg ik. Billy gaat tegenover mij zitten op zijn bed. "Was het zo belangrijk?". Ik knik. "Dat was het ja".