hoofdstuk 7

Mijn deur vliegt open. Tom staat in de deur opening. Hij heeft een grote kampeer rugzak op zijn rug. 'Oke we hebben alles.' Zegt hij. 'Is dat niet veel te zwaar?' 'Nee hoor. Gaat prima.' Zegt hij. Hij liegt... ik weet het zeker.. je ziet gewoon dat het veel te zwaar is.. maar goed. 'Nou dan kunnen we.' Zeg ik. Hij knikt. We lopen mijn kamer uit. 'Vaarwel droevige kamer. tot hopelijk nooit meer.'

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top