Hanggang ngayon I couldn't stop crying habang pinupunasan ko si Tristan. Naaawa ako sa mahal ko. Puro pasa ang katawan at mukha niya dahil sa suntok ni daddy. Nakahiga siya sa kama at pinupunasan ko ng basang bimpo ang mukha at katawan niya.

Tandaan mo ito, Miranda. Darating ang araw na gagapang ka pabalik sa amin. Hindi pa rin matanggal sa isip ko ang sinabi ni dad before he threw us out of the mansion. I know nasaktan ko din si dad. I understand why he's mad at us. Masakit din para sa akin itong mga nangyayari. It will be worth it in the end. I know it will.

Napasubsob na lang ako sa dibdib ni Tristan at napaiyak. Gumalaw siya and I heard him moan. Lumayo agad ako at pinunasan ang luha ko. Tristan opened his eyes.

"Mahal ko." Tawag niya sa akin. I cupped his face and kissed him on the forehead.

"How are you feeling?" I asked.

"Ok na. Kiniss mo na ako eh." Nakangiting sabi niya. Napangiti na rin ako. His fine now. Nambobola na kasi ulit.

"May masakit ba sa'yo?" Nag-aalalang tanong ko.

"Dito masakit." He pointed at his chest. "Kiss mo din para mawala ang sakit."

I giggled. "You're so naughty."

"Seryoso! Ang sakit talaga. Mamamatay na yata ako eh. Kiss mo na dali!" Hinawakan pa niya ang chest niya. I rolled my eyes, I decided to play along and kiss his chest.

"Yan! Better?" Tanong ko.

"Dito pa pala... Saka dito." Tinuro niya naman ang belly niya at ang crotch niya.

Pinalo ko siya ng mahina sa dibdib. Gosh, nabugbog na nga't lahat ganun pa din ka pervert.

"Aray! Masakit na talaga iyon, mahal ko." Sabi niya habang hinihimas.

"Ikaw naman kasi. Puro ka kalokohan." Tumabi ako sa kanya. He wrapped his arm around me and pulled me close to his body.

"Hindi ka ba nagsisisi na pinili mo ako?" Seryosong tanong niya.

"Never. Maybe... maybe someday matatanggap din nila tayo. Basta I will never leave you. Kung nasaan ka, nandoon din ako." My eyes met his.

His eyes were watery but he had a smile on his face. "Ako na ang pinakaswerteng lalaki sa balat ng lupa dahil ako ang minahal mo. Gagawin ko ang lahat para mapasaya ka. Hindi mo pagsisisihan na sumama ka sa akin."

 We laid together in silence for a long time just staring at each other. He played with my hair with his fingers. I can hear his heart beat against his chest. I softy touch his lips. May pasa sa gilid ng lips niya but it didn't make it any less sexy. He playfully bit my finger and suck on it. He stared at me sexily and I just lay staring back at him. I'm starting to feel hot all over.

 Parang napasong binawi ko ang kamay ko. He just chuckled. Kinabig niya ang ulo ko para halikan sa cheek. "Ang sarap sarap talaga ng mahal ko." He gave me small kisses sa cheek pababa sa neck ko.

"T-tristan naman." Nakikiliting sabi ko. I tried to push his head away. "H-hindi pa m-magaling a-a-ang s-ugat m... Oh god! S-stop nakikiliti ako." I cried when he licked my earlobe. I pushed him away... and I think I pushed him a little too hard. Napa-aray siya.

"Ang sakit, mahal ko. Malakas ka rin pala sumuntok parang daddy mo." Pabirong sabi niya.

I know he was only kidding but everytime I remember his face while daddy was beating him up naiiyak pa rin ako."I-I'm so sorry, Tristan."

"Hey, don't cry. Nagbibiro lang naman ako." Sumeryoso siya.

"I'm sorry for what my dad did to you." I sobbed.

"Napaka-iyakin talaga ng mahal ko. Tapos na yun. Tahan na." He wiped my tears with his hands.

"You didn't fight back. Why?" I quietly said.

"Dahil nirerespeto ko si dad. Syempre, future father-in-law ko yun at saka kung hindi dahil sa kanya wala ka ngayon sa tabi ko." He grinned.

Napangiti na lang din ako. I love that his always so positive. It just fascinates me... his ability to laugh everything off.  He pulled me back to him. 

"Good morning, mahal ko." I lightly touch his cheek. Gumalaw siya at umungol pagkatapos ay tinakpan niya ang mukha niya ng pillow.

"Gising na..." Hinatak ko ang unan at ipinalo sa kanya.

"Ow!" Daing niya. He opened his eyes and looked at me squinty eyed. "Ang ganda ng panaginip ko ginising mo ako." He said with raspy voice.

"Breakfast in bed." Kinuha ko ang plate na nakapatong sa bedside table at umupo sa gilid ng kama. Umupo din siya at sumandal sa headboard. Hinati ko ang hotdog at tinusok ng fork pagkatapos inilapit ko iyon sa bibig niya. "Eat."

Sinubo niya naman iyon. I fed him like a baby. 

"Ano bang napaginipan mo?"  Tanong ko.

He grinned. "Napaginipan ko may ka-threesome akong dalawang magandang babae. Ang hot nga eh!"

Napasimangot ako. Padabog kong ibinaba ang plate sa bedside table. Gosh, kahit panaginip lang niya iyon I couldn't help but feel jealous. "Feed yourself! And I hope you choke to death."

Bago pa ako makatayo he quickly grabbed me by the waist and pulled me. "Pikon talaga itong mahal ko. Nagbibiro lang ako." He said laughing before sniffing my neck. Then he rested his head on my shoulder. "Napaginipan ko ang isang batang babae na naglalaro sa playground tapos tumakbo siya palapit sa akin habang sumisigaw na daddy. Kinarga ko siya, lumapit ka sa amin at hinalikan mo ako at ang anak natin. Tapos yung nga... ginising mo na ako."

"Mahal ko..." Nakangiting sabi ko. Parang may butterflies sa tiyan ko.

"I can't imagine my future without you, Andi. Ikaw ang babaeng gusto ko makasama habang buhay pati pa sa kabilang buhay." He chuckled. Then he cleared his throat sumeryoso ang mukha niya. "Mahal ko, pakasal na tayo."

I gasped. "I-is this for real? You're proposing?" Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya.

"Yes, I think I am. Wala pa akong singsing na maibibigay sa'yo pero pangako bibili ako." Sabi niya.

I turned my head to face him and kissed him on the lips. "I'll... marry... you..." I said between kisses.

Makalipas ang ilang araw pumunta kami sa munisipyo para kumuha ng marriage license. I'm really excited. Malapit na akong maging Mrs. Tristan Gonzales. And I'll have his babies and will live happily ever after. Parang sa mga romance novels na nababasa ko. 

"Miranda!" Napalingon ako sa tumawag sa akin. Si Judge Danilo Ruiz, he is daddy's good frien "What are you doing here, hija?"

"We went here to get a marriage license." Masayang sabi ko.  

Kumunot ang noo niya at tumingin kay Tristan. "Hindi ba ikakasal ka na kay Jason de Veyra? Who's this guy?"

"H-he's the guy I'm going to marry." Sabi ko at humigpit ang hawak ko sa kamay ni Tristan.

Napailing siya. "Kailangan muna malaman ng daddy mo ito. I'm going to call him."

"No, please don't tell daddy." Pakiusap ko.

"I'm sorry, Miranda. You're father would kill me kapag nalaman niyang hinayaan kitang magpakasal ng hindi niya nalalaman." Sabi niya. "Kapag pumayag siya I would let you have your marriage license."

Pumasok siya sa office niya. Tristan and I waited outside. Hinihintay namin siya gaya ng sabi niya. Tinignan lang ako ni Tristan at dinala niya ang kamay ko sa mga labi niya. I gave him a smile. Pagkatapos ng ilang minuto lumabas si ninong sa office niya.

"I'm sorry, Miranda. Hindi pumayag si Harold." Sabi ni ninong.

"I don't understand, ninong. Nasa legal age na kaming dalawa. Why can't we get married?" I asked. What was I expecting? Alam ko naman hindi papayag si daddy.

"I don't think you understand how powerful your father is, Miranda." Sabi ni ninong habang nagpalit-palit ng tingin sa amin. "I better go now. Oh and good luck, you two will need it."

Hindi pa rin ako sumuko. Nagpilit pa rin kami kumuha ng marriage license but we were denied. Naiiyak na ako habang lumalabas kami sa munisipyo. Hindi naman nagsalita si Tristan. He was quiet the whole time.

Huminto kami sa isang simbahan. Nang papasok na kami, he made me stop sa pinto. 

"D'yan ka lang, mahal ko." He said smiling. I don't know what's going on in his mind. Ano na naman ba ang trip ng lalaking ito?

"Boy!" Sinenyasan niya ang isang batang lalaki na nagtitindi ng bulaklak. Lumapit naman ito. Bumili siya ng tatlong red roses.

"Hawakan mo ito." Utos niya sa akin. Hinawakan ko naman ang mga roses. "Tuloy pa rin ang kasal natin. Imagine mo na lang may music habang naglalakad ka."

Tumakbo siya sa dulo malapit sa altar. Natawa na lang ako. This is so romantic and sweet. I slowly walked down the aisle just like a real bride. I imagined I was wearing a long white gown tapos may music. Nang makalapit ako sa kanya he took my hand and we went to the altar together.

Dumukot siya sa pocket niya at inilabas ang dalawang singsing. It was made of real gold at simple lang ang design. My jaw dropped. Hindi ko akalain na may totoong wedding ring siyang dala.

"Do you, Miranda Cordova, take me, Tristan Gonzales, to be your lawfully wedded husband?" He said in a serious tone. 

"I do." I said, smiling from ear to ear.

"Do you promise to love and cherish me, in sickness and in health, for richer or for poorer, for better or for worse, for as long as you live?" 

"I do." Sagot ko ulit. Binigay niya sa akin ang singsing at isinuot ko iyon sa daliri niya.

I cleared my throat and tried to keep a straight face. "Do you, Tristan Gonzales, take me, Miranda Cordova, to have and to hold until death do us part." 

"I do. Not even death can do us part." Sabi niya. Then he slipped the ring on my finger. 

"We may now kiss." Nakangiting sabi niya. I wrapped my arms around his neck and kissed him on the lips.

"I love you." Sabi niya nang magkahiwalay ang mga labi namin.

"I love you, too." 

"Hindi natin kailangan ng marriage certificate, papel lang naman iyon. Sapat ng nangako tayo sa harap ng Diyos dahil mas matibay iyon. Hindi iyon napupunit, nasisira o nasusunog. You're my wife now." He said. 

"And you're my husband!" In my heart he is... forever! Tama ang sabi niya. Mas matibay ang vow na binitawan namin ngayon sa harap ng Diyos. 

"Yes, baby. At ano'ng susunod pagkatapos ng kasal?" Nakangising sabi niya.

"Kainan!" 

He sighed. "Fine, smart ass. Saan mo gusto kumain?"

"Sa carinderia nila aling Beth." Sabi ko.

"Let's go." He playfully slapped my butt. 

"Oh! Ang naughty mo talaga. Nasa church pa tayo." I reminded him.

Humarap siya sa altar at nag-sorry siya. He grabbed my hand at hinatak ako palabas ng simbahan.