KABANATA 2

"Pres, can you hand Poresa the file I asked you yesterday? Kailangan niya kase 'yon," Yumi shamelessly asked our club President.

Napaismid ako sa lakas ng loob ng kaibigan ko.

I wished I also have the courage like her when it comes to things like that. Hindi 'yong puro kapilusupuhan lang ang alam.

Our club President looked at me. Ang naninimbang niyang mga mata ay biglang bumaling sa akin dahilan kung bakit ako napatalon ng kaunti sa puwesto ko.

What's with his stares? May kasalan ako? O nagagandahan lang siya sa akin?

Kinutusan ko ang sarili ko dahil sa iniisip ko. Kapal ko rin minsan, ah. Kaya laging inis si Eunice kapag kaharap ako, eh.

"Get it on the club room," tipid na sagot niya at naglihis ng kanyang tingin mula sa akin.

Oh, well... Bawas trabaho na rin 'yon.

"Sige, kukunin ko maya-maya, Pres," ani ko.

"Go on," he said coldly and started walking again.

Tinignan ko lang siya ng ilang segundo bago muling balingan ng tingin si Yumi at Nathan na nakatingin din sa lalaking kausap lang namin kanina.

"Tinanong mo talaga ang study first na 'yon, Yumi?" tanong ko sa kaibigan kong nakatingin pa rin kay Pres.

Yumi looked back at me. She smiled at me teasingly that made me arched my brows at her.

Ano ba iniisip nito?

"Well..." she stopped. "I did!" she exclaimed. Binatukan ko siya gamit ang folder na dala ko.

Agad namang umangal ang boyfriend niyang over protective.

"Hey!" Nathan whined at my action.

Pareho ko silang inirapan. They really serious about their relationship, huh? We're only on our third year in college yet their making it serious.

Nagpilig na lamang ako ng aking ulo.

"Ewan ko sa inyo pareho! Kay aga-aga date narinig ko sa isa riyan, ah!" Parinig ko.

"Tsk," I heard Nathan.

I eyed the both of them before making a heart sign using my hand then break it afterwards.

"Walang forever, mga nuno!" I yelled at their face.

Umasim ang mukha ni Yumi habang tinignan lang ako ni Nathan na parang bagot na bagot sa akin.

Aba't ang kumag!

"I'm going. May titignan pa rin kase ako sa ibang Department," paalam ko sa kanila.

My best friend nodded her head at me. Nginitian ko siya habang tinapunan ko lang ng tingin si Nathan bago tumalikod at magsimulang maglakad.

Inuna kong puntahan ang building ng mga estudyanting kumukuha ng HRM na kurso. Nasa second floor and building nila sa taas ng sa mga BSIT.

I saw some of them were practicing on how to play the bottle on their hands. They were probably doing the work of being a bartender. Napapangiti na lang ako kapag nakikita ko silang magkandaugaga sa takot na mahulog ang bote.

Huli kong puntahan ang building ng engineering bago ako pumunta sa medicine department. Some of the students were busy doing their outlines and plates. Wala sa sarili akong nagpasalamat na hindi gano'n ang ginagawa namin.

But being an educ student, it's kinda tiring compared to other courses. Not that, I'm saying that others are easy to deal with but studying educ is more complicated than it shows. You need to be more responsible even if you are. There were tons of activities that you need to do aside from reporting everyday and submitting your supposed lesson acting as a real teacher.

"Vacant?" I almost jumped from my spot when I heard a voice of man a behind me.

Bigla akong lumingon sa pinanggalingan ng boses na iyon. But I unconsciously bit my tongue when I saw Pres standing next to me!

Bakit hindi ko man lang naramdaman ang presensiya niya kanina?!

Pasimpli kong inayos ang sarili ko. Ngunit napapangiwi na lang din ako dahil sa dila kong nakagat ko dahil sa gulat.

"P-Pres..." I stuttered.

Ang sakit kayang makagat ang dila!

He tilted his head on the side.

"I thought you need the file that Mayuri asked? Bakit hindi mo kinukuha?" tanong niya sa akin.

Ngumiti ako ng alanganin sa harap niya. I saw how his eyes changed its slit when he took a peek at my back. Weirdo. But...

Is he stopping himself to smile?

"Ahm, ano kase..." Do I really need to answer?

"Kase...?" he followed my words.

Usisiro pala ang study first na 'to? I asked myself.

I pointed my back even though I wasn't looking at where I am pointing. Sinundan niya iyon ng tingin at doon ko nakumpirma na nangingiti nga siya.

He's handsome, I must say.

His monolid eyes and angled brows were amazing. Perfectly fit nose with his emphasize nose bridge. And a natural shape of lips.

Not bad, huh?

I was only back on my senses when I heard him chuckled.

Sexy...

"So, you're here at the building of engineering to watch them kissing?" Dinig ko ang mapaglarong tinig niya.

But wait—kissing?!

I immediately turned my body to see what he was saying. And my cheeks profusely blushed when I saw a girl and a boy really kissing!

What the hell was that?!

Halos hingin ko na lang na lumubog ako sa lupa nang marinig kong mas lalo siyang tumawa. Ang malalim na tunog ng tawa niyang iyon ay dahilan kung bakit parang gusto ko na lang ang kainin ng lupa!

They were not kissing a moment ago! Bakit ang bilis naman yatang mag-iba ng eksena nila?! Nakakahiya!

"You have a good taste for the views, huh?" he even dared to say that!

Napapakagat na lang ako ng labi ko upang pigilan ang hiyang nararamdaman ko. Masakit pa ang dila ko dahil nakagat ko kanina pero labi ko naman ang kinakagat ko ngayon!

Pikit mata akong pumihit paharap sa lalaking sayang-saya yatang tignan akong halos hindi na siya malingon ng sakto.

"H-hindi naman sila naghahalikan kanina, ah!" Depensa ko sa sarili ko.

His lips protruded.

"Oh, really?" he challenged me. "Then can you explain what they are doing now?" he smirked at me maliciously.

Bakit ko naman kailangan na ipaliwanag kung bakit sila naghahalikan na?! Bakit, inutusan ko ba sila na maghalikan kahit ang aga-aga?! Desisyon nila, ah. Kalandian lang, eh.

Pinangliitan ko siya ng aking mga mata. Mas lalo siyang ngumisi.

"Do I owe you an explanation because of their flirty attitude?!" I hissed at him. He smirked at me even more. "Maka can you explain ka pa riyan parang utos ko na maghalikan sila, ah?" I told him. Getting piss because of embarrassment.

He just tilted his head while smirking at me. I want to rubbed that smirk on his face to get myself even because of his false accusations towards me! He's making me flirtatious!

"Galit ka na niyan, Miss Derillo?" asar niya pa sa akin.

Pakiramdam ko ay mag-uusok na ang ilong ko dahil sa kakatanong niya sa akin! We're not even that close for him to act this way in front of me now!

Feeling close na President lang?

"Galit mo mukha mo, Pres!" sigaw ko sa harap niya.

I thought he'll be offended with my actions and words but it only earned another deep laugh from him.

"Happy pill mo ako, Pres? Lakas mo tumawa, eh. Nakakatimang," inis na ani ko.

He stopped laughing.

Tsk. He actually know how to stop, huh?

He extended his right arm towards me. I looked at it while arching my brows. He give me a flirty smile that made me creased my forehead.

"Rexos Emmanuel Villosillo, by the way," he suddenly said.

Oh? Parang hindi ko alam, ah.

Tinitigan ko muna iyon. It took me seconds before accepting his hand and shake it.

"Haite Forsythias Derillo. But I prefer them calling me Poresa," I said while shaking our hands.

Dahan-dahan siyang nagtango ng kanyang ulo.

"Call me Samuel if you want my name shorter," he stated that made me smile.

Your ways, Pres. Alam ko na 'yan, eh. I laughed at the back of my head.

"Magpapakilala ka lang pala ang dami mo pang palusot," nakangiting saad ko.

Nagkibit siya ng kanyang balikat.

"For the better future, maybe," shrugging his shoulder, he replied.

"Tsk. Future mo kamo, otot," usal kong ikinatawa na naman niya.

Napatawa na rin ako dahil sa sinabi ko. Doon ko lang napansin na hawak-hawak ko pa pala ang kamay niya kaya dali-dali kong binitawan 'yon.

"I wasn't mistaken when I thought that being with you will be this warmth," he whispered in his low and deep voice.

Napatingin na lang ako sa kanya. I saw how his eyes sparkled.

"I didn't thought that you're this warm either," bulong na ani ko rin.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top