Αφιερωμένο σε όλους σας με αγάπη..🌹❤️

Μια κοφτερή λεπίδα χώθηκε με φόρα μέσα στα σωθικά της προτού καν προλάβει να αντιδράσει κι εκείνο άψυχο κτήνος γελούσε σατανικά κι ακατάπαυστα έως το τέλος όπου τελικα έσβησε από τον πόνο κι τον πανικό επάνω στο υγρό από το αίμα της χώμα του κήπου.

Ένας πανικός ακολούθησε μετέπειτα αφού ολόκληρο το παλάτι τέθηκε σε κατάσταση εισβολής κι οι πρώτοι φρουροί έσπευσαν απευθείας έντρομοι προς την μεριά μου ώστε να μου παράσχουν τις πρώτες βοήθειες.

"Συναγερμός η πριγκίπισσα δέχθηκε θανατηφόρα επίθεση ! Σφραγιστε άμεσα τις πύλες μην αφήσετε τον δράστη να ξεφύγει...!" Κραύγαζε ο αρχηγός του στρατεύματος κι πιστός φίλος της Αικατερίνης όπου παρατηρούσε από το μπαλκόνι καταχλωμη τις ολέθριες εξελίξεις .

" Μα ποια στο καλό είναι αυτή η γυναίκα ; Καμία αρχηγός συμμορίας για να τολμήσει κάποιος να την αναζητήσει μέσα στο ίδιο μου το σπίτι..! Ω θεέ μου ! Να συλληφθεί κι να φυλακιστεί άμεσα ο δράστης..!" Έδινε με την σειρά της εντολές πανικόβλητη έχοντας χάσει κυριολεκτικά τα λόγια της από τον πανικό που την είχε κατακλύσει.
" Τον γιό μου Ω θεέ μου ! Προστατέψτε άμεσα τον μέλλοντα βασιλιά αμέσως ! Τρέξτε στο γραφείο του προτού φθάσει ο δολοφόνος..!" Κραύγαζε λαχάνιασμενη έχοντας εστιασμένη την προσοχή της στο αιμόφυρτο κουφάρι της που έμοιαζε άψυχο πια .

"Μεγαλειότατη η κοπέλα είναι βαριά τραυματισμένη .."

" Το διακρίνω δυστυχώς ..να μεταφερθεί αμέσως στο ιατρείο δίχως καθυστέρηση πρέπει πάση θυσία να την σώσουμε κινδυνεύει η ζωή της να πάρει !" Πρόφερε αυστηρά τρέχοντας αλαφιασμενη βαστώντας ανά χειρας την βαριά φούστα του μαύρου βελούδινου φορέματος της πασχίζοντας να φθάσει στον γιό της έγκαιρα.

" Εδουάρδο.. παιδί μου .. " αναφώνησε εισβάλλοντας στο γραφείο του χλωμή κι τρομαγμένη αντικρίζοντας το αυλακωμενο από την θλίψη κι τον τρόμο πρόσωπο του.

"Μητέρα ! Την χάνω θεέ μου η Βιρτζίνια πεθαίνει.. πρέπει να πάω κοντά της μεριασε !" Ούρλιαζε έχοντας χάσει τον έλεγχο της λογικής κι των κινήσεων του αφού έσπρωχνε ασυναίσθητα την ίδια του την μητέρα ώστε να τρέξει κοντά της αδιαφορώντας για την προσωπική του ασφάλεια.

" Γιε μου λογικεψου για το Θεό ! Είσαι ο επερχόμενος βασιλιάς της χώρας η ζωή κι η προσωπική σου ασφάλεια προέχει της κοπέλας..! Ένας δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος μέσα στον περιβάλλοντα χώρο του ανακτορου κι ίσως είσαι ο επόμενος στόχος ! Μην ανησυχείς εχω ήδη δώσει εντολή να την μεταφέρουν στο ιατρείο η Βιρτζίνια είναι ασφαλής...!" Πρόφερε για πρώτη φορά το πρωτάκουστο όνομα της που αρνούνταν να αναφέρει από την πρώτη στιγμή στην ύστατη προσπάθεια της να συνετίσει τον ταραγμένο πρίγκιπα..

Μα εκείνος έμοιαζε τυφλωμένος από τον τρόμο κι παντελώς κουφός στις ατέρμονες απέλπιδες εκκλήσεις της Αικατερίνης που πάλευε με τα ίδια της τα χέρια να τον συγκρατήσει στο γραφείο.

" Εντολές βαρέθηκα τις εντολές σου ! Πιστεύεις πως θα μείνω εδώ άπραγος να βλέπω την γυναίκα που αγαπάω να αργοπεθαίνει..! Είσαι γελάσμενη φύγε από την μέση μητερα !" Φώναζε εμμονικα αρπάζοντας την μητέρα του από τους ώμους με σκοπό να πάψει να του φράζει τον δρόμο.

" Εδουάρδο παιδί μου έχεις χάσει τα λογικά σου ! Αυτή η γυναίκα σου έχει κάνει μάγια δεν εξηγείται τούτη η αλλόκοτη συμπεριφορά ! Πως γίνεται να αγαπάς κάποια του δρόμου που δεν ξέρεις καν από πού κατάγεται ούτε σε τις είδους οργανώσεις είναι μπλεγμένη..! Δεν θα καθίσω να σε βλέπω να καταστρέφεσαι έχω καθήκον να σε προφυλάξω..!" Αντιστεκόταν από την μεριά της όπως μια μητέρα μάχεται με όλες τις δυναμεις της για το σπλαχνο που κάποτε έφερε στον κόσμο.

" Δεν επιθυμώ την προστασία σου παράτα με αν μπορούσες θα έσωζες τον πρωτότοκο γιο σου που σου έκλεψαν τότε όμως απέτυχες !" Τόλμησε να ξεστομίσει καρφώνοντας κατάστηθα το μαχαίρι στην ήδη αιμορραγούσα πληγή που ποτέ δεν έπαψε να στάζει αίμα κι δηλητήριο στην καρδιά της Αικατερίνης.

Ήταν η αχίλλειος πτέρνα της η κρυφή της αδυναμία όπου μονάχα ο Εδουάρδο γνώριζε αφότου του είχε διηγηθεί την ιστορία μια παγωμένη νύχτα στο δάσος όπου σπάραζε ανάμεσα στα χέρια του .

" Πως μπόρεσες να το ξεστομίσεις αυτό το τερατουργημα..; Στα χέρια σου κόντεψα να χαθώ εκείνο το οδυνηρό βράδυ. Ηξερες πόσο βαθειά με πονάει ο χαμός του αδελφού σου ..αλλά θέλησες να με πληγώσεις για μια παρείσακτη. Εμπρός λοιπόν γιε μου κανείς δεν σε εμποδίζει πια τρέχα σε εκείνη.." ψέλλισε τρεκλιζοντας ζαλισμενη σαν να είχε δεχθεί πράγματι ένα βαθύ κι ανίατο πλήγμα από μαχαίρι τόσο πολύ πονουσε η καρδιά κι η διάνοια της από τις αναμνήσεις που την κύκλωσαν στο λεπτό σαν ολοζώντανες ερρυνιες.

Από εκείνη την ημέρα έχασε μια για πάντα την ανθρώπια της καθώς το άλλοτε λαμπερό νεανικό χαμόγελο που σκορπούσε στο πλήθος έδυσε σαν ήλιος σε έκλειψη μια για πάντα σαν πληροφορήθηκε πως ο γιος που είχε φέρει στον κόσμο δεν βρισκόταν πλέον εν ζωή.

Ήταν πανευτυχής αναμένοντας την έλευση του καθότι πέραν από το καθήκον της διαδοχής που έφερε εις πέρας ήταν άπειρα ερωτευμένη με τον σύζυγό της κι βασιλιά Εδουάρδο τον πρώτο άρα ήταν ένα μικρό ακόμη θαύμα που ολοκλήρωσε τον κόσμο της.

Είχε μείνει έγκυος σχετικά εύκολα μέσα στο πρώτο εξάμηνο του έγγαμου βίου όπου οι προσπάθειες απέδωσαν καρπούς κι ο γιατρός περιχαρής την ενημέρωσε για την επικείμενη έλευση του πρώτου διαδόχου.

Αδημονουσε μέρα με την μέρα να αντικρίσει το πλάσμα που κουβαλούσε στα σπλάχνα της ενώ ένα συνεχές χαμόγελο ευτυχίας κοσμούσε τα νεανικά τοτε χείλη της κι αισθανόταν πως αγαπούσε ολόκληρο το βασίλειο και μάλιστα είχε δωρίσει αρκετά λεφτά στο τοπικό ορφανοτροφείο προς τιμήν του αγέννητου μωρού.

Οι μήνες πέρασαν η εγκυμοσύνη της δεν αποδείχθηκε τόσο ονειρική όσο την είχε πλάσει στο μυαλό της αφού έπειτα από ένα ατύχημα που είχε με το άλογο στον πέμπτο κιόλας μήνα της κυήσεως καθηλώθηκε για τους υπόλοιπους στο κρεββάτι.

Υπέφερε από ακατάσχετες αιμορραγίες τουλάχιστον τρεις φορές τον μήνα ενώ οι γιατροί από πολύ νωρίς την είχαν ενημερώσει πως δεν θα ήταν εύκολο να αποκτήσει δεύτερο απόγονο εξαιτίας του τραύματισμου που δέχθηκε η μήτρα της κατά την πτώση.

Μια κρύα βράδια των πιο παγωμενων Χριστουγέννων όπου είχε γνωρίσει ο τόπος τα τελευταία χρόνια οι πόνοι την επισκέφθηκαν ισχυροί κι ανυπόμονοι ζητώντας επιτακτικά να γεννηθεί ο μικρός της .

Ο σύζυγος της απουσίαζε εξαιτίας μιας διαμάχης με την Αγγλία όπου είχε εξελιχθεί σε ψυχρό πόλεμο με μικρές μάχες κυριαρχίας να μαίνονται στο εξωτερικό κομμάτι των συνόρων άρα ήταν καταδικασμένη να βιώσει τον πρώτο επώδυνο τοκετό της ολομόναχη.

Οι πόνοι φρικτοί έμοιαζαν να σπάνε τα κόκκαλα της από άκρη σε άκρη σε κάθε σπασμό κι όμως με σφιγμένα τα δόντια σαν αληθινή λέαινα πάλευε να φέρει εις πέρας την ιερότερη αποστολή της ζωής της.

Τις πρώτες πρωινές ώρες αφότου το σώμα της είχε εξαντληθεί πλήρως κι το μωρό δεν αποφάσιζε να φανεί έστω να δώσει ένα σημάδι του πως ήταν ακόμη ζωντανό η απελπισία την κύκλωσε ολοσχερώς.

Οι γιατροί ολόγυρα ψιθύριζαν ανήσυχοι με τις γυναίκες της αυλής πως κάτι δεν πήγαινε καλά κι πως υπήρχαν σοβαρές επιπλοκές που ίσως οδηγούσαν στον θάνατο τόσο την ίδια όσο κι το μωρό.

"Εκείνο να σώσετε εμένα ..αφήστε με να χαθώ.." βρήκε την δύναμη να ψελλίσει μέσα στην παραζαλη κραυγάζοντας από τον οδυνηρό πόνο που την συγκλονίζε για ακόμη μια φορά λίγα δευτερόλεπτα αργότερα.

Έπειτα από τρεις δυνατές ωθήσεις που σχεδόν έπαψε η καρδιά της να χτυπά τον άκουσε για πρώτη φορά να κλαίει στα χέρια του γιατρού όπου το ολόγυμνο ματωμένο σώματακι του έτρεμε ανάμεσα τους .

" Θεέ μου σε ευχαριστώ.." πρόλαβε μονάχα να ψελλίσει προτού αφεθεί στο γλυκό νανούρισμα του ύπνου που τόσο πολύ στερήθηκε ολόκληρο το προηγούμενο βασανιστικό βράδυ κι μετέπειτα την στοίχειωσε.

Ξύπνησε αργά το ίδιο βράδυ από τον οξύ πόνο στο στήθος της που ζητούσε διακαώς να θηλάσει το μικρό της μα εκείνο δεν βρισκόταν πουθενά κοντά της μήτε πλάι της μήτε στο αδειανό δωμάτιο που φάνταζε τόσο μουντό κι κρύο για κάποιο παράξενο λόγο.

Είχε φωνάξει ευθύς την προσωπική βοηθό της που την εμπιστευόταν όσο καμία εκεί μέσα κι εκείνη δεν άργησε να προβάλει στο κατώφλι μα το ύφος της προμήνυε άσχημα μαντάτα.

" Έλα επιτέλους Αντζέλικα νόμιζα πως όλες σας με ξεχάσατε κι εγώ πονάω φρικτά..φέρε μου το παιδί μου θέλω να το δω.." πρόφερα με δυσκολία ανασηκώνοντας ελαφρά τον κορμό της από το στρώμα με σκοπό να γνωρίσει επιτέλους το πλάσμα που κυοφόρησε γενναία όλους αυτούς τους μήνες .

Μα η θεραπενιδα της έμεινε ακίνητη σαν στήλη άλατος απέναντι της να την παρατηρεί με ύφος βλοσυρό κι θλιμμένο να προσμένει το παιδί που μόλις είχε φέρει στον κόσμο με ανοιχτη την αγκάλη της .

" Μα τι ακριβώς κάνεις Αντζέλικα δεν με άκουσες ; Φέρε μου το μωρό μου !" Πρόσταξε θυμωμένη μα συνάμα τρομαγμένη διότι η σιωπή που απλωνόταν στο απέραντο νυφικό της δωμάτιο μπορούσε να την σκοτώσει σαν το ισχυρότερο δηλητήριο την δεδομένη στιγμή.

" Μεγαλειότατη..το μωρό... γεννήθηκε τόσο αδύναμο..οι γιατροί πάλεψαν αλλά...δεν κατόρθωσαν να το σώσουν κι εκείνο..να ..έφυγε όπως ακριβώς ήρθε .." πάσχιζε με λόγια να της εξηγήσει τον χαμό του βρέφους της που μήτε πρόλαβε να κρατήσει στα χέρια μήτε να καλωσορίσει.

"Μην συνεχίζεις λες ψέματα όχι ! Το παιδί μου είναι ζωντανό μου το κλέψανε αυτό συνέβει..! Όχι όχι όχι ! " Οι κραυγές του θρήνου της ξεσήκωσαν ολόκληρο το ανάκτορο εκείνο το βράδυ όπως κι τις υπόλοιπες ημέρες εβδομάδες μήνες που ακολούθησαν προτού η καρδιά αποδεχθεί πλέον την απώλεια κι παγώσει μια για πάντα .

Ο γάμος της κατέρρευσε ως άλλος πύργος από τραπουλόχαρτα όπως κι κάθε άλλη ανθρώπινη σχέση ολόγυρα της αφού η ίδια επέλεξε να κλειστεί στον εαυτό της κι να απομονωθεί.

Ο βασιλιάς είχε ήδη βρει την επόμενη αντικαταστάτρια της αφότου οι γιατροί τον έπεισαν πως δεν θα μπορούσε η ίδια να κυοφορήσει άλλο διάδοχο μα ο θεός είχε άλλα σχέδια για εκείνη.

Την βραδιά όπου ο Εδουάρδο ο πρώτος την κάλεσε σε επίσημο δείπνο κεκλεισμένων των θυρών ώστε να της ανακοινώσει την επερχόμενη λύση του γάμου αισθάνθηκε μια έντονη δυσφορία προτού καν ακούσει την απόφαση του κι σωριάστηκε ενώπιον του στο γεμάτο εδέσματα τραπέζι.

" Θαύμα ! Η βασίλισσα είναι ξανά έγκυος είναι απίστευτο !" Κραύγαζε ενθουσιασμένος ο θεράπων ιατρός της ακυρώνοντας αυτομάτως τα σχέδια του συζύγου της για αντικατάσταση της λες κι ήταν κάποιο φθηνό αντικείμενο κι ας είχαν παγώσει μια για πάντα οι σχέσεις μεταξύ τους .

Κάπως έτσι γεννήθηκε ένα καλοκαιρινό ηλιόλουστο πρωινό ο μικρός της Εδουάρδο που σήμερα την έκανε στην άκρη για να ζήσει τον έρωτα του με κάποια τυχάρπαστη κηφήνα που κανείς δεν ήξερε τι είδους σκοτεινά κίνητρα όσο κι μυστικά έκρυβε.

"Μητέρα δεν ήθελα..." Τον άκουσε να της ψιθυρίζει μετανιωμένος σαν αντίκριζε τα δάκρυα της να κυλούν ακατάπαυστα στο κατακόκκινο αυλακωμενο πρόσωπο της για όση ώρα οι αναμνήσεις την βομβάρδιζαν βασανιστικά μέσα στην αμήχανη σιωπή που απλωνόταν στο γραφείο.

" Πήγαινε κοντά της παιδί μου.." βρήκε την δύναμη μονάχα να ψελλίσει ακουμπώντας μελαγχολικά στο μπράτσο της πολυθρόνας χαμένη στον δικό της σκοτεινό κόσμο που δεν χωρούσε κανέναν εσωτερικά του εκτός του πένθους όπου ποτέ της δεν μπόρεσε να ξεπεράσει.

Προτού καν φθάσει στο κατώφλι του ιατρείου του ανακτόρου έτρεξε ο γιατρός προς το μέρος του ανήσυχος κι μουδιασμενος σαν να μην ήξερε τι ακριβώς να πει .

" Εξοχότατε υπάρχει πρόβλημα ! Εσάς ερχόμουν να βρω ! " Τον ενημέρωσε πρόχειρα λαχάνιασμενος ο έμπειρος άνδρας που για χρόνια τους είχε υπό την συνεχή σχολαστική επίβλεψη του .

" Το περίμενα πως είναι σοβαρά η γυναίκα μου .. σε παρακαλώ πες μου μονάχα ότι μπορείς να την σώσεις.." αποκρίθηκε παγωμένος έχοντας παραλύσει σε κάθε άκρο του σώματος του από την αγωνία.

"Γυναίκα σας δεν είμαι βέβαιος αν τελικά θα γίνει..ξέρετε το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από όσο τελικά περίμενα. Αρχικά θα σας ενημερώσω πως πρόκειται για απόπειρα ανθρωποκτονίας όχι τοσο της ίδιας της κοπελας όσο του ...βρέφους το οποίο κυοφορεί.." σχολίασε όσο πιο απλά γινόταν ο αμήχανος άνδρας αντικρίζοντας τον Εδουάρδο να χάνει το χρώμα του έπειτα από την απίστευτη αποκάλυψη την οποία δεν τολμούσε να χωνέψει.

" Μισό λεπτό..βρέφος ...είπες όντως ; Άκουσα καλά ; Δηλαδή είναι... έγκυος ήδη ;" Μουρμούριζε χαμένος στις σκέψεις κι τα αμέτρητα αναπάντητα ερωτηματικά καθώς το μυστικό που τόσο έντονα πάσχιζε να καλύψει η Βιρτζίνια είχε δυστυχώς ξεσκεπάστει.

" Λυπάμαι κύριε είναι ήδη μερικών εβδομάδων η κύηση σχεδόν στον δεύτερο μήνα έχει ήδη μπει η κοπέλα . Κι το πλήγμα που δέχθηκε είχε ως επίκεντρο το βρέφος όχι την ίδια όπως σας ξανά είπα .."

" Μάλιστα ...και θα σωθεί το παιδί ; Εννοώ κατόρθωσε να το σκοτώσει ο εν λόγο εκτελεστής ;" Ρώτησε σφιγμένος κρύβοντας περίτεχνα την οργή κι την θλίψη του καθώς ο έρωτας του για εκείνη δεν του επέτρεπε να της φερθεί απάνθρωπα.

" Δεν θα σας κρυφτώ..ακόμη παλεύω να κρατήσω στην ζωή αυτό το αθώο πλάσμα μεγαλειότατε.
Διότι οτι λάθος κι αν έπραξε η μητέρα δεν ευθύνεται σε κάτι το βρέφος . Γι αυτό σας παρακαλώ να είστε επιεικής υπάρχει εκτεταμένη εσωτερική αιμορραγία κι ήδη έχασε πολύ αίμα κι η μητέρα βρίσκεται σε κώματωδη κατάσταση.." τον ικέτευσε θερμά με την σειρά του κι εκείνος αντιλαμβανόμενος την οργή κι την απογοήτευση που πλημμύριζε την καρδιά του καθώς το πρωτόκολλο ήταν σαφές στην επιλογή της επερχόμενης βασίλισσας πως θα έπρεπε να είναι ανέγγιχτη έως την πρώτη νύχτα του γάμου.

Κάθε ελπίδα να είναι μαζί της είχε καταστραφεί ολοσχερώς ακόμη κι αν επέλεγε να μεγαλώσει μαζί της αυτό το παιδί δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει διάδοχος του θρόνου του μήτε να κληρονομήσει την αμύθητη περιουσία των προγόνων του.

Κι πάλι το πρωτόκολλο που όριζε τον πρωτότοκο γιο για διάδοχο είχε παραπεμφθεί ηδη μια φορά όταν γεννήθηκε εκείνος στην θέση του χαμένου του αδερφού που κανείς έξω από το παλάτι δεν γνώριζε πως υπήρξε.

Όμως στην δική του καταραμένη κατάσταση δεν θα μπορούσε να κρύψει από τον λαό μήτε απ' την μητέρα του την έλευση του παιδιού όπου θα απαιτούσαν να γίνει ο επόμενος βασιλιάς .

Πως θα μπορούσε να αγκαλιάσει το παιδί ενός άγνωστου Χ πόσο μάλλον να του επιτρέψει να αναλάβει κάποτε κι τα ηνία της διαδοχής όταν εκείνος θα είχε πλέον χαθεί ;

Η απογοήτευση διαδέχονταν τον θυμό τις απορίες κι οι απορίες τα ακατάπαυστα σενάρια για το ποιος πρέπει να ήταν ο πατέρας αν και περί αυτού δεν υπήρχε ουδεμία αμφιβολία πως δεν ήταν άλλος από τον Νταμιάνο εκείνο τον αλήτη το δειλό ιππότη.

Το μίσος πλημμύρισε την καρδιά του στην στιγμή μεταμορφωμένο σε μια δίψα για εκδίκηση κι αίμα που όμοια της ουδέποτε είχε τολμήσει να αισθανθεί για κανέναν.

Αυτός ο αλήτης ήταν ένας δειλός κι μισός που δεν του άξιζε να ζήσει έπειτα από το κακό που είχε προκάλεσει σε κάποια γυναίκα που την χάλασε με ευκολία κι μετέπειτα την πούλησε σαν φθηνό δέρμα σε εκείνον μαζί με τις συνέπειες.

" Θα το πληρώσει ο άθλιος ! Κι αυτός κι η πονηρή Βικτώρια που βοήθησε αυτό τον δειλό να καλύψει τα νώτα του !" Ορκίστηκε μέσα από τα σφιγμένα δόντια του εισβάλλοντας στο χώρο όπου κείτονταν το θύμα του αλήτη παλεύοντας για την ίδια την ζωή του .

" Σε παρακαλώ δώσε εντολή στους αγγελιοφόρους του παλατιού να καλέσουν εδώ με βασιλικό διάταγμα την βασίλισσα Βικτωρία μαζί με τον πιστό ιππότη της Νταμιάνο..!" Ζήτησε αυστηρά δίχως να χάσει χρόνο από τον γιατρό όπου έσπευσε αμίλητος να εκτελέσει την εντολή του οργισμένου αφέντη του.

Όσο ο ίδιος πάλευε να κλεισει τις πληγές που του άνοιξε η ποταπή προδοσία της μονής γυναίκας που κατόρθωσε να τον αγγίξει εσωτερικά κι να πιστέψει σε αυτό που κάποιοι ονομαζαν έρωτα και μάλιστα εκθειάζαν και εξυμνούσαν .

Πλησίασε κοντά στο χλωμό αδύναμο σώμα της κοιτάζοντας θυμωμένος κάθε κόγχη του πανέμορφου προσώπου της που φάνταζε φτιαγμένο από πορσελάνη τόσο αψεγάδιαστο που ήταν όμως η ψυχή της έπασχε από μια ανίατη ασθένεια το ψεύδος κατέληξε θλιμμένος.

" Γιατί δεν μου μίλησες ποτέ Βιρτζίνια..είχες ευκαιρίες ακόμη κι μετά την απαγωγή σου . Εκείνος ήρθε να σε σώσει κι τότε με τις ευλογίες της βασίλισσας προστάτιδας του . Όμως ορκίζομαι θα πληρώσει με το αίμα του που τόλμησε να σε αγγίξει.." ψιθύριζε συντετριμμένος στο αυτί της βαστώντας μετά βίας τα δάκρυα του καθώς εσωτερικά του μάχονταν με τα πρέπει και τα θέλω της ψυχής του .

Δεν ήθελε να την αφήσει να χαθεί από την ζωή του τόσο εύκολα κι για κάποιο λόγο εσωτερικά του την δικαιολογούσε που δεν του αποκάλυψε την αλήθεια διότι ίσως πράγματι να μην είχε άλλη επιλογή.

Μπορεί εκείνο το κτήνος να τόλμησε να απλώσει τα βρώμικα χέρια του επάνω της πάρα την θέληση της κι όταν έμαθε για την εγκυμοσύνη να φρόντισε να την πασάρει σε εκείνον για να αποποιηθεί κάθε πιθανή ευθύνη.

Η καρδιά του βουλιάζε σε ένα ατέρμονο βαθύ πηγάδι απελπισίας και οργής που αν δεν έθετε άμεσα αντιστάσεις θα τον κατάπινε μια για πάντα με αποτέλεσμα να τον πνιξει.

Ο κυκεώνας των σκέψεων κι σεναρίων δεν είχε πάψει να δρα καταλυτικά στο μυαλό του ενώ παρέμενε αναποφάσιστος σχετικά με τον επερχόμενο γάμο κι την τελετή στέψης ταυτόχρονα.

Ο λαός ανέμενε εναγωνίως να καλωσορίσει την επόμενη του βασίλισσα που θα έπαιζε καταλυτικό ρόλο τόσο στην οικονομική ευημερία του όσο κι στο κομμάτι της εσωτερικής πολιτικής κι η Βιρτζίνια από την πρώτη στιγμή πως αποτελούσε την τέλεια ηγέτιδα για αυτό τον ρόλο.

Υπήρχαν σοβαρές ελλείψεις σε αρκετούς τομείς όπου η μητέρα του παραμέλησε επιμελώς ιδιαίτερα έπειτα από τον χαμό του βρέφους αλλά κι μεταγενέστερα.

Το κομμάτι της πρόνοιας της παιδείας των φτωχών παιδιών όπως επίσης κι τα βασιλικό ορφανοτροφείο όπου κάποτε η ίδια υπήρξε αρωγός κι ένθερμη υποστηρικτής έως την στιγμή που αποφάσισε να μην επισκεφθεί ξανά το συγκεκριμένο ίδρυμα.

Την είχε ανάγκη η χώρα μια τόσο δυναμική γυναίκα σαν την Βιρτζίνια ένας ακόμη λόγος να την κρατήσει στο πλευρό του εκτός από τα αισθήματα που έτρεφε για εκείνη κι τον ασίγαστο πόθο που κάθε βράδυ του έκαιγε την σάρκα .

" Αχ Βιρτζίνια αποδείχθηκες ένα δίλημμα μοιραίο για την ζωή μου τελικά..τι πρέπει να κάνω μαζί σου ..;" Μονολογούσε βυθισμένος στα τρίσβαθα των σκέψεων κι αισθημάτων που εναλλάσσονταν εσωτερικά του συνεχώς.

Πύργος Νταμιάνο λίγο μετά τα μεσάνυχτα..

Πυκνό σκοτάδι κι ομίχλη είχε καλύψει από νωρίς τον τόπο καθώς μια ορμητική καταιγίδα αναμένονταν τις επόμενες ώρες κι οι περισσότεροι κάτοικοι είχαν κλειστεί από νωρίς στα σπίτια τους ασφαλίζοντας τις περιουσίες τους .

Στον πύργο όμως επικρατούσε αναβρασμός κι αναταραχή καθώς τα χαρμόσυνα νέα του επικείμενου γάμου του Νταμιάνο με την λαίδη Άννα ειχε πέσει σαν κεραυνός εν αιθρία.

Ολόκληρο το υπηρετικό προσωπικό εργαζόταν νύχτα και μέρα ώστε να οργανώσει τόσο την εκθαμβωτική δεξίωση που τους είχε ζητήσει η Άννα όσο κι να ολοκληρώσουν την προετοιμασία του επικείμενου μενού της ευλογημένης εκείνης ημέρας.

Η απαίτητικη λαίδη μετακόμισε στον πύργο το ίδιο κιόλας βράδυ που ο Νταμιάνο επέστρεψε από τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ έπειτα από την θεαματική διάσωση της Βιρτζίνια από τους απαγωγείς.

Κανείς μέσα στον πύργο δεν την συμπαθούσε λόγο του αλαζονικου χαρακτήρα κι της απάθειας με την οποία αντιμετώπιζε τους υπηρέτες σαν όντα κατώτερης κατηγορίας που είχαν πλαστεί για να υπηρετούν τα συμφέροντα των ευγενών.

Η χειρότερη εχθρός της φυσικά δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη από την νεαρή Μαίρη που επί χρόνια βασανιζόταν από τον έρωτα που έτρεφε στον Νταμιάνο ο οποίος ήταν καταδικασμένος να παραμείνει για πάντα κρυφός.

Από την ημέρα που αντίκρισε την ξιπασμενη να εισέρχεται στον πύργο χαμογελαστή κι ευτυχισμένη τυλιγμένη στην αγκαλιά του δικού της Νταμιάνο η καρδιά της βούλιαξε σε έναν σκοτεινό λαβύρινθο μίσους και απέχθειας.

Καθημερινά το μυαλό της εργάζονταν σε χιλιάδες πιθανά σενάρια εξόντωσης της κι ξανά το ίδιο βράδυ μετάνιωνε για τις μοχθηρες της εκείνες σκέψεις τρέχοντας στην παρήγορη αγκάλη της μητρός της .

"Ήσουν καταδικασμένη γλυκό μου πλάσμα εξαρχής εκείνος είναι ευγενής πλέον ποτέ δεν θα γυρνούσε να κοιτάξει μια κοπέλα της δικής μας τάξης.." της υπενθύμιζε υπομονετικά εκείνη πάσχιζοντας σθεναρά να την πείσει να αρκεστεί σε κάποιον της δικής τους φατρίας όπως ο μικρότερος γιος του κηπουρού ο Τζέικομπ όπου ο Νταμιάνο είχε αναθέσει την περιποίηση των αλόγων.

" Μητέρα ξέρω καλά που πάει η συζήτηση όμως δεν έχω σκοπό να δέσω την ζωή μου με κανέναν..! Τι μου λείπει Ε ; Όμορφη δεν είμαι ; Τρόπους δεν διαθέτω κι τον προσέχω όσο καμία άλλη εδώ μέσα . Γιατί επέλεξε αυτή την κακία γυναίκα να τον συντροφεύει..;" Ρωτούσε ξανά κι ξανά δίχως να επιθυμεί να δεχθεί πως δεν ανήκε στην τάξη του όσες φορές κι αν της τι είχαν επαναλάβει.

" Μαίρη πάρτο απόφαση ο αφέντης αγαπάει άλλου ! Θα παντρευτεί την λαίδη Άννα μέσα στην εβδομάδα αποδεξου το πια !" Τόνιζε οργισμένη η μητέρα της κι όσες από τις φίλες της γνώριζαν το μυστικό της μα η ίδια είχε ορκιστεί να αποτρέψει αυτόν τον γάμο με όλες τις δυνάμεις της .

Εκείνο το πρωινό ετοίμασε η ίδια τον δίσκο με τα καλούδια της μέλλουσας νύφης όπου έτρωγε ελάχιστα ώστε να διατηρήσει την λεπτή σιλουέτα της όσο το δυνατόν περισσότερο.

Γι αυτό τον λόγο η Μαίρη ανέλαβε η ίδια να της στύψει τον χυμό από ξινό άγουρο μήλο που είχε ζητήσει προσθέτοντας στο ίδιο κουτάλι μαζί με την ζάχαρη κι λίγη σκόνη αρσενικού που έριχναν στις γωνιές για τα ποντίκια.

Η ποσότητα δεν θα την σκότωνε για καλή της τύχη όμως φάνταζε αρκετή για να την ρίξει στο κρεβάτι υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες για μέρες κι να αναβάλει τον γάμο της με την ελπίδα πως ίσως κατόρθωνε να πείσει τον αφέντη να την προσέξει.

Χτύπησε αργά την πόρτα του δωματίου που διέμενε κάποτε η Βιρτζίνια που πλέον είχε παραχωρήσει στην γυναίκα του κι δίχως να ακούσει καν το περάστε εισέβαλε φουριοζα αντικρίζοντας τον να την φιλάει παθιασμένα.

Εκείνη ήταν χωμένη ακόμη στα ζεστά της σκεπάσματα φορώντας μονάχα το διάφανο μεσοφορι της προκαλώντας τον να την γευτεί ως κάποια πρόστυχη κι εκείνος προφανώς είχε περάσει να την καλημερισει με την καθημερινή του φορεσιά.

" Μαίρη δεν σου είπαμε να περάσεις !" Την επέπληξε αμέσως εκείνος αγκαλιάζοντας τα καπρίτσια της ενοχλημένης δεσποσυνης πλάι του.

" Μα καλά αγάπη μου επέτρεψε μου να σου αναφέρω πως δεν τους έχεις οργανώσει σωστά εδώ μέσα ! Είναι δυνατόν να εισβάλουν οι υπηρέτριες σου στα ενδότερα των επισκεπτών με τόσο θράσος !" Σχολίασε νευριασμένη εκείνη παρατηρώντας την με ύφος υποτιμητικό από την κορυφή έως τα νύχια .

" Με συγχωρείτε για την αδιάκρισια μου δεσποινίς δεν θα επαναληφθεί.." πρόφερε αργά σκύβοντας δήθεν μετανιωμένη το κεφάλι περισσότερο για να παρακινήσει το αίσθημα ενοχής του αφέντη της που γνώριζε πως της είχε κάποια αδυναμία.

" Εντάξει Άννα ένα λάθος έκανε η Μαίρη κι δεν το συνηθίζει ξέρεις. Είναι από τις πιο καλές μου βοηθούς εδώ μέσα ! Μαίρη σε παρακαλώ σέρβιρε στην κύρια σου το πρωινό προτού κρυώσει.." φρόντισε να την δικαιολογήσει χαμογελώντας της τρυφερά όπως συνήθιζε κι έκανε την καρδιά της να λιώνει απο το έρωτα κάθε τόσο.

" Καλά.. άφησε τον δίσκο μου στο τραπεζάκι απέναντι κι φύγε σε παρακαλώ.." την πρόσταξε αυστηρά δίχως καν να την κοιτάξει στρέφοντας ολάκερη την προσοχή της στον παγερό μνηστήρα της .
"Νταμιάνο αγάπη μου ..μείνε λίγο ακόμη κοντά μου δεν έχουμε ανταλλάξει κουβέντα από την ημέρα που εγκαταστάθηκα στον πύργο. Είσαι απόμακρος κι με ανησυχείς.." ζήτησε απαλά εναλλάσοντας αμέσως το σκληρό ύφος της σε ναζιαρικο καθώς του μιλούσε.

Εκείνος για κάποια λεπτά παρέμεινε μαρμαρωμένος στην ίδια ακριβώς θέση αμέτοχος στο τρυφερό της παράλληρημα μια κίνηση που χάρισε απλόχερα ελπίδες στην φτωχή Μαίρη που έκλεισε την πόρτα ξοπισω της ανακουφισμένη.

Έμειναν οι δυο τους να κοιτάζονται απλά σαν δυο εραστές από τα παλιά που νοσταλγουσαν τον έρωτα που κάποτε τους έκαψε σαν φλόγα αφήνοντας μονάχα αποκαιδια κι στάχτες στο πέρασμα του.

" Νταμιάνο..τι σου συμβαίνει μήπως θέλεις να ματαιώσουμε τον γάμο ξανά ;" Πρόφερε με φωνή τρεμάμενη εμφανώς φοβισμένη πως το όνειρο της θα έσβηνε ξανά προτού καν το βιώσει όπως τότε την ημέρα που ξαφνικά χάθηκαν τα ίχνη του κι εκείνη χάθηκε στο πένθος κι τον πόνο για μήνες .

Αντιλαμβανόταν από την πρώτη στιγμή που της ζήτησε κατά την επιστροφή τους απο το παλάτι της Βικτώρια πως ο Νταμιάνο δεν ήταν ο ίδιος άνδρας που ερωτεύτηκε κάποτε.

Είχε χαθεί ο ενθουσιασμός κι η ένταση του πάθους του λες κι πέρασε μονομιάς ένα παλιρροϊκό κύμα επάνω από το απάνεμο λιμάνι που είχε αραξει ο έρωτας και τον σάρωσε καταστροφικά.

Κάτι τον απασχολούσε τις τελευταίες ημέρες κι ήταν εμφανές αφού επέλεγε για κάθεται επί ώρες ολόκληρες στο γράφειο του κλεισμένος αποφεύγοντας τις συναντήσεις μαζί της .

Οι μοναδικές ώρες που περνούσε κοντά του κι απολάμβανε την παρουσία κι την απολαυστική αγκαλιά του ήταν οι απογευματινές κυρίως ώρες που περπάτουσαν αντάμα στον κήπο μιλώντας κι έπειτα το δείπνο.

Στο τεράστιο δωμάτιο που της παραχώρησε δεν εισέβαλε ποτέ κατά τις βραδινές ώρες όπως άλλοτε που σκαρφάλωνε σαν τον κλέφτη στο μπαλκόνι της ώστε να την δει έστω για λίγο κι να κλέψει τα φιλιά της .

Φάνταζε χαμένος στον δικό του κόσμο κι σκέψεις που δεν μπορούσε όσο κι αν προσπάθησε να αλιευσει μήτε καν να διαβάσει κι αυτό το γεγονός την ανησυχούσε αφάνταστα διότι δεν επιθυμούσε να παντρευτεί με έναν άνδρα που είχε πλέον πάψει να την αγαπά.

" Τι σε κατατρώει αγάπη μου μίλησέ μου επιτέλους τι συμβαίνει παρατηρώ πως είσαι απόμακρος κι σκεπτικός..μήπως δεν επιθυμούσες αυτόν το γάμο τελικά ; " Βρήκε το θάρρος να ρωτήσει προετοιμάζοντας πρόχειρα την καρδιά της για κάθε πιθανό σενάριο κι απόκριση.

Το ζεστό χαμόγελο που της χάρισε έλαμψε σαν ήλιος μέσα στην πυκνή συννεφιά της αμφιβολίας που την είχε πλαισιώσει χαλαρώνοντας κάπως τους τεντώμενους μύες της παράλληλα.

" Μα πως μπόρεσες να σκεφτείς πως θα μετάνιωνα ποτέ για έναν γάμο που άφησα στην μέση ήδη μια φορά παρά την θέληση μου . Είμαι εδώ Άννα απλώς είχα κάποια προβλήματα τελευταία κι με είχαν απορροφήσει. Όμως αυτό δεν άλλαζες το ποσό αδημονω να γίνεις γυναίκα μου μεθαύριο.." αποκρίθηκε τρυφερά σμίγοντας το μέτωπο του με το δικό της απαλά.

"Κι ..εκείνη η Βιρτζίνια ; Δεν την σκέφτεσαι καθόλου;" Τόλμησε να ρίξει τον καλπάζοντα γυναικείο εγωισμό της κι να ξεστομίσει επιτέλους την ερώτηση που την βασάνιζε νύχτα κι μέρα σαν εφιάλτης αδιάκοπος.

Ξαφνιάστηκε στο άκουσμα του ονόματος της κι ευθύς τινάχτηκε προς τα πίσω χάνοντας τα λόγια του καθώς το στόμα του μισανοιξε παράλληλα με τους οφθαλμούς του που ατενίζαν το απόλυτο κενό αμήχανα.

" Μην αναφέρεις ξανά αυτό το όνομα όταν μιλάμε για την σχέση μας . Αυτή η γυναίκα δεν σημαίνει τίποτα για εμένα άλλωστε σύντομα θα στεφθεί βασίλισσα με όλες τις τιμές.." τόνισε άκρως επιθετικα σαν να τον είχε ενοχλήσει κι μόνο που την έφερε στην θύμηση του την ύπαρξη του .

" Κι εσένα σε ενοχλεί που θα την παντρευτεί ο πρίγκιπας Εδουάρδο αγάπη μου ;"

" Που το πας Άννα δεν σε καταλαβαίνω.." ξέσπασε για ακόμη μια φορά οργισμένος βαδίζοντας νευρικά στο δωμάτιο δίχως λόγο κι αιτία κινήσεις που της έδειχναν ολοκάθαρα πως η Βιρτζίνια δεν του περνούσε αδιάφορη.

" Απλώς ήθελα να ξέρω πως αισθάνεσαι για την κοπέλα που τις προάλλες έτρεξες να σώσεις με αξιοθαύμαστη ζέση.." σχολίασε καυστικά παίζοντας ξεκάθαρα με τα νεύρα του όσο συνέχιζε την άβολη όπως φαινόταν συζήτηση.

" Ωραία λοιπόν θέλεις μια οριστική απάντηση η κοπέλα αυτή μου περνάει παγερά αδιάφορη . Είχα απλώς εντολή να την σώσω. Από εκεί κι πέρα έχεις έναν γάμο να οργανώσεις επικεντρώσου σε αυτόν σε παρακαλώ.." απάντησε παγερά καθώς αποχωρο τύσε από το δωμάτιο της φουριοζος με αποτέλεσμα να πέσει επάνω στον νεαρό υπηρέτη .

"Αφέντη έψαχνα σαν τρελός να σε βρω σε όλο τον πύργο! Κάτω..κάτω στην είσοδο σε περιμένουν δύο απεσταλμένοι του πρίγκηπα Εδουάρδου .." τον ειδοποίησε λαχάνιασμενος παλεύοντας να ελέγξει την ανάσα κι την ταραχή του .

"Του πρίγκηπα είπες ; Μα τι μπορεί να γυρεύουν εδώ αυτοί οι άνθρωποι..; Δεν καταλαβαίνω..καλά θα κατέβω να τους προϋπαντήσω κι να μου λυθεί η απορία ευθύς.." μουρμούριζε σκεπτικός με την ανάσα του κομμένη κοιτώντας παράλληλα προς το μέρος της σοκαρισμένης αρραβωνιαστικιάς του .

" Νταμιάνο τι ζητάει αυτός ο άνδρας από εμάς ξανά ;" Ψέλλισε παγωμένη έχοντας ήδη πλάσει στο μυαλό της τα χειρότερα σενάρια κι δεν την αδικούσε καθότι κι ο ίδιος διακατέχονταν εσωτερικά από ένα φρικτό προαίσθημα.

"Περίμενε με εδώ Άννα μπορεί να είναι απλώς ένα κάλεσμα στον γάμο του κι τίποτα παραπάνω.." μουρμούρισε με δυσκολία χαμογελώντας νωχελικα κατά την έξοδο του ώστε να την καθησυχάσει.

Όμως ήξερε καλά πως δεν θα καλούσε ένας ολόκληρος βασιλιάς έναν απλό ιππότη σε ολόκληρη φανταχτερή τελετή στέψης έτσι απλά εάν δεν συνέτρεχε κάποιος πολύ σοβαρός λόγος .

Δεν είχε να πάρει κι νέα από τον εκτελεστή που πλήρωσε αδρά για να καθαρίσει την συνείδηση μα συνάμα κι τον δρόμο του από εκείνο το φρικτό λάθος που η Βιρτζίνια θέλησε να διαιωνίσει.

Δεν χωρούσε στο μυαλό της όσο κι αν προσπάθησε να την πείσει πως ο επερχόμενος γάμος του θα καταστρέφονταν παρομοίως με την φήμη του όσο κι οι ζωές κι των δύο εάν αυτό το παιδί ερχόταν στον κόσμο .

Γι αυτό αποφάσισε δίχως ηθικές αναστολές να διορθώσει άμεσα το σφάλμα που απειλούσε την ψυχική κι σωματική του ακεραιότητα όσο δειλό κι άνανδρο μπορεί να φαινόταν.

Έκτοτε βέβαια δεν είχε κατορθώσει να κλείσει μάτι τις εφιαλτικές νύχτες όπου το κορμί του επιζητούσε απεγνωσμένα λίγες ώρες ηρεμίας κι γαλήνης.

Φρικτοί εφιάλτες αναστάτωναν τα όνειρα του τα μετρημένα λεπτά που τελικά το σώμα του υποτάσσονταν στην αφάνταστη κόπωση κι κοιμόταν.

Ένα παιδικό κλάμα μωρού ηχούσε στα αυτιά του αδιάκοπα ακόμη κι τις ώρες που ήταν ξύπνιος μερικές φορές από το πουθενά ενώ το σημερινό πρωινό σαν ντυνόταν άκουσε ολοκάθαρα από κάπου στο βάθος του δωματίου του μια παιδική φωνή να τον καλεί χαμηλόφωνα με ένα παράπονο που γεννούσε έναν αφόρητο πόνο στην ψυχή του .

"Μπαμπά μου ..πατέρα ...μπαμπά...!"

Να πάρει νόμιζε πως έχανε τα λογικά του αργά και βασανιστικά όσο περνούσαν οι μέρες κι πλησίαζε ο γάμος που έμεινε κάποτε στην μέση κι όφειλε να ολοκληρωθεί ακόμη κι αν τα αισθήματα του για κάποιο παράξενο λόγο είχαν μεταμορφωθεί δίχως να μπορεί να το εξηγήσει.

Κατέβηκε στο καθιστικό αφήνοντας για λίγο τα οράματα κι τα αισθηματικά του μπερδέματα στην άκρη καθώς καλωσόριζε χαμογελαστός τους δύο άνδρες.

" Καλώς ήρθατε έμαθα πως είστε αγγελιοφόροι του πρίγκηπα ποιος καλός άνεμος σας έφερε έως εδώ ξανά λοιπόν..;" Ρώτησε παριστάνοντας τον άνετο προσευχόμενος τα δυνατά του καρδιοχτύπια να μην έφθαναν στα αυτιά τους προδίδοντας την ενοχή του .

" Καλη σας μέρα ιππότη ! Αν και δεν ξέρω κατά πόσο καλή μπορεί κάποιος να την χαρακτηρίσει . Δεν θα μακρυγορησω περαιτέρω. Ο εξοχότατος μας έστειλε έως εδώ ζητώντας επιτακτικά από εσάς να ετοιμάσετε άμεσα μερικά ρούχα κι να μας ακολουθήσετε.." πρόσταξε ο ένας εξ αυτών αυστηρά τοποθετώντας αμέσως διακριτικά το χέρι του σε θέση επίθεσης το χέρι στο σπαθί που έκρυβε στο ζωνάρι του .

" Μια..μια στιγμή αυτό που μου ζητάτε δεν μπορεί να υλοποιηθεί ετοιμάζω τον γάμο μου που θα τελεστεί μεθαύριο.. δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να θέλει από εμένα ένας βασιλιάς;" Ρώτησε σχεδόν εριστικά επάνω στον πανικό που τον είχε εγκλωβίσει στα άσπλαχνα πλοκάμια της απειλώντας να τον πνίξει .

Κάποιος είχε μιλήσει να πάρει ..ήταν βέβαιος είτε ο εκτελεστής τον έδωσε στεγνά για να γλιτώσει το τομάρι του είτε η ίδια η Βιρτζίνια αποφάσισε να τον εκδικηθεί με την εσχάτη των ποινών την αποκάλυψη της αλήθειας.

" Μάλλον δεν έχετε αντιληφθεί αγαπητέ πως είναι προσταγή του βασιλέα κι όχι απλή πρόσκληση να παραστείς όποτε θέλετε εσείς . Ετοιμαστείτε άμεσα παρακαλώ η άμαξα μας περιμένει.."

" Ειδάλλως τι θα συμβεί αν αρνηθώ..; " Ρώτησε μπερδεμένος αν και ήδη είχε προβλέψει πως επρόκειτο για σύλληψη κι όχι για μια απλή πρόσκληση όμως αρνούνταν να παρατήσει ξανά την ζωή του στην μέση για το καπριτσιο της Βιρτζίνια .

" Δυστυχώς έχω εντολή σε αντίθετη περίπτωση θα προβούμε σε σύλληψη σας αυτή είναι η εντολή που μας δόθηκε κι ήταν σαφής ιππότη.." με ενημέρωσε αυστηρά ο πιο έμπιστος από τους αυλικούς του που για τόση ώρα παρέμενε αμέτοχος στην κουβέντα μας κρατώντας χαμηλούς προς ώρας τους τόνους έως ότου αντισταθώ .

" Να με συλλάβετε ; Μα τι λέτε δεν διέπραξα κανένα αδίκημα εναντίον του βασιλέως σας ...! Αρνούμαι να σας ακολουθήσω δίχως να γνωρίζω την αιτία της εντολής ..! Έχω μια μνηστή να περίθαλψω κι έναν γάμο στα σκαριά αποχώρηστε άμεσα απο τον χώρο μου !" Κραύγασε οργισμένος αρνούμενος να ακολουθήσει τις εντολές του Εδουάρδο αφήνοντας την Άννα συντετριμμένη ξοπισω του ξανά.

" Τότε δεν μας μένει άλλη επιλογή.." πρόφερε αυστηρά ο άνδρας που πρέπει να ήταν κάποιος από τους στρατηγούς του γνεφοντας στον ακόλουθο του να τον συλλάβει.

Ο νεαρός όρμησε καταπανω του κραδαίνοντας το κοφτερό γυαλιστερό σπαθί προς το μέρος του τοποθετώντας το με ευκολία στον λαιμό του εφόσον εκμεταλλευόμενος στο έπακρο πως ο Νταμιάνο κατέβηκε κάτω άοπλος.

" Αφήστε Με κάτω ! Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να με αρπάζεται δια της βίας ..! " Κραύγαζε παλεύοντας να ξεφύγει από με κίνδυνο της ίδιας της ζωής του από τα χέρια τους να φάνταζε αδύνατον.

Σύντομα οι φωνές του και η αναστάτωση έφθασε κι στα αυτιά της ήδη ταραγμένης Άννας η οποία κατέβηκε αστραπιαία τα δεκατέσσερα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στο χολ πανικόβλητη.

" Νταμιάνο μα τι του κάνετε ; Αφήστε τον ήσυχο ! " Ούρλιαξε αλαφιασμενη πέφτοντας κυριολεκτικά επάνω στους δύο άνδρες με όλη την δύναμη της ώστε να τον ελευθερώσει.

Μα σύντομα σαν απόκριση έλαβε μια δυνατή σπρωξια που την εκτίναξε στην άλλη άκρη της αίθουσας όπου παρατηρούσε παγωμένη τον άνδρα που αγαπούσε να συλλαμβάνεται δίχως φανερή αιτία.

" Εκτελούμε εντολές του βασιλέα μας δεσποινίς κάντε στην άκρη!" Κραύγασε ο στρατηγός εξοργισμένος δένοντας παράλληλα τα χέρια του Νταμιάνο πισθάγκωνα με απίστευτο μένος κι θυμό.

" Δεν το δέχομαι! Αρνούμαι να παραδώσω τον άνδρα μου δίχως λόγο στα χέρια σας ! Ουδέποτε ενόχλησε τα συμφέροντα του Εδουάρδο δεν καταλαβαίνω τι έχει συμβεί..!" Συνέχιζε με την σειρά της να μάχεται για την τιμή κι την αξιοπρέπεια του δίχως να έχει ιδέα φυσικά για το αδίκημα που είχε διαπράξει ο μέλλων σύζυγος της.

" Δεν έχετε αντιληφθεί δεσποινίς μου πως ο άνδρας με τον οποίο θέλετε να δέσετε την ζωή είναι ένας κοινός προδότης κι άκρως επικίνδυνος εγκληματίας ! Στην θέση σας θα έρευνουσα πολύ προτού σε παντρευτώ ένα τέτοιο υποκείμενο.." σχολίασε εριστικά εκείνος προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Νταμιάνο που πάλευε να ξεφύγει από τα χέρια τους με πρόσωπο ιδρώμενο κι κατακόκκινο .

" Πάψτε ! Δεν σας επιτρέπω να με αποκαλείτε με αυτούς τους εξευτελιστικους χαρακτηρισμούς ! Δεν έδωσα ποτέ κάποιο δικαίωμα..!" Ούρλιαξε σχεδόν μέχρι που έκλεισε η φωνή του έντρομος πως η φρικτή αλήθεια που σύντομα θα έβγαινε στο φως θα του στερούσε την μοναδική γυναίκα που αγάπησε ποτέ .
" Άννα αγάπη μου άκουσε με πρέπει να είσαι δυνατή θα ακουστούν πολλά που ίσως σε πληγώσουν σε παρακαλώ μείνε στο πλευρό μου .." πρόφερε αργοσυρτα καθώς η χλωμη μαγκωμενη φιγούρα της τον πλησίαζε τοποθετώντας τις υγρές παλάμες της στο αυλακωμενο πρόσωπο του .

" Γιατί μιλάς με γρίφους Νταμιάνο τι κακό διεπραξες ; Τι σου προσάπτουν; Πες να μου πάρει θα χάσω το μυαλό μου ..!" Αναφώνησε κλαίγοντας ακατάπαυστα καθώς τα κάστρα της τυφλής εμπιστοσύνης όπου έτρεφε στην καρδιά της για εκείνο είχαν αρχίσει να κατεδαφίζονται με έναν δραματικό κρότο σαν κεραυνό που επέσε αξαφνα καταπάνω της.

Τα μάτια του βυθίστηκαν με θλίψη κι κρυμμένη στο παρασκήνιο ενοχή στα δικά της κατακόκκινα από το κλάμα διαβάζοντας την εμφανή απογοήτευση στο εσωτερικό τους .
" Δεν ήθελα ποτέ να σε κάνω να υποφέρεις πρέπει να με πιστέψεις Άννα .. θα γυρίσω όμως πίσω για τον γάμο μας δεν θα σε αφήσω ξανά. Περίμενε με ! " Πρόφερε κοφτά συγκινημένος αφήνοντας ένα ζεστό αχνό φιλί στα ξεραμένα χείλη της που έσταζαν ακόμη δάκρυα απόγνωσης κι άγνοιας.

Έπειτα έσκυψε το κεφάλι του κι ακολούθησε τους άνδρες όπου του συμπεριφέρονταν σαν κοινό εγκληματία ακριβώς όπως τους είχε διατάξει ο Εδουάρδο.

Η τελευταία σκηνή του δράματος όμως δεν είχε παιχτεί ακόμη αφού καθώς αποχωρούσε με σπρωξιες κι κακομεταχείριση η Άννα έτρεχε ξοπισω τους ικετεύοντας τους έστω κι την ύστατη στιγμή να τον ελευθερώσουν.

" Είναι αθώος ο Νταμιάνο μου δεν πείραξε ποτέ κανέναν! Αφήστε τον ελεύθερο αύριο είναι θα τελεστεί γάμος μας .."πρόφερε με παράπονο σπάζοντας σε χίλια κομμάτια κι λυγμούς αδιάκοπους που τρανταζαν ολόκληρο το κορμί της καθώς ήδη οι πρώτοι υπηρέτες την πλαισίωναν αδυνατώντας να αντιληφθουν κι οι ίδιοι τι κακό είχε χτυπήσει τον πύργο τους.

Άλλη μια τραγική φιγούρα η Μαίρη έντρομη έτρεξε προς την άμαξα που τον είχαν φορτώσει πρόχειρα σαν άψυχη αποσκευη χτυπούσε τα παράθυρα φωνάζοντας με την σειρά της να τον ελευθερώσουν.

" Αφέντη που σε πάνε ! Τι κακό διεπραξες εσύ πάντοτε μοχθουσες για το καλό ! Αφήστε τον κακούργοι ειναι αθώος!" Κραύγαζε σπαραζοντας παρομοίως με την Άννα της οποίας οι υποψίες για τα αισθηματα της Μαίρης προς εκείνον είχαν μόλις επιβεβαιώθει την χειρότερη στιγμή.

Πλησίασε αργά προς το μέρος της καθώς η άμαξα πια αποχωρούσε κουβαλώντας στο εσωτερικό της τον άνδρα που κι οι δύο αγαπούσαν όπως απ' την πρώτη κιόλας στιγμή είχε ψιλιαστει μα θα φροντίζε έπειτα από τον γάμο να την απομακρύνει με κάθε πιθανό τέχνασμα .

" Όχι όχι ...όχι! Μα που τον πάνε ; Τι έκανε ; Όχι ...τον Νταμιάνο..." Μουρμούριζε επάνω στην θλίψη της απροκάλυπτα η Μαίρη ξεχνώντας την δυσχερή θέση στην οποία άθελά της περιέρχονταν εξαιτίας της μοχθηρης οικοδέσποινας που έμεινε ξοπισω να διαφεντεύει τον πύργο έως ότου εκείνος επιστρέψει.

"Μην διανοηθείς να αποκαλέσεις ποτέ ξανά τον άνδρα μου με το μικρό του όνομα ! Για εσένα θα παραμείνει για όσο εγώ επιτρέψω ο αφέντης σου κι τίποτα παραπάνω ! Είσαι εδώ για να υπηρέτεις κι όχι για να τον διεκδικείς..! " Ψιθύρισε στο αυτί της μοχθηρα αποκαλύπτοντας τα κίνητρα της ευθαρσώς πλέον.

Στράφηκε προς το μέρος της οργισμένη σκουπίζοντας τα δάκρυα της μονομιάς με μια κίνηση του χεριού δίχως να την ενδιαφέρει πλέον για την θέση κι την δουλειά της σε τούτο το μέρος αφότου εκείνος ήταν ξανά απών.
"Μην κάνεις όνειρα αφου τον συνέλαβαν δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ πια ο αφέντης . Αρα κι εσύ σύντομα θα φύγεις απο εδώ μέσα ..άγαμη ξανά όπως κι πριν από τρία ολόκληρα χρόνια ! Βλέπεις η μοίρα σου δεν είναι ο Νταμιάνο κι είναι πολύ τυχερός που γλίτωσε από ένα τέτοιο εγωκεντρικό τέρας σαν εσένα!" Αποκρίθηκε χαιρεκακα με την σειρά της λαμβάνοντας ως ανταμοιβή των λόγων της ένα ηχηρό χαστούκι που σόκαρε την ανήσυχη μητέρα της που στεκόταν στο κατώφλι φοβισμένη για το μέλλον τους πλέον στον πύργο.

" Το τέρας ανάμεσα στις δύο μας αγαπητή μου πλειβια είσαι εσύ ! Διότι γνωρίζεις πως είσαι ένα σκουπίδι από την στιγμή που γεννήθηκες για αυτό πάσχισες να τον σαγηνεύσεις ώστε να μεταμορφωθείς σε κάποια ! Όμως βλέπεις γυναίκες της τάξης σου ποτέ δεν έχουν αίσιο τέλος γλυκιά μου ..! Να προσέχεις απ' εδώ και στο εξής έχουμε πόλεμο !"

" Μάταια πολεμάς με εμένα ! Η αληθινή σου εχθρός κι γυναίκα που ερωτεύτηκε ήταν η Βιρτζίνια κι για τα μάτια της τώρα βρίσκεται υπόλογος!" Κραύγασε η κοπέλα την αλήθεια που της έκαιγε τα σωθικά όλο αυτό το διάστημα κι ας αρνιόταν να το παραδεχθεί μόλις αντίκρισε την σύλληψη του απ' τους αυλικούς κατάλαβε όλη την αλήθεια.

Η Άννα πάγωσε στο άκουσμα της αλήθειας που πάσχιζε να αγνοήσει κι η ίδια κι ας κραύγαζε ηχηρά ο συναγερμός εσωτερικά της από την πρώτη κιόλας στιγμή που την αντίκρισε να κατηφορίζει τις σκάλες του πύργου όμορφη αγέρωχη εκτυφλωτική.

"Μια...μια στιγμή..τι μου λες ακριβώς ;" Ψέλλισε μαγκωμενη δαγκώνοντας συνεχώς τα χείλη της νευρικά με την ελπίδα να μετριάσει τον αβάσταχτο πόνο της απόρριψης που φωλιάζε στην καρδιά της.

" Λυπάμαι λαίδη μα είναι προφανές την ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή που έσυρε εδώ μέσα . Κι εκείνη τον αγαπάει..δεν ήθελε ποτέ να παντρευτεί τον πρίγκηπα..!" Της επιβεβαίωσε την οδυνηρη πραγματικότητα με τον φρικτότερο τρόπο νιώθοντας τον κόσμο να καταρρέει πλέον γύρω της ολοσχερώς.

" Όχι δεν μπορεί να λες αλήθεια..! Κι τώρα γιατί έβαλε αυτή η άτιμη να τον συλλάβουν τι στο καλό μπορεί να θέλει από εκείνον..;" Μονολογούσε φοβισμένη χαμένη παντελώς στις σκέψεις κι τα συνεχώς εναλλασσόμενα συναισθήματα της καθώς βηματίζε στο υγρό χώμα λερώνοντας το ροζ παλ σατεν φόρεμα της .

Η Μαίρη σηκώθηκε αργά από το έδαφος όπου είχε γονατίσει θλιμμένη έπειτα απ' την άτακτη αποχώρηση του κι την πλησίασε με ύφος βλοσυρό κι βλέμμα συννεφιασμένο σαν να πενθούσε ήδη το τέλος του .

" Είναι προφανές πως δεν θα τον άφηνε να συνεχίσει την ζωή του τόσο απλά μια γυναίκα με ισχύ σαν εκείνη. Αλλά εφόσον τον κατηγορούν για προδοσία η ποινή είναι μονάχα μια η .. εκτέλεση.." μουρμούρισε βλοσυρα με βλέμμα που ατένιζε το απόλυτο κενό όπως ακριβώς θα έμοιαζε πλέον η ζωή της χωρίς εκείνον...