Ik ben weer snel naar huis gegaan. Hoe ga ik dit ooit aan Steve uitleggen. Ik heb hem al bijna 4 maanden niet gezien of gesproken, een lange afstand relatie is moeilijk. Vooral zonder bereik of contact. Wie weet heeft Steve al weer andere mensen gevonden waar hij bij wilt zijn. Ik bedoel ik zal het helemaal niet raar vinden. Kijk naar mij. Ik zie er afgrijselijk uit. Die vlekken in mijn gezicht en mijn net aangegroeide haren. Was I maar gewoon weer de oude mij, de minder lelijkere mij. Was alles maar zoals het vroeger was, voordat ik naar Hawkins kwam, op dat moment had ik alles en nu. Nu heb ik niets.
Als ik thuis kom ren in gelijk naar mijn kamer om te gaan slapen. Ik heb zo geen zin in vandaag, zelfs niet om Steve te zien. Het gevoel is zo raar, na al deze maanden heb ik helemaal niet gedacht aan Steve. Misschien 1 keer maar niet op de manier zoals vroeger.

Iemand klopt op mijn deur. 'Kom binnen' roep ik vermoeid. Het is Jonathan. Ik zucht en kijk hem aan.
'Leuke dag gehad?' Vraag ik aan hem. Jonathan schud zijn hoofd en komt naast me zitten.
'Niet bepaald, gewoon zoals altijd. Jij?'
Ik schud mijn hoofd. 'Het was hopeloos. Ik.. Dexter kwam vandaag. Ik weet niet hoe hij mij heeft gevonden maar hij is hier. Voor mij. Hij kwam op school en ik stond met Bradley, hij is een vriend van me. Maar uhmm... ik was zo in paniek toen hij kwam dus ik zoende Bradley om hem af te schudden. En Steve zag dat, ik was helemaal vergeten dat hij kwam en..'
Jonathan pakt mijn arm voorzichtig en zucht. 'We zijn toch met zijn tweeën, ik bedoel. Dexter?! Komop hij kan je niets aan doen. Je bent aan vakantie toe. We moeten eventjes rustig aan doen. En voor Steve, hij begrijpt het vast wel' zegt Jonathan om mij gerust te stellen.
Ik zucht en kijk hem aan. 'Maar het probleem is dat Steve en ik elkaar al 4 maanden niet gesproken hebben!'
Jonathan kijkt wat verbaasd. 'Zo lang al niet!?'
Ik knikt en ga liggen. 'Alles is zo moeilijk, ik weet niet meer wat ik wil. Ik weet ook niet of ik wel bij Steve wil blijven. Ik bedoel, hij is een geweldige jongen maar..'
'Je moet doen wat je zelf wilt, het is jouw keus. Denk er nog maar eens over na'

Het is alweer ochtend. Het regent. Ik stap uit bed en kijk in de spiegel. Ik heb zo slecht geslapen, alleen maar dromen en dromen.
'Goede-... woooaahhh! Wat is er gebeurd!?' Zegt Will super verbaasd. Ik trek mijn wenkbrauw op.
'Wat? Heb ik puisten!? Zeg alsjeblieft van niet want ik zie er al niet uit met die vlekken en mijn haar'
Will begint Joyce, El en Jonathan te roepen. Ik zet een paar stappen naar achter als ze me allemaal zo aankijken.
'Alsjeblieft, vertel wat er aan de hand is!' Zeg is ongerust. Joyce komt dichterbij en begint aan mijn haar te zitten. Het is ineens.. heel lang.
'Hoe!?' Schreeuw ik. Ik ren naar de badkamer en kijk in de spiegel.
'Holy moly!'
Mijn vlekken zijn weg en mijn haren zijn weer precies hetzelfde. 'Wat is er gebeurd?!'
El begint aan mij te zitten, ze bekijkt mijn gezicht.
'Het kan zo zijn dat het voorbij is. Misschien is de mind flayer weg? Je huid is geheeld en je haar is beter, dat betekend dat..' zegt El met spanning. 'Dat betekend dat Billy ook weer beter is!'
Ik voel alles draaien, mijn ogen beginnen pijn te doen en mijn hoofd voelt zwaar. Ik zak door mijn benen en val op de grond.

Charlie's droom

'Hallo?' Roep ik in het donker. Het voel weer alsof ik in the upside down zit. Het is een groot zwart gat.
'Hallo? Waar ben ik!'
Mijn hoofd voelt zwaar, nog steeds. Opeens hoor ik een stem, het komt steeds dichterbij.
'Hallo Charlie, welkom terug' ik kijk op en schrik.
'Rob! Serieus! Waarom ben ik hier!' Vraag ik aan hem. Hoe kan ik nou weer bij hem zijn.
'Ze ziet er al weer beter uit, je bent weer je oude zelf. Proficiat'
Ik rol mijn ogen en geeft Rob een duwtje. 'Komop Rob, geef antwoorden. Waarom ben ik hier?'
Rob lacht en loopt door. 'Faith, je bent hier omdat je hersteld bent Charlie. Jij en Billy zijn weer beter. Jullie lichaam is helemaal beter en opgeknapt, alles is weer als de oude. Het enige wat hetzelfde blijft is wat binnen in jouw zit' zegt Rob. Ik voel spanning oplopen. Wat er binnen in mij zit? Bedoelt hij..
'De mind flayer?' Vraagt ik nieuwsgierig en bang tegelijk.
Rob knikt. 'Ja precies, ik zou oppassen. Jij en Billy zijn voorbestemd samen. Een soort partner couple. Jij voelt Billy's pijn en Billy voelt die van jouw. Heb je de laatste paar maanden geen rare plekken gehad waarvan je niets wist. Pijn op plekken waar nog niemand aan heeft gezeten?' Vraagt Rob.
Dat doet me denken aan wat er is gebeurd. Sinds laatst voel ik meer pijn, heb ik meer blauwe plekken en voel ik me soms helemaal kapot.
'Dit is de laatste droom voordat jij en Billy helemaal 1 zijn. Jullie kunnen nu alles voelen van elkaar, elke pijn elke alles. Oh en als laatste. Als je een enorme druk op je lichaam voelt en in je dromen the upside down ziet betekent het dat hij dichtbij is. Kijk uit voor de mind flayer Charlie. Kijk uit'

Terug

Mijn ogen gaan weer open. Mijn hoofd doet enorm pijn van de klap. Ik kijk rond. Iedereen zit om mij heen. Ik zucht en probeer omhoog te komen. Joyce kijkt mij aan. 'Gaat het Charlie?' Vraagt ze bezorgd. Ik knikt en sta helemaal op.
'Wat gebeurde er? Heb je iets gezien?' Vraagt jonathan. Ik geeft geen antwoord en loop een stukje.
El pakt mijn arm vast en voelt een soort spanning. Een hoge spanning. 'Rob?'
Ik knikt en kijk haar aan. 'Ik moet terug naar Hawkins! Ik moet iemand waarschuwen'