POV FLEUR

"WAT?!" Schreeuwt Ivar verbaasd, met een boze ondertoon. "Ik ben zwanger.. Van-" "Ja dat heb ik wel verstaan. Wanneer?" "Weetje nog de dag van de bruiloft? Dat ik naar je toe kwam en me samen wasted werden?" Hij knikt. "Toen dus." "Wil je het houden?" "Het is 3 maanden oud. Het kan niet meer weg." Ivar lijkt wel bevroren, van schrik, hij zit helemaal stil, trekt wit weg en kijkt heel verward. "Fleur.. Ik weet niet of ik een kind kan opvoeden. Kijk met Joris kon ik het wel, maar die zit nu ook steeds bij Wessel en mijn oma." "Ik weet het ook niet Ivar. Ik weet het ook niet."

POV IVAR

Ik wil geen kind. Of het nou van Fleur is of niet. Ik kan het niet. Fleur staat op en zucht. "Dan ga ik maar weer eens. Ik eh ik ga naar mijn oude huis. Ik spreek je nog wel." Ze slaat de deur achter zich neer en daar zit ik dan met mijn hoofd in mijn handen.

-6 maanden later.-

POV FLEUR

De baby is er. Ivar kon het niet aan om een kind te hebben en om zijn eigen te zien en het niet te kunnen opvoeden. Joris staat naast mijn bed te kijken naar het kleine babytje. Ik heb Ivar de keuze gestelt.

Flashback.

"Ivar. We kunnen niet bij elkaar blijven als je mij wel wilt, maar je eigen kind niet. We zullen dan niet samen kunnen wonen. Of je blijft bij mij en de kinderen of ik verdwijn voorgoed uit je leven. Het is jouw keuze Ivar. Jouw keuze. "Ik wil gewoon geen kind. Het is teveel. Verdwijn uit mijn leven. Astjeblieft. Alles wat ik met je mee heb gemaakt is zo speciaal, maar ik kan het echt niet. Ik hou van je en dat zal ik altijd doen." "Ik ook van jou."

Waarom ik niet boos ben? Ik snap het.

-10 jaar later.-

Joris is nu 17 en de het andere kind wat Wessel is genoemd is nu 10. Ivar wou niet helpen met een naam kiezen, dus heb ik voor Wessel gekozen. Omdat hij er altijd voor me is.

POV FLEUR

Elke dag denk ik nog aan Ivar. Wessel lijkt zo erg op hem. Zijn ogen, alles. "Joris!" "Ja mam." "Kom eens." Ik hoor hem zuchtend de trap af komen en daar staat hij. De 1,89 meter lange Joris. Hij is zo gegroeid. "Wanneer komt Lotte weer langs? Ik mag haar wel." Ja. Lotte ja. Op de basisschool is Joris altijd verliefd geweest op Lotte. Ze gingen samen naar de middelbare school en zijn samen gebleven. Okay. Dat is echt een te cute love story. Dat van mij dan. Ik staarde naar Ivar vanuit een raam. Ik heb Ivar 10 jaar niet gezien. En nog steeds denk ik aan mij. Ik ben nu 32 en hij heeft waarschijnlijk een vrouw. En kinderen. Ik heb meerdere keren een relatie proberen te hebben, maar het ging gewoon niet. "Ja Lotte komt zo." Ik glimlach naar hem. "Mama. Jou vader is mijn vader, maar Ivar voelde altijd echt als een vader voor me. Ik wil hem weer zien." "Nee Joris. Je gaat hem niet zien. Laat ik er niet achter komen." "Je bent gewoon jaloers. Dat hij mij wel wilt zien maar jou niet. Ohnee wacht. Jij hebt hem gedumpt en achtergelaten en ik zal nooit een vader krijgen. Bedankt mam!" Schreeuwt Joris met pijn in zijn ogen af te lezen. Hij meent het echt. Hij meent het. Ik weet het zeker. Ik kijk met trillende handen naar de grond en knik. "Je hebt gelijk." De deurbel gaat. Joris doet de deur open en begroet Lotte. Met een zoen. Hahaha ik weet nog wel mijn tijd, dat ik en Ivar elkaar zo begroette. Mijn zoon staat momenteel te zoenen in de gang en ik kan alles prima zien. Like i want that. ;( . Ze staan nog steeds te zoenen en ze glimlachen tegen elkaars lippen aan. Er rolt een traan over mijn wang. Zo was ik ook. Toen Ivar er nog was. "Hallo mevrouw." Hoor ik de zachte lieve stem van Lotte. Ik kijk op en heb niet door dat ik nog huil. "Hey meid. Gaan jullie anders even naar boven." Ze knikken en lopen de trap op. Ik zal de was maar eens gaan doen. Ik loop ook de trap op en Joris zijn deur word gesloten. Ik weet precies dat Lotte nu gaat vragen of alles goed gaat. Ze is een goede meid. Ik kan het gewoon niet laten om te luisteren. "Joor. Wat is er met je moeder aan de hand?" "Ik flipte op haar, omdat ik een vaderfiguur mis Lotte. IK MIS GODVERDOMME EEN VADERFIGUUR. En mijn moeder denkt nog steeds aan Ivar. Ik weet het zeker. Ze is met geen een andere man geweest." ik voel de tranen opkomen. Joris huilt. Hij huilt gewoon. Fucking mijn schuld. "Het komt goed Joris. Ik weet het zeker." Ik hoor weer een zoengeluidje en ik maak dat ik weg kom.

Ik hoor allemaal gekreun van boven komen. Neeeeeee. Oke. Dit is precies mij en Ivar maar neeeeee.

Dan bedenk ik me iets. IK HEB GEEN NIEUWE TELEFOON GEHAD EN IVAR STAAT IN MIJN CONTACTEN. als hij maar het zelfde nummer heeft. Ik ga naar whatsapp. Ja. Whatsapp en druk op zijn naam.
Laatst gezien. Vandaag om 15;16.

Het is nu 15;17.

Ik moet hem bellen.

"Hallo? Met Ivar." Zijn stem. Is het zelfde. "Je spreekt met Fleur. Hang niet op!"

"Mama wat zijn Joris en Lotte aan het doen?" vraagt Wessel. "Ze spelen een spelletje ga maar weer slapen." Hij knikt.

"Was dat mijn zoon?" Vraagt Ivar. "Ja. Joris zat vanmiddag bij Lotte te huilen, omdat hij een vaderfiguur zoekt. Jou. Om precies te zijn." "Jij hebt me niet nodig  dus?" "Jawel. Ik heb geen ander gehad." "Ik ook niet."

---2 dagen later.---

De bel gaat. Dat moet Ivar zijn. Joris weet niet dat hij komt. "Joris doe de deur even open." Hij loopt naar de deur. "Joris?" hoor ik Ivar zijn vragende stem. "Pap?" Vraagt Joris. Ik loop naar de deur. En zie Ivar en Joris knuffelend. "Ik heb je gemist pap." "Ik jou ook jongen." Ze laten elkaar los. "Hallo Fleur. Je bent nog steeds beeldschoon." "Hallo Ivar. Je bent niet veel veranderd.

------
ik kon het niet laten. XxH