Steve kijkt mij aan. Ik glimlach. "Dus maar heb je mij nog gemist" Zegt Steve die met zijn armen naar achter leunt. Ik knik. Hij gaat liggen en ik naast hem. We knuffelen en praten wat over vroeger, over onze relatie en Hawkins. "Wie zijn jouw ouders eigenlijk?" Vraagt hij. Ik zucht. "Dat wil je niet weten. 1 van de redenen dat ik hierheen ben gegaan is omdat mijn ouders langs zijn gekomen vandaag" zeg ik. Hij knikt. Ik kijk op de klok. Shit ik moest ook nog langs Jonathan en Steve. "Uhm Steve ik moet gaan. Ik moet even naar Jonathan" zeg ik. Hij knikt en staat op. Ik spring snel van het bed af en ren naar de deur. Steve pakt mijn hand vast en draait mij om maar voordat ik ook maar iets kon doen gaf hij mij een zoen. Ik doe uiteraard mee. Steve stopt en kijkt mij aan. "Als je nog geen slaapplek hebt kan je wel hier logeren" zegt hij. Ik glimlach en schud mijn hoofd. "Doeii Harrington".

Ik ben door de regen naar Mike zijn huis gerend. Ik ben zeiknat maar ik moest wel. Ik ben door karen Wheeler dus de moeder van Mike naar binnen gebracht. Ik ren snel naar de kelder en trek de deur open. Het water druppelt op de trap. Iedereen kijkt mij aan, Nancy, Jonathan, Will, Eleven, Mike, Dustin en Lucas."Uhm Haii!?" Zeg ik snel want het is te stil. Nancy zet wat stapjes naar voren. Ik ren de trap af en knuffel iedereen. "Ommyyy!" Roep ik. "Charlie!" Roepen ze terug. We lachen even. "Ik dacht dat-" zegt Dustin maar ik stop hem even. "I know".

De hele avond hebben we het gezellig gehad. We hebben bik Mike thuis gegeten, in de kelder gekletst en nu is het tijd om naar huis te gaan. Jonathan blijft bij Nancy net zoals Will en Eleven. Ik denk na over Steve en liep gelijk naar zijn huis. Zijn vader doet open. "Hallo meneer Harrington" Zeg ik vrolijk. Hij kijkt mij heel vrolijk aan. Ik word er een beetje bang van. Hij loopt weg naar buiten en laat de deur open. Ik kijk nog even om maar loop gewoon naar binnen rechtstreeks naar Steve's kamer. Ik klop op de deur. Al vanaf beneden hoor je keiharde muziek. De deur gaat open. Zijn hele kamer is rommelig. Ik hoest een beetje, "hoe kan jij slapen in deze teringzooi" zeg ik. "En hoe heb je het zo rommelig gemaakt in zo een korte tijd?" Vraag ik. Steve gooit nog wat spullen in zijn la. "Ik weet het niet. Ik was wat aan het zoeken" zegt hij heel nonchalant. Ik vertrouw het niet. "Wat is dat op je gezicht?" Vraag ik. Hij draait zich om. Ik loop wat dichterbij. "Steve!Komop!" Zeg lacherig. Ik pak zijn arm vast. Hij kloot wat. "Het is niets Charlie!" zegt hij speels. Ik sta even stil. "Uhm dat is raar, voordat ik hier was was het schoon en nu..."Zeg ik met een vragend gezicht. Steve draait zich om. Nu kan ik echt zijn gezicht zien. "Okay sorry ik heb chocolade mouse gegeten" zegt Steve met een kleine lach op zijn gezicht. Ik kijk hem diep in zijn ogen. Voorzichtig haal ik mijn hand langs zijn wang waar het chocolade zit. "Steve!?" Zeg ik. Hij draait zijn hoofd weg. "Heb je nou dat chocolade toetje zonder mij gegeten?" Zeg ik zielig. Hij knikt en gaat liggen op zijn bed. Ik ga naast hem zitten. "Jij ben echt een raar vogel Steve" zeg ik met een lach. Hij knikt. "Dat wist je toch al". Ik zucht en ga naast hem liggen. "Je hebt eigenlijk nog niets verteld over je ouders!" Bedenk ik mij ineens. Hij zucht, "durf jij dat wel aan?" zegt hij spannend. Ik knik en kruip dichter bij hem. "Zal ik eerst misschien iets vertellen over mijn verleden!?" Zeg ik. Steve knikt. "Nou het begon allemaal in LA, ik heb daar eigenlijk mijn hele leven gewoond maar sinds dat ik 15 was begonnen mijn ouders ruzie te maken met elkaar. Niet meer om mij te geven. Ik was eigenlijk alleen. Mijn ouders stuurde mij naar mijn tante toe om daar een jaar te wonen omdat ik was veranderd. Ik was niet meer de oude onschuldige Charlie, ik was de bitch van de school die niemand mocht daardoor ben ik hier beland. Maar de rede dat ik weet terug ben gegaan naar Hawkins is omdat mijn ouders langs zijn gekomen en ik wist wat er is gebeurd... met mijndood" zeg ik. Ik kijk hem aan. "Weet je Charlie. Ik wil graag wat vertellen over mijn familie maar.." Zegt Steve. Ik kijk hem raar aan. Ik heb een raar gevoel in mijn buik. Een fijn gevoel. Ik leun wat naar voren, maar voordat ik he, wil zoenen doet hij dat al. Ik doe er in mee. "Charlie" Zegt hij. Ik glimlach. "Ik heb echt lang gewacht". Na 10 minuten door kussen trekt Steve zijn shirt uit terwijl hij op de grond staat. Steve wilt wel verder gaan maar ik twijfel nog een beetje. "Uhm.. Steve?.. ik.. ik weet niet" zeg ik tijdens het zoenen. Hij trekt mijn shirt uit en bekijkt mij even. "Het geeft niet... ik kan nog wel wachten. We hebben de tijd" zegt hij. Ik schud mijn hoofd. "Zullen we het bij knuffelen houden voor vanavond. Er komt wel een dag" zeg ik een beetje onzeker. Hij knikt en tilt mij op. Ik lach even en klem mijn benen om zijn heupen heen. "Ik dacht dat je allang een ander had gevonden?!" Zegt Steve met een glimlach. Hij loopt naar zijn tafeltje en pakt er wat vanaf. "Nee joh waarom? Ik heb jouw en daar ben ik blij mee" zeg ik met een glimlach. Ik laat hem los en hij haalt zijn hand door zijn haar. "Het is bijna tanksgiving zoals je weet, wil je misschien blijven tot het nieuwe jaar. Dan kunnen we samen..." zegt Steve maar er word geklopt op de deur. We staan in ons ondergoed stil. Iemand doet de deur open. "Steve! Charlie! Je ou..." zegt Robin die binnen komt lopen. Ik sta nog erger stil. "We komen al!" Roept Steve. We trekken onze kleren weer aan en rennen naar beneden. Steve doet zijn broek nog half aan en ik mijn shirt als we de trap ik lopen. Ik kijk naar de deur en daar staan ze hoor. "What! The! Hell!"