We zijn aangekomen bij mijn huis. "Bedankt voor het brengen. Ik zie je later wel denk ik. Uhm ja doei Hargrove" zeg ik snel. Ik stap uit en loop naar binnen. Ik sta stil. Om mij heen door het hele huis zie ik tekeningen. Het lijkt op een weg. Ik ren snel naar boven. Ik hoor geluid. De auto van Billy hoor ik in de verte weg rijden. "Code Red ik herhaal Code Red" roept iemand. Ik kijk bij Will in zijn kamer en daar hoor ik het geluid. Ik pak de walkietalkie ding op en druk op een knopje. "Hallo?" Roep ik. "Hey, wie ben jij?" Vraagt diegene. "Ik ben Charlie? Is er iets aan de hand?". Ik zucht, mijn hart klopt door heel mijn lijf. "Ik ben het Dustin, je moet snel komen!" Zegt hij. Ik ren naar buiten Dustin heeft verteld waar hij woont en ik ren er naartoe.

Als ik bij dustin's huis ben aangekomen zie ik niemand. Ik sta buiten voor de deur. In de bosjes hoor ik gerommel. "Dustin? Phhhsshhhtt, Dustin?" Roep ik zachtjes. Er komt een auto aanrijden. Het zijn Dustin en Steve, "wat doet zij hier?" Vraagt Steve. Dustin zucht, "Komop stap in". Ik ga achterin de auto zitten en leun wat naar voren. "Okay, en nu? Wat betekend code red eigenlijk?" Vraag ik. Steve begint met rijden. "Okay, we kunnen je vertrouwen toch?" Vraagt Steve. Ik knik, "ja sure why not?". Dustin draait zich om. "Wat wij nu gaan vertellen zal je leven veranderen, mensen zijn anders dan dat je denkt. Hawkins is anders dan dat je denkt. Durf jij het aan?".

"Wat demogorgon's? Will die verdween? Steve die zo eentje heeft vermoord? Hahaha grappig hoor. Harrington is een watje, en hoe komt hij ook aan een gespijkerde honkbalknuppel?" Lach ik. Niet te geloven dat Steve daarin mee ging. "Het is echt waar Charlie! We liegen niet!" Zeg Dustin. Ik lach nog harden. "Bewijs het maar!" Zeg ik ineens serieus. We rijden naar een verlaten plek in het bos toe waar een oude schoolbus staat. Mike was er ook en ze waren iets aan het bouwen ofzo voor de demogorgon's zodat wij niet gepakt werden door die beesten. Het is na een tijdje al weer donker geworden. We wachten in de bus op de monsters. Mike, Dustin, Steve, Lucas en een ander meisje zijn er ook. "Okay dus we moeten nu wachten tot die hond van je komt?" Vraag ik. Dustin rolt zijn ogen, "het is geen hond! Het is een demogorgon en het heeft een naar, Dart". Ik kijk even naar het andere meisje, "jij bent nieuw toch? Ik heb je wel eens gezien buiten, het skateboard meisje" zeg ik tegen haar. Ze knikt. "Ja ik ben Max. Ik ben jouw wel eens rond zien hangen met Billy" zegt ze. Ik kijk haar met grote ogen aan. "Ja, hij is een douchebag. Hij bracht mij alleen naar huis". Steve kijkt mij aan, ik kijk terug maar hij kijkt al weer weg. Precies een seconde later horen wij geluid buiten. "Uh wat is dat?". Mike kijkt mij aan. "De demogorgon". In de verte zie ik iets lopen, het lijkt erg op een normaal dier. Steve loopt naar de deur. "Harrington?!". Ik loop achter hem aan. "Wat kom je doen?" Vraagt hij. Ik lach, "dit is het spannendste dat ik ooit gedaan heb en daar wil ik mijn leven wel op wagen". We lopen samen naar buiten toe. Heel langzaam stap voor stap. Steve houd zijn honkbalknuppel voor zich. Onze ruggen komen tegen elkaar aan. "Ga je het nog kapot maken of?" Fluister ik. Steve houd zich stil. Er komt meer geluid. Ik kijk om mij heen. "Harrington". Ik tik hem aan. "H-Harrington". Achter mij hoor is al geroep van Dustin, Mike, Lucas en Max. Steve en ik lopen een stukje naar achter. 1 monster komt op ons af rennen, ik pak Steve zijn honkbalknuppel en sla er eentje voor zijn hoofd. "Rennen Harrington!". Ik ren ook al weer het busje in. Net op tijd sluiten de deuren. De demogorgon's bleven tegen de bus aan beuken. We stapen allemaal naar achter, Max kijkt omhoog en begint te gillen. Het dak is ogen en er staat een monster. Steve probeert er langs te komen om het weg te halen maar er luid wat buiten. Iets groots. De demogorgon is gelijk afgeleid en het gaat weg. Ik kijk Steve aan. We rennen gelijk naar buiten. "We moeten achter die dingen aan!".

Iedereen zit in de auto opgepropt achter de demogorgon's aan maar we rijden naar Will zijn huis. In zijn huis zijn te tekeningen er weer. Ze kijken raar om hun heen. "Ja ik weet het, de tekeningen? Het is raar toch?" Zeg ik. We lopen naar een tafel. Daar gaan we aan zitten en staan. Dustin leest voor uit zijn boek met wezens en dieren. Buiten hoor ik een auto. Max rent naar het raam. "Shit!". Ik ren achter haar aan. "Oh nee, Billy!". Ik draai me om naar Steve. "Het is Billy! Ik ga wel, ik kan hem wel weg halen" zeg ik. Steve loopt al naar buiten. Dustin, Mike, Lucas en Max zitten op de bank naar buiten te kijken. Ik sta er achter. Buiten hoor ik ze praten. En dan kijkt Billy zo naar binnen. Ze duiken alle 4 op de grond zodat Billy hun niet ziet. Ik loop naar buiten. "Wel Hargrove? Ik dacht dat jij bij het zwembad was? Of had ik het toch verkeerd?" Zeg ik er tussendoor. Billy kijkt mij raar aan. "Ik wist niet dat jij met losers om ging" zegt Billy terug. Van binnen voel ik woedde opkomen, elke keer komt Billy op verkeerde momenten. "Wat moet je van ons Hargrove?" Vraag ik. "Stalk je weer?". Steve glimlacht naar mij maar hij houd het in. "Zijn zusje, hij zoek zijn zusje maar heb jij die gezien?"vraagt Steve sarcastisch. Ik kijk om mij heen. "Volgens mij ben ik dan blind want ik zie hier geen zusje" zeg ik sarcastisch terug. Billy duwt Steve opzij en loopt naar binnen. Steve en ik gaan er achteraan. Billy kijkt Max aan. "Ik zei toch dat je niet met hem om moest gaan".