06:30 alweer een vervelende schooldag. ik dwing mn lichaam op te staan. ik kijk in de spiegel daar tegenover me staat een meisje met bruin haar, bleke huid en ogen die verschillende kleuren blauw uitproberen. ze draagt dezelfde kleren. ik wrijf in m'n ogen het meisje in de spiegel doet hetzelfde. dat meisje ben ik al jaren sinds het ongeluk. zucht het heeft geen nut om hier te blijven staren in

de spiegel. ik kleed me uit en ga douchen. 'hmmm....heerlijk' mompel ik. het is alsof al je zorgen weg gespoeld worden. net als ik begin te ontspannen gaat m'n mobiel. half aangekleed val ik om m'n bed 'grrr...heb ik weer. ik kom overeind en pak m'n mobiel en zie dat het Jana is. 'tuurlijk...wat wil je?' vraag ik meteen. 'wat? geen eens een hallo?!' zegt ze gespeeld gekwetst. 'zeg op nu! ik ken je

goed genoeg om te weten dat je me niet-' ik kijk even op mn klok. '-om zeven uur in de ochtend om even hallo te zeggen' zeg ik beschuldigend. 'oh so close...oké je hebt me door man ik je wiskunde huiswerk overschrijven op school!' vraagt ze hoopvol. dat is het! echt iets voor Jana!

'ja mag wel maar hang op anders heb je geen tijd straks!'. na een lange gedag hangt ze eindelijk op. ik leg m'n mobiel weg kom overeind. zuchtend loop ik

over de krakende trap naar beneden. ik hou de trapleuning stevig vast. ik ben niet al te dol op deze trap. heb steeds het gevoel dat ie instort en mij meeneemt. ik kom beneden zonder echt te vallen alleen bijna val acties die al doodeng zijn. ik hoor het gelach van mn broers uit de keuken komen.

'eh... niet weer hè' hun gelach s'ochtends is slecht nieuws voor mij. de vorige keer moest ik m'n laptop afstaan voor iets "heel belangrijks". ja als je films kijken bij vrienden belangrijk kunt noemen ja dan was het heel belangrijk!. 'hey! zussie nu al wakker!' schreeuwt scott naar me met een grijns.

ik loop verder de keuken in. de keuken is bijna rond en best groot het is hemelsblauw geschilderd en heeft zwart witte tegels zoals de meeste keukens. in het midden staat een eettafel waar m'n familie zit te eten mn moeder lacht naar me zoals elke ochtend. als ik zit grom ik een soort van naar hem. geloof me hij en tyler kunnen erg aardig zijn maar soms zijn ze de grootse idioten die er bestaan. ze hebben een waarschuwing. ik ben echt geen ochtend mens.

M'n broers integendeel hebben het uiterlijk van m'n moeder. ze hebben dezelfde blauwe ogen en lichtbruine haar. ze zijn een stuk langer dus voel ik me klein bij hun in de buurt. ik heb echt m'n dag niet dus gris een boterham van tafel en prop em in m'n mond voor ik m'n jas pak en wegfiets door het bos naar school. ja ik zei het bos. M'n huis staat in het het bos dichtbij nuth het dorp waar het dorncollege staat. M'n school dus.*zucht*

het is vroeg als ik aankom maar Jana zoals altijd staat me al op te wachten. ik loop naar haar toe als ik m'n fiets heb weggelegd. terwijl we lopen klets Jana door over wiskunde en hoe erg ze het niet vind en al die leraren! aangekomen in de studiehal begint ze over te schrijven. ik heb niks te doen dus kijk maar wat in het rond. de school is groot en oud. sommige plekken zijn echt eng zoals het geschiedenis lokaal het is letterlijk geschiedenis met al die spinnenwebben enzo.

Tobi komt aangerend en ziet er blij uit. hij heet eigenlijk Tobias maar Tobi is zijn bijnaam geworden. hij rent zo hard dat hij met moeite tot stilstand komt. 'hey' begroet ik. 'eh..ja hey' zegt ie hyper. 'Luisanna weet je welke dag het vandaag is!' vraagt ie. 'eeh....' zeg ik terwijl ik probeer een antwoord te vinden. 'luis(spreek uit als lu-is) je bent het toch niet vergeten!' 'het is sportdag' zegt Jana naast me.'oooh....'

is het enige dat uit m'n mond komt. 'neee! ik haat sportdag! al die sport ik val al flauw als ik er aan denk!' zeg ik geschrokken. dat verklaart waarom tyler en scott zo grijnsden! ze wisten dat ik sportdag haat! en daarom is Tobi blij hij is dol op sport. en Jana ik wou dat ik zo hard kon rennen! ze is de beste in sport.

en dus heb ik voor niks mn boeken mee staan sjouwen. ooh ik kan het wel uitgillen! tobi kijkt me raar aan dus ik vraag wat er is. ' eh... luïs... je bent rood aangelopen...' zegt hij op zn hoede voor mn woede aanvallen. ik pak snel een spiegel en kijk er in. ja ik ben echt rood aangelopen! dit meen je toch niet? oke adem in adem uit. tel tot tien.

'oke....het gaat alweer' zeg ik met een kleine glimlach. en voordat ik kan vragen waarom jana mn huiswerk wou overschrijven terwijl het sportdag is gaat de bel en trekt ze me al mee naar de kleedkamers of zoals ik ze zie de kamers der ergenis. ik kleed me zo snel mogelijk zodat ik mn vraag kan stellen. jana is ook.snel.

'voor het eerst heb je haast luis!' zegt jana lachend. 'ja en vertel nu maar is waarom je vandaag mn huiswerk wou overschrijven en het vanavond niet maakt?'. 'simpel...jij bent slim en ik.heb geen zin' zegt ze met een grijns. ik rol met mn ogen en loop naar het veld achter de school gevolgd door jana. het is het enige mooie hier kun je wel zeggen.

ik hoor het fluitsignaal dus moet ik naar mn groep. onze groep bestaat uit 7meisjes: sheela, sheena, lindsy, wendy, kate, jana en mij. sheela en sheena zijn een tweeling ook wel de barbie zusjes genoemd. ze zijn echte b*tches de grootste trutten die ik ooit heb gezien ze hebben hun haren helemaal laten blonderen en dragen blauwe contactlenzen. lindsy is oke een beetje nerdy maar oke.

ze draagt nogal saaie kleren en is meestal bezig met leren of huiswerk maken. wendy is een meisje die word gepest om haar naam van "peter pan en wendy" ze is nogal stil dus kan niet veel over haar zeggen alleen heeft donker haar en bleke huid.

haar haar hangt voor haar ogen dus kan de kleur niet zien. kate is een goth ze is best cool niet zo eentje die je irriteert met onzin. ze is lang, slank en heeft zwart haar en erg bleke huid bleker dan die van wendy. bijna helemaal wit. ze draagt alleen zwarte make up maar niet te veel dat ze een goth-barbie lijkt. ze heeft vel groene ogen die je indringend en vol afkeer kunnen aankijken maar ook normaal en aardig. haar gezicht staat meestal afstandelijk.

en dan zijn jana en ik nog over. jana heeft een egale huid en goud kleurig haar. ze is lang en athletisch. ze kan van serieus naar melig omschakelen op de meest rare momenten dat vind ik zo leuk aan haar. ze zegt altijd wat ze denkt en de meeste zet dat aan het denken. mn gedachten worden verstoord door nog een fluitsignaal. we gaan beginnen....

ik kan dit niet geloven! zo erg was sprotdag!!! die b*chtes hebben me de hele tijd staan irriteren door hun geklets over mn haar dat echt een goeie kapper kon gebruiken en dat ik een make over kon gebruiken! ik kon ze wel vermoorden! gelukkig hield ik me in en was jana er die me hielp. ik heb nu overal pijn bij voetbal zette ze mij in het goal dus moest ik alle ballen tegenhouden zoals verwacht word van een keeper. nou ik deed mn best en heb er een paar (veel) blauwe plekken aan over gehouden.

ik neem een lange douche en doe een joggingsbroek en t-shirt aan. huiswerk heb ik niet dat had ik gister al gemaakt omdat ik dacht het vandaag af moest. dus ik pakte een boek uit mn boeken kast en begon te lezen.

****

Om zes uur hoor ik mn moeder roepen dat het eten klaar is. ik kom vermoeid overeind en rek me uit. een zucht van verlichting ontsnapt uit mn mond. 'ik kom al!' gil ik naar beneden als moeder weer roept. ik loop langzaam mn kamer

uit. ik ben nog steeds een beetje duizelig van het opstaan. de trap kraakt weer is lekker. ik schrik me rot al scott en tyler langs me rennen en zowat van de trap springen. 'sjeez! kunnen jullie niet rustig doen!' schreeuw ik ze na. in de keuken

grijnzen die twee naar me. 'en hoe was school zussie?' vraagt tyler een beetje te geïnteresseerd. 'grrr....konden jullie me niet waarschuwen dat het sportdag was' vraag ik ze geïrriteerd. 'hmmm.... ja dat had gekund maar dan hadden we deze

blik van jou niet kunnen zien!' lachen die twee. serieus! ze lachen me uit!. 'ik ga jullie......' begin ik. 'kom op jongens! dit is de eettafel en niet bekvechttafel' zegt mn moeder met haar zangerige stem. ze kan heel mooi zingen vroeger zong ze me

altijd in slaap. 'oké mam' mompel ik en begin met eten.

'maaaaaaaaaam!!! heb je mn agenda gezien?' gil ik. 'eeh... ik denk in de kamer naast je luis!' gilt ze terug. ohnee....niet daar.... 'eh...oké mam' mompel ik net verstaanbaar en loop erheen. mn vaders werkkamer. ik ben hier niet meer

geweest sinds... heel lang ik leg mn hand op de deurknop en de herinnering komt tevoorschijn......

*flashback*

we rijden van school naar huis. papa heeft me opgehaalt van het kerstdiner. het is erg mistig ik heb een raar gevoel alsof er iets niet klopt. 'papa? ik ben bang...' zeg ik met een piepstemmetje. 'waar ben je bang voor?' vraagt papa. 'ik...ik weet niet het is zo donker hier in het bos en ik heb een raar gevoel alsof er iets niet klopt' zeg ik ietsjes normaal. hij schrikt hiervan maar verbergt het snel weer. hij kijkt omzich heen naar wat weet ik niet. oppeens staat er een man midden op de weg. het is zo plotseling dat pap het pas merkt als ik gil. 'paaaaap kijk uit!!!!!!' hij slipt van de weg knalt tegen een boom aan. we blijven tegen bomen botsen tot er een grote knal is BAM! en dan is het voorbij......

*flashback over*

A/N

Heeey! dat was het eerste hoofdstuk :)

als ie veel votes en reads krijgt zet ik de volgende erop :) ik heb hier wel echt hard aan gewerkt i hope so you liked it! x